277 ผมเห็นอะไรที่สองฝั่งโขง ไชยบุรี

บางหมู่บ้านบนฝั่งโขงนั้นต้องเดินทางไปด้วยเรือเท่านั้น ยกเว้นการเดินเท้าที่ไปไหนๆก็ได้ มีเรือรับจ้างสามแบบ เรือบนสุดนี้อาจจะเรียกว่าเรือโคตรเร็ว หรือจะเรียกว่า Bullet boat ใครที่ขวัญอ่อนขอแนะนำให้เตรียมหมอเรียกขวัญไว้ตอนขึ้นบกด้วยนะครับ

   

 

เราเลือกเรือลำใหญ่ที่สุดภาพล่างนั่นแหละครับ นั่งกัน 10 คนสบายๆ เจ้าของเรือแถมเอาเก้าอี้มาให้นั่ง ใครอยากนอนก็มีเสื่อปูครับ

    

 

เราผ่านจุดน้ำหมุน เราพบแม่น้ำโขงถูกแบ่งเป็นสองเส้นทางด้วยภูเขาลูกย่อมๆ ให้เราตื่นเต้นเล็กๆ ส่วนเจ้าถิ่นนอนดูฟ้ากันเฉยเลย

    

เราเห็นไม้ไผ่ยื่นออกมาจากแท่งหินใหญ่ ดูเกะกะเส้นทางเดินเรือ แต่นั่นก็เป็นอาชีพของพี่น้อง ชายคนนั้นนั่งตกปลา นักธุรกิจเห็นคงคิดในใจว่า ....นี่กว่าจะได้สักตัวใช้เวลาทั้งวันหรือเปล่า  ทำไมไม่เอาเวลานั้นไปทำอาชีพอื่นที่ได้เงินมากกว่า อยากกินปลาก็เอาเงินนั้นไปซื้อมาซิ... แต่ไม่ใช่ คุณครับ...เวลาเป็นของเรา ชีวิตเป็นของเรา... 

  

ระหว่างเดินทาง เราเห็นเรือใหญ่กำลังเอาท่อนซุงมาใส่จนเต็ม เราถามว่าเป็นไม้อะไร เขาบอกว่าไม้ยางนา  จะขนส่งไปเมืองไทยโดยทางเรือ ....คุณครับ...ทรัพยากรธรรมชาติถูกมนุษย์บริโภคตลอดเวลา.....แล้วเราทำอะไรคืนสู่ธรรมชาติบ้างเล่า...

   

เราไม่เห็นสัตว์เลี้ยงอื่น เช่น วัว ควาย แต่เราเห็นแพะสองตัวแม่ลูกเดินชายหาด  เราเห็นฝูงใหญ่ คงชวนกันไปหาอาหารอร่อยๆกินกัน ส่วนตัวกลางอ้วนๆนั่น เราเห็นในหมู่บ้านกำลังมีท้องใหญ่ คอยออกน้องแพะออกมาน่ะซี เขากล่าวว่า ...แพะเขากินทุกอย่างที่ขวางหน้า ยกเว้นทราย หิน เหล็ก... 

<p>  </p><p></p><p>ใครจะไปรู้บ้างว่าเวลาที่ท่านกินผัดไทย แล้วมีชิ้นหัวปลีแนมมาด้วยนั้น มันอาจจะเป็นหัวปลีที่มาจากเมืองไชยบุรีนี่ก็ได้ เพราะผมเห็นเกือบครึ่งภูเขาเป็นดงกล้วยป่า  ชาวบ้านบอกว่ามันขึ้นเองตามธรรมชาติ บนพื้นที่ที่เคยใช้ปลูกข้าว ใช้ปลูกพืชไร่มาก่อน  เมื่อทิ้งใว้เฉยๆ กล้วยป่าก็เติบโตขึ้นมา ชาวบ้านก็เก็บหัวปลีนี้ไปขาย ผมเคยเห็นใส่ถุงปุ๋ยเต็มรถ 6 ล้อ เขาไปส่งหลวงพระบาง เวียงจันทร์ และฝั่งไทย...ป่าคือแห่ลงผลิตอาหารธรรมชาติให้มนุษย์ได้เอร็ดอร่อย แต่คนที่อร่อยนั้นไม่ทราบเลยว่าวัตถุดิบชิ้นนี้เดินทางมาจากไหน ใช้เวลานานเท่าใด ใช้ระยะทางเท่าใด หรือ คุณ..จะไปรู้ทำไม แค่เอาเงินจ่ายแล้วเสพความอร่อย ก็แค่นั้นคิดอะไรกันมากมาย...มีเรื่องคิดมากมายแล้ว...  </p><p> </p><p></p><p>เช้าวันที่เราเดินทาง ไกลออกไปบนยอดดอยนั้นหมอกยังปกคลุมเต็มไปหมด อากาศเย็นสบาย ออกหนาวนิดๆ สายตาเราเสพสุขกับธรรมชาติส่วนนั้น..มีสักกี่คนที่มาดื่มด่ำสิ่งเหล่านี้ ที่สำคัญกว่า ภาพเหล่านี้จะมีโอกาสเกิดให้เห็นอีกบ่อยๆแค่ไหน ก็โลกมันเปลี่ยนแปลงไปมิใช่หรือคุณ  หากธรรมชาติขาดความสมดุล เขาก็จะปรับตัวใหม่ หาความสมดุลใหม่  ไม่มีใครบอกได้ว่าความสมดุลใหม่นั้นเป็นเช่นไร ... คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าความสมดุลนั้นจะมีความสวยงามเช่นนี้อยู่อีก...</p><p></p><p>   </p><p></p><p>เราเดินขึ้นหมู่บ้านเป้าหมายที่เป็นชนเผ่า “ลาวเทิง” คือลาวที่อยู่อาศัยบนที่สูง  โดยวิถีชีวิตของเขา  แต่นโยบายรัฐบาลที่ปกครองด้วยลัทธิหนึ่ง สั่งให้ลงมาจากยอดดอย มารวมตัวกันบนเชิงเขา เหตุผลที่รับทราบคือ "ง่ายต่อการเข้าไปพัฒนา" ?? หมู่บ้านนี้เพิ่งจะลงจากยอดดอยมาได้ 7 ปี และถูกน้ำท่วมไปหนึ่งครั้ง สภาพอาคารบ้านจึงเป็นเพียงบ้านไม้ไผ่  ...แต่บ้านสวยงามหลายสิบล้านในเมืองใหญ่ มิได้บอกว่าผู้เป็นเจ้าของจะเป็นคนดีของสังคม  และบ้านที่ซอมซ่อด้วยไม้ไผ่เช่นนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าผู้อาศัยด้านในบ้านจะเป็นผู้ร้ายของแผ่นดิน มิใช่เลย....ใจงามนั้น ไม่เสมอไปที่กายจะต้องอยู่ในบ้านหลังงาม...  </p><p></p><p></p><p>รัฐบาลส่งเครื่องมือสอนหนังสือเด็กมาเพียงสองผืนคือ อักษรลาวและลักษณะการสะกดอักษร ทั้งหมู่บ้านมีเพียงนายบ้านเท่านั้นที่พูดและเขียน อ่านได้ นอกนั้นไม่ได้เลย...  </p><p>      </p><p></p><p>ก่อนจะมาหมู่บ้านลาวเทิงนี้ เพื่อนได้ซื้อน้ำอ้อยงบ ที่ใส่กะทิและถั่วลงไปด้วย ผมเอาติดตัวไปด้วย กะว่าหากไม่มีอาหารมังสวิรัติผมก็จะกินข้าวเหนียวกับน้ำอ้อยนี้...แต่สาวน้อยแม่ลูกอ่อนอายุเพียงสิบหกคนนี้ ไร้เดียงสาเหลือเกิน ดูตาเธอสิครับ เธอเอาลูกน้อยไปกับเธอตลอด เมื่อถึงมื้อกลางวันผมเห็นในมือเธอกำข้าวเหนียว ก้อนใหญ่  แต่ไม่มีกับข้าวใดๆเลย ผมจึงเดินไปหาเธอถามว่า กินข้าวเหนียวกับอะไร..เธอไม่ตอบ แต่แบมือออกมา...คุณครับ...มันแค่ข้าวเหนียวกับเกลือ...ผมถามต่อว่า เด็กๆกินอะไร เธอปริปากบอกว่า เหมือนกัน....สำนึกผมบอกว่าเอาน้ำอ้อยงบนั้นให้เธอไปเถอะ... มันมีค่าต่อสุขภาพเธอมากกว่าสุขภาพตัวผมมากมายนัก....  ผมจากเธอมาด้วยความคิดอะไรมากมาย..  </p><p></p><p></p><p>  </p><p></p><p>ผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามนั้น บ่ายห้าโมง มี “อีเกิง” ข้างขึ้นสวยงาม แล้วก็มีวัตถุบินได้ที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยี่ล้ำยุค ... มนุษย์ซีกโลกหนึ่งก้าวหน้าไปสู่มิติไกลเกินความเป็นพื้นฐาน แต่ที่แห่งนี้ปัจจัยพื้นฐานการดำรงชีวิตยังไม่เพียงพอเลย.....นี่คือความไม่สมดุลของโลกใช่ไหม...คุณ </p><p></p><p>  </p><p></p><p>ผมมองลงไปที่ชายฝั่งแม่น้ำโขง และลำคลองสาขา  ธรรมชาติส่งมอบทรายมหึมามาอยู่ที่ชายฝั่งติดหมู่บ้านแห่งนี้ มันมากเสียจนไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไรได้หมดสิ้น ไหนว่ามีคนรับซื้อทรายเอาไปก่อสร้าง  มาซื้อที่นี่บ้างซี จะได้ใช้แรงงานเราแลกกับรายได้ เพื่อหาสิ่งของจำเป็นแก่ชีวิตมา...แต่ไม่เห็นมีใครมาซื้อเลย..คุณนั่นแหละที่เห็นความสวยงามของมัน  ชาวบ้านเองรึ มันก็เป็นเพียงทรายที่แม่น้ำโขงพัดพามา ก็เท่านั้น....</p><p></p><p>   </p><p></p><p> ใกล้ค่ำเต็มทีแล้วเรายุติการทำงาน ลงเรือย้อนขึ้นไปยังจุดนัดหมาย ภาพสาวน้อยแม่คนใหม่ที่กินข้าวเหนียวกับเกลือยังอยู่ในความทรงจำของผมตลอดเวลา....เราเห็นความสวยงามของภูเขาสองข้างทางนั้น ที่ซ่อนความยากจน ความขาดแคลน ของชีวิต  ผมเอาความสวยงามมาฝากคุณครับ และเอาเสี้ยวส่วนของชีวิตพี่น้องลาวเทิง ผู้ร่วมโลกมาฝากด้วยครับ...</p>

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

 แวะเวียนมากราบสวัสดีพี่บางทราย..ในวันที่มีเรา...ชาวลูกช้าง....24 มค.ค่ะ...

ประทับใจ..ซาบซึ้ง...ชื่นชมกับบทบันทึกและภาพอันตระการตา...ตระหนักถึงความไม่เท่าเทียมบนพื้นโลกเดียวกัน...ชอบบันทึกนี้เหลือเกินค่ะ....สวยทั้งรูปและคำ....

ขอบคุณพี่บางทรายมากค่ะ

[ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์]

 เมนู ข้าวกลับเกลือ บนฐานชีวิตที่มีทรัพยากรค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ สิ่งที่ท่านไปค้นจอชีวิต มันบ่งบอกอะไรมากมาย
ผมเคยเลี้ยงแพะเป็นพันตัว มันขยายตัวเร็วมาก แต่ก็กินใบไม้ทุกอย่างที่ขวางหน้า ตอนนี้เราได้แพะ แต่เสียต้นไม้เล็กๆไปจำนวนมาก
ถ้ามีสภาพอย่างฝั่งลาว ถ้าชาวบ้านเลี้ยงแพะ รีดนมแพะ เอาขี้แพะมาปลูกผัก แค่นี้ก็อยู่รอดได้ค่อนข้างสบายแล้ว
ทำยังไงจะเอาคน ไปชน กับกิจกรรมอาชีพที่เหมาะสมได้
ผมยุ ดร.รุ่ง แก้วแดง ให้เลี้ยงแพะที่ยะลา ตอนนี้พัฒนาเป็นมูลนิธิส่งเสริมเรื่องแพะสู่ชุมชนอย่างเป็นระบบ ตามฝีมือนักการศึกษาที่ถอยมาลงมือภาคปฏิบัติในจังหวะที่ปลอดหน้าที่การงาน
ภาพสวยมาก ขอยืมไปบรรยายเรื่องโลกร้อน นะครับ

[เพชรน้ำหนึ่ง]

 สวัสดีครับคุณบางทราย.......ได้แวะเข้ามาอ่านบทความของพี่..น่าสนใจและอดที่จะคิดถึงบรรยากาศเก่า ๆที่เคยเห็นไม่ได้  จากมาตั้งนาน  ชอบบันทึกมาก ๆ ภาพก็สวยจริง ๆครับ  ณ.มุมหนึ่งของเมืองไทย ยังมีอีกมากมายที่ เรา ยังมองไม่เห็นจริง ๆ ครับ...........ขอชื่นชมด้วยใจจริง.....

[สิงห์ ป่าสัก]

•  สวัสดีครับพี่บางทราย
• โลกใบนี้ยังมีความแตกต่างและความไม่เท่าเทียมกันอย่างน่าใจหายนะครับ
• เงินตรา ทำให้สูญสิ้นทุกอย่างได้ เพราะมนุษย์เรามีความโลภที่ไม่รู้จักความพอดี เงินตราจึงทำให้เกิดความโลภ
• ความโลภ ก็นำไปสู่ความเห็นแก่ตัว ทำลายได้ทุกสิ่งแม้สุดท้ายจะกลับมาทำลายตัวเองก็ไม่รู้จักเกรงกลัว
• เพราะคิดว่าเป็นเรื่องของอนาคตที่ยังมาไม่ถึง  ยังไม่ต้องป้องกัน  แต่ค่อยกลับมาแก้ทีหลังก็แล้วกัน
• งานพัฒนาคงต้องปรับและทำพร้อมๆ กันไปในหลายๆ มิติ (ทุกมิติ) จึงจะแก้ได้นะครับ จะปล่อยให้เพียงนักพัฒนากลุ่มเล็กๆ หมุนเกลียวไปเพียงกลุ่มเดียวคงจะเหนื่อยน่าดู แก้จุดหนึ่งปัญหาก็จะไปโผล่อีกจุดหนึ่ง ฯลฯ
• ขอให้กำลังใจพี่บางทรายและทีมงานครับ
• เป็นบันทึกที่ให้สาระทั้งภาพและเนื้อหา
• ขอบพระคุณมากครับ

[บางทราย]

สวัสดีครับ    1. จันทรรัตน์

ที่มุกดาหารเพื่อนๆจัดงานวัน มช.กันครับ แต่พี่ไม่ได้ไปร่วมเพราะอยู่เขียนรายงานไปลาวอยู่ครับ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

สวัสดีครับ พี่ช้าง มช. บางทราย
---------------------------
ยามนี้ดอกไม้บานสะพรั่ง ที่ มอเชิงดอย เพราะมีการรับปริญญา อบอุ่นและเสียงเพลง มช.ดังกังวานสะท้อนดอยสุเทพเลยครับ

คิดถึงสาวลูกช้างท่านหนึ่ง ตอนนี้เธอทำงานไปที่ลาวใต้ คงคิดถึงบรรยากาศที่ มช.ไม่น้อย

"มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ของเรา งามพร้อมสมภูมิลำเนาที่พวกเราแสนภูมิใจ"
---------------------------
อ่านบันทึกนี้แล้วคิดภาพตามครับ ภาพสวยมาก เกาะแก่งอันตระการตา ไม่ได้ไปชมด้วยตัวเอง ก็ชมผ่านบันทึกพี่ช้างนี่หละครับ

เขียนข้อคิดเห็นแล้ว สลับกับมองภาพในบันทึก  สวยงามจริงๆครับ

[บางทราย]

 ท่านครูบาครับ    2. ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์

 เมนู ข้าวกลับเกลือ บนฐานชีวิตที่มีทรัพยากรค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ สิ่งที่ท่านไปค้นจอชีวิต มันบ่งบอกอะไรมากมาย
 
ผมทำงานพัฒนามาหลายปี เรารับรู้ว่าคนในเมืองใช้ชีวิตอย่างไร เด็กในเมืองกินอยู่เที่ยวอย่างไร ขณะที่เด็กในดงหลวงคนหนึ่งห่อข้าวไปกินที่โรงเรียน  แต่เด็กคนนั้นเอาข้าวห่อที่แม่เตรียมให้ไปนั่งกินในส้วม  เหตุผลคือ เขาอาย ที่ต้องห่อข้าวมากินที่โรงเรียนขณะที่เพื่อนเด็กๆคนอื่น มะเงินติดตัวเอาไปซื้อของกิน    เมื่อผมมารับรู้ว่าหลวงพระบางกำลังไปโลดด้วยนโยบายขยายเมืองเพื่อเอาเงินฝรั่งเข้าประเทศ ขยายถนนให้ใหญ่โตเพื่ออำนวยความสดวกแก่นักท่องเที่ยวแต่ชาวบ้านกินข้าวกับเกลือ.....

ผมเคยเลี้ยงแพะเป็นพันตัว มันขยายตัวเร็วมาก แต่ก็กินใบไม้ทุกอย่างที่ขวางหน้า ตอนนี้เราได้แพะ แต่เสียต้นไม้เล็กๆไปจำนวนมาก  ถ้ามีสภาพอย่างฝั่งลาว ถ้าชาวบ้านเลี้ยงแพะ รีดนมแพะ เอาขี้แพะมาปลูกผัก แค่นี้ก็อยู่รอดได้ค่อนข้างสบายแล้ว  ทำยังไงจะเอาคน ไปชน กับกิจกรรมอาชีพที่เหมาะสมได้

นมแพะเป็นนมที่มีคุณภาพสูงครับ และสภาพป่าเขาที่มีต้นไม้ในระดับพื้นล่างมากพอที่จะเลี้ยงแพะ ก็สมควร โรคภัยก็ไม่มี และไม่ต้องดูแลมากนัก หากเอาความรู้และการจัดการง่ายๆเข้าไปผมก็ว่าจะช่วยเรื่องสุขภาพอนามัยได้เยอะทีเดียว มันง่ายๆ ไม่ต้องใช้เทคโนโลยี่อะไรเลย ผมเห็นด้วยกับท่านครูบาว่าขี้แพะก็เป็นประโยชน์ ทำเป็นปุ๋ยมูลสัตวฺ และมันเป็นเม็ดๆด้วย  ไม่ต้องทำโรงอัดเม็ด..  ข้อคิดท่านครูบานี้จะอยู่ในแผนงานข้อเสนอด้วยครับ...


ผมยุ ดร.รุ่ง แก้วแดง ให้เลี้ยงแพะที่ยะลา ตอนนี้พัฒนาเป็นมูลนิธิส่งเสริมเรื่องแพะสู่ชุมชนอย่างเป็นระบบ ตามฝีมือนักการศึกษาที่ถอยมาลงมือภาคปฏิบัติในจังหวะที่ปลอดหน้าที่การงาน

เป็นกุศลอย่างสูงครับที่ข้อคิดท่านครูบาปรากฏผลเป็นจริง

----------------------
ภาพสวยมาก ขอยืมไปบรรยายเรื่องโลกร้อน นะครับ

เชิญเลยครับเรื่องรูป เอาไปใช้ประโยชน์ได้เลยครับ 

ขอบพระคุณครับ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

กลับไปอ่านบันทึกอีกครั้งเงียบๆอย่างตั้งใจ

ภาพเด็กน้อยกับแม่ ที่กินข้าวกะเกลือ..
มันรู้สึกบอกไม่ถูกนะครับ

และขอบคุณครับสำหรับน้ำอ้อยงบของพี่ที่หวานซาบชื่นในดวงใจเหลือเกิน

วันนี้เด็กน้อยที่ด้อยโอกาสเหล่านี้ที่ อ.ปางมะผ้า บางคนได้รับจิตกุศลจากผู้ใหญ่ใจดี อุปการะส่งเงินเป็นทุนการศึกษาให้ ต่อเส้นทางก้าวเดินของพวกเขาบ้างแล้ว

ผมได้รับข่าวดีวันนี้ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งจะโอนเงินเพื่อเข้าบัญชีเงินทุนการศึกษาให้พวกเขาครับ

ผมดีใจและมีความสุขจริงๆครับ

[บางทราย]

สวัสดีครับ   3. เพชรน้ำหนึ่ง 

...ได้แวะเข้ามาอ่านบทความของพี่..น่าสนใจและอดที่จะคิดถึงบรรยากาศเก่า ๆที่เคยเห็นไม่ได้  จากมาตั้งนาน  ชอบบันทึกมาก ๆ ภาพก็สวยจริง ๆครับ  ณ.มุมหนึ่งของเมืองไทย ยังมีอีกมากมายที่ เรา ยังมองไม่เห็นจริง ๆ ครับ...........ขอชื่นชมด้วยใจจริง.....
 
ขอขอบคุณครับที่เข้ามาเยี่ยม วันหลังผมมาเยี่ยมพี่ชายที่กำแพงเพชรคงได้พบกันบ้างนะครับ

[บางทราย]

สวัสดีน้อง    4. สิงห์ป่าสัก 

• โลกใบนี้ยังมีความแตกต่างและความไม่เท่าเทียมกันอย่างน่าใจหายนะครับ

• เงินตรา ทำให้สูญสิ้นทุกอย่างได้ เพราะมนุษย์เรามีความโลภที่ไม่รู้จักความพอดี เงินตราจึงทำให้เกิดความโลภ
• ความโลภ ก็นำไปสู่ความเห็นแก่ตัว ทำลายได้ทุกสิ่งแม้สุดท้ายจะกลับมาทำลายตัวเองก็ไม่รู้จักเกรงกลัว
• เพราะคิดว่าเป็นเรื่องของอนาคตที่ยังมาไม่ถึง  ยังไม่ต้องป้องกัน  แต่ค่อยกลับมาแก้ทีหลังก็แล้วกัน
• งานพัฒนาคงต้องปรับและทำพร้อมๆ กันไปในหลายๆ มิติ (ทุกมิติ) จึงจะแก้ได้นะครับ จะปล่อยให้เพียงนักพัฒนากลุ่มเล็กๆ หมุนเกลียวไปเพียงกลุ่มเดียวคงจะเหนื่อยน่าดู แก้จุดหนึ่งปัญหาก็จะไปโผล่อีกจุดหนึ่ง ฯลฯ

ใช่แล้ว ความโลภเป็นตัวเริ่มที่จะก้าวไปสู่การทำลายอีกหลายๆอย่าง อย่างไม่รู้ตัว และรู้ตัว เพราะกิเลสมันเป็นมนต์ครอบชีวิตจิตใจเสียหมดสิ้นแล้ว....

[บางทราย]

 น้องเอกครับ 6. จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร


ตอนที่พี่เปิด post ของน้องพอดี ทีวีที่บ้านเปิดข่าว มช.รับปริญญาด้วย เลยเข้าบรรยากาศครับ
คิดถึงเรื่องราวเก่าๆ เออ..สักวันคงได้เขียนเรื่องราวเก่าๆแบบนั้นบ้างนะ..

วันนี้ที่มุกดาหารจัดงานกัน ลูกช้างไปร่วมงานกัน พี่ไม่ได้ไปร่วม แต่โทรคุยกับเพื่อนที่นั่น  ทุกปีชมรมนักศึกษาเก่าจะจัดงานกันครับ

เห็นรูปเด็กๆของน้องแล้วก็ชอบเหมือนกัน  เด็กนั้นบริสุทธิ์ ผ้าขาวจริงๆใสตามธรรมชาติของเขา

[โอชกร ภาคสุวรรณ]

 สวัสดีครับ พี่บางทราย

ชอบมุมมองของชีวิตที่พี่นำเสนอนี้จริงๆครับ

ขอบคุณครับ

โอชกร

[บางทราย]

 สวัสดีครับ น้อง   12. โอชกร - ภาคสุวรรณ

หายหน้าไปนาน พี่คิดว่าเดินทางไปต่างประเทศ..
ขอบคุณครับ  หวังว่าสบายดีนะครับ

[หนุ่มญ้อลูกน้ำโขง]

อ่านแล้วประทับใจจนขนลูกปลาบปลื้มใจจริงๆ คิดถึงตอนเด็กๆผมก็เป็นลูกน้ำโขงจนๆก็กินข้าวเหนียวปั้นกับเกลือกับพริกแบบนี้เลยครับ

ประทับใจจริงๆครับ

[บางทราย]

ขอบคุณครับ หนุ่มญ้อลูกน้ำโขง ผมพยายามสะท้อนความรู้สึกตรงๆออกมาน่ะครับ ผมชอบความสด ธรรมชาติ วิถีชีวิตเรียบง่ายครับ

[พลเดช วรฉัตร]

สวัสดีครับ

ไม่ได้เข้ามาทักทายกันเสียนาน

อ่านบันทึกนี้แล้วก็ต้องบอกว่า ภาพสวยด้วยแสง แรงด้วยสี ดีด้วยเรื่องครับ

น่าไปผจญภัย ณ มุมนี้ของโลกบ้าง

ในส่วนของผม ก็ยังผจญภัย ณ เดลี อินเดีย ดินแดนมหัศจรรย์ของโลกแห่งหนึ่ง ยังได้รับความรู้มากมายเช่นเดิมครับ แต่การบันทึกถ่ายทอดทำได้เป็นช่วงๆ ครับ

ด้วยความระลึกถึงครับ

 

[บางทราย]

สวัสดีครับท่านพลเดช

โห ดีใจครับที่ท่านพลเดชแวะมาเยี่ยม ผมเองก็ไปสนุกกับ "ชมรมคนดูเมฆ" ของ ดร.บัญชาที่ g2k สาขา facebook ครับ ผมเดินทางบ่อย จึงทำให้เห็นเมฆเยอะมากจึงมีโอกาสถ่ายรูปมาฝากชมรม

ระลึกถึงท่านพลเดชเสมอครับ

[Mekong FB]

ขออนุญาตเอาไปแชร์ที่หน้าเฟสบุคของแม่น้ำโขงนะคะ ขอบพระคุณค่ะ

(ก่อนหน้านี้เอาเรื่องร่อนทองไปแชร์แล้ว แต่ไม่ได้ขอนุญาตก่อน ขอโทษนะคะ ถ้าไม่สะดอกใจยินดีจะลบทิ้งค่ะ ) http://www.facebook.com/pages/%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B9%82%E0%B8%82%E0%B8%87-%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3/103442409708662

[บางทราย]

Mekong FB ครับ ด้วยความยินดีครับ เป็นข้อมูลสาธารณะครับ ที่เอาไปได้ครับ