บทลงโทษด้วยความรัก

• 

• วันหนึ่งเมื่อยังเด็ก
   แอนดี้น้องชายของฉันนั่งอยู่ที่มุมห้องนั่งเล่น
  ในมือข้างหนึ่งมีปากกาหนึ่งด้าม
   ขณะที่ในมืออีกข้างหนึ่งก็ถือหนังสือสะสมราคา   แพงของพ่อ
   แอนดี้คงจะปีนขึ้นไปหยิบจากบนชั้นหนังสือ

•  เมื่อพ่อเดินเข้ามาในห้อง
   แอนดี้ก็ก้มหน้างุดและทำท่ากระสับกระส่าย
   เขารู้ตัวดีเชียวละว่ากำลังทำผิด
   แม้จากระยะไกล
   ฉันก็เห็นรอยขีดเขียนเปรอะไปทั่วบนหน้าหนังสือของพ่อ
   และตอนนี้แอนดี้ก็กำลังจ้องมองพ่อตาโตด้วยความ  หวาดหวั่น
   รอคอยที่จะถูกทำโทษ
•  พ่อหยิบหนังสือขึ้นมามอง
    แล้วก็ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้โดยไม่พูดอะไรสักคำ
    หนังสือทุกเล่มมีความหมายต่อพ่อมาก
    หนังสือคือความรู้
    และหนังสือเล่มนี้ก็เป็นหนังสือสะสมราคาแพง
    แต่ในขณะเดียวกันท่านก็เป็นพ่อที่รักลูกมาก
•  สิ่งที่พ่อทำในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านั้นยอดเยี่ยมมาก
  แทนที่ท่านจะลงโทษหรือดุแอนดี้
  หรือแม้แต่ตำหนิความซุกซน
  พ่อกลับนั่งลง
  หยิบปากกาในมือแอนดี้ขึ้นมาถือไว้
  แล้วก็เขียนอะไรบางอย่างลงในหน้าหนังสือสะสมราคาแพงนั่นเสียเอง
•  พ่อเขียนที่ข้างๆ ลายเส้นที่แอนดี้ขีดว่า    ภาษาของแอนดี้ เมื่ออายุสองขวบ
• ต่อไปนี้    ไม่ว่าครั้งไหนที่พ่อหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาเปิด   พ่อก็จะเห็นใบหน้าน้อยๆ  ที่น่ารักและดวงตาที่สดใสของลูก   และจะขอบคุณพระเจ้าที่ประทานเด็กน้อยคนนี้   มาให้ขีดเขียนบนหนังสือแสนหวงของพ่อ    ลูกทำให้หนังสือเล่มนี้ของพ่อมีความหมาย   เหมือนกับที่พี่ๆของลูกนำความหมายมาสู่ชีวิตของพ่อเหมือนกัน
•  ว้าว... ฉันคิด นี่หรือคือการลงโทษของพ่อ?    นานๆครั้งฉันก็จะหยิบหนังสือที่สะสมไว้มาให้ลูกหลานของฉันขีดเขียนเล่น
  ทุกครั้งที่มองดูลายมือหยุกหยิกเหล่านั้น
  ฉันก็จะนึกถึงสิ่งที่พ่อทำในวันนั้น
  พ่อได้สอนให้ฉันรู้ว่า…
  อะไรกันแน่ที่มีค่าต่อชีวิตของเราอย่างแท้จริง
  ซึ่งนั่นก็คือ คนที่เรารัก ไม่ใช่วัตถุสิ่งของ 
• ลองมองย้อนดูตัวคุณเอง ในแต่ละวัน
  เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้อยู่เสมอ
  เช่นคุณนั่งกินข้าวกับภรรยาอยู่ที่ร้านอาหาร
  เธอหวังดีอยากจะเทซอสให้คุณ
  แต่มันกลับหกไปเลอะเสื้อตัวเก่งของคุณ
  และคุณก็ทำสีหน้าที่ตำหนิเธอและคำพูดที่บอกว่า
  เดี๋ยว ผมเทเองก็ได้
•  นอกจากคำขอโทษที่เธอพร่ำบอก
  น้ำตาใสๆก็เริ่มเอ่อขึ้นในใจเช่นเดียวกัน
  และอาหารมื้อนั้นไม่มีรสชาติสำหรับเธอเสียแล้ว
•  แต่ถ้าคุณบอกกับเธอว่า ถ้าซักไม่ออกก็ไม่เป็นไรหรอก
   เมื่อผมหยิบเสื้อขึ้นมาใช้ครั้งใด
   ผมจะหวนนึกถึงร้านอาหารนี้ทุกครั้งไป
   ที่ได้มีโอกาสมาทานข้าวกับคุณ
   และได้คิดถึงทุกครั้งว่าภรรยารักและเอาใจใส่ผมมาก เท่าใด
   อยากปรนนิบัติเอาใจ (จนเทซอสหกใส่ผม)
   แต่ว่าคราวหน้าออกมาทานข้าว
   ผมจะเป็นคนเทซอสให้คุณมั้งล่ะ (ทีนี้ตาผมมั่ง)
•  รอยยิ้มจากหัวใจของเธอได้เริ่มโบยบินแล้ว
   แค่นี้คุณก็ลงโทษเธอให้ระวังมากขึ้นแล้ว
•  สิ่งที่มีค่าต่อชีวิตคนเรานั้นไม่ใช่ นาฬิกาเรือนละแสน
   หรือเนคไทเส้นละหลายๆพัน
   แต่เป็นความอบอุ่นในหัวใจ
   ที่คุณรู้ว่ามีใครคนหนึ่ง เฝ้ารัก
   เฝ้าถนอมความรู้สึกคุณอยู่ตลอดเวลาต่างหาก
   แล้วคุณล่ะ เคยลงโทษใครด้วยความรักหรือเปล่า

                  ได้อ่านบทความนี้แล้ว มีรู้สึกดี ๆ เลยนำมาให้อ่านกัน
                  หากใครเคยอ่านแล้วก็ไม่เป็นไรนะ                  

                  หากครั้งนี้ลองอ่านดูอีกครั้งแล้วพินิจด้วยใจ
                  บางครั้ง....เราอาจเคยตั้งคำถามหนึ่งขึ้นในใจว่า
                  มนุษย์เรา ...เกิดมาเพื่ออะไร

                  บทความนี้อาจเป็นคำตอบที่ดีสำหรับคุณ...ก็เป็นได้
                  ขอมอบบทความนี้ให้กับผู้มีหัวใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความรัก ทุกท่าน  

                                                                      

                                                    สนใจดาวน์โหลด Powerpoint ได้ที่   ที่นี่   ค่ะ

[เกษตร(อยู่)จังหวัด]

กำลังเครียด..(ก็มีบ้างละน่า..)

พออ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยครับ..

ขอบคุณครับ..

[นันทา ติงสมบัติยุทธ์]

• ขอบคุณที่เข้ามาคลายเครียด
• คิดเชิงบวก บวกความดี ชีวีมีสุข (ฮ่า)