สมาธิช่วยได้
วันหนึ่งดิฉันได้ไปเยี่ยมผู้ป่วยที่จะผ่าตัดลำไส้ เนื่องจากแพทย์วินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งในลำไส้ วิสัญญีพยาบาลเป็นบทบาทของดิฉันได้ไปเยี่ยมผู้ป่วย ครั้งแรกที่พบก็หนักใจเนื่องจากผู้ป่วยมีนำหนักตัวมากประมาณ 110 กิโล อายุประมาณ 45ปี ดิฉันเริ่มให้คำแนะนำการปฏิบัติตัวของผู้ป่วยก่อนและหลังให้ยาระงับความรู้สึก และบอกถึงความเสี่ยงต่างๆที่เกิดขึ้นได้ในการดมยา เนื่องจากผู้ป่วยมีภาวะอ้วน (รายนี้แพทย์ได้อธิบายผู้ป่วยว่าเป็นมะเร็งลำไส้ จะผ่าตัดอะไร การปฏิบัติตัว จะอยู่รพ.ประมาณกี่วัน ภาวะแทรกซ้อนที่อาจขึ้นได้) แพทย์ได้มาประสานดิฉันก่อนว่าผู้ป่วยค่อนข้างเสี่ยงต่อการผ่าตัด เมื่อดิฉันแนะนำเสร็จส่วนมากผู้ป่วยประเภทนี้จะมีความวิตกกังวลสูง แต่ผู้ป่วยรายนี้ยิ้ม สีหน้าไม่มีความวิตกกังวล และถามผู้ป่วยว่ากังวลเกี่ยวกับการผ่าตัดไหม ผู้ป่วยตอบว่าไม่วิตกกังวล และไม่กลัวการผ่าตัด จึงถามผู้ป่วยว่ามีวิธีอย่างไรที่ทำให้ไม่วิตดกังวลหรือกลัว ผู้ป่วยตอบว่า ด้านการดูแลรักษาแพทย์(นพ.ธัญญ์ อิงคะกุล)ได้อธิบายให้ผู้เข้าใจเรียบร้อยแล้ว ส่วนด้านจิตใจผมมีวิธีการครับ! ผมใช้สมาธิครับ สมาธิที่ผมใช้ คือการทำใจปล่อยไปกับสิ่งที่เราสัมผัสขณะนั้น โดยไม่ยึดติด หรือใช้วิธีการหายใจเข้า-ออก แล้วพูดคำว่าพุทธ ตอนหายใจเข้า และโธตอนหายใจออก และถามว่าทำมานานหรือไหม! ผู้ป่วยตอบนำมานานแล้ว และใช้สอนนนักเรียนที่โรงเรียนด้วย จึงได้รู้ว่าเป็นอาจารย์
หลังกลับจากเยี่ยมผู้ป่วยจึงไปนั่งคิดว่าเดิมเรามุ่งการเตรียมผู้ป่วยทางด้านกายให้พร้อม เราไม่ค่อยเข้าถึงการเตรียมจิตใจจริงๆ กันเท่าไร เนื่องจาได้เห็นภาพที่ไม่เห็นมาก่อน ผู้ป่วยรายนี้มีความเสี่ยงตั้งแต่ก่อนผ่าตัดเนื่องจากน้ำหนักตัวมาก และเมื่อผ่าตัด รายนี้ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง หลังผ่าตัดจึงต้องใส่ท่อหายใจต่อ วันแรกไปเยี่ยมผู้ป่วยที่ICUผู้ป่วยยิ้มให้ ดิฉันให้กำลังใจโดยจับมือผู้ป่วยแล้วบอกว่าต้องทนนิดนึงเนื่องจากแผลผ่าตัดค่อนข้างใหญ่ หายใจเองคงไม่พอคงต้องใส่ท่อหายใจไว้ก่อน การใส่ท่อหายใจเป็นสิ่งที่ทรมานสำหรับผู้ป่วยพอสมควร พอวันที่ 3 ดิฉันแวะเข้าไปเยี่ยมผู้ป่วยยังใส่ท่อหายใจอยู่ แต่ภาพที่เห็นคือผู้ป่วยกำลังวาดภาพโดยใช้แฟ้มเป็นแผ่นรองกระดาษ ภาพที่วาดเป็นภาพที่มีหมอ พยาบาลที่ดูแลผู้ป่วย และผู้ป่วยเขียนคำว่าขอบคุณที่ดูแลผม จึงพูดกับผู้ป่วยเล่นว่าหายดีแล้วเขียนภาพมาให้หน่อยนะค่ะจะให้ผู้ป่วยอื่นได้ดู คนไข้นอนโรงพยาบาลประมาณ14วันจึงกลับบ้าน
เมื่อผู้ป่วยมาพบแพทย์ตามนัด แพทย์โทรเรียกดิฉันไปที่OPD บอกผู้ป่วยมาตรวจตามนัด เนื่องจากได้คุยกับแพทย์ไว้ว่าเราจะนำผู้ป่วยเป็นตัวอย่างสำหรับการเรียนรู้การปฏิบัติตัวก่อน-หลังผ่าตัด ทางด้านการทำจิตใจ ผู้ป่วยบอกว่ายินดี และมอบรูปภาพทีเบียนไว้มาให้ดิฉัน จากนั้นดิฉันได้สัมภาษณ์ถึงกลยุทธ์ในการทำใจ คำตอบที่ได้การทำสมาธิ อยู่กับความจริงและอื่นๆ ได้บันทึกนำมาเป็นแนวในการปฏิบัติ ซึ่งได้นำมาจัดการความรู้สำหรับให้คำแนะนำกับผู้ป่วยในโรงพยาบาล และยังได้ไปเป็นตัวอย่างการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในวงHKM ด้วย
และสุดท้ายสิ่งย้อนกลับหาดิฉันพลอยได้รับประโยชน์ ดิฉันทำสมาธิทุกวัน และจะแนะนำผู้ป่วยก่อนผ่าตัดทุกราย สุดท้ายของสุดท้ายผู้อ่านblogนี้ลองกลับไปทำนะค่ะ สร้างสมดุลให้ร่างกายละนิด จิตจะได้แจ่มใส ไม่ต้องรอให้ป่วยถึงจะมาทำกัน
ความเห็น (7)
- ดีจังเลยครับ
- อยากอ่านตอนต่อไป
- บางบันทึกปิดความคิดเห้นไว้
- น้องแสดงความคิดเห็นไม่ได้
- เช่นรื่องการสัมผัส
- ฮือๆๆๆๆ
ขอบคุณค่ะที่แจ้งมาให้ทราบ เปิดให้แสดงความคิดเห็นแล้วค่ะ มีอะไรแนะนำได้เลยนะค่ะ ชอบค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์หนึ่ง ที่เข้ามาอ่าน ช่วยแนะหน่อยก็ดีนะค่ะ
เพิ่งอ่านเจอค่ะพี่แดง ชอบมาก เอามาแชร์เยอะๆนะคะ.........:-)