บันทึกเหนือทุกข์ เหนือสุข
ชื่อบันทึกนี้ได้มาจากส่วนหนึ่งของหนังสือ
พี่หน่อย ( ดอกแก้ว ) อาริยา โมราษฎร์ "ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต"
ตัวเองโชคดี ได้รับหนังสือเล่มนี้ ๒ เล่ม เล่มหนึ่งจากพี่อึ่งอ๊อบ ( Miss somporn สมพร poungpratoom พวงประทุม ) อีกเล่มจากพี่หน่อยเอง
อ่านแล้วขออนุญาตบอกความประทับใจดังๆ กับทุกท่านที่ผ่านเข้ามาในบันทึกนี้ว่า...
หนังสือเล่มนี้ "อบอุ่น"
พี่หน่อยสามารถเล่าเรื่องความทุกข์กายที่ถึงชีวิตออกมาเป็นเรื่องของการอุทิศตนของสามีี ความรักความห่วงใยของครอบครัว พ่อแม่ พี่น้อง ของเพื่อน และเด็กๆ ที่กลุ่มเด็กรักป่า ได้อย่างงดงาม
หนังสือยังทำให้ดิฉันเห็นความทุกข์กายที่เกิดขึ้นกับพี่หน่อยได้ชัดเจน รวมถึงความทุกข์ใจที่เกิดขึ้นเนื่องจากการที่ไม่ต้องการให้คนอื่นกังวลหรือมีภาระเพิ่ม ทำให้นึกถึงคำสอนที่หลวงปู่ดูลย์์เคยกล่าวไว้ตอนอาพาธหนักว่า ...
"เวทนากับร่างกายนั้นมีอยู่ตามธรรมชาติของมัน แต่ไม่ได้เสวยเวทนานั้นเลย"
พูดง่าย แต่ทำยากค่ะ การที่จะปฏิบัติแล้วผ่านถึงขั้นนี้นั้น ต้องอาศัยจิตใจที่เข้มแข็งจริงๆ เหมือนที่พี่หน่อยแสดงให้เห็นผ่านตัวหนังสือในเล่ม
นอกจากนั้นอ่านแล้วยังได้เห็นสาระสำคัญอีกเรื่องความไม่เที่ยง ไม่แน่นอนของสังขาร พี่หน่อยเขียนไว้ตอนหนึ่งเมื่อตอนเปลี่ยนไตแล้วว่า
ไม่มีอะไรที่ได้มาแล้วไม่สูญเสีย
เพราะไตใหม่ก็เสียได้ พังได้อีกเหมือนกัน ร่างกายอาจจะไม่รับ อาจจะติดเชื้อ...สารพัด...แถมจะมีโรคอื่นๆ ตามมาเนื่องจากไปกดภูมิคุ้มกันตามธรรมชาิติ (ไม่ให้ภูมิเราไปทำลายหรือต่อต้านไตใหม่) ..... อ่านแล้วเข้าถึงเืรื่องไตรลักษณ์จริงๆ ค่ะ
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ขอบคุณพี่หน่อยมากๆ ค่ะ ที่เขียนและมอบหนังสือเล่มนี้ให้เป็นบทเรียนธรรมะกับชีวิต
ความเห็น (16)
สวัสดีค่ะ โพสต์บันทึกตามกันมาติดๆ ดีใจที่อยู่ใกล้กัน
ได้รับหนังสือเล่มนี้จากคุณพี่ศศินันท์ ได้อ่านตอนคืนที่กลับจากเชียงใหม่ถึงบ้าน แกะห่อหนังสือพอพลิกดูก็ต้องลงนั่งอ่าน อาบน้ำอาบท่า ทานข้าวแล้วก็อ่านต่อ พอดีเหนื่อยจึงง่วงหลับ เช้าทานกาแฟอ่านต่อจนจบเลยค่ะ เป็นหนังสือที่ดีมากๆ ทั้งเนื้อหาและวิธีถ่ายทอด ได้เห็นถึงความเข้มแข็งของคุณหน่อย และการเข้าถึงวิธีที่เหนือทุกข์ เหนือสุข ทำให้เข้าใจชีวิต มีความไม่ประมาท
อ่านแล้วได้อะไรหลายอย่าง ไมใช่แค่การดูแลรักษาสุขภาพเมื่อเป็นโรคนี้
สวัสดีรับ
- เรื่องความทุกข์ของคนป่วยบางทีก็ลำบากที่จะพูด
- ขอให้คนป่วยหาย ขอให้คนเอาใจช่วยมีโชค
- ผมยอมรับการอธิบายความรู้สึกเรื่องอนิจจัง แต่ผมบรรยายไม่ออกนอกจากอยากบอกว่า นับถือ
- ขอให้โชคดีครับ
หลายคนเผชิญความทุกข์แล้วแสดงปฏิกริยาที่ต่อต้านจนเกิดการต่อสู้กันขึ้นในจิตใจ และมักจะลงเอยด้วยฝ่านที่ครอบครองชีวิตต้องเสวยทุกข์หนักไปกว่าทุกข์ที่มันดำรงอยู่
ตรงข้ามผู้ใดที่เผชิญทุกข์และเรียนรู้เขา ปรับตัวเพื่อจะอยู่กับเขา และค่อยผละจากภาวะแห่งทุกข์ไปตามเหตุ ปัจจัย โดยไม่ต้อง ตีโพยตีพาย มันยาก มีแต่ผู้กล้าทางวิญญาณเท่านั้นที่จะฟันฝ่าไปได้
เหตนี้เองที่องค์สัพพัญญูจึงสอนให้ฝึกจิต เฝ้าดูเขา และฝึกฝนเขาให้อยู่หมัดให้ได้ สาธุธรรมครับอาจารย์
- สวัสดีค่ะ อาจารย์
- อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
- เรียนรู้ที่อยู่กับไตรลักษณ์ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่นุช 
คุณนายดอกเตอร์
ใช่เลยค่ะ อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วตัวเองได้เรียนรู้ธรรมะชัดเจนมากเลยค่ะ โดยเฉพาะเรื่องไตรลักษณ์ พี่หน่อยเขียนไว้ผ่านการเล่าเรื่องอย่างชัดเจนมาก อ่านแล้วอดไม่ได้ต้องเอามาเขียนเป็นบันทึก ^ ^ ก่อนที่จะรีบไปสอนหนังสือต่อ เพราะถ้าทิ้งช่วงไป จะไม่ว่างเขียนแล้ว
เมื่อเย็นได้แว่บไปดูบันทึกพี่นุชแล้วค่ะ แต่ยังไม่มีเวลาเขียนข้อคิดเห็น เห็นรูปคุณตาพายเรือให้หลานๆ แล้วเกิดปิติมากค่ะ ^ ^
เรื่องหนังสือ "ช่วยหน่อยเปลี่ยนไต" อ่านแล้วเหมือนย้อนอดีตตัวเองกับพี่ชาย ยังคงซึมซับบรรยากาศที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกัน แต่ตอนนี้พี่ชายไปสวรรค์แล้ว เรื่องราวต่าง ๆ ยังฝังอยู่ในใจ บางครั้งปลด บางครั้งปล่อยได้ แต่บางครั้งยามอ่อนแอ มันก็ช่างรุมเร้าเข้ามาในหัวจิตหัวใจ
"เวทนากับร่างกายนั้นมีอยู่ตามธรรมชาติของมัน แต่ไม่ได้เสวยเวทนานั้นเลย"
ตั้งใจเขียนบันทึกให้พี่หน่อยอยู่ แต่ถูกรุมเร้าด้วยโรคน่ารำคาญ จึงต้องปล่อยตามสังขาร เรียนรู้ธรรมะหลายเรื่อง จาก อ.ตุ๋ยมาก ขอบคุณทุกวันที่ทำให้มีสติในการครองชีวิต ขอบคุณมิตรภาพที่ดีงามที่มีร่วมกัน
ขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะ 
2. อาจารย์ โกศล คงสมปราชญ์
ดิฉันก็นับถือพี่หน่อยมากๆ ในเรื่องนี้ค่ะ คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าเป็นตัวเองจะทำได้ดีแบบนี้ไหม แต่ก็มั่นใจอยู่พอควรว่าถ้ารู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นอะไรไปตอนนี้ จิตใจจะสามารถรับได้ เพราะสร้างความเข้าใจในพื้นฐานของธรรมชาติไว้พอสมควร
แต่ก็นั่นแหละนะคะ บางทีถ้าเกิดขึ้นจริงๆ อาจจะไม่เก่งเหมือนที่พูดก็ได้ เพราะฉะนั้นจะต้องไม่ประมาท ฝึกไปเรื่อยๆ ค่ะ
ขอบคุณที่อาจารย์แวะเข้ามา ลปรร นะคะ ^ ^
สวัสดีค่ะพี่
บางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)
เห็นด้วยเลยค่ะว่าการต่อต้านธรรมชาติ แบบไม่เข้าใจธรรมชาตินั้น นำมาแต่ทุกข์ เรียกว่าจะเป็นทุกข์กำลังสองก็ว่าได้
การเข้าใจธรรมชาติ รู้จักไตรลักษณ์ ทำให้อยู่กับเรื่องทุกเรื่องได้ง่ายขึ้น ไม่รู้สึกแปลกที่จะเกิดทุกข์ แทบจะเข้าใจได้เลยว่าทำไมจึงมีทุกข์เกิดขึ้น แต่ทุกข์เกิดทางกายกับทางใจนั้นแยกกันได้ขาดจริงๆ ถ้าฝึกฝนเจริญสติอย่างที่พี่บอกไว้ค่ะ
ขอบคุณที่นำธรรมะดีๆ มาฝากเช่นกันนะคะ ^ ^
สวัสดีค่ะ 
4. pa_daeng
ไตรลักษณ์เป็นปรมัตถธรรมเรื่องแรกๆ ที่ตัวเองเข้าใจเลยค่ะ แต่พอเข้าใจแล้วก็ยิ่งเห็นไตรลักษณ์มากขึ้นๆ ทุกๆ วัน ยิ่งเห็นมาก ยิ่งเข้าใจลึกและละเอียดเข้าไปเรื่อยๆ ค่ะ ^ ^
ขอบคุณที่แวะเ้ข้ามา ลปรร นะคะ
สวัสดีค่ะพี่อึ่งอ๊อบ 
6. Miss somporn สมพร poungpratoom พวงประทุม
ขอบคุณพี่อึ่งอ๊อบสำหรับหนังสือมากนะคะ ว่าจะเอารูปหนังสือลงยังไม่ได้โหลดรูปจากกล้องเลยค่ะ
ต้องขอบคุณพี่หน่อยค่ะ ที่แบ่งปันประสบการณ์ส่วนตัวแบบนี้ให้พวกเราได้เรียนรู้ อ่านแล้วรู้เลยว่า ถ้าไม่เจอกับตัวเองจริงๆ จะพูดได้ยากมากว่าทำได้เหมือนที่พี่หน่อยกับครอบครัวผ่านประสบการณ์ หรือเหมือนกับที่พี่อึ่งอ๊อบผ่านมากับพี่ชายบนสวรรค์น่ะค่ะ
เป็นสิ่งที่แน่นอนว่า การมีมรสุมชีวิตย่อมทำให้เราอ่อนแอไปบ้าง แต่ภายใต้การอ่อนแอนั้น หากพ้นมาได้ ก็นับว่าเรือลำนี้เป็นเรือที่แข็งแกร่ง รู้จักปรับตัวให้ผ่านพ้นมรสุมชีวิตมาได้
ตอนนี้คิดอยู่ว่าตัีวเองก็เป็นเรือที่ผ่านมรสุมลูกเล็กลูกน้อยมาได้บ้าง และเข้าใจเสมอว่าเรือต้องผุกร่อนตามสภาพการใช้งาน ตามเวลา เพียงแต่พยายามล่องและครองนาวาลำนี้ไปทางที่คิดว่าสู่เป้าหมายถึงฝั่งให้ใกล้ที่สุด ก่อนที่เรือจะหมดสภาพจมไปตามวัฏฏะค่ะ
ขอบคุณพี่อึ่งอ๊อบสำหรับมิตรภาพที่อบอุ่นเสมอค่ะ ^ ^ รักษาสุขภาพแล้วล่องเรือไปด้วยกันนะคะ
สวัสดีค่ะ
หนังสือเล่มนี้ดีมากค่ะ
ถ้าส่งให้อาจารย์อีกก็จะเป็น 3 เล่ม เลยกะจะส่งเล่มอื่นค่ะ คอยรับนะคะ
ขอบพระคุณมากเลยค่ะคุณพี่ 
ศศินันท์ จะรอรับนะคะ ^ ^
ขอบคุณคะตุ๋ย ที่ชอบหนังสือเล่มนี้
เวลาคุยกับตุ๋ย พี่ก็ชอบมากนะ ได้ฟังข้อคิดที่น่าสนใจ
และอีกมุมหนึ่ง ที่ บางที พี่ก็ไม่ได้คิดถึง มีสิ่งที่ดีๆไประลึกถึงเสมอคะ
สวัสดีค่ะพี่หน่อย 
ดอกแก้ว
ดีใจที่พี่หน่อยมาเยี่ยมค่ะ ^ ^
มุมมองของแต่ละคนอาจแตกต่างกันได้ค่ะ ตัวเองเห็นอะไร รู้สึกอย่างไร ก็นำมาเขียนค่ะ อาจคิดไม่ค่อยเหมือนคนอื่นนัก แต่ก็อยากแลกเปลี่ยนและแบ่งปันเรื่องดีๆ ค่ะ ^ ^
อาจารย์ตุ๋ยค่ะ คิดถึงนะค่ะ
พี่อยู่ที่สวนป่าฯคะ ภาพอ.ตุ๋ยกับคุณพ่อ-คุณแม่ ภาพหลายภาพฉายซ้อนกันไม่รู้จบสิ้น แต่เป็นความสุขสบายใจ จึงไม่อยากหยุดภาพเหล่านั้นเลย
โอบกอดบุญมาฝากคุณพ่อ-คุณแม่อ.ตุ๋ย และอ.ตุ๋ยนะค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ
สวัสดีค่ะ อ.หมู
ฝากความคิดถึงทุกๆ คนที่นั่นด้วยนะคะ น่าเสียดายจริงๆ ที่ไปร่วมงานเฮฮาศาสตร์ครั้งนี้ไม่ได้ แต่ก็ติดตามอ่านงานทอดกฐิน on line อยู่เนืองๆ ค่ะ ^ ^
ขอบคุณมากที่คิดถึง และำนำบุญมาฝากคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะ จะบอกบุญต่อให้ค่ะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ^ ^