เมื่อย้อนถึงสมัยเรียนมหาวิทยาลัย...คุณทำอะไรกันบ้าง????


ความประทับใจ...ยามเมื่อเรียนที่มอเชิงดอย
            ได้อ่านบันทึกของคุณหมอ   Phichet Banyati  เกี่ยวกับความทรงจำในมอเชิงดอยหรือมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 

http://gotoknow.org/blog/practicallykm/128237

เลยรู้สึกคันไม้คันมืออยากจะเขียนถึงบ้าง 

        

             ในปีแรกที่เข้าเรียนต้องปรับตัวพอสมควร  เพราะไม่เคยออกมาห่างบ้านขนาดนี้   พอการเรียนเริ่มจะอยู่ตัว  ก็เริ่มทำกิจกรรมบ้าง   โดยอยู่ชมรมพุทธศิลป์   ชมรมนาฏศิลป์และดนตรีไทย  ชมรมล้านนา            

             แต่ชมรมที่ชื่นชอบที่สุดคือพุทธศิลป์  ทุกวันพุธเราจะนิมนต์พระสงฆ์มาที่สนามวอลเล่ย์บอลเพื่อให้นักศึกษาตักบาตรและฟังเทศน์    บางวันตื่นสายกัน   หว้าต้องไปปลุกเพื่อนๆที่ชมรม  รีบยกเสื่อวิ่งนำหน้าพระเพื่อไปปูที่สนามวอลเล่ย์บอล  เป็นที่ขำขันแต่ก็สนุกกันมากและก็อิ่มใจ               

            นอกจากนี้เรามีการรวมกลุ่มกันระหว่างเพื่อนๆต่างคณะในชื่อกลุ่ม สายใย   โดยในแต่ละเดือนเราจะรวมเงินกันและคุยกันว่าจะนำเงินไปทำอะไรกันดี   โดยดูว่าที่ไหนต้องการความช่วยเหลือทางด้านการเงินบ้าง    จะชวนกันไปทำกิจกรรมเพื่อสังคมตามสมควร   จนเริ่มมีเสียงถามกันในมหาวิทยาลัยว่ากลุ่มนี้สงสัยจะลงเลือกตั้งแน่นอน... 

           

               ส่วนยามค่ำคืน  เราก็มีความสุขในการรับคำท้าเรื่อง  ผีดุ   โดยที่ไหนที่เพื่อนๆท้า  เราต้องไปรับคำท้าเสมอ    เวลาที่เหมาะสมคือตีสอง    เราประกาศบอกทุกคนว่า เราไม่กลัวผีหรอก มาวันหนึ่งขณะที่กำลังนอนอยู่บนเตียงชั้นสอง   รู้สึกเหมือนถูกผีอำ อึดอัดไปหมด  กระโดดลงมาจากเตียงชั้นสองนั่งร้องไห้ไม่หยุด   หายซ่าไปได้ แต่ก็ทำเอาเพื่อนๆไม่ได้นอนเลย     

             

              มีอยู่ครั้งหนึ่งไปงานเลี้ยงรุ่นพี่บัณฑิต  ต้องแต่งชุดราตรีสั้นไปงาน   แล้วหอปิดแล้ว  ต้องปีนรั้วหอพักเข้ามาหนึ่งชั้นก่อน   จากนั้นต้องปีนกำแพงตึก  โดยใส่รองเท้าส้นสูงในถุงแล้วคล้องแขนไว้    ทีนี้ต้องมีเพื่อนๆคอยรับอีกสองคนตรงระเบียง  เรียกว่าฝากความหวังไว้กับเพื่อนสองคนต้องดึงเราขึ้นไป  แต่ก็รอดมาได้ 

         

             ยามใดที่เขียนถึงความซนในวัยเรียน     ก็ทำให้เรารู้สึกมีความสุขได้เสมอนะคะ      

หมายเลขบันทึก: 128573เขียนเมื่อ 15 กันยายน 2007 22:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 มิถุนายน 2012 17:16 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (29)

รำลึกถึงวันวาน....ตำนานที่สร้างไว้....ยังตราตรึงในจิตใจ....เวลาผ่านไป.....ยังจดจำ

เป็นช่วงที่สนุกครับ...ในรั้วสีม่วง

สวัสดีครับ ... สมัยที่เรียนมหาวิทยาลัย ..ชีวิตผมไม่ค่อยหวานแหว๋วนัก ส่วนใหญ่มีความทรงจำในวิถีของคนทำกิจกรรมอย่างระห่ำและบ้าบิ่น /// ... ไม่เคยได้พักในหอใน เพราะ "หอเต็ม" เลยต้องเช่าหอพักอยู่ด้านนอก /// เป็นผู้ชายคนเดียวของเอก เพื่อนผู้หญิงปล่อยทิ้งลอยแพไปเฉยเลย (เพราะมัวแต่ไปทำกิจกรรม) .../// ออกค่ายและสร้างค่ายอยู่เนืองนิจ ../// ปิดเทอมไม่กลับบ้าน เพราะวนเวียนอยู่กับกิจกรรม /// .. เป็นต้น ... คาดว่า จะกลับมาเล่าอย่างจริงจังอีกครั้ง ครับ !
  • P  คุณ อิฐ ณ ลาซาล
  • สวัสดีค่ะ มาเร็วจริงๆเลย
  • วันนี้คิดถึงเรื่องราวในวัยเรียน
  • ใช่ค่ะ  ในรั้วสีม่วงสนุกมากยิ่งถ้าเราทำกิจกรรมด้วย
  • ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน
  • P  จ้า..
  • พี่เองก็เด็กกิจกรรม  บางคืนก็ไม่นอนหอ
  • นอนที่ชมรม   บ้ากิจกรรมพอสมควรทีเดียว
  • แต่ก็เป็นเด็กเรียนเช่นกันค่ะ  คือรวมอยู่ในคนเดียวกัน
  • จะรออ่านนะคะ

สวัสดีครับ อาจารย์ลูกหว้า

  • เป็นเรื่องที่ดีนะครับ ในการเขียนเล่าประสบการณ์ในการเรียนมหาวิทยาลัย ว่าทำอะไรกันไปบ้างครับ
  • ร่วมๆ เขียนเล่ากันทุกคนก็คงดีนะครับได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันดีครับผม
  • เด็กๆ เค้ามาอ่านเจอ เค้าอาจจะได้มุมมองที่ดีกลับไปลองประยุกต์ใช้ดูบ้างนะครับ
  • ผมมีแผนเขียนแต่ยังไม่ได้ลงมือเลยครับ เจิมไว้นานแล้ว ยังไม่ได้เข้า ป.หนึ่งเลยครับ
  • ขอบคุณมากครับ
  • P คุณเม้ง
  • กะว่า ว่างๆจะเข้ามาเขียนเพิ่มเติมเหมือนกันค่ะ
  • วีรกรรมดีๆก็เยอะ  ซนๆก็แยะ
  • รื้อฟื้นสักหน่อย...อยากให้นักศึกษาเขาคิดว่าตอนนี้เขาใช้เวลาช่วงวัยเรียนคุ้มแล้วหรือยัง
โอ้ย เยอะมากพี่เล่าไม่ไหว ให้คำจำกัดความได้อย่างเดียวว่าแสบสุดขีด ทำเรื่องซนๆ เยอะ บางครั้งก็ซนจนคนอื่นและตัวเองเดือดร้อน สนุก ได้ประสบการณ์เยอะแยะมากมาย รักเพื่อน ทุกวันนี้ยังช่วยเหลือกันเป็นประจำ มีความรักกุ๊กกิ๊ก เหตุการณ์เศร้าสะเทือนใจ บ้าๆ บอๆ ผจญภัย ช่วยกันทำงาน ช่วยกันหาตังค์ไว้กินไว้เที่ยว มันหลากหลายจริงๆ กับชีวิตในมหาวิทยาลัย

เรื่องผีนี่เป็นเรื่องประจำ พออยู่ดึกไม่มีอะไรทำก็ต้องงัดเรื่องผีมาคุยกัน หลอกกัน เล่าประสบการณ์ว่าใครเคยเจออะไรมาบ้าง คึกๆ หน่อยก็ใส่หน้ากากผีคลุมผ้า ปีนกำแพงหลอกคนนอกมหาวิทยาลัย หนุกอ่ะ
  • อ่านแล้วนึกขำครับอาจารย์ อิอิ
  • ผมก็ยังเรียนอยู่ มีอะไรขำๆ มากมาย เป็นประสบการณ์ที่คุ้มค่า ยิ่งเป็นเด็กกิจกรรมด้วยแล้ว ยิ่งประเสริฐ
  • อิอิ ขอบคุณครับ
  • P  หนูแก้มยุ้ย
  • ท่าทางเธอจะน่าดู  เหมือนกันนะ
  • พี่ก็เอาการณ์ทีเดียว   ปีนหอได้ทุกหอ  แต่ก็เรียนไม่เสียนะ 
  • เรื่องผีหน่ะเรื่องโปรด   อิอิ
  • ว่างๆมาเล่าที่บันทึกนี้หน่อยสิ  วันละนิดวันละหน่อย  อยากรู้
  • P  น้องปืน
  • เด็กกิจกรรมนี่ มีอะไรมันๆเยอะนะคะ
  • น่าจะมาเล่ากันบ้าง  เพราะบันทึกนี้มีนักศึกษาเข้ามาอ่านด้วย  จะได้เป็นประโยชน์ด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะอ.ลูกหว้า

 ได้อ่านบันทึกแล้วนึกถึงช่วงเวลาสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขจริงๆ

ถ้าคนที่เป็นนักกิจกรรมได้อ่านแล้ว ต้องอมยิ้มแน่นอนค่ะ

อ.ลูกหว้า เมื่อวานไม่เข้ามาทักทายคะเนื่องnetมันหลุดคะแล้วอย่างงัยคงได้คุยกันนะคะคิดถึงอ.ลูกหว้าเหมือนกันคะ

สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า

        พี่เพิ่งสังเกตุเห็นว่า บันทึกนี้ มีองค์รักษ์รูปหล่อ คอยอารักขาอยู่ด้วย

       อึ๋ยส์  ใครให้ความเห็นไม่เข้าหูกรรมการหละก็ ระวังตัวไว้ด้วยนะ

        เห็นบันทึกนี้ แล้ว ทำให้พี่พลอยรำลึกถึงเรื่องราวสมัยวัยเรียนมหาวิทยาลัยเหมือนกันค่ะ

         ไว้จะเขียนเล่าให้ฟังนะคะ รับรองว่า บู๋ บุ้น ไม่แพ้ใครค่ะ

..สัมยที่เรียนเป็นผู้ชายคนเดียวของเอก .. เสียดายตอนนั้น ไม่มีละครสาขา ไม่งั้นก็เป็นพระเอกละครเวทีไปแล้ว .. อ.ลูกหว้าล่ะครับ...เป็นนางเอกละครเวทีในมหาวิทยาลัยบ้างหรือเปล่า

น้องลูกหว้า

  • อ่านแล้วรู้สึกเหมือนน้องลูกหว้าตะหงิดตะหงิดเลยครับ
  • เอาไว้วันหลังค่อยแลกเปลี่ยนกัน มันเป็นเรื่องยาวน่ะ
  • ได้ยิ้มแล้ววันนี้..อิ
  • P  คุณ รัช
  • สวัสดีค่ะ
  • ลองเล่าบ้างสิคะ
  • มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันบางสิคะ   ทำกิจกรรมบ้างหรือเปล่าคะ
  • P   น้องนก..
  • คิดถึงเหมือนกันจ้ะ
  • กลับมาพิดโลกทักกันบ้างสิคะ
  • แหม...อยู่ไม่ไกลกันเลย
  • P  พี่แป๊ดจ๋า...
  • ดูแล้วคิดว่าพี่คงมีวีรกรรมเด็ดๆ น่าดูทีเดียว
  • ลองแวะมาเล่ากันบ้างสิคะ
  • จะรออ่านนะคะ
  • อ๋อ....บล็อกนี้มีลูกน้องคอยดูแลความเรียบร้อยค่ะ  ไม่ดุหรอก  มารับแขกหน่ะ
  • P   น้อชองพนัส...
  • รุ่นของพี่เขามีนางเอกหนังในสมัยนั้นค่ะ  ชื่อสบันงา  วงศ์โสภา  เป็นดาวของมหาลัยเลยค่ะ
  • สมัยนั้นชอบกิจกรรมอื่นมากกว่าค่ะ  ไม่ชอบการแสดงพวกนั้นหรอกค่ะ   แต่ชอบดูมากกว่า
  • แต่แหม...ทำไมมีผู้ชายคนเดียวในห้องหล่ะ  มิน่าถึงเลือกไปทำกิจกรรม   ตอนนั้นเหงาบ้างมั้ย
  • P  พี่ไพศาล...
  • ในวันว่างๆ เลยนึกถึงคืนวันเก่าๆค่ะ
  • มีความสุขอยู่เบื้องหลังจริงๆค่ะ

สวัสดีครับน้อง อ.ลูกหว้า

  • แต่งชุดราตรีสั้น หอปิด ปีนรั้วหอพัก ปีนกำแพงตึก เพื่อนสองคนดึงเราขึ้น... รอดมาได้
  • เฮ่อ..!!! กว่าจะอ่านจบลุ้นเสียใจหายใจคว่ำ 
  • ประสบการณ์ไม่มี  เพราะไม่เคยเรียนมหาลัยครับ  เคยแต่ขายข้าวแกงในมหาลัย..อิอิ 
  • P  สวัสดีค่ะพี่ สะ-มะ-นึ-กะ
  • นึกถึงทีไรก็ขำขำค่ะ
  • ถามมาได้เลยว่าหอหญิงในม.ช.ปีนยัง  ตรงไหน
  • เรารู้หมดค่ะ   ปีนมาหลายหอแล้วค่ะ
  • คือถ้าไม่จำเป็นไม่ชอบค้างนอกหอค่ะ  หอมันปิดสี่ทุ่มค่ะ  เลยต้องปีนบ่อยหน่อย
  • roommate หว้าปีนเก่งทุกคน  ทั้งปีนขึ้นและปีนลงหอ...แต่ทุกคนเรียนเก่งหมดนะคะ  คือเที่ยวอย่างไรก็ต้องกลับหอค่ะ
  • พี่คะ ประสบการณ์ในวัยเรียนก็ได้ค่ะ  อยากอ่านจัง

 

  • มาสารภาพคะ..อิอิ
  • อาจารย์หอ 5 ขา ที่บานเกล็ดห้องพักชั้น 2 แตกนะเพราะฝีมือหนูเองคะ..ที่แอบปีนหอขึ้นมา...
  • แล้วดันลืมกุญแจเข้าเข้าห้องไม่ได้
  • เลยต้องงัดบานเกล็ด..ไม่กล้าไปขอกุญแจสำรองคะ...ก็มันกี่ทุ่มกี่ยามแล้วละ..ฮ่าๆ
  • แหมอาจารย์แตกไปอันเดียวเอง...แล้วหนูจะใช้ให้นะคะ..อิอิ

สมัยเรียนเหรอครับ...

อืม.........................................................................

เอ่อ!............อาจารย์ครับ

พรุ่งนี้ค่อยมาบอกได้มั้ยครับ

^_^

  • P  อิอิ.
  • ไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะเรา
  • ว่าแต่งัดประตูไม่ได้หรือคะ  ถึงต้องงัดบานเกล็ด
  • ที่หอพี่นะ ขอให้มีบัตรหรือมีดเราก็งัดประตูห้องกันได้แย้ว...
  • P  . bunpot
  • รับปากแล้วนะคะ
  • ถ้าไม่มาเขียนจะตามไปฉุด
  • อิอิ

สมัยเรียน...จะว่าไปแล้วผมก็เป็นพวกบ้ากิจกรรมเหมือนกัน

ตอนนั้นสถาบันที่ผมเข้าเรียนยังเป็น วิทยาลัยครูอยู่เลยครับ

พอเรียนได้ถึงเทอม 2 จึงได้รับการเปลี่ยนชื่อเป็น สถาบันราชภัฎ

ซึ่งปัจจุบัน ก็กลายเป็นมหาวิทยาลัยไปแล้วอย่างที่ทุกคนได้รู้เห็นเป็นใจกันอยู่

สำหรับประวัติ ความบ้ากิจกรรมของผม ก็เริ่มจากนี้ละครับ 

ปี 1 สมัครเข้าทำงานองค์การนักศึุกษา ตำแหน่งที่น่าภาคภูมิใจ ที่ได้รับก็คือ สวัสดิการ

หรือที่ทุกคนในที่นั้น เรียกว่า "เบ้..."

 ประเภทที่ว่า ทำงานทุกอย่าง ทำงานทั่วไป ยกโต๊ะ ซื้อของ จัดเวที ...อื่นๆ อีกจิปาถะ

ปี 2 เข้่าร่วมแข่งขันกีฬาระหว่างสถาบันราชภัฎด้วยกัน

ในตำแหน่งนักกีฬา ทุ่มน้ำหนัก นักกีฬาทั้งหมดมี 4 คน

ถอนตัวจากการแข่งเนื่องจากบาดเจ็บขณะฝึกซ้อม 1 คน  ดังนั้นจึงเหลือ 3 คน

และก็เป็นไปตามที่เพื่อนๆ คาด ผมได้ที่ 3 มาอย่างน่าภาคภูมิใจ (โชคดีจริง...จริ๊ง)

ปี 3 ก็ยังคงทำงานกับองค์การนักศึกษา และได้รับตำแหน่งเดิม (เบ้...) T_T

นอกจากนี้ตลอด 4 ปี ผมเป็นตัวแทนถือพานวันไหว้ครูตลอดเลยครับ

เนื่องจากทั้งห้องมีผู้ชายแค่ 4 คน ไม่มีใครอยากได้ตำแหน่งนี้เลยสักคน -_-'

ส่วนปี 4 เรื่องกิจกรรมก็เบาบางลงตามระเบียบ 

ตลอดเวลาเป็นอะไรที่สนุกสนานจริงๆ จนลืมไปว่ามาเรียน (ซะงั้น)

เรื่องทั้งหมดก็มีแค่นี้ละมั้งครับ จะอะไรไม่ค่อยได้ สงสัยจะแก่แล้ว -_-

^_^

ปล.ต้องรีบมาเขียนครับ กลัวโดนฉุด ฮุๆ

 

 

  • P  คุณ บรรพต
  • เรียนสมัยที่เพิ่งเปลี่ยนเป็นสถาบันราชภัฏ
  • เอ...ตอนนั้นหว้าน่าจะเรียนมัธยมอยู่นา
  • ว่าแต่จะถามว่าสาวน้อยน่ารักในรูปนี่ ลูกสาวหรือเปล่าคะ   ตามไปที่บล็อกแล้วน่ารักมากเลย
  • หรือว่าหลาน...(ลูกของลูก อิอิ)
  • อ่านจากวีรกรรม ท่าทางจะเรียบร้อยนะคะ
  • เล่ากันเล่นๆค่ะ  รื้อฟื้นความหลังกันบ้าง
  • ขอบคุณนะคะที่ตามมาตอบอีกครั้ง   ถ้าจะกลัวโดนฉุดจริงๆ

ตอนสมัยเรียนจำได้อย่างเดียว ครับ รับประทานแห้วกระป๋องประจำ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท