ทีมใครมาบุกบ้านพ่อครูบาสุทธินันท์
ตอนเช้าเมื่อวานอยู่บ้านพ่อครูบาสุทธินันท์ ตอนนี้กลับมามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารีเรียบร้อยแล้ว เดินทางไกลมาถึงหมดแรง ต้องขอบคุณน้อง ออต จากเล้าข้าวศึกษา มาส่งที่อำเภอพุทไธสง
ที่บ้านพ่อครูบาสุทธินันท์จะมีทีมของบุคลต่างๆมาอบรมมาเยี่ยมชมอยู่เสมอ แต่ทีม UKM11 มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคามบางส่วนเคยมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่ครั้งนี้ทีมอาจารย์และเจ้าหน้าที่มาขอบคุณพ่อครูบาสุทธินันท์ ผอ. ดร. ศักดิ์พงษ์ น้องออตและผู้เขียนใน การช่วยเตรียมงาน UKM11 มีน้องจากสาขาการศึกษาพิเศษ ตามมาเรียนรู้ด้วย
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify"> ผอ. ดร. ศักดิ์พงษ์ พี่ครูพันดาและผู้เขียนเลยพานักวิชาการบุกดงเข้ามาดูการจัดเรื่องการเกษตร การเลี้ยงสัตว์ ในพื้นที่บางส่วนของมหาชีวาลัยอีสาน ทำเอาอาจารย์และเจ้าหน้าที่อึ้งและหมดแรงไปเหมือนกัน</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify">
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify"></p><p>
</p><p align="justify"> เมื่อวานผู้เขียนสังเกตว่ามีลูกหมูเหมยซานไม่กี่ตัวตอนพาเพื่อนอาจารย์ชาวเวียดนามมาดู แต่พอผู้เขียนนำคณะอาจารย์และเจ้าหน้าที่มาชม ปรากฏว่ามีจำนวนลูกหมูเพิ่ม ถามได้ความว่ามีหมูคลอกใหม่คลอดเมื่อคืน สิ่งที่ชอบและประทับใจคือเพิ่งสังเกตว่าเจ้านกยูงตัวเมีย ที่พ่อครูบาประกาศหาคู่ให้มัน(เหมือนใครน่า…) เขามาอยู่รวมฝูงกับห่านบ้านได้ ก็แปลกดี ที่นี่รู้สึกว่าสัตว์สามัคคีกันดีเช่น หมาเล่นกับแมว แม่ไก่ช่วยกันกกไข่ให้แม่เป็ด ถ้าคนเราสามัคคีกันแบบนี้ก็ดี ท่านอาจารย์ประยุทธท่านกล่าวว่า คนไทยเหมือนไก่ในเข่ง อยู่ในเข่งก็ตีกัน รอวันเขาเอาไปฆ่า </p><p align="justify"> 
</p><p align="justify"> มีนักศึกษาและอาจารย์ถามคำถามได้ดีมาก บางครั้งการถามคำถามของนักศึกษาสะท้อนการศึกษาของเขาได้ดี ผู้เขียนไม่รู้สึกผิดหวังเมื่อได้พบกับนักศึกษา ปัญหาคือ อาจารย์ในมหาวิทยาลัยจะตามนักศึกษาทันหรือไม่ ถ้ายังใช้ระบบการเรียนการสอนแบบที่ตนเองเรียนมาเมื่อ 10 ปีที่แล้ว การศึกษาทุกวันนี้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมาก อาจารย์ในมหาวิทยาลัยต้องตามให้ทัน </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify">อาจารย์ในมหาวิทยาลัยควรจัดการศึกษาให้สอดคล้องกับชุมชนและสังคมที่เขาอยู่ ไม่ใช่จัดการศึกษาเพื่อส่งเสริมให้นักศึกษาเข้าสู่ภาคธุรกิจ หรือเป็นข้าราชการอย่างเดียว เมื่อวันที่ 10 กันยายนที่จังหวัดบุรีรัมย์มีสอบครู ตัวอย่างเช่นบางวิชาเอกรับตำแหน่งเดียว แต่คนมาสมัครเป็น 1,000 คน พ่อครูบาว่า เอ 1 ใน 1,000 คน แต่พอเข้ามาสอน ทำไมเราไม่ได้ คนที่ดีที่สุด เป็นเพราะระบบหรืออะไรช่วยตอบให้ที</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="left"> 
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="left"> 
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="left"></p><p align="left"></p><p align="justify"> เป็นเรื่องใหม่คือทีมนี้เตรียมขนมจีนมาเอง เลยไม่ลำบากแม่ฉวีเราทำอาหาร กลายเป็นเรื่องสนุกเมื่อใครมาบ้านพ่อครูบาสุทธินันท์ ต้องมาทำอาหารทานกัน ดูนักศึกษาตำส้มตำดูท่าทางก็จะทราบว่าน่าสนุกขนาดไหน </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify">ผู้เขียนคิดว่าการศึกษาบ้านเราไม่ได้มีสูตรสำเร็จทั้งหมด ครูอาจารย์ควรจัดการศึกษาให้สอดคล้องกับชุมชน สังคมและภูมิปัญญาในท้องถิ่น เอาผู้เรียนเป็นตัวตั้ง ครูอาจารย์ต้องศึกษาหาความรู้อยู่เสมอ(เป็นเรื่องน่าเศร้าใจป็นที่สุด เมื่อผู้เขียนไปอบรมให้สถาบันการศึกษาหนึ่ง ปรากฏว่า อาจารย์ใช้ คอมพิวเตอร์ไม่ได้ ค้นข้อมูลจาก Internet เพื่อหาความรู้ใหม่ๆๆไม่เป็น) รู้จักปรับเปลี่ยนแปลงการสอน การศึกษาบ้านเราจะได้ไม่เป็นเรื่องของความทุกข์อีกต่อไป….</p><p></p><p>
</p><p align="justify"> ให้ทายว่าดอกอะไรน่า เก็บมาจากบ้านพ่อครูบาสุทธินันท์หลังฝนตก</p>
ความเห็น (39)
การเรียนที่ดี น่าจะเป็น...
การเรียนรู้ที่เท่าทันการเปลี่ยนแปลง
การเรียนรู้จากสถานการณ์จริง
การเรียนรู้ที่ผ่านกระบวนการคิด
เปลี่ยนจาก "การเรียนหนังสือ" เป็น "การเรียนรู้"
ต้องร่วมกันปรับ...
ครูต้องปรับให้เท่าทันโลก และเหมาะสมกับบริบท
นักเรียนต้องเปลี่ยนมาเรียนรู้ไม่ใช่เรียนหนังสือ...
ระบบต้องยอมรับและปรับเปลี่ยนเพื่อการศึกษาที่ดี
---^.^---
ข้อคิดเห็นแฝงความคับข้องใจ จากความรู้สึกช่วงหนึ่งของการเป็นอาจารย์ในรั้วมหาวิทยาลัย...
ขออีกรอบนะคะ...
ไม่รู้ดอกอะไร แต่ดูแล้วสดชื่นจังเลยคะ
---^.^---
- ขอบคุณมากครับคุณ
- ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นดีๆๆ
- ให้ทายว่าดอกอะไร
- มีกลิ่นหอมมากๆๆ
- ดอกไม่รู้ชื่อครับ
- แต่จำได้ว่าต้นอยู่ตรงหน้าบ้านนั่นแหละ..อิอิ
- ขอบคุณพี่สมนึกมากครับ
- ต้นอะไรน่า
- ต้องลองไปถามพี่อ้อย
- แต่ต้นไข่เน่าของพี่สมนึก พี่อ้อยและน้องขวัญรอดตายแล้วครับ
- ขอบคุณครับ
- ขอบคุณอาจารย์
- มากครับ
- ตามไปดูแล้ว ดีจังเลย
- ให้แนวคิดดีๆๆ
- เป็นอย่างไรบ้างคงคิดถึงบ้านเราน่าดู
- ดอกอะไรน๊า.....อ๋อ รู้แล้ว ดอกไม้ ค่ะ
- อิอิ
- สวัสดีค่ะอาจารย์
- ยังมีชีวิตอยู่ค่ะ
แหม ถูกใจที่อาจารย์กล่าวว่า
....ครูอาจารย์ควรจัดการศึกษาให้สอดคล้องกับชุมชน สังคมและภูมิปัญญาในท้องถิ่น เอาผู้เรียนเป็นตัวตั้ง ครูอาจารย์ต้องศึกษาหาความรู้อยู่เสมอ
ปัจจุบันส่วนมากเราจะเห็นครูอาจารย์ที่พยามปรับตัวเพื่อให้ดูดีที่อ้างอิงแนวคิดใหม่ๆ ทฤษฎีฝรั่งล้วนๆ แต่ไม่สามารถบูรณาการความรู้ใหม่ๆที่ได้มานำมาสังเคราะห์ใช้กับชุมชนให้เหมาะสมตามบริบท
ดอกไม้นี้คล้ายดอก"พุดน้ำบุษย์"มากเลยค่ะ เก็บภาพได้สวยมากจริงๆค่ะ
- ขอบคุณน้องนก
- มากครับ
- แหมดอกไม้แล้วเรียกว่าดอกอะไรครับ
- ขอบคุณหนูกิ่ง
- ครูนึกว่าหนูไปเป็นเด้กเทพฯแล้วลืมพ่อครูบาเสียแล้ว
- ขอบคุณพี่นุชมากครับ
- ดีใจและภูมิใจที่ได้พบนักวิชาการแบบพี่นุช
- เราไม่ได้ปฎิเสธความรู้ใหม่แต่เราจะเอามาบูรณาการให้เข้ากับบริบทของสังคมเราได้อย่างไร
- พี่เก่งมากครับ
- ดอกพุดน้ำบุษย์จริงๆๆด้วย
- กลิ่นหอมมาก
- พี่สมพิศ จากกรมวิชาการเอามาปลูกให้พ่อครูบา
- ขอบคุณท่านอาจารย์
- มากครับ
- นึกว่าอาจารย์ถูกปล่อยอยู่กลางทะเลแล้ว
- อิอิอิๆๆ
- ที่เกาะยอฝนตกไหมครับ
- ที่โคราชตกบ่อยๆ
- โดนเฉพาะบันทึกนี้ตกทุกวันเลย
- ฮ่าๆๆๆ
- หวัดดีค่ะ อ.ขจิต
- เมื่อวานได้พบอาจารย์ท่านหนึ่งท่านทำผลงานทางวิชาการมาเข้าฟังการเสนอผลงานวิจัยเครืข่ายวิจัยภาคเหนือตอนล่าง ด้วยกันหลังจากทีคุยกันเรื่องการสืบค้นงานวิจัยในห้องสมุดกันก็มีการให้ชื่อ หมายเลขโทรศัพท์ บอกท่านว่าส่งเมลล์ให้สุวรรณาก็ได้นะคะ สะดวกว่า ปรากฎว่าท่านใช้ อีเมลล์ไม่เป็น ใช่ว่าท่านไม่ใฝ่รู้แต่ท่านรับปากว่าจะให้ลูกสอนให้ ดีใจนะคะที่อาจารย์ท่านนั้นยอมรับเทคโนโลยีใหม่
- อาจารย์คะ จะไปห้องสมุด มน. เมื่อไร แจ้งพวกเราด้วยนะคะ จะเตรียมต้อนรับ นะคะ
- ขอบคุณคุณสุวรรณามากครับ
- ดีใจจังเลยที่ได้พบอาจารย์แบบนี้
- เราว่าจะแอบไปกันเงียบๆ
- จะได้ไม่รบกวนงานคุณสุวรรณาดีไหม
- อยากพบ blogger ของงานห้องสมุดครับ
- มีตั้งหลายท่าน
- ตอนนี้คุณวันเพ็ญ เงียบไปเลยนะครับ
- เหลือน้องแก่น
- จอมกวน และอีกไม่พี่ท่านเอง
- เสียดายจังเลย
สวัสดีค่ะน้องชาย อ.ขจิต
ชื่นใจจริงๆเลยค่ะ ที่ได้รู้จักอาจารย์และเราก็รักกันเป็นพี่เป็นน้องกัน อิอิ มีพ่อคนเดียวกันด้วยเนอะ blog นี้พี่หนิงอึ้ง..จนพูดไม่ออกเลยอ่ะ ยิ่งได้อ่าน...
....ครูอาจารย์ควรจัดการศึกษาให้สอดคล้องกับชุมชน สังคมและภูมิปัญญาในท้องถิ่น เอาผู้เรียนเป็นตัวตั้ง ครูอาจารย์ต้องศึกษาหาความรู้อยู่เสมอ
ปัจจุบันส่วนมากเราจะเห็นครูอาจารย์ที่พยามปรับตัวเพื่อให้ดูดีที่อ้างอิงแนวคิดใหม่ๆ ทฤษฎีฝรั่งล้วนๆ แต่ไม่สามารถบูรณาการความรู้ใหม่ๆที่ได้มานำมาสังเคราะห์ใช้กับชุมชนให้เหมาะสมตามบริบท
- น้องคุณพี่หนิงมากครับ
- ได้รับเอกสารหมดหรือยัง
- น้องออตไปส่งที่พุทไธสง แต่ไม่มีรถผ่านมหาสารคาม
- มาฝากที่โคราช
- คนขับรถไม่ยอมรับ
- เลยต้องส่งทาง mail ปรากฎว่ากว่าจะส่งได้ยุ่งเหมือนกัน
- ไม่ทราบว่า load ได้ทั้งหมดหรือไม่ครับ
- ขอบคุณครับ
- ศิษย์แวะมาทักทายเจ้าค่ะ
- ศิษย์ขอบคุณมากเจ้าค่ะที่เข้าไปแสดงความคิดเห็นให้
- ว่างๆทักทายกันได้นะค่ะ
- http://gotoknow.org/blog/akirao1
สวัสดีครับน้องชาย
เห็นกิจกรรม เห็นบรรยากาศ แล้ว ดูคึกคักมากนะคะ
อ้อ ดีใจจัง เห็นหลาน ๆ เดินกันให้ควัก (อิอิ)
ส่วนดอกไม้นั่นหนะ ขอบอกว่า ถ่ายได้สวยมากเลยครับ
อ้อ อีกที พ่อแอบฟ้องด้วยหละ ว่า เผลองีบไปแป๊บเดียว ตื่นมาลูกชาย 2 คน หายไปซะแล้ว ยังไม่ทันได้ร่ำลาเลย
อิอิ
- แวะมารายงานตัวค่า...หัวหน้าห้องป.1 มาแล้วคะ..อิอิ..อ้าวที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนโคกเพชรหรือคะ
- ไหนๆก็มาแล้วแวะไปเลี้ยงหมูก่อนเลย...
- ดีจังคะ...ทำอย่างไรเราจะได้โรงเรียนแบบที่บ้านพ่อครูละคะ...โรงเรียนที่ไม่เรียนบนกระดาษ..เรียนจบก็ได้กระดาษ...แถมไปแย่งแบบ 1 ต่อ 1000 อีก
- นี่ยังน้อยคะคุณรุ่น ฉันนะ ...1 ต่อแสนคน
- ไม้โม้คะรุ่นนี้...รุ่นพิเศษครั้งแรก ครั้งเดียว แถมเป็นประวัติศาสตร์หน้าหนึ่ง...ที่ได้ลงหน้าหนึ่งด้วยละ...ของเมืองไทย
- คนสอบ 2 แสน กว่าคน..พอๆกับเอ็นท์เลยคุณ
- มีคนสอบได้แสนเศษๆ..เรียก 4 หมื่นกว่าคน
- ทายได้ยังคะ...ว่าฉันรุ่นไหน...ฮ่าๆไม่เฉลยด้วย หลอกให้งง...
- เห็นด้วยคะ..ความรู้ทุกวันนี้ตามไม่ทันคะ
- มีมหาศาล..แต่ต้องเลือกหน่อย ถ้าครูไม่ทำความรู้จัก กูเกิ้ล ถ้าไม่อยากถูกแถมยาลดความอ้วน ต้องนี่คะ scholar google หรือ วิกิพีเดีย...คงตามไม่ทันนักเรียนจริงคะคุณ
ดอกไม้สวยค่ะ เสียดายกลิ่นไม่ตามมากับบันทึกนะคะ....(ฮ่าๆ)
การจัดการเรียนการสอนให้สอดคล้องกับชุมชน..พี่เห็นด้วยค่ะเป็นเรื่องดี...แต่คงไม่ต้องเน้นชุมชนจนหาจุดเชื่อมนอกชุมชนไม่ได้นะคะ....ยกตัวอย่างเล็กๆ ที่เห็นชัดและมักจะเห็นใครๆยกเป็นตัวอย่างด้วยคือ เรื่องการเรียนเกี่ยวกับซึนามิ...เป็นความรู้รอบนอกชุมชนได้สำหรับเด็กชาวดอย แต่เป็นความรู้สอดคล้องชุมชนที่ต้องรู้สำหรับเด็กชาวทะเล จุดเชื่อมของความรู้แบบนี้อยู่ตรงที่ให้น้ำหนักต่างกันเวลาสอนและออกข้อสอบสำหรับเด็กในแต่ละพื้นที่..แต่เป็นเรื่องที่ควรสอนในหลักการทางวิทยาศาสตร์เหมือนกัน....แบบนี้พี่ว่าคงทำได้ทุกระดับการศึกษา
ข้อสำคัญคือต้องมีการศึกษาฐานข้อมูลของชุมชนให้เข้าใจจริงๆ และเป็นข้อมูลที่ทันสมัยด้วยถึงจะบอกได้ว่าความรู้ไหนเรียกว่าสอดคล้องไม่สอดคล้องนะคะ
น้องขจิตคิดว่าอย่างไรคะ
พี่คิดไปเขียนไปอย่างรีบๆ ก่อนจะต้องกลับไปทำงานต่อแล้วค่ะ
คงได้คุยกันอยู่เรื่อยๆ นะคะ...อาจารย์น้องขจิตจะไปออเรกอนวันไหน ได้กำหนดแน่นอนหรือยัง
สวัสดีค่ะอาจารย์
เป็นกิจกรรมที่น่าสนใจค่ะ และภาพที่อาจารย์นำมาฝากเห็นบรรยากาศทำให้นึกถึงตอนเด็ก ๆ จริง ๆแล้วถ้าเล่าถึงเรื่องอดิตเพื่อน ๆ จะแซวเพราะว่าถ้าใครเล่าเรื่องอดิตแสดงว่าใกล้เข้าสู่วัยสูงอายุ นอกเรื่องแล้วค่ะ ตอนเด็ก ๆ เคยเลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ และเลี้ยงปลาค่ะ
อาจารย์ค่ะ
การศึกษาคือชีวิต
การศึกษาคือการพัฒนาความเจริญงอกงามทั้งร่างกายและจิตใจค่ะ
- โอโห เผลอไปเที่ยวหน่อนเดียวพี่ๆน้องๆหลานๆมาเต็มเลย
- ขอบคุณ ดญ.
- มากครับ
- เขียนมาอีกนะครับ
- พระอาจารย์ Handy กลับมาเมื่อไร
- ขอบคุณพี่
- มากครับ
- พ่อนอนหลับไม่กล้าปลุก
- ปลุกแล้วเดี๋ยวพ่อไม่นอน
- ฮ่าๆๆมีฟ้องด้วยหรือ
- หลานๆๆพี่มีหลายรุ่นจัง
- มีรุ่นล่าสุดด้วยครับ
- ขอบคุณคุณ
- มากครับ
- กลับมาแล้วเหรอ
- แหม มาก็เอาส้วมมาให้ดู
- จำได้แล้วครับ
- รุ่น.....
- ยังมี ERIC Search
- ด้วยครับ เยี่ยมมาก
- ขอบคุณพี่สร้อยมากครับ
- อ้าวรูปหนีไปไหน
- บ้านเราหลักสูตรมันบังคับกันทั้งประเทศ
- ไม่เกิดผลดีครับ
- เพราะเขาอยู่ทะเล แต่ไปให้เขาศึกษาเรื่องไกลตัวมากเกินไปใครก็ไม่อยากเรียน
- เรียนแล้วไม่สนุกครับ
- คาดว่าถูกเลื่อนการเดินทาง
- คงไปเดือน ตุลาคม
- ดีเหมือนกัน
- จะได้ไปเที่ยว ม.นเรศวร อิอิอิๆๆ
- ขอบคุณคุณ
- มากครับ
- นึกถึงบรรยากาศบ้านนอกใช่ไหมครับ
- ดีจังเลย
อันนี้นี่โดนใจอย่างแรง ทำงานด้วยกับมหาวิทยาลัยบางแห่งและเป็นคณะที่เกี่ยวข้องปากท้องของคนทั้งประเทศ แต่ยังมีอาจารย์หลายคนคิดอย่างนี้กันอยู่เลย
- ขอบใจน้องแก้มยุ้ยมาก
- ตกใจหมดมาตอนไหน
- กำลังแนะนำคุณครูที่ลำปางให้ใช้ theme ของน้องแก้มยุ้ยอยู่เชียว
- ขอบคุณครับ
อาจารย์ได้อ่านบทความของอาจารย์...ผมรู้สึกซึมซับถึงกลิ่นอายของการเรียนรู้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด...มีอะไรอีกเยอะที่เราต้องเรียนรู้..เข้าให้ถึงแก่นของชีวิต...ขอบคุณมากเด้อครับอาจารย์ที่เอารูป ควายน้อย มาฝาก
- ขอบคุณคุณ
- มากครับ
- ดีใจมากครับที่ชอบ
- กลับไปบ้านไปเที่ยวไหนบ้างครับผม
- แวะมาทักทายค่ะ อ.ขจิต
- ภาพดอกไม้ดอกสุดท้ายถ่ายได้คมชัดและสวยดีค่ะ
- ขอบคุณคุณครู
- มากครับ
- ดอกไม้ดอกนี้หอมด้วยครับผม
- สวัสดีค่ะ อ.ขจิต
- เข้ามาอ่าน
- ดอกไม้ ไม่รู้จักชื่อค่ะ
- อิอิอิ
มาทักทายค่ะพี่ชาย
- คนไทยเหมือนไก่ในเข่ง อยู่ในเข่งก็ตีกัน รอวันเขาเอาไปฆ่า
- น่าสงสารจังค่ะ
- ส้มตำน่ากินจัง
- อ.พี่ชายค่ะ ที่นี่ก็มีค่ะที่ยังไม่ปรับการเรียนเปลี่ยนการสอน ส่วนใหญ่เป็นครูพันธุ์เก่า ไม่ยอมหรืออายทีจะให้เด็ก ๆรุ่นใหม่สอน
- ภูมิปัญญาท้องถิ่น สำคัญต่อการเรียนการสอนที่ครูควรจะเน้นเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันให้นักเรียนค่ะ
- เอ....ให้ของที่ระลึกอะไรน้า ...ครูแอนเห็นที่อยู่บนกล่องภาพล่างเป็นข้าวเรียบหรือเปล่า อิอิๆๆ สายตาไม่ดี
- ดอกไม้อะไรน้า...เหมือนดอกเข็ม...ไม่แน่ใจค่ะ
- รอฟังผู้รู้มาเฉลยค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- ขอบคุณป้าแดงมากครับ
- ดอก.....
- ป้าแดงสบายดีไหมครับ
- เห็นหายไปนานมากๆๆ
- ขอบคุณน้องแอนที่น่ารัก
- ของที่ระลึกจ้าไม่ใช่ข้าวเกรียบมาถึงก็เห็นเป็นของกินเลย
- เป็นกระเป๋า รูปช้างของที่ระลึกใส่เหรียญ
- มีหลายใบมากๆๆ
- ข้างล่างสองกล่องเป็นเสื้อผ้าพื้นเมืองสีขาวและสีเข้ม
- มีลายภาคอีสานด้วย
- ขอบคุณน้องมากที่มาทักทาย
- ไม่ใช่ดอกเข็มครับ
- เป็นดอกพุดน้ำบุษย์ กลิ่นหอมมากๆๆ
- เหมือนพุดสีขาว แต่พุดน้ำบุษย์มีสีเหลืองกลิ่นหอม
ออ...ค่ะพี่ชาย..อิอิๆๆ
- นึกว่าเป็นข้าวเกรียบ
- ขอสุ๊มานักๆ น่ะเจ้า
- แหม..ช่วงนี้..บันทึกแต่เรื่องอาหาร
- พี่เอกเป็นห่วงเรื่องน้ำตาลค่ะ...
- ท่าทางจะหอมจริง ๆ ค่ะ สวยมากชอบหยดน้ำ
- อยากได้ๆๆๆๆๆๆมาไหว้พระ
- แหม...บ้านนอกจริง ๆ เรา...ดอกเข็มน้ำบุษย์..พอได้ไหม...
- ขอบคุณค่ะ
- ขำๆๆน้องแอน
- มีด้วยหรือดอกเข็มน้ำบุษย์
- น่ารักจริงๆๆคิดได้อย่างไร
- ดอกมันเล็กมาก
- ไม่ทราบว่าเอาไปถวายพระได้ไหม
- ขอบคุณมากครับที่แวะมาอีกครั้ง
- ที่ถ่ายรูปสวยเพราะท่านอาจารย์ paew
- ท่านสอนถ่ายภาพ
- ท่านยังบอกว่าอยากไปปายเหมือนกันครับ
- อ้าว.. เฉลยแล้วเหรอคะอาจารย์
- แหมเสียดายจังตั้งใจมาตอบนะเนี่ย
- คุณครูเก่า ๆ สมัยก่อน IT ยังไม่แพร่หลายค่ะ
- บางคนเปิดเครื่องยังไม่เป็น เวลาฝึกก็หายาก
- ครูที่เป็นพยายามช่วยโดยการสอนให้ทำ แต่อย่าทำให้ ป้า ๆ ทั้งหลายพัฒนาขึ้นมาเยอะ
- เดี๋ยวนี้งานจร พอ ๆ กับงานหลัก หรือมากกว่าด้วยซ้ำ ไม่ทำก็ไม่ได้ การศึกษาบ้านเราไม่ได้มีสูตรสำเร็จทั้งหมด แต่การปรุงสูตรเพื่อให้สำเร็จนั้นทำไมมีเงื่อนไขปิดกั้นมากมาย แก้ไขตรงนี้ก่อนไหม ให้ครูได้ทำหน้าที่ของความเป็นครูให้เต็มที่ จากนั้นถ้าไม่ดีมาโทษครูได้เลย ฟังดูแล้วเหมือนเป็นข้ออ้างของคนที่เป็นครู ในวงการไหนก็มีคนทุกประเภทปะปนกัน ครูที่พยายามปรับการเรียนเปลี่ยนการสอนยึดนักเรียนเป็นตัวตั้งก็มีเยอะ
- บ่นให้อาจารย์ขจิตฟัง เป็นห่วงอนาคตตัวน้อย ๆ ของประเทศชาติ
- ขอบคุณค่ะ
- อยากตอบอ่ะ
- ดอก พ. น. บ.
- อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
- where your friend อ.แอ๊ด
- ศิษย์แวะมาทักทายเจ้าค่ะ
- ขอตอบนะค่ะภาพที่ท่านอาจารย์ถามว่า ให้ทายว่าดอกอะไรน่า? เก็บมาจากบ้านพ่อครูบาสุทธินันท์หลังฝนตก
- ขอตอบว่า"ภาพดอกไม้เจ้าค่ะ"
- ถูกต้องไหมเจ้าค่ะ
- http://gotoknow.org/blog/akirao
- แวะมาทักทายคะ
- อิจฉาจัง เข้ามาอ่านที่ไร อ.ขจิต มีเรื่องสนุก ๆๆๆ ตลอดเลย
- ดอกพุดน้ำบุษย์ โห ได้รู้จักอีกดอกแล้ว
- ต้องไปหาดูต้นจริง ๆ ซะแล้ว
- ขอบคุณอาจารย์
- พี่องุ่นคนสวย
และ ดญ มากครับ - ขอบคุณคุณ
- มากครับ
- ดอกไม้นี้หอมมากๆๆเลยครับผม
*นี่แหละค้า..เขาเรียกว่ารู้เห็น..สัมผัสได้..เชื่อมไมตรี..สู่สังคมพอเพียง..อ.ขจิตของเด็กๆเขาเป็นตัวจริงเสียงจริงจ้า...
*ขอบคุณที่เข้ามาติดตามอ่านบันทึกอย่างสม่ำเสมอ..พี่ใหญ่ยังลงแรงน้อยกว่าอ.ขจิตผู้แก่กล้าในยุทธจักรการศึกษาคนหนึ่ง..(เพราะพี่หลงไปทำงานในแวดวงเรื่องเงินทองๆของประเทศมาตั้ง 35 ปี)...ขอให้กำลังใจ อ.ขจิตนะจ้า....
nongnarts