...เนื่องมาจากบล็อก "ยินเสียงขับขานบนลานกวี"
....มีลูกศิษย์ลูกหาที่เข้าไปอ่านงานกวีของผม แล้วพูดเชิงถามเปรียบเทียบกับนักเขียนคนอื่นๆ ว่า "งานของอาจารย์มีคนอ่านน้อย เมื่อเทียบกับของคนอื่นๆ อาจารย์รู้สึกยังไง" ผมตอบพวกเธอไปว่า "ผมเขียนงานกวีเพราะอยากเขียนมากกว่าอยากเอาใจคนอื่น"
ผมหมายถึงว่า ผมรู้สึกดีเมื่อได้เขียนจดจารสิ่งที่รักลงไปในบันทึกเล่มหนึ่งด้วยใจจริง ผมอยากเขียนเพราะคิดได้ว่าควรเขียน และจะแต่งงานกวีหน้าจอเทคโนโลยีทันทีโดยไม่ลังเล และส่งมันเก็บสงบนิ่งไว้ในบันทึกเล่มเดิม พึงพอใจกับความรู้สึกที่ได้ขีดเขียน ทบทวนอ่านด้วยใจที่เปี่ยมสุข และภูมิใจเมื่อเวลาเปิดอ่าน
จำได้ว่าผมไม่เคยพะวงแม้เพียงสักครั้งว่าจะมีใครเข้ามาอ่านกวีของผมไหม แต่ดีใจทุกครั้งที่มีคนเข้ามาทักทายและแสดงความคิดเห็น เพราะผมคิดเพียงว่า สุขใจที่ได้เขียน และดีใจที่มีคนอ่าน โดยไม่เคยตั้งเป้าหมายจำนวนผู้คนไว้ในใจ หากเป้าหมายของผมได้เสร็จสิ้นเมื่อผมอยากเขียนและได้ขีดเขียนสมอยากนั้นแล้ว นี่คือความภูมิใจของคนเขียนงาน ผมคิดของผมเองนะ
ผมบอกลูกศิษย์ผมว่า พยายามทำสิ่งที่เราอยากทำ ทำอย่างเต็มที่ และไม่ต้องหวังผล เพราะผลจะดี เมื่อเหตุดี อย่ามัวแต่เงื้อและคอย เพราะกลัวว่าจะไม่มีคนสนใจ ใส่ใจในสิ่งที่เราทำ เพราะเมื่อเราทำ เราคือผู้รับผลแห่งการกระทำ ไม่ใช่คนอื่น......
ความเห็น (16)
ขอบคุณครับพี่ที่ติดตามให้กำลังใจเสมอๆ จำได้ว่าพี่เป็นคนแรกๆ ที่เข้ามาอ่านงานที่ผมเขียนตั้งแต่คราวอบรม g2k ใหม่ๆ จึงรู้สึกว่าพี่คือปิยมิตรที่แท้จริงมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วครับ
ที่จริงแล้ว ผมเขียนงานไม่เคยคาดหวังอะไรมากไปกว่าการเขียนออกมาให้ได้ดีเท่านั้นเองครับ ผมจึงภูมิใจทุกครั้งที่เขียนงานสำเร็จ เพราะมันมาจากความตั้งใจจริงที่จะเขียน อย่างน้อยก็เพื่อขัดเกลาสมองไม่ให้มันบอดทึบจากการไม่ได้คิดอะไรเลย
ด้วยจิตคารวะ
กฤษณา สำเร็จ
สวัสดีค่ะ
- งานเขียนบทกวีของอาจารย์นั้นอาจจะดูยากสำหรับบางคนที่เข้ามาแลกเปลี่ยน...แต่อาจารย์พูดถูกค่ะ..เราทำด้วยใจของเรา....เราอยากทำ ทำอย่างเต็มที่ และไม่ต้องหวังผล .....นั่นคือสุขที่สุดของชีวิต...บางคราวสุขเพียงเพื่อบันทึกค่ะ...
- อาจารย์คิดถูกแล้วค่ะ...สนับสนุนค่ะ และไม่ได้แปลว่าตอนนี้มีคนอ่านน้อยแล้วจะไม่มีคนเข้ามาอ่านเรื่อยๆ....นานวันไปก็จะมีคนเวียนมาอ่านเป็นระยะค่ะ
- ให้กำลังใจเสมอค่ะ
- สวัสดีค่ะ อาจารย์..
ความสุขใจของคนเขียนอยู่ที่ " เมื่อได้เขียน " ^_^ ต้อมคิดเช่นนั้นมาโดยตลอดค่ะ
- ขอบคุณครับทั้งพี่ติ๋ว และคุณเนปาลี ครับผม
- คนเขียนงานทุกคน ล้วนสร้างงานด้วยใจมากกว่าที่จะตามใจใคร ผมก็คิดอย่างเดียวกัน
- ผมจึงคิดจดจารทุกครั้งที่มีโอกาส
- เพียงรู้สึกว่านี่คือเวทีที่เปิดโอกาสให้ผมได้ทดสอบสมรรถนะทางสมองได้อย่างเต็มที่
- ชีวิต...เมื่อคาดหวังมาก ย่อมรู้สึกผิดหวังและสมหวังมาก...
- เพราะฉะนั้น จงทำด้วยใจและรักเมื่อได้ทำ ไม่ต้องไปคาดหวังอะไรมากเกินไปกว่าคาดหวังให้ใจทำงานที่เรารักให้สำเร็จ
- แวะมาเห็นด้วยคะอาจารย์
- มีความสุขกับการนำเสนองานคะ
- แม้ไม่มีผู้อ่านเลยก็ยังรู้สึกมีความสุข
- แต่ถ้ามีใครฝากข้อความไว้ก็มีแอบปลื้มเล็กๆคะ
อาจารย์ อย่าลืม "A" นะคับ อาจารย์ ขอบคุณคับ
ผมติดตามอ่านกวีอาจารย์เสมอครับ
ผมสัมผัสได้ถึงความตั้งใจ และถึงแม้ไม่ชำนาญในชั้นเชิงกวี แต่อ่านแล้วชอบมากครับ
เขียนเมื่อใจอยากเขียน เป็นความสุขเล็กๆที่ได้ทำตามใจไม่ใช่หรือครับ?
เห็นด้วยครับคุณเนปาลี
ใครเนี่ย "แนวหน้า" แนวหน้าหยังบ่กล้าสู้หน้าอาจารย์
ขอบใจนะที่แวะมาทักทาย แต่ถ้าอยากได้ A ตอนนี้ก็ "ฝันตุ้ย" ไปก่อนเน้อ ขยันให้มากๆ เดี๋ยวได้เองนะจ๊ะ
ขอบคุณครับคุณเอกที่แวะเข้ามาเยี่ยม ก็อย่างที่อ่านนั่นแหละครับ ละอ่อนมาเข้ามาถาม เลยบอกมันว่า การสร้างงานทุกอย่างต้องเกิดจากใจเราก่อน ไม่ใช่ให้มีคนต้องการก่อนแล้วจึงทำเพื่อสนองความต้องการของเขา
เมื่อเรามีใจอยากทำ ทำแล้วจึงสบายใจ ใช่ไหมครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ
สวัสดีครับ...
มีหนังสือจำนวนมากที่ไม่ประสบความสำเร็จในแง่ตลาดการจำหน่าย ทั้ง ๆที่เนื้อหานั้นต้องถือว่ามีคุณค่าอย่างมาก
เช่นกันครับ... สิ่งดี ๆ บางเรื่องก็วัดค่าที่จำนวนไม่ได้
การเขียนบันทึกก็น่าจะไม่ต่างกัน เพราะบันทึกดี ๆ บางครั้งก็ไม่ค่อยมีคนมาแลกเปลี่ยน ... แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ได้รับความนิยมและด้อยในด้านคุณภาพ
เราต่างมีความสุขที่ได้เขียน.. ประหนึ่งศิลปินที่มีความสุขเพราะได้สร้างงานศิลปะ ....
....
เป็นกำลังใจให้นะครับ
เทอมนี้เรียนวิชาความจริงของชีวิตกับอาจารย์คับ
- แวะเวียนมาให้กำลังใจค่ะ
- อย่าท้อนะคะ และขอสนับสนุนคำของคุณแผ่นดินที่ว่า
-
มีหนังสือจำนวนมากที่ไม่ประสบความสำเร็จในแง่ตลาดการจำหน่าย ทั้ง ๆที่เนื้อหานั้นต้องถือว่ามีคุณค่าอย่างมาก
เช่นกันครับ... สิ่งดี ๆ บางเรื่องก็วัดค่าที่จำนวนไม่ได้
-
จารึก เรืองฤทธิ์
บทกวีเหล่านี้ข้อซื้อลิขสิทธิ์ไปพิมพ์ขายหน่อยซิ
ืทำด้วยความรัก ไม่เดือดร้อนผู้อื่น
เรามีความสุข
คนอ่าน(ถ้ามี)ร่วมสุข ร่วมซึมซับ
เป็นผลพลอยได้
ดีใจที่เพิ่งเสิร์ชเจอว่าเพื่อนก็เป็นสมาชิกโกทูโนว
เรตติ้งค่อนข้างดีเสียด้วย จึงแวะมาทักและแอบอ่าน
อย่างอื่นหลังไมค์นะครับ (ทางเมล)
อย่าได้แคร์สื่อใดๆๆค่ะอาจารย์
ลิ้นคนมันไม่มีกะดูกมันจะพูดอะไรก็ได้
สู้ๆๆค่ะจะติดตามผลงานชิ้นต่อไปนะค่ะ