บทบาทของผู้รับ และผู้ให้ที่เปลี่ยนไป


เรื่องแบบนี้ เป็นนามธรรม ไม่ชัดเจนเหมือนเรื่องคอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นรูปธรรม มองเห็นจับต้องได้

ผู้รับ ตามจั่วหัวของดิฉัน หมายถึง นิสิตนักศึกษาในยุคปัจจุบัน  และผู้ให้ หมายถึง สถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาในยุคปัจจุบันเช่นกัน  ทั้งระบบประกันคุณภาพการศึกษา  และระบบบริหารงบประมาณของรัฐที่เปลี่ยนเป็น ระบบยึดความต้องการของผู้เรียนเป็นฐาน (ICL) ล้วนมีอิทธิพลมากขึ้นๆ เป็นลำดับ  สิ่งนี้จะเป็นเหตุให้บทบาทของผู้รับ และผู้ให้ กลับตาลปัตรแบบสลับกันได้ทีเดียว

นิสิตนักศึกษา จากบทบาทเดิม "แล้วแต่อาจารย์/มหาวิทยาลัยจะกรุณา" จะเปลี่ยนเป็น  " อาจารย์/มหาวิทยาลัย มีอะไรจะให้ สิ่งที่ให้ดีพอแล้วหรือ ? "

อาจารย์/มหาวิทยาลัย จากบทบาทเดิม "ต้องเป็นไปตามที่อาจารย์/มหาวิทยาลัยกำหนด"  จะเปลี่ยนเป็น "ต้องแล้วความต้องการของผู้เรียน  ต้องยึดผู้เรียนเป็นสำคัญ"

นิสิตนักศึกษา จะมีความต้องการมากกว่าเก่าและมีความต้องการอย่างใหม่เพิ่มขึ้นด้วย  อย่างที่คนยุคก่อน 2000 ไม่กล้าคิด  ไม่เคยขอ......

พวกเราผู้ใหญ่ทั้งหลาย ต้องเตรียมตัวรับมือให้ดี  อย่าให้เหมือนเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์  ที่ผู้ใหญ่ที่ตามไม่ทันในยุคปัจจุบัน  มีชีวิตเหมือนอยู่คนละโลกกับคนในโลกนี้ (จนอยากหนีไปดาวอังคาร)

ความต้องการของผู้เรียนที่สถาบันต้องเตรียมรับมือ ได้แก่

  1. ต้องการข้อมูลสาธารณะ ที่ชัดเจนเกี่ยวกับ มาตรฐานและคุณภาพ ทั้งข้อมูลเฉพาะในระดับสาขาวิชา และข้อมูลทั่วไปในระดับมหาวิทยาลัย
  2. หลักสูตรที่เชื่อถือได้  มีคุณสมบัติ (ปรัชญา : Specification) ของหลักสูตรที่อธิบายอย่างชัดเจนว่าผู้เรียน เรียนจบแล้วจะได้อะไร
  3. ความโปร่งใสของระบบการรับเข้าศึกษา
  4. ได้รับทราบเกณฑ์การวัดและประเมินผลการศึกษาอย่างชัดเจน
  5. มีส่วนร่วมในกระบวนการตรวจสอบคุณภาพการศึกษา ทั้งภายในและภายนอก
  6. มีช่องทาง และระบบ ให้สามารถอุธรณ์ ร้องทุกข์ ได้โดยสะดวก

เรื่องแบบนี้  เป็นนามธรรม  ไม่ชัดเจนเหมือนเรื่องคอมพิวเตอร์  ซึ่งเป็นรูปธรรม มองเห็นจับต้องได้ กระนั้นก็ตาม  แม้แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปเห็นชัดๆ หลายคนยังไม่อยากแตะต้อง ไม่อยากเรียนรู้ ไม่อยากเปลี่ยน  แล้วสิ่งที่มองไม่เห็น  จับต้องไม่ได้เหล่านี้เล่า  ที่กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ท่านไม่ประหวั่นพรั่นพรึงบ้างหรือค่ะ  ท่านเตรียมตัวตั้งรับการเปลี่ยนแปลงนี้อย่างไรบ้างค่ะ

 

หมายเลขบันทึก: 12677เขียนเมื่อ 18 มกราคม 2006 23:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน 2012 22:57 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

ผมมีความเห็นว่า  มหาฯ ที่ดี ต้อง "แนะแนว" ให้นักศึกษาเห็นว่า คุณค่าของมหาฯ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ไม่ใช่ การให้วิชา แต่เป็นการ เปิดเวทีกิจกรรมวิชาการและกิจกรรมที่หลากหลาย    ให้ นศ. ค้นพบตัวเอง   ค้นพบศักยภาพ / ข้อจำกัด ของตัวเอง   และค้นพบวิธีการ/กิจกรรมการเรียนรู้ ที่ตนมีความสุข   และปูทางสำหรับการเรียนรู้ตลอดชีวิตของตนเอง    การค้นพบนี้ ทำผ่านการปฏิบัติ / กิจกรรม    ร่วมกับเพือน นศ. / อจ. / ชุมชน / หน่วยงาน / การวิจัย    เป็นการเรียนรู้ที่เน้นแบบ active ไม่ใช่เน้นแบบ passive คือฟังเลคเชอร์ จดเลคเชอร์ แล้วตอบข้อสอบตามเล็คเชอร์

วิจารณ์

ห้องพักรอ  ดอนเมือง (จะไปหาดใหญ่ ครับ)

กราบขอบพระคุณอาจารย์เป็นอย่างสูงค่ะ  ดิฉันได้คำตอบแล้ว ดิฉันกำลังเตรียมการว่า ในปีนี้ อยากจะเสวนากับนิสิต  ทำความเข้าใจกับพวกเขาในเรื่อง QA และ KM  แต่ที่ยังคิดไม่ออกคือจะคุยอย่างไร  มาบัดนี้ อาจารย์ได้มอบคำตอบที่มีค่ายิ่งใน Blog นี้  ให้ทั้งกับดิฉันและกับพวกเราชาว Blog ทุกคน ที่เหลือคือการนำคำสอนของอาจารย์ไปปฏิบัติ (ต้องไม่ลืมอีกเช่นกันว่าอาจารย์สอนให้ไปค้นหาความจริงจากการปฏิบัติ)

สวัสดีครับอาจารย์ สองเดือนที่ผ่านมาผมไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเยือน blog ของอาจารยืเลย แต่วันนี้พอเข้ามาอีกที รู้สึกตกใจว่าตัวเองเหมือนคน ตกข่าวหลังเขา แต่อีกใจหนึ่งก็ประทับใจเหลือเกิน โดยเฉพาะ เรื่องกระต่ายกับเต่าครับ ขอโทษที่ต้องกลายเป็นคนเก็บตกเรื่องเก่ามาอ่าน ผมว่าสามารถนำไปปรับใช้กับทุกเรื่องได้ ให้กำลังใจอาจารย์ในทุกๆเรื่องครับ ไม่ว่าภาระงานของอาจารยืที่หนัก และการเป็นผู้ให้ใน Blog แห่งนี้ สู้ๆต่อไปครับอาจารย์มาลินี

สวัสดีครับอาจารย์ สองเดือนที่ผ่านมาผมไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเยือน blog ของอาจารยืเลย แต่วันนี้พอเข้ามาอีกที รู้สึกตกใจว่าตัวเองเหมือนคน ตกข่าวหลังเขา แต่อีกใจหนึ่งก็ประทับใจเหลือเกิน โดยเฉพาะ เรื่องกระต่ายกับเต่าครับ ขอโทษที่ต้องกลายเป็นคนเก็บตกเรื่องเก่ามาอ่าน ผมว่าสามารถนำไปปรับใช้กับทุกเรื่องได้ ให้กำลังใจอาจารย์ในทุกๆเรื่องครับ ไม่ว่าภาระงานของอาจารยืที่หนัก และการเป็นผู้ให้ใน Blog แห่งนี้ สู้ๆต่อไปครับอาจารย์มาลินี

ดีใจจัง!  คิดถึงจัง! อ๊อดสบายดีรึเปล่า? อยู่ตั้งไกลยังอุตสาห์อ่าน Blog gotoknow ว่างเมื่อไหร่ก็แวะเข้ามาดู Blog ของ NUKM ได้เสมอนะค่ะ ถ้าเป็นที่คณะ ก็มีทั้ง Blog ของอาจารย์ และของคุณอนุวัทย์ ที่จะเล่าเรื่องต่างๆให้ฟังเสมอ  อ๊อดจะติดตามได้เหมือนยังอยู่ที่คณะทีเดียว

เพื่อนต่างคณะหลายคนก็ถามถึงอ๊อด  รวมทั้งใน Blog นี้ ก็ยังมีคนตามมาถามหา หากมีเวลาว่าง หรือมีเรื่องดีดี อ๊อด import เรื่องเล่ามาให้พวกเราฟังบ้างนะค่ะ

ทุกคนที่นี่ต่างก็คิดถึงอ๊อด อยากให้กลับมาเร็วๆ   (*๐*)  และขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท