'โลกในดวงตาข้าพเจ้า' ของ มนตรี ศรียงค์ คว้ารางวัลซีไรต์ ประจำปี 2550

 

มนตรี ศรียงค์ กวีซีไรต์ ปี 2550

 

คณะกรรมการตัดสินผลรางวัลรอบสุดท้าย รางวัลซีไรต์ ประเภท “กวีนิพนธ์” ประจำปี 2550 ได้จัดงานแถลงข่าวประกาศผลผู้ที่ได้เป็นกวีซีไรต์   ในวันที่   28   สิงหาคม  2550     ณ   โรงแรมโอเรียนเต็ล ณ. ห้องแม่กลอง โดยมี นิตยา มาศะวิสุทธิ์ พร้อมด้วยผู้ให้การสนับสนุน เป็นประธานในการแถลงข่าว 

  <h1 style="margin: 0pt;">คณะกรรมการตัดสินประด้วย </h1> ชมัยพร แสงกระจ่าง       เป็นประธานคณะกรรมการตัดสิน   จิระนันท์ พิตรปรีชา, เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์, ศ.ดร. กุสุมา รักษมณี, ผศ. ดร. ตรีศิลป์ บุญขจร, พิมล แจ่มจรัส และ อดุล จันทรศักดิ์   <h2 style="margin: 0pt;"> ผลการตัดสิน    </h2> <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt;"> กวีนิพนธ์เรื่อง “โลกในดวงตาข้าพเจ้า” ผลงานของ ”มนตรี ศรียงค์” </p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt;"></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt;"></p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt;"></p> <h3 style="margin: 0pt;">ประวัติของ  มนตรี  ศรียงค์</h3>   <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt;">มนตรี ศรียงค์ เกิดที่หาดใหญ่ อาศัยอยู่ย่านใจกลางเมือง (กิมหยง) เดินผ่านและแวะเข้าห้องสมุดประชาชนทุกวันในช่วงประถม เข้าเรียนที่อำนวยวิทย์ ม.1-ม.3 จากนั้นไปเรียนที่มหาวิราวุธ เช่าบ้านอยู่กับเพื่อนจนจบ ม.6 โปรแกรมพลานามัย แต่ไม่ได้ดีในแวดวงกีฬา ตั้งเป้าเข้ารามฯปี 2529 เศษๆ ตีตั๋วรถไฟขึ้นไปเรียนรามคำแหงคณะมนุษยศาสตร์ เลือกเอกภาษาไทย ทั้งที่รักการอ่านการเขียนแต่กลับสอบตกซ้ำซากวิชาร้อยกรอง-วรรณวิจารณ์ เลยตัดสินใจเปลี่ยนคณะมาลงรัฐศาสตร์ การเมืองการปกครอง ทำท่าจะไปได้ดี 3 ปี แรกทำได้ 84 หน่วยกิต (ทั้งที่เข้าเรียนน้อยถึงน้อยที่สุด) แต่เก็บเกี่ยวประสบการณ์ใช้ชีวิตในเมืองหลวงมามากมาย ช่วงนั้นแม่เรียกกลับบ้าน มาช่วยกิจการหมี่เป็ดที่ร้านศิริวัฒน์ฯถนนละม้ายสงเคราะห์ หาดใหญ่ ที่ขายดิบขายดีมาจนถึงวันนี้</p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt;"></p> <div style= "border-right: medium none; padding-right: 0pt; border-top: medium none; padding-left: 0pt; padding-bottom: 1pt; border-left: medium none; padding-top: 0pt; border-bottom: windowtext 3pt dotted;">  </div> ภาพประกอบและข้อมูลจาก  :  http://www.manager.co.th/MetroLife/ViewNews.aspx?NewsID=9500000101325http://www.manager.co.th/Local/ViewNews.aspx?NewsID=9500000101265  <div style= "border-right: medium none; padding-right: 0pt; border-top: medium none; padding-left: 0pt; padding-bottom: 1pt; border-left: medium none; padding-top: 0pt; border-bottom: windowtext 3pt dotted;">  </div>   <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt;"> โลกในดวงตาข้าพเจ้า   ของ มนตรี  ศรียงค์</p>  http://www.seawrite.com/Thai%20Site/Press%20Releases-T.html <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt; text-align: justify;"> รวมบทกวีชุดนี้สะท้อนให้เห็นความพยายามของกวีร่วมสมัยที่ต้องการหลุดพ้นไปจากข้อจำกัดทางฉันทลักษณ์อันเบ็ดเสร็จและตายตัวแบบกวีอนุรักษ์นิยม ขณะเดียวกันก็ยังคงยอมรับถึงความงดงามของมรดกทางวรรณกรรมชิ้นนี้ด้วยการหยิบเอาโครงสร้างใหญ่ของฉันทลักษณ์กลอนสุภาพมาใช้  จึงทำให้ “โลกในดวงตาข้าพเจ้า” เป็นกวีนิพนธ์ฉันทลักษณ์ที่มีอิสระทั้งทางด้านจังหวะ เสียง และลีลา ก่อความรู้สึกแปลกใหม่ ไม่คุ้นเคยให้กับการอ่าน  คุณสมบัติข้อนี้ดูจะสอดรับกันเป็นอย่างดีกับเนื้อหาของกวีนิพนธ์ที่พยายามนำพาผู้อ่านไปสู่ภาพและเรื่องเล่าที่ผู้อ่านไม่คุ้นเคยและขนบของกวีนิพนธ์แบบดั้งเดิมไม่เคยอุทิศพื้นที่ให้  ได้แก่ภาพของปัจเจกบุคคลที่ไม่มีความยิ่งใหญ่ใดๆ ไม่มีบุคลิกพิเศษ และไม่มีความเป็นมา อันได้แก่ พ่อค้า แม่ค้า หญิงคนรัก ช่างเสริมสวย  เพื่อนเก่า เด็กวัยรุ่นในอินเทอร์เน็ต เป็นต้น </p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt; text-align: justify;"> ตัวละครที่ผู้อ่านรู้สึกไม่คุ้นเคยเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เวียนว่ายใช้ชีวิตอยู่ในเมืองใหญ่ บทกวีสร้างภาพตัวแทนของพวกเขาขึ้นมาด้วยการให้ภาพเคลื่อนไหวที่มีทั้งเรียบง่าย ดิ้นรนต่อสู้ เจ็บปวด ผิดหวัง มักมากฯลฯ ทำให้ผู้อ่านได้มองเห็นว่าพื้นที่ความเป็นเมืองใหญ่ที่วรรณกรรมเพื่อชีวิตและวรรณกรรมสร้างสรรค์ในยุคต้นๆ วิพากษ์วิจารณ์ว่าเต็มไปด้วยความเลวร้ายและเสื่อมถอยนั้น มีแง่มุมความหมายที่น่าสนใจ  ที่สำคัญ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความเปลี่ยนแปลงของเมือง  ผู้คนในเมือง ไม่เพียงแต่ไม่ยอมถูกกระทำหรือยอมรับการเสี้ยมสอนให้กลายเป็นปีศาจเหมือนภาพที่วรรณกรรมสร้างสรรค์ในยุคแรกสร้างภาพเอาไว้เท่านั้น  แต่ผู้คนตัวเล็กๆ เหล่านี้มีวิถีการต่อสู้ต่อรอง  เพื่อรักษาไว้ซึ่งอัตลักษณ์ของตัวเองด้วยวิธีการต่างๆ  บทกวีเสนอว่าลึกๆ แล้วมนุษย์ทุกผู้ทุกนามย่อมมีระบบศีลธรรมที่เหมาะสมกับตนเอง เหมาะสมกับสถานการณ์ และสิ่งนี้นี่เองที่ช่วยประคับประคองให้ความเป็นคนเมืองของตัวละครไม่เลวร้ายอย่างที่วรรณกรรมเพื่อชีวิตเคยนึกฝันเอาไว้ </p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt; text-align: justify;"> รวมบทกวีชุด “โลกในดวงตาข้าพเจ้า” จึงเป็นบทกวีที่ค่อนข้างสมบูรณ์เท่าที่กวีนิพนธ์ที่ดีควรมี  กล่าวคือสามารถสร้างจินตภาพเชิงกวีแบบใหม่ๆ ให้ผู้อ่านได้สัมผัสอย่างตื่นเต้นและแปลกหูแปลกตา  คุณูปการของจินตภาพเชิงกวีใหม่ๆ เหล่านี้ทำหน้าที่สะกิดเตือนให้ผู้อ่านหวนกลับไป “มองเมือง” ใหม่ มองคนธรรมดาสามัญด้วยสายตาแบบใหม่ อันจะนำไปสู่ความเข้าใจและยอมรับความเป็น “คน” ของกันและกันมากขึ้น ไม่ว่าเธอหรือเขาผู้นั้นจะเป็น “คนเมือง” “คนชนบท” “คนในเอ็มเอสเอ็น” หรือ “คนในเว็บแคม”</p> <p class="MsoNormal" style="margin: 0pt;"> </p>