สั่งงานกับการให้คะแนน

     วันนี้มีเพื่อนครูคนหนึ่งเล่าเรื่องให้งานเด็กให้ฟัง เขาบอกว่าให้งานเด็กไปทำ งานชิ้นเล็กๆ ก็เลยให้คะแนนน้อยๆเหมาะสมกับชิ้นงาน แต่เจอเด็กบอกว่า "ครูครับ... ครูค่ะ  ทำไมคะแนนน้อยจัง คุณครูขี้เหนียวคะแนนจัง"  นี่เป็นประโยคหนึ่งที่สะท้อนออกกมาจากคำพูดของนักเรียน แสดงว่าไม่ว่างานจะเป็นชิ้นงานเล็กๆหรือว่าชิ้นงานใหญ่ คะแนนมากๆคือสิ่งที่เด็ต้องการ คือสิ่งที่จะเป็นตัวเสริมแรงให้เด็กมีความกระตือรือร้นในการทำ...  เหมือนกับนิทานเรื่องหนึ่งที่เขาเล่าต่อๆกันมาว่า ....

      ณ โรงเรียนเล็กๆแห่งหนึ่ง มีครูแค่ 2 คน คือ ครูใหญ่กับครูน้อย และภารโรงอีก 1 คน วันนี้ครูใหญ่มีประชุมที่อำเภอ ที่โรงเรียนก็เหลือแต่ครูน้อยกับภารโรง  แต่ก็บังเอิญครูน้อยมีธุระ ก็เลยฝากห้องไว้กับภารโรงให้ดูแลให้หน่อย....

     ด้านภารโรงก็ไม่รู้สอนอะไรก็เลยเขียนโจทย์การคูณคณิตศาสตร์บนกระดาน 1 ข้อ ให้เด็กทำ เมื่อเด็กทำเสร็จก็ตรวจพร้อมกับให้คะแนนเหมือนที่เคยเห็นครูน้อยทำ

     วันต่อมาครูน้อยมาสอนตามปกติ ก็ให้เด็กทำแบบฝึกหัด เสร็จแล้วก็ตรวจเหมือนเคย  แต่พอตรวจเสร็จคืนสมุดให้เด็ก ก็ได้ยินเสียงเล็ดลอดมาจากปากของนักเรียนว่า ....

     "ครูไม่ใจดีเหมือนภารโรงเลย ขี้เหนียวจัง ทำถูกหมดได้แค่ 10 คะแนนเอง เมื่อวานภารโรงให้ตั้ง 100 คะแนนแน่ะ ให้ภารโรงมาสอนเหมือนเดิมดีกว่า ได้คะแนนเยอะดี"

     เห็นไหมครับว่าคะแนนมีผลแต่เด็กแค่ไหน ถ้าให้มากๆก็จะกระตุ้นให้เด็กทำงาน (แล้วเราค่อยมาตัดทอนลงครับ หลอกให้เด็กดีใจไปก่อน) แต่!!! ก็ยังมีข้อยกเว้นนะครับ สำหรับเด็กส่วนหนึ่งที่ไม่ส่าคะแนนจะมากน้อบแค่ไหน ข้าไม่สน ข้าไม่ทำอย่างเดียว นั่นแหละครับที่เป็นปัญหา....