สวัสดีครับป้า
ที่นับวันจบ หมายความได้ถึงหลายประเด็นครับ
เบื่อเหลือเกิน : ก็ไม่ถึงกับเบื่อครับ เพราะว่ามีความสนุกปนอยู่ด้วยประมาณ 50%
ไม่สนุกกับการเรียนแล้ว : อันนี้ไม่ถูก
อยากกลับบ้าน : ถูก 100% ครับ คิดถึงลูกเมีย ยิ่งคุณแป้ง ลูกสาวคนโตด้วยแล้ว เธอถามทุกคืนเลยว่า อีกกี่วันพ่อจะกลับ นี่จึงเป็นที่มาของการนับถอยหลังครับ
อ่านแล้วคิดถึงว่าการเป็นแพทย์ที่ดีนี่ต้องมีครบทั้งอิทธิบาท 4 จริงๆนะคะ จึงจะเป็นได้นานๆโดยไม่ทำร้ายตัวเอง ยิ่งถึงขั้นคุณคนไข้คนนี้ (ที่ไม่คิดถึงบทบาทที่ตัวเองควรทำให้ตัวเอง แต่ไปคาดหวังให้คนอื่นทำอะไรเพื่อตัวเขานี่) ไม่ว่าจะเป็นแพทย์ที่ดีขนาดไหนก็คงทำได้แค่วาง อุเบกขา จึงจะเหมาะจริงๆ
ขอบคุณอ.หมอแป๊ะที่มีเรื่องดีๆมาเล่าทุกวันค่ะ
ขอบคุณครับ
พูดถึงเรื่องอุเบกขาแล้วต้องระวังเหมือนกันครับพี่โอ๋
อุเบกขา ไม่ใช่การวางเฉยชนิดที่ว่าเราไม่ทำอะไรเลย
แต่อุเบกขา น่าจะหมายถึง ความเข้าใจ empathy อะไรเทือกนี้ เห็นเขามีความทุกข์ ไม่ใช่หมายความว่าเราแค่รับทราบโดยปราศจากอารมณ์ เราสามารถช่วยเขาได้โดยไม่เอาอารมณ์เขามาเป็นอารมณ์ของเราต่างหาก ใช่ไหมครับ
ว่าแล้วก็นึกได้ว่าปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มเลยล่ะค่ะ จะพูดถึงพรหมวิหาร 4 หรอกไม่ใช่ ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา
และประเด็นเรื่อง อุเบกขานี่ คุณ Handy ท่านได้กรุณาอธิบายเอาไว้ให้ 3 หนุ่มของพี่เข้าใจ และเรา (พี่กับลูกวั้น) ก็ได้พูดถึง อุเบกขา แบบที่เราคิดเหมือนกันค่ะ น่าจะใกล้เคียงกับที่อ.หมอแป๊ะว่า ลองอ่านที่บันทึกนี้ แล้วมาถกกันต่อนะคะ
555 อย่าว่าแต่พี่เลยครับ ผมก็ไม่เคยสนใจหรอกว่าจะเรียกว่า พรหมวิหาร หรืออิทธิบาท ๔ นี่แหละคือความล้มเหลวของศาสนาเรา มัวแต่ใช้ศัพท์แสงที่ยากมากมาย จนคนที่เรียนหรือศึกษาไม่จนรู้ว่าจะจำไปทำไม
ผมเองไม่เคยอ่านหรือศึกษาเลยครับ อาศัยคุยกับคนอื่นมากๆ ฟังเขามากๆ ผมมีเพื่อที่อ่านมาก เลยรู้กว้างไปด้วย
ขอหัวเราะร่วมกันอีกทีครับ
ไปอ่านตามลายแทงของพี่มาแล้วครับ รู้สึกว่าอาจารย์ handy นี่น่าทึ่งครับ เขียนเรื่องยากๆให้อ่านได้ง่ายๆครับ
เมื่อตอนอยู่ม.๕ ผมจำได้ว่า ต้องไปสอบท่องอาราธนาศีล, อารธนาธรรม ในวิชาพุทธศาสนา ต้องท่องศีล ๕ จนขึ้นใจ และอีกมากมายท่อง แต่ไม่เคยถูกสอนเลยว่า มันสำคัญอย่างไร มีความหมายว่ายังไง
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ที่โรงเรียนเขาสอนกันยังไงนะครับ ถ้ายังคงใช้ภาษายากๆอยู่เหมือนเดิม ก็ อะมิตาพุทธ
เสียใจจังค่ะที่ต้องบอกอ.หมอแป๊ะว่า ยังเมื้อน...เหมือนเดิมเลยล่ะค่ะ ท่องแหลก อะไรๆก็ท่อง (แม้แต่ภาษาอังกฤษ) ลูกพี่คนเล็ก บอกว่า "แม่รู้มั้ย ฟุงตอบภาษาอังกฤษแบบที่ไม่ตรงกับที่ครูให้ท่อง แต่ความหมายเดียวกันนั่นแหละ ครูให้ผิด" ก็เลยบอกลูกว่า ไม่เป็นไรหรอก คะแนนไม่มีผลอะไรนักหนาขอให้ลูกรู้ว่า ที่ถูกคืออะไร ผิดเพราะอะไรแม่ก็ว่า โอเคแล้ว น้องฟุงเรียนสบายมากค่ะ จำลูกเดียว ง่ายจะตาย บอกว่าครูไม่ค่อยชอบให้ถาม
เห็นแล้วว่าระบบการเรียนบ้านเราทำให้เด็กขาดความช่างคิดค่ะ ดีที่ลูกๆพี่ทั้ง 3 คนเขารู้มาแล้ว เพราะเราคุยกันไว้เยอะ เพราะฉะนั้นเขาจะปรับตัวได้ง่าย ระบบโรงเรียนเขาก็เรียนผ่านได้สบายๆ เพราะเราก็ไม่เข้มงวดอะไร สอบให้ผ่านก็พอ อะไรที่น่าสนใจเขาก็จะหาอ่านเพิ่มเติมเอาเองอยู่แล้ว อะไรที่เราเห็นว่าน่าจะเพิ่มเติมให้ก็ใช้วิธีคุยให้ลูกฟังมากกว่า ถ้าเป็นสิ่งที่เขาสนใจเขาก็จะถามเรา หรือไปหาอ่านเอาเองต่อ
เห็นแค่นั้นก็สบายใจแล้วค่ะ ก็มีบ้างที่เขามาบ่นเรื่องครู เราก็ได้แต่อธิบายกันไป และยืนยันว่าเราเข้าใจลูก ไม่ต้องวิตกกังวลอะไร เขาก็สบายๆกันดีค่ะ ไม่เก่งมากเกินไป แต่ก็ไม่เป็นบ๊วยๆ รู้จักเอาตัวรอดได้ดี
พี่เป็นแม่ที่บอกให้ลูกลอกการบ้านเพื่อนได้ ถ้าทำไม่ได้ ไม่เข้าใจจริงๆ แต่ให้เพื่อนอธิบายให้ลูกเข้าใจด้วย และสอนให้เขาสอนเพื่อนด้วยถ้าเพื่อนต้องลอกเขา เพราะบางอย่างมัวแต่ทู่ซี้ทำทั้งๆที่ไม่เข้าใจก็จะอารมณ์เสียไปเปล่าๆ ไปอ่านหนังสือ พักผ่อนสบายใจกว่า
ฮ่า ฮ่า สวัสดีโรงเรียนไทยครับ
เจ้าประคู๊น อย่าให้ลูกผมเจออย่างนี้เลยนะคร๊าบบบบบ
แต่ถึงเจอ ผมก็ไม่สนใจครับ ผมคิดอยู่เสมอว่า เราสอนลูกได้ดีกว่า (ในบางเรื่องครับ บางเรื่องครูเก่งกว่า)