หอมกลิ่นอินเดีย

วันที่ 10 กรกฎาคม 2550

วันนี้เป็นวันอังคารของสัปดาห์ที่ 10 ของการใช้ชีวิตอยู่ที่สิงคโปร์ ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆเหมือนทุกวัน ตื่นมาตอนเช้าวันนี้ผมพกกล้องถ่ายรูปแคนนอนคู่มือไปด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร สงสัยอยากกดชัตเตอร์ล่ะมั้ง

                ผมมีคนไข้ให้ round 3 คนเท่านั้น ดูแป๊บเดียวก็เสร็จ ช่วงเช้าผมต้องตรวจคนไข้ที่คลินิกกับครูลี วันนี้ผมยังความสงสัยเล็กน้อย ว่าทำไมผมได้คนไข้ใหม่มากมาย แต่อาร์ลีนได้ตรวจแต่คนไข้ที่มาตรวจตามนัดต่อเนื่อง แอบถามป้าซินเทียได้ความมาว่า ครูลีให้ผมตรวจคนไข้รายใหม่เท่านั้น ผมก็ถามว่าทำไม เธอบอกว่า สงสัยผมตรวจได้เร็วกว่ามั้ง แต่ผมเถียงในใจว่า ไม่น่าจะใช่ เพราะอาร์ลีนเก่งภาษากว่าผม เธอพูดแต้จิ๋วได้เป็นฉากๆ ภาษาอังกฤษก็ดี น่าจะเร็วกว่าผมซึ่งบางครั้งต้องใช้ล่ามถ่ายทอดไปถ่ายทอดมา เพราะผมพูดภาษาจีนบ่เป็น แต่ผมจับประเด็นได้อย่างหนึ่งก็คือ ครูลีไม่พอใจเธอบางอย่าง เห็นมาบ่นอุบอิบกับผมว่า ทำไมต้องตรวจภายในคนไข้สาวโสด ผมเลยยูเรก้าเลยครับ ครูลีคงโกรธที่เธอตรวจภายในคนไข้โสดนั่นเอง ก็น่าจะโกรธอยู่หรอกครับ บ้านเรายังไม่ทำกันเลย การตรวจภายในคนไข้โสดถือเป็นเรื่องใหญ่ครับ ยิ่งถ้าเป็นสาวๆแล้วล่ะก็ บางรายต้องดมยาสลบกันก่อนเลยเชียวครับ

                ตอนบ่ายโมงเรามีประชุมที่ภาควิชา เพราะว่าทุกวันอังคารเรามีนัดอยู่แล้ว วันนี้ครูหาญให้คนๆหนึ่งมาร่วมประชุมด้วย สงสัยคงมีตำแหน่งราวๆผู้ตรวจการพยาบาลครับ เพราะว่าเราเริ่มกันเรื่องปัญหาการตรวจที่คลินิกเมื่อเดือนก่อน ที่ครูหาญอาละวาดใหญ่โตหลังจากกลับจากเม็กซิโก เขาทั้ง 2 คนเถียงกันชนิดที่คอเป็นเอ็นเลยครับ ผมล่ะรู้สึกสยองจริงๆ เธอคนนั้นต่อว่าครูผมด้วย ว่าชอบด่า ไม่ให้เกียรติคนอื่น ครูผมก็ใช่ย่อย เถียงกลับไปอีกว่าทำไมจึงต้องด่า โอย..ทั้งมันทั้งเสียว แต่เมื่อจบก็จบ คุยเรื่องอื่นกันได้อีก

                บ่ายวันนี้ผมทำวิจัยครับ พูดเสียหรูเลย จริงๆแล้วก็แค่เก็บข้อมูล คนไข้ที่ผมต้องเก็บข้อมูลมีทั้งหมด 900 คน ตอนนี้ผมเก็บได้ 100 คน ยังนึกไม่ออกเลยว่า จะเก็บเสร็จเมื่อไหร่ เพราะหาเวลามายากเหลือเกิน ส่วนมากก็ถูกเรียกไปช่วยผ่าตัดซะทุกที คุณป้าไวรัสก็ยังคงมาทักทายผมเหมือนเดิม

                กลับบ้านเวลา 6 โมง อากาศกำลังดี นกกาเหว่ายังร้องเหมือนทุกวัน ผมชักจะเริ่มชินกับกลิ่นเครื่องเทศอินเดียซะแล้ว เพราะรู้สึกว่ามันออกจะหอมๆกลิ่นผักอะไรบางอย่าง เมื่อวานผมใช้เวลาเดินรอบตลาดเลยครับ ดูผักที่เขาขายแล้วน้ำลายสอ ทั้งสด อีกทั้งสีสันสวยสดงดงาม วันนี้ก็เช่นเดียวกัน เดินไปได้กลิ่นไป ถูกใจครับ

                วันนี้ตอนเย็นเซี๊ยงมาหา เพื่อจะฝากหนังสือคู่มือท่องเที่ยวออสเตรเลียไปให้เพื่อนของเขาที่ม.อ. ณัฏฐ์ ศัลยแพทย์สาย 1 เป็นเพื่อนของเขา ณัฏฐ์กำลังจะไปเรียนปริญญาเอกที่นั่น ผมนั่งคุยกับน้องเล็กน้อยจากนั้นก็ไปเดินดูน้ำหอมกันที่ Mustafa เขาก็จะซื้อไปฝากแฟนเช่นเดียวกัน เดือนนี้เป็นเดือนสุดท้ายของเขาแล้ว ผมเลยออกอาการอิจฉาเล็กน้อย จากนั้นก็พาน้องเดินเล่นไปจนถึง Bugis junction เมื่อเขาขึ้นรถแล้วผมก็เดินกลับบ้าน พี่แป้งโทรมาหาพอดี วันนี้เธอสอบวิชาลูกเสือครับ ผมก็ออกจะงงงงนิดหน่อยถึงปานกลาง ว่าวิชาลูกเสือเขาสอบยังไง ถามลูกว่าเครียดไหมที่ต้องสอบ เธอบอกว่าสนุกต่างหาก เลยเบาใจไปได้อีกระดับหนึ่ง สงสัยได้เชื้อเรียนเก่งมาจากแม่ของเธอ

[ขจิต ฝอยทอง]

• คุณหมอเล่าเหมือนผมอยู่กับคุณหมอเลยครับ
• ผมชอบอ่านบันทึกคุณหมอครับ
• แต่ผมมีสิ่งหนึ่งที่ทำไม่ได้คือ
• ไม่สามารถชวนคุณ Nidnoi กลับมาเขียนบันทึกต่อได้
• สงสัยเธอคงยุ่งๆๆ
• เลยอดอ่านเรื่องน่าอร่อยเลย
• ขอบคุณครับ

[ธนพันธ์ ชูบุญ]

สวัสดีครับอาจารย์  ที่เคารพ (มีบางคนเรียกคุณลุง !)

ขอบคุณครับที่ชอบอ่าน บังเอิญเหลือเกินที่ผมชอบเขียน ผมเขียนไปหลายเรื่องแล้ว แต่ยังไม่กล้าเอามาลงทุกเรื่อง เพราะบางเรื่องล่อแหลม อาจจะก่อให้เกิดความขัดแย้งได้ (ว่าไปนั่น) บางเรื่องเสียดสี บางเรื่องร้องเรียน ไว้กลับไปบ้าน จะทยอยนำมาลงครับ