เผื่อใจไว้ให้เธอ
เธอผู้นี้ไม่ใช่คนหรอกครับ แต่เธอผู้นี้คือ ทัศนคติในการเปิดใจกว้างรับฟังเสียงสะท้อน เพื่อให้งานที่ทำอยู่นั้นเป็นงานที่เต็มเปี่ยมด้วยคุณภาพ แบบที่เรียกกันว่าคุณภาพคับแก้วกันไปเลย
ในการทำงานนั้น มีหลายคนที่ผมเคยพบเห็นมา มักจะไม่ยอมรับ หรือไม่ก็ไม่พอใจกับข้อคิดเห็นที่จะตามมาหากมีคนอื่นเสนอความเห็นว่างานชิ้นนี้ควรได้รับการปรับปรุงในเรื่องนั้น เรื่องนี้บ้างเป็นธรรมดา
คำพูดที่มักได้ยินหลังจากนี้ก็คือ ฉันก็ทำเต็มที่แล้วนะ แล้วก็มานั่งเซ็ง... เครียด....เม้าท์กับคนอื่นที่มีความเห็นเหมือนกันๆครับ
เป็นเรื่องจริงทีเดียวที่คนทำงานส่วนมากก็มักจะคิดและพูดเช่นนี้ว่า "ฉันก็ทำเต็มที่แล้วนะ"
ใครที่ไหนจะทำงานไม่เต็มที่ล่ะ ?
โดยส่วนตัวแล้ว ผมจะทำงานเต็มที่ 100% จาก 90 ส่วน แต่ผมจะเผื่อใจไว้ให้เธออีก 10 ส่วน ที่อาจจะต้องมีการปรับปรุงแก้ไขงานให้มีคุณภาพและเป็นงานที่มีประสิทธิผล
เพราะผมเผื่อใจไว้ให้เธอ เธอจึงไม่ทำให้ผมเครียดและผิดหวัง...Attitude เป็นปัจจัยสำคัญในการช่วยบริหารความเครียดของคนทำงานได้อย่างดีเยี่ยมครับ
ความเห็น (21)
สวัสดีค่ะ
Attitude เป็นปัจจัยสำคัญในการช่วยบริหารความเครียดของคนทำงานได้อย่างดีเยี่ยมครับ
เห็นด้วยค่ะ ไม่มีดี่สุดค่ะ มีแต่ดีกว่า และการทำงารนเราจะพบสิ่งที่ต้องปรับปรุงในครั้งหน้าเสมอ
ไม่ต้องเครียดเลย คุณมีข้อคิดดีๆบ่อยๆนะคะ
เมื่อก่อนผมเรียกได้ว่า ทำอะไรไม่เผื่อใจ ก็เลยค่อนข้างเครียดกับผลงาน ทำแบบ"เต็มเหนี่ยว"
ตอนนี้ก็แบ่งๆ ให้เป็นไปตามธรรมชาติที่มันเป็นแต่ผมก็ทำดีที่สุดครับ
ผมคิดว่าอะไรก็ตาม ควรที่จะคิดยืดหยุ่น เป็นผลดีต่อทั้งตัวเองและเพื่อนร่วมทำงาน
สวัสดีครับคุณ
 |
ใช่ครับ...งานของเราจะต้องทำให้ดีกว่าและดีกว่า ไม่มีดีที่สุด
ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจที่มอบให้
สุมิตรชัย คำเขาแดง
สำหรับผม ไม่เคยทำอะไรได้เต็มความสามารถซะที ผมว่าผมแค่ 70 - 80 เท่านั้น แล้วก็รู้ข้อบกพร่องดี ดังนั้น ก็ไม่ตกใจว่า ใครจะติยังไง เพราะรู้ในข้อผิดพลาดอยู่แล้ว
แล้วอีกอย่างผมไม่เคยคิดว่าทำดีที่สุดแล้ว
ผมนึกถึงบันทึกหนึ่งของคุณข้ามสีทันดร ที่ว่าหลวงปู่ท่านหนึ่ง สอนว่า "คิดว่าตัวเองถูกนั่นล่ะผิด" ไงครับ
ทั้งนี้ยอมรับส่วนตัวว่า ทำอะไรไม่เคยเต็มซะที แค่ระดับดี ไม่ดีมาก ผมเลยเป็นคนระดับกลาง ๆ มานาน
สวัสดีครับน้องชาย
 |
เราต้องยึดหลัก ผ่อนสั้น-ผ่อนยาวในการทำงานครับแต่ไม่ปล่อยให้เป้าหมายของเราหลุดมือไป อุปมาเหมือนเรากำลังนั่งตกปลา บางครั้งอาจต้องยอมให้ปลาลากเหยื่อไปสักพัก แล้วเราก็จะมีความสุขทั้ง 2 ฝ่าย เราได้ปลา (บรรลุเป้าหมาย) ขณะเดียวกันคนทำงาน หรือเพื่อนร่วมงานก็มีความสุขที่ได้กินเหยื่อของเรา...win-win ฮ่าๆๆ
 |
บางครั้งพี่อาจทำเต็มที่นะ แต่เพราะมีความคาดหวังกับคุณภาพและผลงานไว้สูงกว่านั้น ที่ต้องการจะให้งานออกมาดี
ยังไงก็แล้วแต่ ถ้าเราเดินถูกธรรม เราก็ทำถูกทางแหงๆครับ ที่หลวงปู่ชาท่านสอนแบบนั้นเพื่อให้คนลด ego ของตัวเอง มองหาความบกพร่องของตนเอง เพื่อจะได้มีโอกาสทำให้ดีกว่าเดิมน่ะครับ ถ้าไปหาผิดจากคนอื่น เราก็ผิดอยู่ร่ำไป
ขอบคุณมากครับพี่ที่มาเยี่ยม
"ฉันก็ทำเต็มที่แล้วนะ แล้วก็มานั่งเซ็ง...เครียด...เม้าท์กับคนอื่นที่มีความเห็นเหมือนกันๆ"
^
^
โดนเต็มๆเลยค่ะ เป็นบ่อยๆ แต่ฟ้าเนี่ยชอบปลอบใจตัวเองว่าทำเต็มที่แล้ว แต่ที่จริงแล้วมันยังไม่พอค่ะ พูดเพื่อไม่ให้รู้สึกผิดมากกว่า
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ เพื่อปรับปรุงตัวเองค่ะ
สวัสดีค่ะ
มารายงานความก้าวหน้าว่า เมื่อวานเพิ่งบริหารความเครียดด้วยการร้องไห้ล้างตาไป 1 ยกเล็กๆค่ะ
ปัญหาของที่ทำงานก็คือว่า เราต้องจัดระบบคิดของเราให้ชัดเจน และต้องยำคิดย้ำทำเตือนตัวเองว่า เราทำแล้วนะ จะได้ไม่ลืม เพราะไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เราก็มักจะถูกกล่าวหาอยู่เสมอว่า...ไม่บอกไม่แจ้ง.....เผื่อใจไว้ร้องไห้แล้วค่ะ 10 เปอร์เซนต์ที่ว่า
ขอบคุณที่ทักทายกันและให้กำลังใจกันค่ะ
สวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆทุกท่านด้วยนะคะ
ตะแบกตาบู
สวัสดีค่ะ
ทัศนคติ เธอเป็นหญิงสาวผู้มีสองบุคลิก คือ ด้านบวก และด้านลบ
สวัสดีครับพี่
 |
"เราก็มักจะถูกกล่าวหาอยู่เสมอว่า...ไม่บอกไม่แจ้ง"...ปัญหา communication breakdown มีกันแทบทุกที่ล่ะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ เราต้องฮึดครับจะได้ไม่ตกเป็นจำเลย ฮ่าๆๆ
ผมจัดเพลงไว้รอพี่แล้วครับ เชิญไปฟังได้เลย เพลงที่แห่งนี้
- สวัสดีครับ
- บางครั้งก็เผื่อใจไว้เหมือนกัน
- แต่เอาเข้าจริง, ก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน
- ต้องพักฟื้นอยู่พักใหญ่จึงกลับมาสู่เส้นทางเดิมได้
- ...
- ขอบคุณครับ.
สวัสดีครับคุณ
 |
ขอบคุณมากครับที่แวะมา แลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยกัน
เรื่องทัศนคตินี่เหมือนกับสองคนในร่างเดียวเลยนะครับ
คงต้องสร้างทัศนะคติที่ดีต่อคำวิพากษ์วิจารณ์ครับ เพราะสิ่งเหล่านั้นจะช่วยปรับปรุงพัฒนางานของเราให้ดีขึ้นครับ...
ตอนทำงานก็ตั้งใจทำเต็มที่ครับ พองานเสร็จงานก็ต้องเปิดใจเราให้เต็มที่เพื่อรับคำติชมครับ...
ขอบคุณครับ...
สวัสดีครับคุณ
 |
รู้สึกเป็นเกียรติมากๆครับที่คุณแผ่นดินแวะมาทักทาย
- พอเข้าใจครับว่าบางครั้ง อาจเจอแบบไม่ทันตั้งตัว ขอเดาว่า...กรณีนี้มักอยู่ในเงื่อนไขที่คนพูดไม่ใช้ปิยะวาจา และไม่ใช้สุนทรียสนทนา
- ถ้าผู้พูดอยากให้งานดีขึ้น ต้องให้เนียนครับ เนียนจนคนฟังนึกไม่ถึงว่าเขากำลังได้รับการตำหนิ หรือติเพื่อก่ออยู่
- ความเครียดเป็นตัวการทำลายสุขภาพของเราครับ อย่าให้เข้ามาทักทายบ่อยๆ พระท่านบอกว่าถ้ามันแค่ผ่านมาก็ขอให้ let it go แต่ถ้าบังเอิญมันเข้ามาแล้ว ต้อง get it out ครับ
- นอกจากการเผื่อใจแล้ว ยังมีอีกอย่างหนึ่งครับที่ช่วยให้ไม่ต้องพักฟื้นนาน...มองเจตนาของคนพูดครับ
 |
เห็นด้วยมากๆครับ ที่บอกว่าคำวิพากษ์วิจารณ์ จะช่วยปรับปรุงพัฒนางานของเราให้ดีขึ้นครับ
หลายคนเข้าใจว่าการติของคนอื่นเป็นการพิพากษาว่าคุณผิด คุณไม่ดี แต่จริงๆแล้ว บางครั้งคนที่วิจารณ์อาจไม่มีเจตนาเช่นนั้นที่จะไปแตะต้องตัวบุคคลเลย เพียงแค่ต้องการให้เนื้องานตรงนั้นมีคุณภาพมากขึ้นเท่านั้นเอง
เบื้องหน้าเบื้องหลังของเรื่องนี้ก็คงมีครับ การแสดงออกต่อสิ่งเร้าแบบนี้ หรือในลักษณะที่คิดและเชื่อแบบฝังหัว ผมเข้าใจว่า ตอนเล็กๆ เขาอาจถูก input อะไรบางอย่างที่เป็นลบเข้าไป พอโตขึ้น ถ้าไม่รู้ตัวไม่ได้ฝึกสติก็ติดตัวไปจนตายเลย
ขอบคุณมากครับที่มาช่วยเสริม
|
สวัสดีค่ะ
|
- มาเยี่ยมเช่นกันค่ะ พร้อมกับนำความในใจมาฝากค่ะ......
"ณ ริมฝั่งนทีสีทันดร
ตะวันรอนเริ่มดับเลือนลับหาย
บนผืนน้ำริ้วกระเพื่อมละเลื่อมลาย
เป็นประกายระยิบระยับงามจับตา........."
ขอบพระคุณมากๆครับ ทั้งสองท่านที่กรุณามาเยี่ยม และฝากกลอนเพราะๆไว้ ต้องขออภัยด้วยครับที่ผมทักทายช้าไปหน่อย เพราะช่วงที่ผ่านมา ผมไปปฏิบัติงานในต่างแดนครับ
เห็นด้วยนะคะ
เปิดใจเราให้กว้างขึ้น เราจะเห็นโลกใบเดิมได้กว้างขึ้น
เมื่อนั้นเราจะที่ยืนในโลกใบนี้มากขึ้นไปด้วยค่ะ
ขอบคุณนะคะ ^__^
