ขณะที่รถตู้ในวัยใกล้ปลดระวางพาตัวฝ่าความมืดเข้าสู่ตัวเมืองโคราช
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอย่างเป็นกันเอง -
ยังผลให้ข้าพเจ้าฯ สะดุ้งตื่นจากภวังค์ในโลกเงียบของตนเอง
ชื่อของต้นสายโชว์หราอย่างมีชีวิต
ข้าพเจ้ากดรับอย่างไม่รอช้า
“สวัสดีครับ, ตอนนี้อยู่กำแพงเพชร, โทรมาบอกว่า คิดถึง..”
นั่นคือถ้อยคำในห้วงเวลาสั้น ๆ ที่ผมรับรู้และซึมซับจากัลยาณมิตรผู้
ซึ่งเป็นนักฝันผู้นำข่าวจากดินแดนอันไกลโพ้นในม่านหมอก
๒๙ พฤษภา ๕o
๒o.๕๕ น.
ถนนเปลี่ยวที่ไม่เคยร้างการสัญจร
..............................
เลิกงานแล้ว, แต่ข้าพเจ้าฯ ยังไม่เลิกคิดที่จะทำงาน
ผู้ช่วยของข้าพเจ้าฯ บอกกล่าวอย่างสุภาพให้เข้าร่วมประชุมกับนิสิตและผู้แทนผู้ประกอบการรถสองแถว
ข้าพเจ้าฯ ยิ้มรับอย่างยินดี, กระนั้นใบหน้าและแววตาก็ฉายชัดถึงความอ่อนแรงอย่างเต็มล้น
ไม่นานนัก, เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอย่างมีชีวิต (อีกครั้ง)
เบอร์ที่โชว์หราอยู่นั้นเป็นเบอร์ที่ข้าพเจ้าไม่เคยพานพบมาก่อน
กระนั้น, ข้าพเจ้าก็อดที่จะรับสายไม่ได้
“สวัสดีค่ะ... รู้มั้ยใครโทรมา ... คุยได้หรือเปล่า .. ตอนนี้อยู่ใกล้นิดเดียว ..เชียงใหม่ ! .. โทรมาแกล้ง ... หายเขินหรือยัง...”
นั่นคือ ถ้อยคำที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและฉาบแต่งด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีเสน่ห์ และมีพลังต่อการทำให้ข้าพเจ้าฯ เขินอายยิ่งนัก !
๑ มิถุนายน ๕o
หลังเวลางาน, ที่ยังทำงาน ..
.........................
“สวัสดีค่ะ .. ทำอะไรอยู่ ... คุยได้หรือเปล่า ... หายเขินหรือยัง ... จะเอาตุ๊กแกมาแกล้ง ... อยู่กับปัจจุบัน อย่าให้อดีตหรืออนาคตมารบกวนต่อการงานที่เราต้องปฏิบัติอยู่ในขณะนี้ ... อ่อนเหมือนสำลี ...”
นั่นคือ เสียงแห่งมิตรภาพที่คุ้นเคยจากคนใต้ที่สัญจรไกลไปยังเมืองเหนือ
๒ มิถุนายน ๕o
๒o.o๗ น.
ห้วงอ่อนล้า, หลังการกรำงานแห่งชีวิตและความฝัน
....................................
นั่นคือสรรพเสียงจากมิ่งมิตรผู้เต็มไปด้วยพลังชีวิตที่เดินทางมาขานทักข้าพเจ้า ฯ , และเป็นสรรพเสียงที่เดินทางมาในห้วงที่ข้าพเจ้าฯ กำลังหยุดนิ่งใน “โลกแห่งบันทึก”
เป็นสรรพเสียงที่ขานทักและสะกิดเตือนให้ข้าพเจ้ามีสติอีกครั้ง หลังจากที่ก่อนหน้านี้ ข้าพเจ้ากำลังทำความเข้าใจกับคำถามอีกหลายคำถาม ซึ่งคำถามเหล่านั้น ต่างก็โถมทับมายังชีวิตข้าพเจ้าราวกับพายุคลื่นในท้องทะเลอันบ้าคลั่ง
คำขานทัก เป็นเสมือนคำขานเรียกจากโลกแห่งบันทึก ...
คำขานทัก เป็นเสมือนคำขานเรียกจากโลกแห่งความรักและมิตรภาพคำขานทัก เป็นเสมือนคำขานเรียกที่กดย้ำให้ข้าพเจ้าฯ หวนคิดถึงโลกแห่งบันทึกนี้อีกครั้ง
.....................
ข้าพเจ้าฯ ยังคงอยู่ในโลกเงียบของข้าพเจ้า และคิดถึงโลกแห่งการบันทึกอยู่เสมอ และความคิดถึงนั้น ยังคงเป็นความคิดถึงที่เป็นปัจจุบัน , เกิดขึ้น และดำเนินไปอย่างไม่รู้จบ
บ่อยครั้ง, ข้าพเจ้าฯ พยายามอย่างเหลือล้นในการที่จะเขียนบันทึก แต่แล้วกลับต้องนั่งจ้องหน้าจอคอมฯ อย่างนิ่งงัน... ความคิดเลื่อนลอย และเต็มไปด้วยคำถามนานาคำถาม
...โลกเงียบของข้าพเจ้าฯ ยังคงต้องดำเนินไปเหมือนที่เคยเป็นมา ทว่าข้าพเจ้าฯ กลับยังคงแว่วยินเสียงขานทักจากโลกแห่งบันทึกอย่างแจ่มชัด และไม่มีทีท่าว่าเสียงขานทักนั้น จะแผ่วเบาและเลือนหายไปเลยแม้แต่น้อย ...
หากแต่วันนี้ – ตอนนี้ ข้าพเจ้าเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า เพราะเหตุใดจึงไม่สามารถก้าวออกมาจากโลกเงียบนั้นได้ ! ข้าพเจ้าฯ สงสัยยิ่งนัก !
คิดถึง
ระลึกถึง...(เสมอ)
(เสมือนคำขอบคุณในสรรพเสียงของมิ่งมิตร)
สวัสดีค่ะ
ไปทำหนังสืออีกได้แล้วค่ะ หายไป 2 วัน กำลังคิดถึงสำนวนนี้เชียวค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน... แผ่นดิน
มาทักทายอย่างมีความสุขค่ะ...สู้สู้
สวัสดีครับ พี่สมนึก
ไม่มีอะไรเงียบ...แม้แต่ยามหลับยังต้องฝัน
.......
ฟังดูเป็นปรัชญามากครับ
ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ผมกำลังขับเคี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นจากโลกเงียบอันเงียบเร้นของตนเอง ผมกำลังจัดการ จัดระเบียบสิ่งเหล่านี้อย่างหนัก และก็มีพลังมากเท่าตัวเมื่อเข้ามาสู่โลกแห่งการบันทึก
...
ผมยังอยู่...และยังพยายามอย่างเหลือทนต่อการกลับมาสู่โลกแห่งการบันทึก
จะช้า หรือเร็ว..ผมยังต้องใช้เวลาสักนิด..
ผมยังจะสู้และสู้...ต่อไป
ขอบพระคุณมากครับ...
สวัสดีครับ
สวัสดีครับ
หายไปหลายวันคิดถึงชาวบล็อกมากเหมือนกัน ...วันนี้กัดฟันลองเขียน ๆ อะไรดูบ้าง เพราะถ้าห่างไปมากกว่านี้ มีหวังกลายเป็นคนแปลกหน้าไปในพริบตา
ขอบคุณมากครับ...ช่วงนี้ขับเคี่ยวกับชีวิตและการงานอย่างหนัก
ระลึกถึงมิตรภาพอันยิ่งใหญ่และงดงามเสมอนะครับ
นายสายลม, น้องรัก
ผมก็นึกว่าคงอีกนานกว่าจะได้อ่านบันทึกของ "คนกิจกรรม " คนนี้ ผมดีใจมากมายที่ได้อ่านบันทึกพี่ถูกเขียนอย่างความอ่อนโยนของความคิดและความรัก ความศรัทธา ที่จะบอกกล่าวกับผู้อื่นอีกครั้ง
ถ้าจะบอกว่าโลกแห่งความเงียบ ผมว่ามันผิดโดยสิ้นเชิงนะครับต้องบอกว่า โลกแห่งความรักที่ผมได้รับ น่าจะเป็นคำนี้ซะมากกว่า
" แผ่นดิน : กับโลกแห่งการบันทึก "
สวัสดีครับ
คิดถึงเพื่อนเก่าๆ ตั้งแต่เริ่มเขียนบล๊อก
แล้วลองทำเหมือนกำลังเริ่มอีกครั้ง
ไม่เหงาหรอกครับ
มาเป็นกำลังใจให้เสมอ
คิดถึงเหมือนกัน
สวัสดีครับ
มาแบบเบิร์ด ๆ .. สบาย ๆ ... และสำหรับผมแล้ว ขอขอบพระคุณครับที่แวะมาทักทาย..
เป็นกำลังใจอันดียิ่งสำหรับผม !
สวัสดีครับ ครูอ้อย
มาทักทายค่ะ
สวัสดีค่ะ ฮัลโหล ฮัลโหล....อยากเต้นโชว์อีกเพลงนะคะ...วันนี้มากับเสียงเพลงเทพธิดาขนนกค่ะ...(คุณแผ่นดินน่าจะไม่เคยดู) บ่อยครั้งเหมือนกันที่นั่งหน้าคอมฯ แต่ไม่เขียนอะไร..เป็นปัญหาของการจัดสรรเวลาให้พอดี...แต่ไม่เคยคิดจะเลิกเขียนสักครา...มันได้มากกว่าเสียนะคะ....จากมิ่งมิตร
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
มิตรภาพ คำนี้กว้างและยิ่งใหญ่พอสมควร เพราะคำนี้มีแต่ให้ความรู้สึกดี ๆ เมื่อนึกถึง คนรับก็มีความสุขค่ะ ดีใจได้เข้ามาในบันทึกที่อบอุ่นในมิตรภาพค่ะ
กลับมาแล้วเหรอคะ
ดิฉันกลับจากญี่ปุ่นแล้วเช่นกัน
มาทักทายค่ะ
สวัสดีครับ ...อาร์ม (น้องสภา)
กำลังใจ, อันมาจากเสียงขานเรียกของมิ่งมิตร หรือแม้แต่เธอเองก็เช่นกัน ช่วยให้เราได้ตั้งหลักและจัดการกับอะไรต่อมิอะไรได้เร็วขึ้น
บันทึกของพี่จะยังคงดำเนินต่อไป แต่ก็อย่างที่บอก มันอาจจะไม่บ่อยครั้งนัก แต่จะมีขึ้นในห้วงยามที่ใจพร้อมที่จะบอกเล่า
หน้าที่ของคนเล่าเรื่อง... เป็นหน้าที่ที่พี่หลงใหลมากเลย...
ขอบใจอีกครั้ง, น้องรัก
สวัสดีครับ ลุงวอ
ตอนนี้ก็กำลังควานหาจุดเริ่มต้นอีกครั้งในบันทึก - ที่แน่นหนักเหลือเกินคือมิตรภาพจากมิ่งมิตรที่ไม่เคยจืดจางและร้างหาย
ผมกำลังจะค้นหาจุดเริ่มต้นของตนเองในโลกแห่งบันทึกอีกครั้ง
ขอบพระคุณมากครับ...
สวัสดีครับ
สวัสดีครับ
ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทาย...อีกไม่นานผมจะมีบันทึกเปลือยชีวิตตนเองออกมาให้อ่านเล่น ๆ ... แต่ก็เชื่อว่าจะมีบางมุมที่ชวนคิดได้เหมือนกัน
ขอบคุณอีกครั้ง, ครับ...
สวัสดีครับ พี่จิ๊บ (เรียกอย่างนี้ - ถูกแล้วใช่ไหมครับ ?)
โลกหมุนรอบตัวเรา... เราหมุนรอบตัวเอง... ผมมีพลังเสมอในการอยู่ในโลกแห่งบันทึกเหล่านี้ แต่บางครั้งก็รู้สึกห่างไกลอย่างบอกไม่ถูก
การทำหน้าที่เป็น "คนเล่าเรื่อง" เป็นพันธกิจที่ผมยังต้องทำต่อไป, แต่คงมีการสร้างบรรยากาศที่หลากหลายขึ้นเท่าที่จะทำได้...
ขอบคุณครับ... (เป็นถ้อยคำที่ผมรู้สึกอย่างไม่รู้จบ, ..)
สวัสดีครับ อ.ราณี
เป็นธรรมดาของชีวิตที่พานพบเจอแต่เรื่องสับสนวุ่นวาย, และแล้งไร้ซึ่งมิตรภาพและความรัก แต่เมื่อเข้าสู่โลกแห่งบันทึกนี้, ก็จะสัมผัสได้ถึงความอบอวลของความดีงามแห่งความคิด, กำลังใจ, ปัญญา ....ฯ
ขอบคุณนะครับ...ที่แวะมาทักทายและเป็นกำลังใจในการขับเคลื่อนชีวิต
|
สวัสดีครับ
ผมไปไหนได้ไม่นานนัก, เพราะมีพันธกิจที่ต้องทำอยู่ร่ำไป
แต่ช่วงนี้ก็มีรากชารต้องไปบ่อยครั้ง และกิจกรรมอื่น ๆ ก็รัดตัวจนหายใจแทบไม่ออก แต่ก็ยังมีความสุขกับการงานเสมอ รวมถึงยังมีพลังพอที่จะทำตามความฝันของตนเองเช่นเคย
ขอบพระคุณครับ...
ขอบคุณเจ้มากที่ช่วยผลัก ช่วยดันเข้าวงการมาจนบัดนี้
เพื่อนๆทุกคน ณ ที่นี้ คอยเป็นกำลังใจ และคอยอ่านบันทึกคุณแผ่นดินอยู่นะค่ะ ....เป็นกำลังใจให้ค่ะ ...
ขอเวลาสักพักนะครับ... กำลังตามหาเว้นทางกลับมาสู่โลกแห่งบันทึก
ขอบพระคุณในมิตรไมตรีและกำลังใจที่มีให้เสมอมา..
ระลึกถึงเสมอ, ครับ