(เสมือนคำขอบคุณ) เมื่อเสียงจากโลกแห่งบันทึกเดินทางผ่านไปทักทายในโลกเงียบของข้าพเจ้า


ข้าพเจ้าฯ ยังคงอยู่ในโลกเงียบของข้าพเจ้า และคิดถึงโลกแห่งการบันทึกอยู่เสมอ

ขณะที่รถตู้ในวัยใกล้ปลดระวางพาตัวฝ่าความมืดเข้าสู่ตัวเมืองโคราช

 

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอย่างเป็นกันเอง -

 

ยังผลให้ข้าพเจ้าฯ  สะดุ้งตื่นจากภวังค์ในโลกเงียบของตนเอง

 

ชื่อของต้นสายโชว์หราอย่างมีชีวิต

 

ข้าพเจ้ากดรับอย่างไม่รอช้า

  

สวัสดีครับ, ตอนนี้อยู่กำแพงเพชร,  โทรมาบอกว่า คิดถึง..

   

นั่นคือถ้อยคำในห้วงเวลาสั้น ๆ  ที่ผมรับรู้และซึมซับจากัลยาณมิตรผู้

ซึ่งเป็นนักฝันผู้นำข่าวจากดินแดนอันไกลโพ้นในม่านหมอก

๒๙  พฤษภา  o

o.๕๕  น.

ถนนเปลี่ยวที่ไม่เคยร้างการสัญจร

 

..............................

    

เลิกงานแล้ว,  แต่ข้าพเจ้าฯ  ยังไม่เลิกคิดที่จะทำงาน

 

ผู้ช่วยของข้าพเจ้าฯ  บอกกล่าวอย่างสุภาพให้เข้าร่วมประชุมกับนิสิตและผู้แทนผู้ประกอบการรถสองแถว

 

ข้าพเจ้าฯ  ยิ้มรับอย่างยินดี,  กระนั้นใบหน้าและแววตาก็ฉายชัดถึงความอ่อนแรงอย่างเต็มล้น

   

ไม่นานนัก,  เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอย่างมีชีวิต  (อีกครั้ง)

 

เบอร์ที่โชว์หราอยู่นั้นเป็นเบอร์ที่ข้าพเจ้าไม่เคยพานพบมาก่อน

 

กระนั้น,  ข้าพเจ้าก็อดที่จะรับสายไม่ได้

  

สวัสดีค่ะ...  รู้มั้ยใครโทรมา ...  คุยได้หรือเปล่า ..   ตอนนี้อยู่ใกล้นิดเดียว  ..เชียงใหม่ !  .. โทรมาแกล้ง  ...  หายเขินหรือยัง...

  

นั่นคือ  ถ้อยคำที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและฉาบแต่งด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีเสน่ห์  และมีพลังต่อการทำให้ข้าพเจ้าฯ เขินอายยิ่งนัก !

  มิถุนายน ๕o

หลังเวลางาน, ที่ยังทำงาน ..

  

.........................

 

สวัสดีค่ะ ..  ทำอะไรอยู่ ...  คุยได้หรือเปล่า ... หายเขินหรือยัง ... จะเอาตุ๊กแกมาแกล้ง ... อยู่กับปัจจุบัน  อย่าให้อดีตหรืออนาคตมารบกวนต่อการงานที่เราต้องปฏิบัติอยู่ในขณะนี้ ... อ่อนเหมือนสำลี ...

  

นั่นคือ  เสียงแห่งมิตรภาพที่คุ้นเคยจากคนใต้ที่สัญจรไกลไปยังเมืองเหนือ

  มิถุนายน ๕o

o.o  น.

ห้วงอ่อนล้า, หลังการกรำงานแห่งชีวิตและความฝัน    

 

 

....................................

  

 

นั่นคือสรรพเสียงจากมิ่งมิตรผู้เต็มไปด้วยพลังชีวิตที่เดินทางมาขานทักข้าพเจ้า ฯ  ,  และเป็นสรรพเสียงที่เดินทางมาในห้วงที่ข้าพเจ้าฯ  กำลังหยุดนิ่งใน โลกแห่งบันทึก 

  

เป็นสรรพเสียงที่ขานทักและสะกิดเตือนให้ข้าพเจ้ามีสติอีกครั้ง  หลังจากที่ก่อนหน้านี้   ข้าพเจ้ากำลังทำความเข้าใจกับคำถามอีกหลายคำถาม    ซึ่งคำถามเหล่านั้น  ต่างก็โถมทับมายังชีวิตข้าพเจ้าราวกับพายุคลื่นในท้องทะเลอันบ้าคลั่ง

  

คำขานทัก  เป็นเสมือนคำขานเรียกจากโลกแห่งบันทึก ...

  คำขานทัก  เป็นเสมือนคำขานเรียกจากโลกแห่งความรักและมิตรภาพ  

คำขานทัก  เป็นเสมือนคำขานเรียกที่กดย้ำให้ข้าพเจ้าฯ  หวนคิดถึงโลกแห่งบันทึกนี้อีกครั้ง

  

.....................

   

ข้าพเจ้าฯ   ยังคงอยู่ในโลกเงียบของข้าพเจ้า  และคิดถึงโลกแห่งการบันทึกอยู่เสมอ  และความคิดถึงนั้น  ยังคงเป็นความคิดถึงที่เป็นปัจจุบัน ,  เกิดขึ้น  และดำเนินไปอย่างไม่รู้จบ

  

บ่อยครั้ง,  ข้าพเจ้าฯ พยายามอย่างเหลือล้นในการที่จะเขียนบันทึก  แต่แล้วกลับต้องนั่งจ้องหน้าจอคอมฯ อย่างนิ่งงัน... ความคิดเลื่อนลอย  และเต็มไปด้วยคำถามนานาคำถาม

  ...   

โลกเงียบของข้าพเจ้าฯ   ยังคงต้องดำเนินไปเหมือนที่เคยเป็นมา    ทว่าข้าพเจ้าฯ  กลับยังคงแว่วยินเสียงขานทักจากโลกแห่งบันทึกอย่างแจ่มชัด   และไม่มีทีท่าว่าเสียงขานทักนั้น  จะแผ่วเบาและเลือนหายไปเลยแม้แต่น้อย ...

  หากแต่วันนี้ ตอนนี้  ข้าพเจ้าเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า  เพราะเหตุใดจึงไม่สามารถก้าวออกมาจากโลกเงียบนั้นได้ !  ข้าพเจ้าฯ  สงสัยยิ่งนัก !      

คิดถึง

ระลึกถึง...(เสมอ)

(เสมือนคำขอบคุณในสรรพเสียงของมิ่งมิตร)

คำสำคัญ (Tags): #โลกและชีวิต
หมายเลขบันทึก: 100343เขียนเมื่อ 2 มิถุนายน 2007 21:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 18:51 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (30)
  • โลกของเรา....ชีวิตของเรา....ใจของเรา.....เราต้องเป็นผู้กำหนดเอง
  • ไม่มีอะไรเงียบ...แม้แต่ยามหลับยังต้องฝัน
  • เป็นกำลังใจให้ครับคุณ แผ่นดิน
  • สวัสดีค่ะ
  • มาทักทายค่ะ

สวัสดีค่ะ

ไปทำหนังสืออีกได้แล้วค่ะ หายไป 2 วัน กำลังคิดถึงสำนวนนี้เชียวค่ะ

  • สวัสดีครับพี่แผ่นดิน
  • ในโลกเงียบของผม...นั้น...
  • ยังอื้ออึงไปด้วยเสียงร้องของความฝันครับ
  • บางทีชีวิตและงานแทบจะแยกกันไม่ออก
  • สู้ ๆ และ สู้  ๆ ครับ

สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน... แผ่นดิน

มาทักทายอย่างมีความสุขค่ะ...สู้สู้

สวัสดีครับ  พี่สมนึก

P
โลกของเรา....ชีวิตของเรา....ใจของเรา.....เราต้องเป็นผู้กำหนดเอง

ไม่มีอะไรเงียบ...แม้แต่ยามหลับยังต้องฝัน

.......

ฟังดูเป็นปรัชญามากครับ

ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ผมกำลังขับเคี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นจากโลกเงียบอันเงียบเร้นของตนเอง    ผมกำลังจัดการ จัดระเบียบสิ่งเหล่านี้อย่างหนัก  และก็มีพลังมากเท่าตัวเมื่อเข้ามาสู่โลกแห่งการบันทึก

...

ผมยังอยู่...และยังพยายามอย่างเหลือทนต่อการกลับมาสู่โลกแห่งการบันทึก

จะช้า หรือเร็ว..ผมยังต้องใช้เวลาสักนิด..

ผมยังจะสู้และสู้...ต่อไป

ขอบพระคุณมากครับ...

สวัสดีครับ

P
  • ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทาย
  • ขอให้มีพลังชีวิต
  • ขอให้มีพลังแห่งการสร้างสรรค์สืบต่อไปอย่างไม่รู้จบ
  • เป็นกำลังใจให้เช่นกันครับ !

สวัสดีครับ

P

หายไปหลายวันคิดถึงชาวบล็อกมากเหมือนกัน ...วันนี้กัดฟันลองเขียน ๆ อะไรดูบ้าง  เพราะถ้าห่างไปมากกว่านี้   มีหวังกลายเป็นคนแปลกหน้าไปในพริบตา

ขอบคุณมากครับ...ช่วงนี้ขับเคี่ยวกับชีวิตและการงานอย่างหนัก

ระลึกถึงมิตรภาพอันยิ่งใหญ่และงดงามเสมอนะครับ 

 

นายสายลม,  น้องรัก

P
นายสายลม 


บางทีชีวิตและงานแทบจะแยกกันไม่ออก
...
สำหรับพี่แล้ว,   ในโลกเงียบอันเป็นจริงของตัวเอง  ก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ...
อย่าละทิ้งความฝันนะ...(พี่เป็นกำลังใจให้)  และอย่าลืมให้ความฝันมีเสรีต่อการติดปีกโบยบินด้วยเช่นกัน

          ผมก็นึกว่าคงอีกนานกว่าจะได้อ่านบันทึกของ   "คนกิจกรรม " คนนี้ ผมดีใจมากมายที่ได้อ่านบันทึกพี่ถูกเขียนอย่างความอ่อนโยนของความคิดและความรัก ความศรัทธา ที่จะบอกกล่าวกับผู้อื่นอีกครั้ง

         ถ้าจะบอกว่าโลกแห่งความเงียบ ผมว่ามันผิดโดยสิ้นเชิงนะครับต้องบอกว่า โลกแห่งความรักที่ผมได้รับ น่าจะเป็นคำนี้ซะมากกว่า

               " แผ่นดิน : กับโลกแห่งการบันทึก "

 

                                                         

สวัสดีครับ

    คิดถึงเพื่อนเก่าๆ  ตั้งแต่เริ่มเขียนบล๊อก

    แล้วลองทำเหมือนกำลังเริ่มอีกครั้ง

    ไม่เหงาหรอกครับ

     มาเป็นกำลังใจให้เสมอ

คิดถึงเหมือนกัน

  • แวะมาเพราะคิดถึงบันทึกดีๆค่ะ
  • อยู่กับปัจจุบันขณะ...แล้วใจอยากทำอะไรก็ทำ เถอะค่ะ..แล้วดื่มด่ำกับความสุขตรงนั้น..เวลานั้น...ทุกๆเวลา...
  • ชีวิตของเราดำเนินไปอย่างไม่มีเวลาหยุดนิ่งแม้สักขณะจิต...
  • อ้อ...ลืมบอกไป คิดถึงคนของความรักทั้ง 3 คนด้วยค่ะ..

สวัสดีครับ

P

มาแบบเบิร์ด ๆ  .. สบาย ๆ ... และสำหรับผมแล้ว  ขอขอบพระคุณครับที่แวะมาทักทาย..

เป็นกำลังใจอันดียิ่งสำหรับผม !

 

สวัสดีครับ ครูอ้อย

P
ช่วงนี้เป็นช่วงความฝันนอนพักฟื้น,  มีความสุขดี แต่ก็รู้สึกอ่อนล้าอยู่มาก
แต่พอเข้ามาในโลกแห่งบันทึก  ก็ดูจะมีพลังเกิดขึ้นกับตัวเองเสมอ
ขอบพระคุณครับ

สวัสดีค่ะ ฮัลโหล ฮัลโหล....อยากเต้นโชว์อีกเพลงนะคะ...วันนี้มากับเสียงเพลงเทพธิดาขนนกค่ะ...(คุณแผ่นดินน่าจะไม่เคยดู)  บ่อยครั้งเหมือนกันที่นั่งหน้าคอมฯ แต่ไม่เขียนอะไร..เป็นปัญหาของการจัดสรรเวลาให้พอดี...แต่ไม่เคยคิดจะเลิกเขียนสักครา...มันได้มากกว่าเสียนะคะ....จากมิ่งมิตร

สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน

มิตรภาพ คำนี้กว้างและยิ่งใหญ่พอสมควร เพราะคำนี้มีแต่ให้ความรู้สึกดี ๆ เมื่อนึกถึง  คนรับก็มีความสุขค่ะ ดีใจได้เข้ามาในบันทึกที่อบอุ่นในมิตรภาพค่ะ

กลับมาแล้วเหรอคะ

ดิฉันกลับจากญี่ปุ่นแล้วเช่นกัน

มาทักทายค่ะ

เห่ง กับ หลาย ( meet you again )

  • อิอิ  ดีใจที่ได้อ่านบันทึกของP แผ่นดิน
  • ช่วงนี้พวกเราชาวกิจการนิสิต  มีภารกิจเยอะแยะ  แต่พี่หนิงก็หวังไว้ว่า ผู้ที่จะเล่าเรื่องได้อย่างมีชีวิตและมีพลัง  ก็คือ คุณแผ่นดิน คนนี้Pแหละ
  • เย้เย้...รออ่าน ก้าวแรก  ก้าวใหม่ น๊า

สวัสดีครับ ...อาร์ม  (น้องสภา)

กำลังใจ, อันมาจากเสียงขานเรียกของมิ่งมิตร หรือแม้แต่เธอเองก็เช่นกัน   ช่วยให้เราได้ตั้งหลักและจัดการกับอะไรต่อมิอะไรได้เร็วขึ้น

บันทึกของพี่จะยังคงดำเนินต่อไป  แต่ก็อย่างที่บอก  มันอาจจะไม่บ่อยครั้งนัก  แต่จะมีขึ้นในห้วงยามที่ใจพร้อมที่จะบอกเล่า

หน้าที่ของคนเล่าเรื่อง... เป็นหน้าที่ที่พี่หลงใหลมากเลย...

ขอบใจอีกครั้ง,  น้องรัก

สวัสดีครับ  ลุงวอ

P

ตอนนี้ก็กำลังควานหาจุดเริ่มต้นอีกครั้งในบันทึก  -  ที่แน่นหนักเหลือเกินคือมิตรภาพจากมิ่งมิตรที่ไม่เคยจืดจางและร้างหาย

ผมกำลังจะค้นหาจุดเริ่มต้นของตนเองในโลกแห่งบันทึกอีกครั้ง

ขอบพระคุณมากครับ...

สวัสดีครับ

P
ขอบพระคุณอย่างเหลือหลายกับมิตรภาพที่มาเยือนอย่างเป็นกันเอง
เช่นกัน  ซึ่งหมายถึง  ..คิดถึง  (นะครับ)
...
ขณะนี้กำลังพยายามที่จะเริ่มต้นในบันทึกหลังการปลดเปลื้องพันธะสัญญาของอดีต   และกำลังอยู่กับปัจจุบันในโลกแห่งบันทึกที่เป็นปัจจุบันของตนเอง
..
ขอบพระคุณอีกครั้ง,  ครับ...
 

สวัสดีครับ

P

ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทาย...อีกไม่นานผมจะมีบันทึกเปลือยชีวิตตนเองออกมาให้อ่านเล่น ๆ ... แต่ก็เชื่อว่าจะมีบางมุมที่ชวนคิดได้เหมือนกัน

ขอบคุณอีกครั้ง, ครับ...

 

สวัสดีครับ  พี่จิ๊บ  (เรียกอย่างนี้ - ถูกแล้วใช่ไหมครับ ?)

P

โลกหมุนรอบตัวเรา... เราหมุนรอบตัวเอง... ผมมีพลังเสมอในการอยู่ในโลกแห่งบันทึกเหล่านี้  แต่บางครั้งก็รู้สึกห่างไกลอย่างบอกไม่ถูก

การทำหน้าที่เป็น "คนเล่าเรื่อง"  เป็นพันธกิจที่ผมยังต้องทำต่อไป,   แต่คงมีการสร้างบรรยากาศที่หลากหลายขึ้นเท่าที่จะทำได้...

ขอบคุณครับ... (เป็นถ้อยคำที่ผมรู้สึกอย่างไม่รู้จบ, ..) 

 

สวัสดีครับ อ.ราณี

P
เป็นธรรมดาของชีวิตที่พานพบเจอแต่เรื่องสับสนวุ่นวาย,  และแล้งไร้ซึ่งมิตรภาพและความรัก   แต่เมื่อเข้าสู่โลกแห่งบันทึกนี้,   ก็จะสัมผัสได้ถึงความอบอวลของความดีงามแห่งความคิด, กำลังใจ, ปัญญา ....ฯ
ขอบคุณนะครับ...ที่แวะมาทักทายและเป็นกำลังใจในการขับเคลื่อนชีวิต

สวัสดีครับ

P

ผมไปไหนได้ไม่นานนัก,  เพราะมีพันธกิจที่ต้องทำอยู่ร่ำไป

แต่ช่วงนี้ก็มีรากชารต้องไปบ่อยครั้ง  และกิจกรรมอื่น ๆ ก็รัดตัวจนหายใจแทบไม่ออก   แต่ก็ยังมีความสุขกับการงานเสมอ   รวมถึงยังมีพลังพอที่จะทำตามความฝันของตนเองเช่นเคย

ขอบพระคุณครับ...

 

ขอบคุณเจ้มากที่ช่วยผลัก ช่วยดันเข้าวงการมาจนบัดนี้

P
ไม่รู้นะครับ,  ช่วงนี้ เหมือนมีอะไรกดทับทางความคิดอยู่มาก  มีภาระอันหลากล้น   มีความคิดที่จะเขียนหลายเรื่องราว  และขาดแรงพลังที่จะสร้างสรรค์เรื่องราวที่ตนเองอยากจะสื่อสาร...
บางทีรอให้พร้อมจริง ๆ โน่นแหละครับ  ... เรื่องต่าง ๆ  จึงจะออกมาอย่างมีชีวิต
ผมใช้เวลากับการเขียนบันทึกแต่ละบันทึกนานมาก  เพราะให้ความสำคัญกับบรรยากาศและความรู้สึกของตนเองค่อนข้างมาก

ขอบคุณเจ้, ครับ

เพื่อนๆทุกคน ณ ที่นี้ คอยเป็นกำลังใจ และคอยอ่านบันทึกคุณแผ่นดินอยู่นะค่ะ ....เป็นกำลังใจให้ค่ะ ...

สวัสดีครับ  อ.แป๋ว
P
paew 

ขอเวลาสักพักนะครับ...  กำลังตามหาเว้นทางกลับมาสู่โลกแห่งบันทึก

ขอบพระคุณในมิตรไมตรีและกำลังใจที่มีให้เสมอมา..

ระลึกถึงเสมอ, ครับ 

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท