• ดอกเบี้ยนอกระบบ หากใครติดเชื้ออยู่ จะต้องตัดก่อนตายนะคะ มันลุกลามน่ากลัวมากค่ะ
• สวัสดีค่ะ

• ขอบคุณพี่
  
• มากครับผม 
• มันเป็นหนี้ที่ต้นทบดอก
• ดูแล้วไม่ทราบว่าจะแก้ปัญหาตรงไหนก่อนดี

สวัสดีท่านอาจารย์ขจิตค่ะ

• หนี้มีมากมายหลายระบบ  และบางคนเป็นหนี้ที่ควรจะเห็นก็  OK  นะคะ  พอจะรับได้  เช่น  เป็นหนี้  เพื่อที่อยู่อาศัย  เพื่อการศึกษา
• แต่หลายๆคนเป็นหนี้เพราะติดสุขทางวัตถุ  เลยพยายามดิ้นรนหาเงินมาเพื่อให้ได้มาซึ่งวัตถุ  เห็นคนอื่นเขามี  ก็อยากจะมีเหมือนเขา  แต่ไม่ได้คำนึงถึงความจำเป็น  ว่าจำเป็นหรือไม่  สุดท้ายก็มีหนี้สิน...บานตะไท...
• ในขณะที่บางคน  มีเงินมากมาย  แต่ดำเนินชีวิตอย่างสมถะ  อยู่อย่างพอเพียง  และมีความสุข  ใช้เฉพาะสิ่งที่จำเป็นในชีวิต...จะทำอย่างไรกันดีหนอให้คนรู้จักการเป็นอยู่อย่างพอเพียง....เฮ้อ!
• คิดถึงคำโบราณท่านว่า  "เห็นช้างขี้  อย่าขี้ตามช้าง"
• ตอนนี้  แอ๊ดก็รู้แต่ปัญหาที่เกิด  แต่ยังไม่รู้จะช่วยแก้อย่างไร  เหมือนกันค่ะอาจารย์...ก็เลยบ่นๆ  ให้อาจารย์รับรู้  ว่าชุมชนคนอุตสาหกรรมก็กลุ้มเหมือนกัน...(*_*)

ตอนนี้ กระแสอยู่กันอย่าง " พอเพียง " กำลังมาแรงค่ะ

ว่าแต่จะ " เพียงพอ " หรือไม่นี่  ก็คงจะแล้วแต่บุคคล เนอะคะ

• ขอบคุณมากครับอาจารย์
  
• สงสัยจะใช้ไม่ได้แล้วครับ
• บ้านเราหนี้มันทับถมมากเหลือเกินครับ

       ขอบคุณคุณ

• บ้านเราค่อนข้างมีปัญหา
• อยากได้หนทางแก้ไขจังเลยครับ
• จะได้ช่วยชาวนาหรือประชาชนบ้านเราได้

• ขอบคุณคุณเนปาลีมากครับ
• ตัวอย่างการพอเพียงบ้านเราไม่ชัด
• รัฐบาลไม่ได้ช่วยเหลือและสนับสนุนจริงๆๆครับผม

• มีหลายคนที่ตีความคำว่า  "เศรษฐกิจพอเพียง"  ไปในทิศทางที่ต่างกัน
• แต่จากปัญหาที่อาจารย์นำมาให้อ่านเป็นวิทยาทานเป็นสติเตือนใจอย่างหนึ่ง
• การรู้จักใช้  รู้จักจ่าย  และรู้จักเก็บ  เท่านั้นที่จะสามารถช่วยได้
• อย่างไปมัวหลงไหลกับแฟชั่นกระแสวัตถุนิยม
• ไม่มีใครช่วยท่านได้  นอกจากตัวท่านเอง  ฉะนั้นอย่างเพิ่งมีความหวังกับรายการปลดหนี้โดยมีเครื่องมือ  หรือบุคคลอื่นเข้ามาช่วย  หรือการยั่ยุให้หลงมัวเมากับการสร้างหนี้สินเพื่อสนองความต้องการที่ไม่เป็นเหตุเป็นผล
• อยากให้ดูประเทศเพื่อนบ้านเรา  "เมียนมาร์"  ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง  แต่ประเทศเมียนมาร์ไม่ยอมเป็นหนี้  เขาอยู่อย่างที่เขามี  พัฒนาตามที่เขามีอิยู่ให้ดีขึ้นประชาชนมีความสุขกับการขึ้นไปไหว้พระที่เจดีย์ชเวดากอง 
• หรือประเทศที่เราฮือฮากันมากในเรื่องของมวลความสุขของประชาชน  "ภูฏาน"
• พระราชดำรัสเรื่องความพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ  ทรงพระราชทานต่อปวงชนชาวไทยมาก่อนหน้าที่ประเทศไทยจะประสบสภาวะเช่นปัจจุบันนับเป็นหลายสิบปี
• เราใกล้เกลือกินด่างกันหรือเปล่า  เรามีพุทธสุภาษิตที่สอนให้เรารู้จักประมาณตน  เรามีพระราชดำรัสที่แสดงถึงความรักความห่วงใยที่มีต่อพสกนิกร
• เราเห็นเป็นอย่างไรกันบ้าง

แก้ไขยากค่ะ อาจารย์ขจิต

คนเป็นหนี้จำนวนมาก มักมีสิ่งของในบ้าน เช่นทีวี ตู้เย็น มือถือ รถ ฯลฯ ถ้าถามว่าเขาจะขายบางส่วนไปใช้หนี้ไหม..คำตอบมักจะ"ไม่ได้ เพราะว่าจำเป็น"..แต่พอของเหล่านั้นเสียก็จะไม่ซ่อม กลับมองหาทางซื้อของใหม่ ....

ผู้หญิงบางคนที่หน้าจืดเป็นหนี้สินแต่มีเสื้อผ้าใหม่ใส่ทุกเดือน ถามว่าหยุดซื้อและใส่ของเดิมไหม คำตอบก็จะ "ไม่ได้" และมีข้ออ้างมากมาย..บางคนก็ชอบสะสมหนี้เป็นกิจวัตร เช่นมองหาลู่ทางกู้เงินทุกช่องทาง...ทั้งๆที่ไม่จำเป็นมากถึงขั้นต้องกู้...และพอกู้แล้วก็กินๆ ใช้ๆ เที่ยวๆ ซื้อๆ...หมดแหล่งกู้หนึ่งก็ไปแหล่งใหม่ ...วนเวียนจนท้ายที่สุดต้องออกจากราชการเอาเงินสะสมมาจ่ายหนี้..หมดหนทางทำมาหากินไปใหญ่

บางคนไม่ทำกับข้าวเองซื้อมากินไม่หมดก็ทิ้ง มื้อใหม่ซื้อใหม่ฯลฯ ซื้อผักก็ไม่กะพอกิน ซื้อมากแล้วปล่อยเหี่ยวเน่าไป เงินที่สูญไปแบบนี้แหล่ะค่ะ ที่มองกันไม่ค่อยเห็น

เอ้าลืม...มาบ่นแทนที่จะช่วยคิด...

สวัสดีค่ะคุณขจิต

ตอนนี้เบิร์ดให้ทำบัญชีครัวเรือนค่ะ...ชาวบ้านกลัวการทำบัญชีครัวเรือนค่ะ เพราะกลัวความจริง !

และจะให้แยกหนี้สินว่าเกิดจากอะไร หนี้ก้อนไหนที่ต้องชำระก่อน..ฯลฯ

ตอนนี้เปิดเทอมค่าใช้จ่ายมากมายเลยค่ะ  หนังสือเรียนเดี๋ยวนี้ก็มีแบบฝึกหัดอยู่ในนั้นทำให้ส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นไม่ได้ แถมถ้าต่างโรงเรียนหนังสือก็ไม่เหมือนกันอีก...

" พอเพียง " นี่แหละค่ะเป็นทางออก แต่ต้องใช้เวลา

ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยกันเขียนเรื่องนี้

• นักศึกษาหว้าเพิ่งจะทำโครงการที่หมู่บ้านหนึ่งค่ะ  ค่อยๆเริ่มโดยนักศึกษาจะคิดโครงการขึ้นมาให้ชาวบ้านรู้จักวางแผนทางการเงิน
• โดยมีนักศึกษาบางคนทำงานธกส. เขาก็เลยได้เข้าไปอบรมการทำบัญชีครัวเรือนและสอนการทำปุ๋ยชีวภาพและการทำน้ำยาล้างจาน
• ยอมรับว่าเป็นเรื่องยากนะคะในการเข้าไปแก้ไข แต่ทุกฝ่ายต้องช่วยกันค่ะ  เราต้องช่วยกันสร้างชุมชนเข้มแข็งกันค่ะ
• น่าเสียดายนะคะเมื่อก่อนชาวบ้านเขาอยู่ของเขาดีๆ  อยู่กันแบบพอเพียงแต่คนเมืองนี่แหล่ะค่ะ  ตลอดจน....ที่สร้างความเคยตัวให้กับชาวบ้าน    สร้างนิสัยการเป็นหนี้ให้กับชาวบ้าน   สร้างความฟุ้งเฟ้อให้กับพวกเขา
• สิ่งที่ทำได้ตอนนี้ก็คือ เข้าไปช่วยปลูกฝังความคิดดีๆให้กับพวกเขา   ช่วยให้ความรู้เท่าที่เราทำได้ค่ะ   แต่พวกที่เป็นหนี้กันจนเป็นนิสัยแล้ว  อันนี้หว้าก็จนปัญญาค่ะ

• ขอบคุณป้าเม้ามากครับผม
• ได้ข้อคิดดีๆๆมากเลยครับ
• ผมเชื่อว่าการพออยู่ พอเพียง เป็นทางออกที่ถูกต้องครับผม
• ขอบคุณครับ

• ขอบคุณมากครับท่านอาจารย์จันทรรัตน์
• ได้ประเด็นดีๆๆเสมอ
• ทำอย่างไรให้เขาตระหนักในการใช้สิ่งของ
• การปลูกผักกินเอง โดยไม่ต้งพึ่งคนอื่นนี้ทำยากนะครับ

• ขอบคุณคุณเบิร์ดมากครับ
• การ พอเพียงเป็นคำตอบที่ดี
• แต่ทำอย่างไรให้ชาวบ้านปฏิบัตอจริงๆๆนี้ทำยากจังเลยครับผม

• ขอบคุณน้องลูกหว้ามากครับ
• แต่ช่วยกันก็ดีแล้วครับ
• ถ้าชุมชนเข้มแข็งน่าจะเป็นทางออกที่ดีใช่ไหมครับ
• ปัญหาหนี้ที่ ทับถมมากๆๆนี่แก้ไขยากจังเลยครับ

• ขอบคุณคุณ Little Jazz มากครับผม
• ชาวบ้านบางครั้งมีสิ่งอำนวยความสะดวกเกินฐานะครับผม
• ทำอย่างไรที่จะช่วยเหลือกันปลูกฝังค่านิยมนี่ยากเหมือนกันนะครับ

 สวัสดีค่ะ คุณขจิต

• สบายดีนะคะ.....ท่านอ.หมอสมบูรณ์ถามถึงค่ะว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ที่ไหน..ฝากความคิดถึงมาค่ะ
• เรื่องหนี้นั้น...ตอนนี้มีมากค่ะ....เดี๋ยวๆก็โทรมาชวนให้กู้...ใช้กันไม่หวัดไม่ไหวแล้วค่ะ....เงินเดือนจะขึ้นตั้ง 4 %...20,000 บาทก็ได้เพิ่ม 800 บาท...เอาไปทำอะไรได้ก็ไม่คุ้มค่า...กับสินค้าและน้ำมันที่แพงหูฉี่ค่ะ...เศรษฐกิจพอเพียงก็ไม่ไหวค่ะ....ปลูกอะไรก็ไม่งาม   ปุ๋ยก้แพง...เลี้ยงปลาก็มีชาวบ้านมุดรั้วมาขโมย......
• ...อุ๊ย...บ่นซะยืดยาว...แต่ไม่ได้ช่วยอะไรคุณขจิตเลย....คิดซะว่ามีเพื่อนร่วมทุกข์อีกคนก็แล้วกันค่ะ...จะได้ไม่เหงา....

• ฝากความระลึกถึงคุณหมอด้วยครับ
• อยากติดต่อท่านได้จังเลย
• แค่เป็นเพื่อนช่วยแลกเปลี่ยนเรียนรู้ก็ดีแล้วครับพี่ติ๋ว
• ขอบคุณครับผม

• อยากคุยกับ อ.หมอสมบูรณ์...ฝากข้อความผ่านพี่ได้ค่ะ...
• อ.หมอสมบูรณ์แวะเวียนถามถึงเพื่อนๆอยู่เสมอ...เราได้พูดคุยกันเกือบทุกวันค่ะ
• ขอบคุณแทนท่าน..ที่คุณคิดถึงค่ะ

• ขอบคุณพี่ติ๋วมากครับผม

ขจิต ฝอยทอง

ขอออกตัวนิด  ปกติผมเป็นคนเก็บตัวพอสมควร ดันหลงมาใน g2k มาเจอเพื่อนๆ แล้วเจอคนอย่าง อ.ขจิต อีก   ทำให้อะไรต่ออะไรของผมเปลี่ยนแปลงไปเยอะ 

ไม่เป็นไรครับ ไม่เห็นหน้าก็ยังดี จะได้ไม่เขิน

อาจารย์ครับ  ที่เคารพครับ 

บทความข้างต้น  บ่งแสดงถึงอะไรต่ออะไรเยอะแยะ

• สังคมแห่งการบริโภค นิยมในวัตถุ
• วิถีชีวิต การครองชีวิต
• ความรู้  ปัญญา การรับรู้
• การแก้ปัญหา ต่อแต่ละปัญหา
• วัฒนธรรม การเปลี่ยนแปลง
• สื่อที่มีอิทธิพล ต่อ ผู้คน
• ความเอาใจใส่และการแก้ปัญหาด้วยความจริงใจของรัฐ
• การรวมตัวของชุมชน ด้วยการแก้ปัญหา

ไม่ใช่เป็นปัญหาที่แก้ไม่ได้  ไม่ใช่ปัญหาโลกแตก  ไม่ใช่ปัญหาที่เกินกว่ากำลังในการแก้ 

ปัญหาของปัญหาคืออยู่ในปัญหาที่มาในปัญหา

ผมได้นำตะกอนบางส่วนไปรวมใน  http://gotoknow.org/blog/mrschuai/102160

ขอบคุณมากครับ

• โอโห พี่โกเหลียงเอาไปรวมเร็วจัง
• ผมเพิ่งไปอ่านแล้วก็ออกมา
• คงต้องช่วยกันหาทางแก้ไขครับ
• ดีใจที่พบผู้ใหญ่ใจดี
• อย่าดันผมเลยครับ
• ฮ่าๆๆๆๆ

• แวะมาช่วยดันพี่ชายเราอีกรอบ
• อิอิอิ...พี่เราดังมากๆ จะได้ออกจากศาลาคนเศร้าซะที
• เย็นแล้ว  กลับบ้านดีกว่า...

• ขอบใจน้องลูกหว้ามากครับ
• ดังอะไรครับ
• กลัวดังเดี๋ยวดับ
• ฮ่าๆๆๆๆๆ

• ขอบคุณน้องบ่าวเม้งมากครับผม
• ได้ความรู้มากเลย
• จะตามไปแต่ละบันทึกนะครับผม
• ขอบคุณครับ

ขอแชร์ประสบการณ์เพิ่มเติมนะคะ อ. ขจิต  ว่าช่วงนี้ทำวิจัยเกี่ยวกับปัจจัยการทำบัญชีครัวเรือน  อยากบอกว่าคุยแบบกันเอง ไม่เป็นทางการกับลุงป้าน้าอาทุกท่านแล้ว ละเหี่ยใจ คำตอบเหมือนอย่างกับความเห็นของท่านทั้งหลายที่ได้ให้ไว้ 

สิ่งที่ยังฝังใจในความเข้าใจของชาวบ้าน คือเรื่อง เงินกองทุนหมู่บ้าน เชื่อไหมคะ  ว่าแกเข้าใจว่าหลวงให้ฟรี  ไม่ต้องคืนหรอก บอกว่าต้องคืน ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร  ดังนั้นเรื่องบัญชีไม่ต้องจัดทำก็ได้  เพราะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรแต่จำเป็นต้องใช้  ส่วนที่อ. ขจิตถาม เรื่องแนะนำ blog  ไม่ขัดข้องหรอกค่ะ  แต่แปลกใจว่าพี่ ๆ น้องก็เขียนแบบธรรมดา  แต่ก็ปลื้มใจจนต้องขอไปโฆษณาเผื่อจะได้คนในชุมชนเพิ่ม มากขึ้นค่ะ 

• ขอบคุณอาจารย์มากครับ
• ดีใจที่นักวิชาการลงไปพบปัญหา
• นี่คือองค์ความรู้ใน gotoknow ที่ที่อื่นไม่มีครับผม
• เพราะเราจะได้ทราบว่า ในต่างมหาวิทยาลัยเขาทำอะไรกันบ้าง
• มีปัญหาที่เรามองเหมือนกันไหม
• เรา share ประสบการณ์กันได้
• ขอบคุณครับ พรุ่งนี้จะแนะนำ แพลนเนตของมหาวิทยาลัยหอการค้านะครับ ผมว่าอาจารย์ทุกๆๆท่านเขียนดี มหาวิทยาลัยหอการค้าจะได้มีคนมาแลกเปลี่ยนเพิ่มขึ้นครับผม
• ขอบคุณครับ

อุ้ย อาจารย์

ขจิต ฝอยทอง

             อาจัง อิดจ๋าจินจิน   ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มาเยี่ยม...คุณ

ขจิต ฝอยทอง

ผมเห็นหัวข้อแล้วนึกถึงแกงจืดครับ...

บ่อยครั้งแม่ครัวจะทำน้ำพริกปลาทู แบบบ้านๆ เสริม 2 - 3 อย่างเมื่อมีแกงจืดอยู่แล้ว ก็เป็นอาหารที่มีรสอร่อยได้

เรื่องวิถีชีวิตถ้าโยงกลับไปสู้ความเป็นบ้าน ๆไม่ได้  เที่ยวขี้ตามช้างอยู่ก็มีแต่จนลูกเดียวนะครับผม  ฮา ๆ เอิก ๆ

• ขอบคุณคุณดล
  
• อิจฉาผมทำไมครับ
• ฮ่าๆๆๆ
• ขอบคุณท่านอาจารย์
  
• เราต้องอยู่บนความพอเพียงใช่ไหมครับ

สวัสดีครับ ตามมาแล้ว

• โมเดลของน้องเม้งดีกว่า อาจสามารถโมเดลเป็นไหนๆ
• เรียกว่าเข้าถึง เข้าใจ พัฒนา ซึ่งเป็นหลักที่คนทำงานพัฒนายอมรับ และนำไปปฏิบัติกัน
• คน คือปัจจัยใหญ่ที่สุด แต่มุมมองหนึ่งก็ว่า จะตั้งหน้าตั้งตาเปลี่ยนคนโดยไม่ปรับเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมบ้างมันก็ทวนกระแสหนักหนา รัฐในฐานะผู้จัดการประเทศต้องบริหารจัดการสิ่งดีๆในพื้นที่สาธารณะ อย่าปล่อยให้พื้นที่สาธารณะถูกยึดด้วยระบบทุนสามาลย์ (ทุนดีๆมีมากไป เราสนับสนุน)
• แบบว่าต่างร่วมมือกัน งานอันใหญ่จึงจะสำเร็จ
• ปล่อยให้เรารณรงค์ สร้างสำนึกกันทุกวี่ทุกวัน  แต่เจ้าสิ่งล่อใจมันก็พัฒนาวิธีการล้วงเงินจากกระเป๋าคนได้ดีมากขึ้น
• คิดไปคิดมาก็วกมาเรื่องวิชาการอีกสักรอบที่ว่า วิชาการโฆษณา วิชาการการตลาด วิชาการบริหารจัดการ วิชาการฯ....ต่างพัฒนาเครื่องมือไปรับใช้ทุนเสียสิ้น  ตรงข้ามทิ้งให้ผู้บริโภคหลงไหลได้ปลื้มกับค่านิยม(ที่จมไม่ลง)  กระตุ้นกันเสียจนวัยรุ่นนอนละเมอเลย
• หานักวิชาการที่ใช้ความรู้มายืนข้างผู้บริโภค ประชาชน ชนบทน้อยมาก (มีครับแต่น้อย) ทำงานกับชนบทมันไม่ได้เงินน่ะ...
• เมื่อสังคมรวมถูกคำว่าทันสมัย ค่านิยม อินเทรน อยากเป็นไฮโซ อยากเป็นคนมีระดับ มันก็ต้องมีเงินเป็นปัจจัย เมื่อไม่รู้ว่าจะหาเงินอย่างไร หรือหามาก็ไม่มากซักที ก็ปล้นเอาดื้อๆซะเลย
• หลักยึดในใจมันไม่มีพลัง  หรือพลังมันน้อย มันจึงสู้ กระแสไม่ได้
• คนที่มีฐานะตำแหน่งก็ต้องเข้าวงจรหน้าจืด เพื่อเอาเงินมาบริโภคค่านิยม
• ชาวบ้านก็ต้องเข้าวงจรหน้าจืด เพื่อหวังจะมีสักวันที่ได้ผลผลิตต้องตามความต้องการ
• งานสร้างพลังทางใจหรือสำนึกจึงเป็นเรื่องใหญ่ เอาไปใส่ในบล็อคสีเขียวของน้องเม้งครับ