ดึกแล้วคุณขา
มีคำพูดว่า เก่าๆมันเป็นสนิม ใหม่กว่าหน้าตาจุ๋มจิ๋ม เป็นคำพูดของพวกคะนองปาก เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ สมัยที่เมืองสยามเห็นน้ำแข็งครั้งแรกตื่นเต้นกันใหญ่ที่มีคนปั้นน้ำเป็นตัวได้จริงๆ เล่นเอาพวกบัญญัติคำพังเพยหน้าแหยไปตามๆกัน ด้วยนึกไม่ถึงว่ามันจะมีจริง สมัยนั้นน้ำแข็งส่งมาทางเรือจากสิงค์โปร จะมีคนรู้เห็นก็เฉพาะพวกที่อยู่ในรั้วในวัง เห็นน้ำแข็งครั้งแรกก็วีดว๊ายกระตู้วู้ ว่าเป็นของแปลกของมหัศจรรย์ แต่ตอนหลังมีออกเกลื่อนไปจึงรู้สึกเฉยๆ
เรื่องคอมพิวเตอร์ก็เหมือนกัน ช่วงที่Toshibaโปรแกรมงอแง ผมก็มาฉุกคิดว่าแต่ละโปรแกรมมันทำงานได้อย่างน่าทึ่ง แถมยังเอามาร้อยเรียงไว้ด้วยกันให้เลือกใช้ได้ตามอัธยาศัย โอโฮ้มันช่างมหัศจรรย์อะไรเช่นนี้ ทำให้กระหายใคร่รู้ต่อไปว่า มันไม่นิ่งอยู่แค่นี้หรอก ความรู้ในคอมพิวเตอร์เองมันก็งอกงามออกไปเรื่อยๆ เพราะเป็นกลุ่มความรู้ที่คนทั้งโลกมาช่วยกันคิดต่อๆๆกันได้ ทำให้เกิดความแปลกใหม่ สะดวกขึ้น หรือมหัศจรรย์มากยิ่งขึ้นมนุษย์กำลังเดินทางมาถึงยุคสุมหัวกัน พัฒนาความรู้ครั้งยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ
ผมอยู่ในประเภทพวกโลเทคโนโลยี ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาหรอก แค่รู้จักในระดับใช้เขียนได้บ้างเท่านั้น ถ้าประเมินความรู้น่าจะอยู่ชั้นอนุบาล จึงตื่นเต้นตามที่มีผู้มาสอนเสริมให้ทำแบบนั้นแบบนี้อยู่เนืองๆ แค่ตัวการ์ตูนตลกๆนี่ผมก็แอบยิ้มอย่างมีความสุข นึกขอบคุณทุกความคิดที่ประดิษฐ์สิ่งเหล่านี้ให้เรา พวกบริโภคความคิดจากมันสมองของท่าน ขอขอบคุณครับผม
ส่วนทางด้านจิตใจนั้น ก็มีการพัฒนาการเช่นเดียวกับกลไกของเทคโนโลยี แต่เรื่องในตัวในใจนี่ผมพอได้อยู่นะ ไม่ได้มีจิตใจล้มเหลวหรือกระเจิดกระเจิงอะไร รู้จักมักจี่ใครก็มีแต่ความเจริญงอกงามในความปรารถนาดีเหล่านั้น เกิดความรู้สึกลึกซึ้งสนิทใจจนเป็นเป็นเนื้อเดียวกัน ไม่ได้แบ่งเขาแบ่งเรา รู้แต่ว่าเป็นความไว้วางใจอย่างแท้จริง จึงทบทวนว่าอย่างนี้ใช่ไหมหนอที่เขาเรียกว่าอิ่มสุข เมื่อก่อนทำบุญก็ยังไม่เคยรู้สึกอะไรได้ขนาดนี้ แต่พอเข้ามาอยู่ในวงจรเฮฮาศาสตร์ ความดีงามผลิออกมาให้เก็บเกี่ยวได้ไม่อั้น ลดความเห็นแก่ตัวแก่ได้ มีใจที่เผื่อแผ่เมตตา
ทุกคำห่วงใยมีค่าเสมอ ทุกความปรารถนาดีประเมินค่าไม่ได้ สิ่งเหล่านี้ภาษาสมัยใหม่เรียกว่ามิตรภาพ ไมตรีจิต แต่ผมก็ยังชอบคำพระตามประสาคนตกรุ่นแอ๊บแบ๊ว..”ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง” โชคดีที่สมัยนี้ไม่ต้องแอบเขียนเพลงยาวเหมือนเจ้าฟ้ากุ้ง การสื่อสารได้ช่วยเชื่อมโยงจากทั่วโลกเข้าหากัน ผมได้รับความรู้ ความรัก ทุกวัน อีตาเม้ง เยอรมัน ส่งแนวคิดดีๆมาให้ ลูกสาวจากสงขลานัครินทร์เล่าเรื่องหลานๆให้ฟัง ทวีสินลูกชายโทนรายงานว่าช่วงนี้จัดกิจกรรมอะไร เชิญจอมยุทธท่านใดมาจัดกระบวนการให้พนักงาน คุณน้าผมที่อยู่เชียงใหม่ คอยไล่ไปนอนเว้าวอนให้ดูแลตัวเอง ผมมีหมอด้านสุขภาพจิตอยู่ทั่วประเทศ อ.Handy อ.บางทราย อ.กมลวัลย์ อ.จันทรรัตน์ ท่านJJ อ.แป๋ว อ.ติ๋ว อ.ลูกหว้า อ.ราณี ครูMOO ครูอ้อย น้าสมนึก หนุ่มเอกจตุพร ฯลฯ โธ่! อย่าว่าแต่จะเอาสะเต๊กมาแลกเล๊ย เอานางงามจักรวาลมาแลกก็บ่เอาครับ
ตื่นมากลางดึก เห็นลูกหลาน ออตเล้าข้าว อาจารย์ขจิต ครูเสือ ครูพันดา น้องวิว หนูกิ่ง ปูเสื่อนอนกับพื้นหลับกันได้อยู่รอบตัว ก็น้ำตาซึมนะ ถ้าเขาเหล่านี้นอนที่บ้านก็คงจะมีที่นอนอ่อนนุ่มมารองรับ แต่มาที่นี่ไม่มีปัจจัยที่เอื้อให้นอนแบบนั้น ถึงมีห้องมีที่นอนแต่ทุกคนก็เลือกที่จะปฏิบัติกายง่ายๆ นอนง่ายๆ กินง่ายๆ ฝันง่ายๆ ยิ้มง่ายๆ แล้วก็ลุกขึ้นมาทำงานยากๆ ..
ดึกแล้วคุณขา
ขอล่ำลาไปนอนก่อน
จำใจจำจร
แล้วจะย้อนกลับมา
ความเห็น (17)
สวัสดีค่ะครูบาฯ.. ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
- มา แงแง ไม่มีชื่อ ครูอ้อย แงแง กลับบ้านเราเถอะคุณ....
- รักษาสุขภาพด้วยนะคะ นอนให้อิ่ม และก็นอนให้สบาย อย่าหลับโงกเงก จะตกเก้าอี้นะคะ
แงแง ไปทำงานล่ะค่ะ..คิดถึง
- พ่อไปนอนผมเลยตื่น
- เราช่วยกันเป็นยามครับพี่อ้อย
- พ่อบอกว่าแบบพี่อ้อยไม่ต้องเอ่ยชื่อ
- พ่อบันทึกใส่ในหัวใจ ลบไม่ได้ด้วยเนื่องจากใส่รหัสไว้
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ
แอบกระซิบนะครับ .. เป็นเรื่องไม่ควรทำ เมื่อคืนมาเคลียร์งานที่คณะ ดึกมาก เลยแอบนอนที่ทำงานเลย .. ตื่นมากำลังจะกลับบ้านครับ อ่านบันทึกนี้แล้วก็น้ำตาซึมนิดๆเหมือนกันครับ .. ไม่อธิบายดีกว่าว่าทำไม.. ผมว่าท่านเจ้าของบันทึกรับรู้ได้มากกว่าสาธยายให้ฟังหลายเท่า .. จากจิต ถึงจิต บางทีคำพูดใดก็ไม่จำเป็นครับ .. พรุ่งนี้ไปเวียดนาม อยู่ถึง 15 กย. แต่คงพอมีโอกาสติดตามข่าวคราวครับ .. หลับก็ขอให้หลับสนิท สบาย หากตื่นมาก็ขอให้แจ่มใส สดชื่นครับ
ขอกลับบ้านก่อนนะครับ.
ปล. เดาว่า อ.Haddy น่าจะหมายถึง Handy
พ่อครูค่ะอากาศยามเช้าอย่างนี้ถ้าหนูอยู่ที่บ้านที่มุก คงสัมผัสกับอากาศเย็นสบายกระทบหัวใจอย่างมีความสุข เช้านี้ความรู้สึกนั้นก็ไม่แตกต่างอย่างที่หนูคิดเลยคะ พ่อครูบอกว่าความรักความห่วงใยที่มีต่อกันและกันลึกซึ้งสนิทใจจนเป็นเนื้อเดียวกัน ไม่ได้แบ่งเขาแบ่งเรา รู้แต่ว่าเป็นความไว้วางใจอย่างแท้จริง จึงทบทวนว่าอย่างนี้ใช่มั๊ยหนอที่เขาเรียกว่าอิ่มสุข อิ่มเอมใจครั้งที่นึกถึง
พ่อครูมีแฮงหลายๆนะค่ะ
- แวะมาเยี่ยมครับ
- ขอให้กำลังใจทีมงานของท่านครูบาทุกคนครับ
- มุ่งมาดปรารถนาสิ่งใด จงสมมโนมัยจงทุกประการนะครับ
อุ๊ย! ดีใจ ที่ได้เพิ่มชื่อ...ขอบคุณค่ะ มิเสียแรงที่คิดทึ้งคิดถึงค่ะ...
ตั้งใจทำงานล่ะค่ะ..ขอบพระคุณค่ะ..รักและคิดถึงค่ะ
เคยไปนอนริมโขง ฝั่งนครพนม เช้าๆมีหมอกปกคลุมทั้งสองฝั่ง อากาศเย็นชื้น พอแดดออกฟ้าสว่างพร้อมกับอุณหภูมิสูงขึ้นจนรู้สบาย นั่งอยู่เฉยๆก็มีความสุข
ส่วนค่ำคืน มองเห็นแสงไฟระยับระยับฟากฝั่งลาว
..โขงเอยเจ้ามาไหนเอื่อย
ไหลเรื่อยเป็นลำคดโค้ง
ไหลเชื่อมโยงหัวใจอ้าย..
เช้านี้โขคดีอีกแล้ว ที่ตื่นมาพบแต่คนดีๆ
ขอบคุณความดีที่มาจากทุกสาย
พระอาจารย์ไปเวียตนามหลายวัน มีภาระกิจสำคัญอันใดฤๅ ฝากกราบลุงโฮ ด้วย
พ่อครูคะ ... อ่านแล้วประทับใจมากค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประโยคที่ว่า "ตื่นมากลางดึก เห็นลูกหลาน ออตเล้าข้าว อาจารย์ขจิต ครูเสือ ครูพันดา น้องวิว หนูกิ่ง ปูเสื่อนอนกับพื้นหลับกันได้อยู่รอบตัว"
นับถือน้ำใจไมตรีของคนในครอบครัวเฮฮาศาสตร์มากค่ะ ^ ^
- ตาม ดร.กมลวัลย์มายืนยันครับ
- ว่า "นับถือน้ำใจไมตรีของคนในครอบครัวเฮฮาศาสตร์"
- ทุกๆ ท่านคือครอบครัวเดียวกัน คือครอบครัวเฮฮาศาสตร์ ที่ใจสั่งมา และนับวันขยับขยายเป็นครอบครัวที่ใหญ่โตขึ้นทุกวันๆ นะครับ
- ทำกิจกรรมทุกวัน ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
- มิตรภาพดีๆ แบบนี้เป็นใครก็ไม่อยากแลกเลยละค่ะ
สวัสดีค่ะพ่อครูขา
ได้รับความคิดถึงในซอง EMS แล้วนะคะ นำส่งผู้บริหารฯแล้วค๊า... ขอบพระคุณค่ะพ่อครูขา
งานนี้พ่อไม่ลุ้นแต่ลูกลุ้นอ่ะ
อิอิ
พ่อครูบาคะ...เอาบุญมาฝากค่ะ
ไปร่วมงานบรรจุพระธาตุพระเขี้ยวแก้วที่สถานปฏิบัติธรรม ธรรมศิลป์ ที่อำเภอสะเมิง
ได้อธิษฐานแผ่กุศลผลบุญให้พ่อครูบาและญาติธรรมชาวgotoknow ด้วยค่ะ
รูปนี้ตอนกลางวันก่อนงาน ได้ช่วยเตรียมงาน มาจากต่างสาขาอาชีพมาร่วมทำงานอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย งานก็ประสบความสำเร็จอย่างดี ไม่มีหัวโขนกันค่ะ ไม่มีดอกเตอร์ ไม่มีแม่บ้าน ทุกคนเสมอกันหมด
รูปมอบพระธาตุโดยคุณใจยันตา ท่านเลขาของประธานาธิบดีศรีลังกา ท่านแม่ชีดวงมณี ผู้ก่อตั้งสำนักปฏิบัติธรรม มีท่านอธิบดีธำมะรงค์ ประกอบบุญและคุณทัศนีย์ ศิริเยี่ยมอยู่ในรูป ด้านหลังคือสถูปบรรจุพระธาตุ
ในสถานปฏิบัติธรรม มีความสงบมากค่ะ ไม่มีเสียงรถ ไม่มีความวุ่นวาย ไม่มีเสียงโฆษณา
งานมีกลางคืน เป็นงานที่สงบ ไม่มีมโหรีปี่พาทย์อะไรทั้งสิ้นค่ะ มีแต่เสียงสวดมนต์ ทุกคนอยู่ในอาการสงบมาก ส่วนมากที่ไปคือคนที่เคยปฏิบติธรรมกันมาไม่มากก็น้อยพอมีงานก็ไปรวมตัวกันง่ายๆ บางคนช่วยแรง บางคนช่วยเงิน บางคนช่วยซื้อดอกไม้ไปร่วมกันจัดเตรียมให้ถูกต้องตามประเพณีค่ะ เรียกว่าฮอมปอย คือร่วมแรงร่วมใจคนละไม้คนละมือค่ะ...เสร็จแล้วยังช่วยกันขนทราย ทำความสะอาดที่ทางล้างห้องน้ำห้องท่าประสาว่า บุญใครทำก็ใครได้เลยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายจัดจ้างกับเรื่องพวกนี้เลยค่ะ คุณเลขาฯ จากศรีลังกาบอกว่าประทับใจมาก และทึ่งว่าเรายังมีคนจัดเตรียมงานแบบใช้ฝีมือเย็บแบบ ทำดอก อย่างนี้อยู่ โดยทำตั้งอกตั้งใจช่วยกันด้วย
เล่าให้พ่อครูบาฟังค่ะ พ่อครูบาจะได้มีความสบายใจว่าความพอเพียงยังแทรกในงานบุญได้ ผลที่ได้ก็เป็นความสำเร็จที่พออกพอใจกันทั่วหน้า ไม่สิ้นเปลืองเกินกว่าเหตุค่ะ
สวัสดีครับพ่อครับ
ดีใจและภาคภูมิใจด้วยครับ ที่มีพี่ๆเพื่อนรวมทั้งน้อง ได้เชื่อมโยงสายใจกัน ผมคิดว่าสังคมฉันท์มิตรแบบนี้ เขียนถ้อยคำไหนก็บรรยายได้ไม่หมด เพราะมันเกิดจากหลืบของหัวใจ
ขอให้พ่อมีพลังใจ พลังกายที่เข้มแข็งครับ แม้งานหนักบ้าง ก็มีลูกหลานคอยห่วงใย+ดูแล
ผมคนหนึ่งแม้จะอยู่ไกลก็เป็นห่วงเป็นใยเสมอครับ
อ่านบรรยากาศลูกๆหลานๆนอนล้อมหน้าหลัง เป็นบรรยากาศที่น่าตื้นตันที่สุดเลยครับ
:)
- ตื่นดึกๆแล้วมาแอบดูว่าพ่อครูบาเข้านอนหรือยัง?
- คงหลับฝันดีท่ามกลางอ้อมกอดหัวใจ และไออุ่นของมวลมิตรที่พ่อครูบาคิดถึงทุกคนนะครับ
- สวัสดีครับ