บ่ายสามโมงของวันที่ 2 ธ.ค. 49 ซึ่งใกล้จะปิดงานแล้วมีเวทีเสวนา “ส่งต่อสิ่งดี ๆ สำหรับปีหน้า” โดยมีอ.ประพนธ์ ผาสุขยืดเป็นผู้ดำเนินรายการ และมีคุณเดชา ศิริภัทร มูลนิธิข้าวขวัญ ตัวแทนชุมชน ครูนง เมืองคอน ตัวแทนภาคการศึกษา  พท.ญ.วรรณทิมา เหรียญราชา จาก รพ.ค่ายจิรประวัติ แทนวิทยากรประจำบูธ น้องอ้อ วรรณา เลิศวิจิตรจรัส ในฐานะตัวแทนภาคราชการ และคุณธวัช หมัดเต๊ะ ตัวแทนชอบภาคเอกชน ร่วมเวทีด้วย ร่วมเสวนาด้วย

บนเวทีเสวนา "“ส่งต่อสิ่งดี ๆ สำหรับปีหน้า”

  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">โดยยกแรกเริ่มที่การให้ตัวแทนกล่าวสรุปสิ่งที่ได้จาก 2 วัน แห่งความสุข </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> คุณเดชา เล่าอย่างได้อรรถรสว่าชาวบ้านมาประชุมได้น้อย ในห้องย่อยต่างๆ นั้น บางห้องคนแน่น บางห้องคนน้อย ทำอย่างไรจึงจะให้แต่ละห้องมีคนพอๆ กัน อาจารย์ประพนธ์จึงสรุปว่าชาวบ้านคงจะชอบโต๊ะจีนมากกว่าบุฟเฟต์</p><p></p><p>ครูนง ตัวแทนภาคการศึกษา เล่าเบื้องหลังการดำเนินการภายในก่อนที่จะมาร่วม NKM III ได้ ว่าทำอย่างไรจนจังหวัดและ กศน.ใหญ่เข้ามาร่วมด้วย  คำพูดโดนใจ…</p><p>".....เห็นความยิ่งใหญ่ และลึกซึ้งเหมือนมาตลาดนัดที่มีความคึกคัก"</p><p>"...ภาคการศึกษาทำงานแบบลับ ๆ (ยังกับสายลับ)คุยกัน เตรียมงานกันอย่างลับ ๆ แต่บ่อย ๆ จึงเกิดเป็นผลงานให้ทุกคนได้เห็น"</p><p>อ.ประพนธ์ได้ตอบประเด็นของครูนงว่า</p><p>”–-เป็นเวทีทดสอบความโลภของตนเอง ถ้าฟังนิด ๆ หน่อย จะไม่ได้อะไรเลย ไม่ลึกซึ้งกับเนื้อหา–-“ ดิฉันว่าเหมือนกับชิมอาหารทีละนิดแต่ไม่อิ่ม</p><p>”…..การแลกเปลี่ยนมีจำนวนห้องมากเกินไป ทำให้ไม่ใช่ KM อย่างพอเพียง…”</p><p>พท.ญ.วรรณทิมา เหรียญราชา มุมมองวิทยากรประจำบูธ มีคำพูดประทับใจหลายต่อหลายประโยค … </p><p>“….แปลกใจว่าผู้ที่เดินชมบูธ จะตั้งคำถามเดียวกันซ้ำ ๆ ว่า”</p><p>“ทำอย่างไรกระบวนการ KM จึงจะเกิดในหน่วยงาน”</p><p>“จะเริ่มต้น จุด start อยู่ที่ตรงไหน เริ่มต้นไม่ถูก”</p><p>“ทำอย่างไร KM จะเนียนอยู่ในเนื้องาน”</p><p>“สถานที่กว้างขวางมากกก…..ทำให้รู้สึกเหมือนคนชมบูธน้อย”</p><p>“เอกสารที่บูธต่าง ๆ เตรียมมาไม่เพียงพอ”</p><p>“งานอบอวลไปด้วยสัมพันธภาพ ได้เพื่อน ได้กัลยาณมิตร”</p><p align="right">คำพูด ประโยค วาทะโดนใจ.....</p><p align="right">“ความรู้สึกคนที่มาดูบูธได้ทั้งภาพ ทั้งรส และสัมผัส”</p><p align="right">“ยิ่งถ่ายทอด ยิ่งได้ความรู้สะท้อนกลับ”</p><p align="right">“คนที่เป็นคนทำ จะพูดออกมาจากใจ”</p><p align="right">“ฉันมี ฉันเป็น ฉันสามารถ”</p><p></p><p>อาจารย์ประพนธ์เห็นด้วยเรื่องการได้เพื่อน บางคนรู้จักกันในบล็อก เพิ่งมาเจอหน้าค่าตากันก็ในคราวนี้ ปีหน้าคงต้องคิดเรื่องสถานที่อีกที </p><p>ถัดมาคือน้องอ้อ ณ สคส. จากมุมมองภาคราชการ</p><p>“2 ปีที่ผ่านมา จะมีผู้ที่มาวงราชการยอะมากและส่วนใหญ่ก็จะสนใจในส่วนที่ตรงหรือเกี่ยวข้องกับวงราชการ แต่ในครั้งนี้ ภาคราชการเลือกที่จะเข้าฟังและสนใจในสิ่งที่ตรงกับ “จริต” ของตน ดังนั้นจะเห็นข้าราชการเข้าฟังห้องภาคสังคมและภาคเอกชน ทำให้มองเห็นการเรียนรู้ในบริบทที่แตกต่าง”</p><p>“ห้องที่มีการฝึกปฏิบัติ ทั้งคุณอำนวย การจัดทำแผน KM การสื่อสาร ได้รับความสนใจมาก ซึ่งสื่อให้เห็นการตอกย้ำว่า “ KM ไม่ทำไม่รู้” เกิดวัฒนธรรมการติดหนึบ”</p><p>“ห้องที่มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ การสื่อสาร I-message และ U-message อย่างสร้างสรรค์ “</p><p>”….เห็นการช่วยเหลือ ความสัมพันธ์ที่ก่อเกิดระหว่างกรมส่งเสริมการเกษตรและกรมอนามัย ไม่รู้ว่ามีการปิ๊งปั๊งในงานระหว่าง หนุ่มเกษตรและสาวอนามัย หรือเปล่า ?" </p><p></p><p>คุณธวัชมาเป็นตัวแทนภาคเอกชน ที่มาร่วมงานเพียง 3 หน่วยงาน ได้แก่ บริษัทบัตรกรุงไทย ปูนซิ้มนต์และ NOK สิ่งที่คุณธวัชถ่ายทอดจนเราเห็นภาพคือ</p><p>“ ....มีความสวยงามของการฝึกพูดภาษาระหว่างชาวนากับคนใส่สูท”</p><p>“จุดเริ่มของ KM จาก “คน” ขยายไปสู่ความรู้”</p><p>“KM ให้ความสนใจ ใส่ใจ ในคนตัวเล็ก ๆ จาก Nobody เป็น Somebody หัวใจของคนที่ทำเบ่งบาน”</p><p>“ภาคเอกชนจะมีภาพของการบูรณาการ แนวคิดบริหาร และ Concept ที่ชัดเจน” </p><p>“ ตัวอย่างภาคเอกชนที่สะท้อนได้ดี คือภาพที่คนปูนเรียนรู้กระบวนการจัดการความรู้จากชาวนา เทคนิคการเลือกคุณ Fa ทำให้เข้าใจคุณค่าความเป็นมนูษย์มากขึ้น เทคนิคการทำงานเป็นกลุ่มเล็ก ๆ การกลับไปทบทวนตัวเอง ทำ Share Show Action Learning”</p><p></p><p align="center">เก๊ง !!..เก๊ง!!..เก๊ง..ง...!!..ฮูเล..ฮาฮา...หมดยกที่ 1 หลังจากเวียนให้ทุกคนชกครบยกหนึ่งแล้ว ยกที่ 2 อ. ประพนธ์ท่านให้ตัวแทนแต่ละคน ...ส่งต่อสิ่งดี ๆ สำหรับปีหน้า …</p><p>คุณเดชาก็เริ่มก่อนตามระเบียบ (ทำไมไม่ตามคุณเรียบร้อย หรือคุณวินัย..ก็ไม่รู้)ซึ่ง ซึ่งพูดได้ถูกใจ..โดนใจคนตึ่งโป๊ะ..อย่างดิฉันมากก…ขอบอก เช่น</p><p>“…เชื่อใน Intuition หรือปัญญาญาณ ของตนเอง ว่าถ้าทำอะไรซ้ำ ๓ ครั้งแล้วจะยั่งยืน เช่นตระกูลตนเองผ่านมาแล้ว 3 ชั่วคนเพราะฉะนั้นจึงเจริญ” </p><p>“เห็นว่ามหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติดีขึ้นทุกครั้ง เพราะฉะนั้นยั่งยืนแน่นอน” </p><p>“เชื่อว่า KM ประเทศไทยก้าวหน้าที่สุดในโลก เพราะคนไทยรับอะไรมาแล้วมักจะเจริญ”</p><p>“ภาคภูมิใจในภูมิปัญญาของชาวบ้าน เพราะชาวปูนฯเงินเดือนเป็นแสน ๆ ขนาดคนขับรถเงินเดือนตั้ง 5 หมื่น แล้วระดับอื่นจะขนาดไหน แต่ยังต้องอ้อนวอน Please Please..ช่วยผมด้วย....มาขอเรียน KM จากชาวนาที่ไม่มีงินเดือน (ซึ่งพอมาถึงตรงนี้ทุกคนก็ ฮาตรึม..ขนาดอ.ประพนธ์ยังปล่อยก๊าก…เต็มที่) จึงอยากให้ทุกคนได้รู้บทเรียนนี้”</p><p>“รู้สึกแปลกใจในพลังการขับเคลื่อนของกรมส่งเสริมการเกษตรที่เปลี่ยนบทบาทและมาดเกษตรชุมชนให้ติดดินได้ อยากให้มีภาพเช่นนี้มาก ๆ”</p><p></p><p align="right">ครูนง บอกต่อข่าวดีว่า…“คราวนี้ก็เตรียมการหลายรอบ แต่คราวหน้าจะมาด้วยความเข้มข้นยิ่งขึ้น จะขนสิ่งดีๆ มาเพียบ จะจัดมหกรรมจัดการความรู้ที่นครฯให้จงได้..โดยใช้ยุทธวิธีผลักดันแบบลับ ๆ ต่อ”</p><p>พท.ญ.วรรณทิมา เหรียญราชา ตัวแทนวิทยากรประจำบูธ </p><p>“อยากเปิดโอกาสให้คนทั่วไปได้เข้ามาชมบ้างเพื่อจะได้เห็นพลังอันยิ่งใหญ่”</p><p>”อยากเห็นเครื่อข่ายต่างส่วนในภาคต่าง ๆ เรียงร้อยเรื่องราวการจัดการความรู้ให้เป็นเรื่องเดียวกัน ไม่แบ่งเป็นของใครของใคร” </p><p>ดิฉันอยากเปรียบว่าเหมือนการนำเอาจิกซอว์แต่ละตัวมาต่อให้กลายเป็นภาพใหญ่ภาพเดียว </p><p align="right">สิ่งที่อ้ออยากเห็น คือ........</p><p align="right">“การส่งต่อให้เครื่อข่าย KM ร่วมกันเป็นเจ้าภาพจัดมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติ แทน สคส. และเชิญสคส.มาเป็นแขก” </p><p align="right">“อยากเห็นสายสัมพันธ์ระหว่งข้าราชการและชาวบ้านมากขึ้น เห็นภาพความร่วมมือระหว่างเครื่อข่ายกระทรวงต่าง ๆ เช่นกระทรวงเกษตรฯ จับมือกระทรวงสาธารณสุขอย่างเข้มแข็งเพื่อขับเคลื่อนความรู้ไปด้วยกัน”</p><p>คุณธวัช ปล่อยหมัดเด็ดสุดท้ายที่ว่า…..</p><p>“สิ่งที่เกิดขึ้นใน 2 วันนี้ถ้าคิดว่าได้น้อยและเก็บเกี่ยวได้ไม่หมด แต่ขอให้ค่อย ๆ คิดอย่างประณีตจะเห็นคุณค่า”</p><p>“KM Model ที่ดีที่สุด คือ KM ที่ตรงกับบริบทของตนเอง ตอบ KV ของตนเองได้” </p><p></p><p>พอถูกหมัดสุดท้ายดิฉันก็ถูกน็อค หมดแรงพอดี จะขอต่อด้วยบทสรุปจากอ. วิจารณ์ก็ไม่ไหวแล้ว ดังนั้นดิฉันขอไปหลับเอาแรง..ไว้ก่อนเพราะมีแต่สิ่งดี ๆ ที่น่าจดจำอย่างยิ่ง ขอไปรวบรวมก่อนแล้วค่อยไปต่อที่บันทึกหน้าละกันน๊า....</p>