ปันน้ำใจต้านภัยหนาว : อิ่มอุ่นในหัวใจ (1)

สุขใจที่ได้ไปเยือน

เมื่อฤดูกาลเปลี่ยน ความหนาวมาเยือน ทำให้พวกเรานึกถึงพี่น้องที่อยู่ห่างไกลความเจริญว่า เค้าจะอยู่กันอย่างไร จะมีเสื้อผ้าพอไหม ถ้าไม่มีจะทำอย่างไร ในปีนี้ได้ร่วมกับเพื่อน ๆ ในคณะ เพื่อระดมทุน พร้อมทั้งเสื้อผ้าเพื่อจะไปเยี่ยมเยือนน้อง ๆ ในถิ่นทุรกันดาร ตั้งแต่ต้นเดือนตุลาคม (ตั้งแต่ทราบว่ายังไม่หนาวมาก) เพื่อน ๆ กัลยาณมิตรก็ได้ทยอยนำเสื้อผ้า ตุ๊กตา หนังสือ เพื่อรวบรวมไปให้น้อง ๆ และมีผู้บริจาคเงินเพื่อสมทบซื้อเสื้อหนาว ซื้อผ้าห่ม ซื้อหมวก ไปให้น้อง ๆ พวกเราดีใจมากที่ได้ร่วมทำบุญในครั้งนี้ คิดกันไว้ว่าปีนี้จะไปไหนดี จนมาเจอบันทึกคุณเอก จตุพร http://gotoknow.org/blog/mhsresearch/59794 จึงได้ติดต่อขอให้หาโรงเรียนเพื่อนจะเดินทางไปหาน้อง ๆ ในครั้งนี้ และด้วยความกรุณา คุณเอกได้ติดต่อโรงเรียนให้คือ โรงเรียนบ้านแกงหอม หมู่ที่ 5 ตำบลเมืองแปง อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน ซี่งมีนักเรียน 47 คน เป็นชาวเขาเผ่ากระเหรี่ยง เปิดการสอนระดับชั้น อนุบาล 1 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1, 3, 5 มีครูผู้สอน 2 คน และโรงเรียนบ้านแกงหอมสาขาม้ง หมู่ที่ 7 ตำบลเมืองแปง อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน มีนักเรียน 161 คน ชาย 65 คน หญิง 96 เป็นชาวเขาเผ่าม้ง เปิดการสอนระดับชั้น อนุบาล 1 ถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 มีครูผู้สอน 8 คน ซึ่งโรงเรียนบ้านแกงหอมตั้งอยู่ในเขตภูเขาสูง ทางคมนาคมค่อนข้างลำบากในช่วงฤดูฝน การเดินทางจากตัวอำเภอถึงโรงเรียนระยะทางประมาณ 60 กิโลเมตร เป็นทางคอนกรีตประมาณ 26 กิโลเมตร และทางลูกลังประมาณ 34 กิโลเมตร และภายในหมู่บ้านไม่มีไฟฟ้าใช้ แต่บางครอบครัวได้รับจัดสรรแผงโซล่าเซลล์ และชาวบ้านส่วนใหญ่มีฐานะยากจน พวกเราและคณะ รวม 22 ชีวิต ได้โอกาสเดินทางไปเยี่ยมน้อง ๆ ในวันที่ 6 มกราคม 2550 ได้เดินทางโดยรถกระบะ 3 คัน และเช่ารถตู้ 1 ค้นเพื่อไปส่งที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน (เนื่องจากรถเราบรรทุกของเยอะ จึงไม่สามารถให้คนนั่งได้) และมีรถจากหมู่บ้านจะลงมารับอีก 2 คัน โดยเริ่มออกเดินทาจากเชียงใหม่ในเวลา 08.00 น. ณ คณะเภสัชศาสตร์ (นัดกัน 07.00 น.นะเนี่ย อิอิ) (ต้องยอมรับว่าพวกเราไม่ทราบว่าการเดินทางในครั้งนี้จะเป็นอย่างไร หัวหน้าทีม(สมพร) ได้แอบเก็บเป็นความลับไว้ เนื่องจากพอจะประมาณว่า ทริปนี้โหดแน่ แล้วก็สมใจกันจริง ๆ ) รถ 4 คันนัดพบกันที่ตลาดแม่มาลัย เพื่อเตรียมซื้อเสบียงสำหรับมื้อกลางวัน เพื่อแวะทานข้าวกลางทาง และแล้วพันกว่าโค้งจากแม่มาลัยสู่เมืองปาย ในอดีตที่ผ่านมาแค่โค้งโป่งเดือดสมพร ก็จะอ๊วกครั้งที่ 1 ห้วยน้ำดังก็จะครั้งที่ 2 เข้าสู่ปายจะเป็นครั้งที่ 3 แต่ครั้งนี้มีน้อง ๆ บอกว่าถ้าไม่อยากอ๊วกต้องแป๊ะพลาสเตอร์แก้ปวดที่สะดือ (พวกเราก็ทำกันจริง ๆ ) และแล้วเราก็รอดโดยไม่มีใครอ๊วกสักคนจนมาถึงปากทางข้างหมู่บ้านในเวลาประมาณ 11 โมงกว่า ๆ เกิดความสับสนเล็กน้อย เพราะไม่รู้เส้นทางกัน ดีที่สมัยนี้การสื่อสารง่าย จึงใช้โทรศัพท์สื่อสารกัน และนัดพบครูและชาวบ้านกันที่ปากทางเข้าบ้านคุณเอกจตุพร เพื่อนำของบางส่วนไปสมทบให้คุณเอกนำไปบริจาค เจ้าของบ้านไม่อยู่เนื่องจากติดภารกิจประชุมด่วน เราจึงยึดบ้านเป็นของพวกเราเอง

แอบถ่ายรูปต้นไม้ ดอกไม้มาฝากเพื่อน ๆ ด้วย และก็ได้เวลาเดินทางผจญภัย (ต้องเรียกผจญภัยจริง ๆ ) แล้วจะมาเล่าต่อในภาค 2 ค่ะ