เบื้องหลังและฉากหน้าของงานสัมมนา km เชียงใหม่
หยิบรูปมาจาก http://gotoknow.org/file/drkamie/740.jpg
ผมพอฟื้นตัวจากการจัดงาน แล้ว ขอเล่าเรื่องที่มาที่ไปของงานนี้แบบลงรายละเอียดครับ
ถือว่าเป็นรูปแบบของ AAR ของผมก็แล้วกัน คงต้องขออนุญาต หยิบ ยืม รูป ของบรรดา bloggers ที่ถ่ายมาเป็นภาพประกอบ เพราะผมเองหมดสิทธิ์ถือกล้องเดินถ่ายอย่างทุกครั้งที่เป็นมา
การเล่าเรื่องในครั้งนี้ คงเป็นทั้งเกร็ดที่มาของแนวคิด เบื้องหลังฉากหน้าทุกอย่าง พร้อมอยากประกาศเกียรติคุณของผู้ที่มีส่วนร่วมทุกท่านให้ปรากฏครับ
เรื่องแรก แนวคิดในการจัดงานครั้งนี้ หลายคนถามผมว่ารูปแบบที่ออกมาเหมือนโปรโมทให้ Gotoknow อย่างสุดสุด แล้วผมได้อะไร?
คำตอบ ผมได้แสดงออกถึงการตอบแทนบุญคุณน้ำใจ ของบุคคลที่ผมซาบซึ้งในน้ำใจของทั้งสองท่าน คือ อาจารย์ดร.จันทวรรณและอาจารย์ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์
ที่ผมถือว่าเป็นครูของผมในการสอนให้ผมใช้และเกิดใน gotoknow และได้มีโอกาสมาพบคนดีดีใน gotoknow
ผมเห็นในความมุ่งมั่นและความอุทิศตนของท่านทั้งสอง ในการสร้างสิ่งที่ดีดีให้แก่สังคมไทย และGotoknow นับได้ว่าเป็นสิ่งที่ดีสิ่งหนึ่งที่ปรากฏขึ้นมาในสังคมไทย
ดังนั้น การที่ผมจัดงานนี้ขึ้นมาจึงมีแนวคิดที่อยากมีส่วนร่วมในการส่งเสริม Gotoknow ให้เจริญต่อไปยิ่งๆขึ้นและเป็นฐานในการเป็นเวทีของคนดีและเชื่อมโยงในการสร้างคนดีต่อไป
เรื่องที่สอง จุดขายของงานนี้ คือ ...คนที่มาร่วมงาน มาด้วยใจ
เป็นใจที่เข้าใจกันและเป็นใจที่มีศรัทธาเดียวกัน ที่ผมเรียกว่า เป็นพลังสีขาว (กุศลจิต)
เป็นการรวมพลังจิตที่พร้อมที่จะให้อย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในงานสัมมนาใดใด ผมขอเรียนในที่นี้ว่าไม่ได้เคยประชุมหรือพูดจากับบรรดา bloggers ที่ผมเชิญมาเป็นวิทยากรเลย นอกจากกลุ่มที่อยู่เชียงใหม่ เพียงแต่ส่งข่าวทาบทามกันในบล็อก
ก็มีกระแสตอบรับอย่างน่าอัศจรรย์ว่ายินดีมาร่วมงาน ทั้งๆที่วิทยากรบางท่านต้องเดินทางไกลมากจากแทบทุกภาคของประเทศไทย โดยที่ยังไม่ทราบด้วยซ้ำไปว่าผมจะให้รับบทบาททำอะไรบ้าง!
ผมขอกราบขอบพระคุณในความมีน้ำใจอย่างสูงส่งของ bloggers ทุกๆท่าน มา ณ ที่นี้อีกครั้งหนึ่ง เป็นความซาบซึ้งในน้ำใจของทุกๆท่าน ที่ได้เห็นท่านทั้งหลายเสียสละ ทุ่มเทในงานนี้อย่างสุดๆและเป็นบทบาทที่ล้วนแสดงออกตามศักยภาพของตนที่มีเนื้อในอยู่อย่างไร ก็แสดงออกไปตามธรรมชาติของตน สร้างความประทับใจให้แก่ผู้มาร่วมสัมมนาทุกท่าน
ดังปรากฏอยู่ในบันทึกที่หลากหลายสะท้อนกลับมา จนgotoknow ระยะนี้เต็มไปด้วยบันทึกที่มีคำหลักว่า km เชียงใหม่
ผมขอกราบขอบพระคุณ พ่อ ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ผู้เป็นต้นแบบของปูชนียบุคคลท่านหนึ่งที่มีน้ำใจงดงามมีจิตคิดจะให้อยู่ตลอดเวลา เป็นผู้ที่มีเมตตาสูง เยือกเย็น น่ารักน่าเคารพและรุ่มรวยอารมณ์ขันอย่างลึกซึ้งหาใครเปรียบ ทำให้มีมุมมองที่แตกต่างที่ลึก คมและขัน จนต้องฮาออกมาเวลาฟังท่านพูด
ท่านต่อไป คือ นพ. วัลลภ พรเรืองวงศ์ ผมนับถือคุณหมอผ่านทางการรู้จักทางเดียวโดยอ่านบันทึกของท่าน เพราะท่านไม่อนุญาตให้แสดงความคิดเห็น พอเข้าไปอ่านประวัติทำให้ผมทราบว่าท่านสนใจและมีประสบการณ์ปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องอภิธรรมที่นับได้ว่าเป็นคอเดียวกัน จึงอยากเรียนเชิญท่านมา แต่ติดต่อท่านได้ยากมาก จนกระทั่งค้นหาเบอร์ที่ทำงานจากซูซานได้ และโทรไปหาท่าน ท่านก็รับปากทันทีแต่มีประโยคท้ายว่า ...
“อาจารย์ต้องทำใจนะ หากผมไปไม่ได้...”
ผมจึงตั้งสติไม่ประมาทเพื่อไม่ให้เสียใจตามท่านบอกและผมไม่ได้ติดต่อท่านอีกเลยหลังจากส่งจดหมายเชิญไปแล้ว
ในช่วงบ่ายของวันที่ ๑๓ ขณะที่ผมกำลังทำหน้าที่ดำเนินรายการอยู่บนเวทีกับเอกจัตุพร ผมก็เห็นท่านเดินเข้ามาในห้องสัมมนา ใจผมฟูขึ้นมาด้วยธรรมปีติ และฟูขึ้นมาอีกครั้งตอนช่วงวันที่๑๔ ที่ท่านขึ้นเวทีกับดร.ประพนธ์ ท่านบอกว่า
“ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงมางานนี้ได้ ทั้งที่ไม่เคยมีโอกาสไปได้เลยสักงาน สงสัยผมเคยทำบุญร่วมกันกับผู้จัดงานเป็นแน่”
และท่านทำหน้าที่ของท่านอย่างคนที่เปี่ยมไปด้วยประสบการณ์ชีวิต ประสบการณ์ทำงานและประสบการณ์ธรรม จนเป็นที่ประทับใจของทุกคนผมยังจำท่าเดินอันกระฉับกระเฉงของท่าน วิธีกินอาหารของท่าน และวิธีพูดที่ออกมาจากจิตที่นิ่ง
ในช่วงสุดท้ายของการลาจาก ท่านบอกผมว่า“ เราเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกัน” คือ พระอาจารย์เชมเยสะยาดอ อู ชะนาก้า พระอาจารย์วิปัสสนาธุระที่โด่งดังของประเทศพม่าที่ผมเคยนิมนต์มาสอนที่มูลนิธิของผมเป็นประจำทำให้ผมถึงบางอ้อว่า อะไรเป็นจุดชักนำให้เรามามีโอกาสสร้างกุศลร่วมกันได้อีกในคราวนี้
ท่านต่อไปคือ ท่านอาจารย์ beeman 吴联乐 ที่ผมเองก็ไม่เคยรู้จักตัวท่านเหมือนกัน และไม่ค่อยคุ้นกันทางบันทึกด้วย เพราะไม่ค่อยได้มีโอกาสไปแสดงความคิดเห็นร่วมกัน เพียงแต่เคยเข้าไปอ่านเท่านั้น แต่ผมเห็นว่าท่านเป็นคนที่น่าจะมาร่วมได้จึงเข้าไปโพสข้อความเชิญท่านไว้ที่เมล์ของท่านและทิ้งเบอร์โทรไว้
ปรากฏว่าท่าน โทรมาหาและซักถามรายละเอียด ดังปรากฏในบันทึกที่นี่http://gotoknow.org/blog/beesman/111656 และ เมื่อท่านบรรยายเสร็จท่านก็กลับไปเขียนบันทึกที่http://gotoknow.org/blog/beesman/119669 นอกจากนั้นท่านยังติดตามข่าวและโทรมาสอบถามผลอยู่ทุกวัน
นี่คือ ตัวอย่างกลุ่มคนที่มีใจและมีกุศลร่วมกันครับ (ยังมีต่อ)
ความเห็น (52)
เรียน ท่านอ.พิชัยค่ะ
- ติ๋วเป็นคนหนึ่งที่เข้ามายืนยันความรู้สึกว่า....ปิติสุขเป็นอย่างไร....
- ขณะเดินทางกลับระหว่างอุดรไปขอนแก่น...ตอนนั้นน้ำตาแห้งแล้วและดูจะทำใจได้แล้ว...ด้วยวิธีการ"รู้ตน"ที่อาจารย์นำมาสอนให้ทำขณะอบรม...ซึ่งติ๋วไม่เคยทำมาก่อน...แล้วมันได้ผล จิตสงบขึ้นในเวลาอันรวดเร็ว....แต่พอกะปุ๋มเอ่ยชื่ออาจารย์...น้ำตาก็ไหลพรากอีก.....
- กะปุ๋มคุยกับติ๋วเรื่องธรรมะตลอดเส้นทางจนถึงขอนแก่น...ทำให้เข้าใจอะไรได้อย่างมากมายจนแทบไม่น่าเชื่อ....อัศจรรย์มีจริง!
- เข้ามาเพื่อกราบขอโทษหากได้ล่วงเกินอาจารย์ไป และขอบพระคุณอาจารย์ที่นำพาติ๋วให้ได้ไปพบสิ่งที่ดีๆ....บุคคลที่ทรงคุณค่าทั้งสิ้นทุกคนค่ะ.....
- ขอถือเวทีนี้กราบขอโทษทุกท่านหากการกระทำใดๆในการจัดงานคราวนี้เป็นที่ล่วงเกินท่านหนึ่งท่านใดไปโดยไม่มีเจตนาค่ะ....และขอประกาศตัว(พร้อมทั้งน้ำตาอีกแล้ว)เข้าร่วมเป็นผู้ติดตามรับใช้อาจารย์ในงานเท่าที่โอกาสอำนวยค่ะ
.......ด้วยความเคารพรักยิ่งค่ะ..........
ขอขอบคุณ อ.พิชัย คุณเอื้อที่น่ารักสุดๆ :) และขอขอบคุณทีมงานและผู้ร่วมงานทุกท่านด้วยค่ะ ที่ได้ขับเคลื่อนกระแสบล็อกเพื่อการจัดการความรู้ให้ขยายออกอย่างทวีคูณในช่วงข้ามวัน :)
http://gotoknow.org/blog/tutorial/119911
ขอบคุณมากๆ ค่ะ :)
ขอบคุณหนูติ๋ว
ที่เข้ามามีส่วนร่วมที่เป็นพลังที่สำคัญส่วนหนึ่งของงานนี้
เราทำงานด้วยความสุข จึงไม่เหนื่อย ไม่ท้อ แถมได้กำไรมากมายครับ
รู้จักกับติ๋วเป็นกำไรชีวิตหนึ่งของอาจารย์ครับ :)
ขอบคุณอ.ดร.จันทวรรณมากครับ
รู้ไหมครับว่า อ.ทั้งสองเป็นบุคคลที่เราพูดถึงบ่อยและคิดถึงมากในงานนี้
อยากให้อาจารย์ได้มาสัมผัสกับบรรยากาศจริงๆ
ที่ผมเองก็ไม่สามารถบรรยายได้
อย่างไรก็ตามคงมีคนอาสาเอาCD ประมวลเหตุการณ์ไปให้ดูแล้วครับ และคุณสะมะนึกะ ก็ถ่ายเป็น VDO คงได้ดูนะครับ
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีดีที่อ.ทั้งสองมอบให้เราครับ
ภารกิจงานนี้ของอาจารย์ยังไม่เสร็จสิ้นค่ะ...ต้องตามเก็บไปอีกเรื่อยๆ...อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ
...เก็บมาฝาก อ.จันทวรรณค่ะ
อาจารย์เจ้า
กราบขอบพระคุณที่กรุณาให้โอกาส เต่าตัวหนึ่ง(หนูเอง) โผล่หัวออกจากกระดองและได้เรียนรู้สิ่งที่ค่ากับชีวิตหลายๆอย่างค่ะ
หนูเขียน เส้นทางความคิดของตัวเองไว้ในบันทึกนี้ค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์
เข้ามาเยี่ยมอาจารย์ครับ เข้าใจว่าอาจารย์คงเหนื่อยจากการเตรียมงาน แต่คงไม่เท่ากับความสุขใจที่ได้รับนะครับ
คำพูดของอาจารย์ที่มอบให้ทีมงานในบันทึก สุนทรียสนทนากลางลานหญ้า กับคนรู้ใจนั่งมองดูใจตัวเอง ของน้องสุภัทร ชูประดิษฐ์ ผมซาบซึ้งใจจริงๆครับ อาจารย์เป็นแบบอย่างที่งดงามของการทำงานเป็นทีมและผู้นำทีมที่ดี
ขอบคุณมากครับ
ยกนิ้วและปรบมือดัง ๆ ให้อาจารย์พิชัยและทุก ๆ ท่าน โดยเฉพาะทีมงานเบื้องหลังทั้งอาจารย์และนักศึกษา ม.ราชภัฎเชียงใหม่ ทุก ๆ ท่าน ที่ได้ทำงานกับ "คณบดีที่น่ารัก" ที่ช่วยเชื่อมโยงโลกเสมือน สู่ โลกจริง ทำให้พวกเราได้เรียนรู้ชีวิตอีกหลาย ๆ มุมครับ
อาจารย์พิชัยคะ
ขอบคุณมาก ๆ ที่ทำให้ได้สัมผัสความสัมพันธ์และมิตรภาพที่ดี ในงานครั้งนี้ ประทับอาจารย์มากคะ เพราะอาจารย์ลงมือและจัดการงานนี้ด้วยตัวเอง เห็นถึงพลังและความตั้งใจ หนูได้เรียนรู้จากอาจารย์มากมายคะ
ตอนที่อาจารย์ไปส่งที่สนามบิน มีคนเกือบจะปล่อยน้ำตาออกมาแล้ว ไม่เชื่อก็ต้องลองถามพี่ซูซานดูนะคะ
ขอบคุณมาก ๆ คะ
วันนี้ตอนเช้าอาบน้ำยังไม่ยอมถอดสายสิญจน์ที่ผูกข้อมือออกเลย (เรียกถูกอ๊ะป่าวอ่ะ ไม่รู้) อยากเก็บไว้เป็นสิ่งตอกย้ำให้รำลึกถึงความผูกพัน และมิตรภาพที่เหล่าบล็อกเกอร์มีต่อกันในช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้พบ
พิธีวันนั้นทำให้นึกถึงเพลงนี้เลย อ.พิชัยเรียนอาร์ตมาน่าจะรู้จักค่ะ
...จะเอาด้ายยาวขาวบริสุทธิ์ พันมัดผูกไว้ที่ข้อมือของเจ้า
เหมือนดังใจพี่ ผูกพันเจ้าไว้ ไม่หนายหนี ใจผูกพัน
มากระจองงองแงด้วยคนค่ะ ^ ^ (สะกดถูกหรือเปล่าเนี่ย)
เห็นข้อความข้างบนแล้วยังนึกถึงตอนนั่งเป็นแถวเรียงกันอยู่เล๊ย...
ดูรูปนี้ก็รู้แล้วว่าบรรยากาศดีขนาดไหน
(ขอขอบคุณอภินันทนาการจากพี่ติ๋ว
กฤษณา สำเร็จ คนสวยค่ะ)
นึกถึงตอนอ.พิชัย เดินแถวตรวจงานด้วยค่ะ เอ้า..ทั้งหมดแถวตร๊ง ทำความเคารพ... ซา..หวัด..ดีค่ะคุณครู 55555 นักเรียนรีบรายงานกันเป็นแถ๊ว..ว่ากำลังทำงานอยู่ บ่ได้อู้นะค้า...
งานนี้หนูประทับใจมากเลยค่ะ ที่อาจารย์สามารถนำพาให้ทุกคนในคณะฯ เข้ามาช่วยกันได้ ถ้าที่คณะฯหนูนะ เรื่องนี้ยากสสส์ (เอามาขายเสียแล้ว)
การทำงานเป็นทีมไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าไม่มีใจให้กัน เหมือนกับทีมวิทยากร(จำเป็น)ทั้งหลายที่มาช่วยกัน ถ้าใจไม่มา รับรองงานไม่มีค่ะ ^ ^ แต่พอใจมาก่อน ทุกอย่างจะตามมา (ออกจะล้นและเกินด้วยซ้ำ อิอิ)
หนูได้หลักคิดหลายๆ อย่างจากการไปงานครั้งนี้เลยค่ะ เหมือนๆ กับที่หลายๆ คนได้รับไปเหมือนกัน (ดูจากบทความและบันทึกของหลายๆ ท่าน ไม่ว่าจะเป็น อ.ประพนธ์ อ.beeman ท่านอ. JJ น้องซูซาน พี่ติ๋ว ครูอ้อย พี่อึ่งอ๊อบ น้องเอก น้องมะปราง น้องโอ๋ น้องนนท์ ฯลฯ ไม่รู้จบเลยค่ะ ยังมีอีกเยอะที่ไม่ได้กล่าวถึง)
ขอขอบพระคุณอาจารย์ที่จัดงานนี้ให้พวกเราได้เชื่อมโยงโอนถ่ายความรู้ ความรัก และน้ำใจไมตรีให้กันและกันค่ะและขอขอบคุณที่ต้อนรับจัดห้องหับให้คุณพ่อคุณแม่หนูเป็นอย่างดี ท่านประทับใจในพวกเรามากค่ะ ^ ^
อาจ๋านหายอิดกายัง...ถ่ายฮูปกับสาว ๆ ปั๋นดีไขขอย อ้ายปั๋นดีไขกอย ดีไขไห้ เปิ้นเป๋นจาไดหยังมางามเจ่นล้ำ...อีน้องเปิ้นก็ม่วนแต้ ๆ ...เสแลนัง...
เป็นคำซอที่ลุงปั๋นแต่งคับ...
อาจารย์ขา แวะมาบอกข่าวค่ะ ว่ามีคนชมว่าอาจารย์มีพลังเหมือนเจได ในเรื่อง star wars ค่ะ แวะไปดูได้ที่ http://gotoknow.org/blog/higher-edu/119445#351824 ค่ะ ^ ^ เห็นแล้วจะบอกว่าเหมือนมากกกกก ค่ะ
ว่าแต่ว่าอาจารย์ได้ดู star wars episode หลังๆ บ้างหรือเปล่าคะ ^ ^
สวัสดีครับท่าน อ.พิชัย
- เข้ามาซึมซับความรู้สึกดีๆ จากท่านหัวเรือใหญ่ครับผม เพื่อเป็นขวัญทางใจและทางปัญญาของผมนะครับ นับเป็นสิ่งที่ดีมากๆ เลยครับ สำหรับผม แม้จะไม่มีโอกาสไปร่วมก็ตาม
- และครั้งต่อไปคงจะมีโอกาสได้เข้าร่วมและคงได้มีโอกาสพบเจอพูดคุยแลกเปลี่ยนกับอาจารย์และท่านอื่นๆ ด้วยครับ
- เมื่อวานผมโดนกอดออนไลน์จากอาจารย์แล้ว วันนี้จึงขออนุญาตมากลับกลับออนไลน์ไปถึงเมืองเชียงใหม่ด้วยครับผม
- ขอบพระคุณอาจารย์และทีมงานทุกๆท่านเป็นอย่างมากครับผม ตลอดจนทุกๆท่านที่ได้ถ่ายทอดความรู้สึกผ่านบทความที่ทำให้คนไกลๆ ได้รับรู้และประทับใจกันตามๆ กันไปครับผม
- ขอบพระคุณมากๆ ครับ
สวัสดีเจ้า อ.พิชัย
หนูขอบคุณมาก ๆ ที่อาจารย์จัดงานนี้ขึ้นมา หนูได้รับหลายสิ่งหลายอย่างมากมายนอกจากความรู้ น้ำใจ ความเอื้ออาทร การเอาใจใส่ ความห่วงใย ความปรารถนาดี และความจริงใจ
หนูว่าหนูต้องทำบุญร่วมกับคณะผู้จัดเช่นกัน เพราะงานที่มีค่าลงทะเบียนระดับนี้ ปกติที่ รร.หนูเขาไม่ให้ไปหรอกค่ะ แต่งานนี้ฉลุย หนูเลยได้ไปนั่งอยู่ในงานกะเขาด้วย
ส่วนที่มาของชื่อ จะริน ก็อาจารย์ที่ ราชภัฏเชียงใหม่ ท่านหนึ่ง ทักในตอนที่หนูมาช่วยสอนตอนเย็น ว่า จะริน จะริน เมื่อไหร่จะรินซักที หนูก็เลยรู้ว่าชื่อเราเมื่อไหร่จะรินนะ ก็ไม่เคยได้นำมาใช้ จนนำมาใช้ใน Blog นี่แหละค่ะ (ตอนนี้อาจารย์เกษียณไปแล้วค่ะ) หนูก็เป็นศิษย์เก่าค่ะ เรียนตั้งแต่สมัยเป็นวิทยาลัยครู มาช่วยสอนตอนเย็นกับเสาร์-อาทิตย์ ยังเป็นสถาบันอยู่เลย เดี๋ยวนี้เป็น มหาวิทยาลัย ไปแล้ว
ขอบคุณอาจารย์ที่ สร้างสรรค์งานดีๆ อย่างนี้ให้ได้เข้าร่วมกิจกรรม กับชาว Blogger ที่น่ารักทั้งหลายค่ะ
อาจารย์ขามากราบขอบพระคุณอาจารย์อีกครั้งค่ะ งานนี้ประทับใจอาจารย์ ประทับใจ Bloggers ประทับใจงาน ประทับใจทุกๆอย่างค่ะ ก่อนมาคาดหวังกับงานนี้ไว้เยอะมากค่ะ แต่ปรากฎว่าเมื่อมาแล้ว เกินความคาดหวังไปอีกเยอะค่ะ ...ขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ
มีภาพหล่อๆ ของคนเดิมๆ มาฝากค่ะ
พี่paew เอาภาพยิ้มหวาน ๆ ของอาจารย์พิชัยมาลงอย่างนี้ วิทยากรสาวๆ เห็นแล้ว เดี๋ยวก็นัดกันไปเชียงใหม่อีกรอบซะเลยคะ
ไม่ทราบว่ามี Blogger ท่านใด สนใจบ้างค่ะ
น้องมะปรางค์เปรี้ยว
- มาสมัครเป็นคนแรก....คราวนี้เราจะใส่เกาะอกนะตัวเอง..ฮ่า..ฮ่า....(สงสัยไม่มีคนลงทะเบียนแน่เลย)
มาอีกที อาจารย์เป็นพระเอกหนังไปซะแล้ว ยังงี้เรนคงไม่มีที่จะอยู่แล้วสิคะ
งานนี้เจ๋งมากเลยค่ะ หมอคอยตามดูทุกวัน แอบจิ๊กเอา theme ของคุณซูซานไปใช้ด้วย (violet) แล้วก็ติดตามดูสาวงามทั้งหลาย โฮ่ย งามแต้ๆเจ้า
เห็นbloggers หน้าใหม่ๆ แต่งบลอกสวยๆ แล้วก็มีไฟในการเขียนกันใหญ่เลยค่ะ ท่านวิทยากรทั้งหลายเก่งมากๆ
ปล.อาจารย์คะ หมอลืมโอนเงินค่าเสื้อไปค่ะ แต่รับรองไม่ชักดาบแน่นอน ว่าแต่ว่าอาจารย์เก็บไว้ให้หรือเปล่าคะ 1 ตัวค่ะๆเบอร์ L
สวัสดีค่ะ อ.พิชัย
- เข้ามาเรียนท่านว่าได้ทำบันทึกนี้เพื่อท่านค่ะ
ไม่มีคำไหน จะกล่าวได้ดีเกินกว่าคำนี้ "ขอบคุณจากใจ" Korat6KMTeam ทุกคน ได้รับประสบการณ์ที่น่าประทับใจ รวมถึงความรู้ใหม่ ๆ และที่สำคัญ เหมือนเรามาเติมเชื้อไฟในการทำงานให้ลุกโชนมากขึ้นเมื่อเห็นการจัดเตรียมงานและผลงานที่ประจักษ์ ซึ่งแสดงให้เป็นถึงความทุ่มเททั้งตัวและหัวใจ.....ขอบคุณผู้จัด วิทยากร และผู้เกี่ยวข้องทุกท่านค่ะ
อ้อ ท่านค่ะ มีควันหลงจากงานเกิดขึ้นที่ สพท.นม.6 ค่ะ หลายคนแสดงความจำนงอยากได้เสื้อ G2K สีดำ ไม่ทราบยังพอมีเหลือ หรือเปล่าค่ะ ...ตอนนี้ได้หลอก.....อ้อ.....แจ้งผู้สนใจว่า ถ้าอยากใส่เสื้อต้องมี blog ของตัวเองก่อนถึงจะมีสิทธิ์ใส่เสื้อค่ะ......ถ้าหากยังพอมีเสือเหลือจำหน่วย หนูสนใจจะเตรียมไว้เป็นรางวัลต่อไปค่ะ
May the force be with you...
งานสัมมนาครั้งนี้ สิ่งที่ได้กลับมาอย่างไม่คาดคิดก็คือ คุณลักษณะความเป็นผู้นำ หรือผู้บริหาร ซึ่งทั้งปวงนั้นคือการเฝ้าสังเกตจากตัวตนของท่าน อ.พิชัย ฯ นั่นเอง
ขอบพระคุณครับ...
เชื่อหรือไม่ ลืมตอบ!
มัวยิ้มปลื้มอ่านอย่างเดียวครับ
ขออนุญาตทะยอยตอบนะครับ
เริ่มด้วยหนูจันทร์รัตน์(หนูสร้อย)
หนูป่าวเป็นเต่า เพราะคอยาวกว่ามากจนเห็นความเป็นไปที่ควรเป็น
สิ่งที่หนูครุ่นคิดเป็นทางสองแพร่ง เป็นเรื่องของสติครับ จะเดินทางใด ผู้ใดมีสติก็จะใคร่ครวญก่อนทำ
อาจารย์ดีใจที่มีหนูร่วมสร้างกุศลกรรมในครั้งนี้ครับ :)
หนูหมู
วันนี้หนูโทรมา ทำให้อาจารย์ซาบซึ้งใจมากครับ
มีแรงฮึดๆๆๆขึ้นมาอีกเยอะเลย
ขอบคุณ คุณข้ามสีทันดร
ผมเคยบอกคุณว่าชอบชื่อนี้มากครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่าน กำลังใจดีดีส่วนหนึ่งมาจากผู้คนที่คอยให้และเฝ้าติดตาม
ผมรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆครับ
ยังพูดได้เพียงแค่เสี้ยวหนึ่งจากใจ เท่านั้นเองครับ
น้องโอ๋
ยอดพิธีกรในดวงใจและ presenter เสื้อที่เหมาะเจาะอย่างธรรมะจัดสรร
อาจารย์ซึ้งใจในน้ำใจของทึมงานทุกคนครับ
หนูแก้มยุ้ย
ขอบคุณในความเป็นสุดยอดของมืออาชีพที่มีน้ำใจมากที่สุด ที่อาจารย์ไม่เห็นมีในวงการธุรกิจโฆษณาครับ
น้องนนท์
รวมกันเราสู้ และมีพลังมากครับ
(อย่างกะพวกกาโม่)
นนท์มีพรสวรรค์ในการเป็นพิธีกรและหุ่นชายแบบที่มั่นใจมากครับ ข้อสำคัญมีน้ำใจเป็นคุณสมบัติดีกว่ารูปสมบัติครับ
หนูมะผางส้ม
อาจารย์ก็ซึ้งใจเหมือนกัน
ตอนไปสนามบินเพลง Raining in My heart ดังแว่วมาเชียวครับ
หนูบี๋
ขอบคุณหนูเช่นกัน
อาจารย์ดีใจที่ได้เครือข่ายจากหอการค้าไทยนะครับ
หนูตุ๋ย(ฮะฮะ เพิ่งรู้ชื่อเล่น)
หลงเรียกเต็มยศมาตั้งนาน ทีแรกงงๆอยู่ว่าเด็กๆเขาเรียกพี่ตุ๋ยๆ ใครกัน?
อาจารย์ต่างหากที่ต้องขอบคุณทั้งหนูและคุณพ่อคุณแม่ ที่มาฉายภาพและรวมพลังแห่งความดีงามให้ปรากฏในครั้งนี้
ยังจำได้ดี ตอนอาจารย์สังเกตเห็นว่า วิทยากรมัวรายงานผลทางเวปง่วนอยู่ ช่วงหนูซูซานกำลังจะขึ้นเวที
อาจารย์เลยเดินไปกระแอมดังๆ...ได้ผลแฮะ หนูตุ๋ยวิ่งหน้าเริ่ดออกไปก่อนเพื่อน
ลุงปั๋น บ่ดีขอยครับ
รูปใหม่จำแทบบ่ได้ หล่อม้ากมาก
หนูตุ๋ย
พลังอาจารย์มีมากเหลือเฟื้อ...แฮะแฮะ!
อ้าว! เหมือนเจไดหรือครับ?
ที่ตัวเล็กเตี้ยๆหูกางแหลม หน้ายิ้มๆใช่หรือปล่าว
เอ๋? หรือโยดา ชักงง ดูมานานแล้ว
เอ้า! เป็นอัศวินเจได ก็เจได ..ลุค สกายวอลคเกอร์ จงไป ..ไปกู้ให้เกิดพลังคุณธรรมในสังคมไทย
เป็นพลังสีขาว...เป็นพลังแห่งกุศลจิต สร้างมวลมิตรใน gotoknow
จงไปพร้อมด้วยพลังแห่งคุณธรรม
บอกแล้วว่าพระเอกหนังฝรั่งยังแพ้เลยค่ะ...น้องแก้มยุ้ยเธอเก่งมากจริงๆค่ะ....ทำไมเธอไม่ทำรูปนางเอกบ้างน้า...สงสัยอิจฉา...อิ...อิ...
หนูแป๋ว
ขอบคุณมากสำหรับรูปหล่อๆแบบนี้ หนูมีพรสวรรค์ในการถ่ายภาพ รู้มุม รู้แสงและรู้จังหวะเสมอ
อาจารย์ดีใจที่งานนี้มีหนูร่วมอยู่ด้วย เพราะรอยยิ้มหวานๆของหนูที่อยู่บนใบหน้า สร้างมวลมิตรให้ชิดใกล้ครับ
รูปนี้พอหนูแป๋วยกกล้อง อาจารย์จึงหันมายิ้มให้หนู รูปสวยเพราะรอยยิ้มจริงใจครับ บวกคนถ่ายจริงจัง :)
สวัสดีค่ะ อ.พิชัย กรรณกุลสุนทร
เรื่องพลังน่ะ หนูรู้สึกว่าอาจารย์มีจริงๆ ^ ^ หนูก็เขียนคำพูดเล่นๆ ว่า May the force be with us เลียนแบบคำพูดในหนังเรื่อง star wars น้องหนูซูซานเลยนำอาจารย์ไปเปรียบเทียบกับอัศวินเจไดรุ่นเดอะ ^ ^ ตามรูป แต่แน่นอนอัศวินเจไดนี้ก็ยังเป็นน้องๆ หลานๆ โยดา ซึ่งก็คือตัวที่หน้ายิ้มๆ หูแหลมๆ นั่นแหล่ะค่ะ
หนูว่าน้องเขาเปรียบเทียบได้ดีนะคะ เหมือนค่ะเหมือน ^ ^
หนูเชื่อว่าคนปฏิบัติธรรมมีพลังเสมอค่ะ คนรอบๆ ข้างรับได้กันหมดค่ะ อาจารย์มีเมตตาสูง น้องๆ ทั้งชายและหญิงติดตรึมค่ะ อิอิ
คุณแผ่นดิน
สิ่งที่ดีที่สุดของสัมมนาครานี้ คือ โอกาสที่เราทั้งหลานได้มาพบกันครับ
จากข้อเขียนนำมาสู่ตัวตนที่แท้จริง ที่สามารถสัมผัสรับกันได้
แน่นอนครับจะพัฒนาเป็นสายใยแห่งมิตรภาพที่จะโยงใยเราทั้งหลายให้ร่วมกันทำความดีเพื่อสังคมไทยครับ
หนูตุ๋ยครับ
ขอบคุณสำหรับข้อมูลเจได
เล่นรวมหัวกันอย่างนี้ ทำเอาอาจารย์หลงไหลได้ปลื้มคิดว่าตัวเองเป็นเจไดจริงๆ
กำลังมองหาเสื้อคลุมสีดำขนาดใหญ่ หาดาบไม้หรือพลาสติกมาคาดหน่อย ยืดอกอันเหี่ยวๆขึ้น เดินเก็กหน้าไปมาหน้ากระจกอยู่พักหนึ่ง
ในที่สุดสังขารมันก็ฟ้องว่า..."ดูก่อน พิชัยเอ๋ย มัวหลงไหลได้ปลื้มอยู่ใย กับกายอันใกล้ผุพังนี้
ดูให้พ้นหนังลงไปซิ มีแต่สิ่งปฏิกูลและเลือดเนื้อที่เป็นรังของโรค ที่รอเสื่อมสลาย..."
เจไดเลยผ่อ..เรน(เลยเหี่ยวเลย)นี่ คอตก เก็บดาบ เก็บเสื้อ เดินจ๋องๆมาพิมพ์คำตอบอยู่นี่
จากเจได เรน(ผู้จ๋องในสัจจธรรมแล้ว)นี่ :)
น้องเม้งครับ
ขอโทษด้วยที่เปิดไปเปิดมา ข้ามน้องเม้งไปได้
พลังของน้ำใจของน้องข้ามทวีปมาหาเลยทีเดียว
เป็นพลังที่บริสุทธิ์ครับ เพราะทุกคนทึ่งมากกับสิ่งที่น้องเม้งทำระหว่างงานสัมมนา
ช่วงหนึ่งที่วิทยากรทั้งหลายไม่สามารถรายงานได้ เพราะติดขัดเรื่องความเร็วและช่องทางของเน็ต กำลังฮึดฮัดอึดอัดกันอยู่
ทันใดนั้น น้องเอกก็ร้องออกมาด้วยความดีใจที่เห็นพลังของเม้ง รวบรวมและทำสรุปรายงานผลของงานสัมมนาในขณะนั้น
ทำให้พวกเราทุกคนทึ่งมากๆ
และทำให้อาจารย์อยากรู้จักน้องขึ้นมา
จึงก่อให้เกิดกอดออนไลน์ หลังจากนั้นครับ
กลับมาจะกอดอีกครั้ง เอาให้สะใจ :)
ระวังสาวๆทั้งหลายในบันทึกอาจารย์รุมกอดด้วยครับ :)
พบหนุ่มรูปงามท่านหนึ่งค่ะ...ไม่ชมหรอกว่าหล่อเพราะรู้สึกเจ้าตัวจะปลงสังขารซะแล้ว......
อ.ศักราช ฟ้าขาววาดไว้ที่ ทายสิครับว่าเป็นลายเส้นใคร ค่ะ....ติ๋วเลยขอจิ๊กไปลงบันทึกแล้วค่ะ