คอยหมั่นหาเวลาให้กันและกัน


ครูอ้อยกับครอบครัวมักจะไม่มีเวลาให้กัน ต่างคนต่างมีภารกิจ หน้าที่ใครหน้าที่ท่าน จึงไม่ค่อยมีเวลาให้กันและกัน ระยะนี้ครูอ้อยเปลี่ยนแผนใหม่ หมั่นหาเวลาให้กันและกันบ้าง รู้สึกมีความสุขมากๆค่ะ

เมื่อถึงเวลาจะไปทำภารกิจเกี่ยวกับครอบครัวของพ่อบ้านที่ต่างจังหวัด  ครอบครัวครูอ้อยจะต้องใช้รถยนต์คู่ไปทุกครั้ง  เผื่อว่าเวลากลับจะได้บรรทุกอาหารการกินกลับมาด้วย

แต่คราวนี้ ครูอ้อยกับพ่อบ้านเห็นพ้องต้องกันว่า  สงสารรถยนต์คู่ชีพ เพราะ..เธอทำงานหนัก  สมควรแก่การพักผ่อนสักที

จึงตกลงว่า..จะต้องเดินทาง  ด้วยรถไฟไทย

พ่อบ้านเป็นผู้ดำเนินการเรื่องนี้  ตั้งแต่จองตั๋วเดินทาง  และนัดวันเดินทาง  ตลอดจนวางแผนการเดินทาง

โชคดีพ่อบ้านทำงานรถไฟ  ดังนั้น  การจองตั๋วรถไฟ  ไม่ต้องกังวล

ครูอ้อยก็ไม่ได้คาดการณ์อะไรเกี่ยวกับการเดินทาง เพราะมีพ่อบ้านเดินทางไปด้วย  จะต้องกลัวอะไร

ออกจากบ้านแต่เช้า  กระเป๋าเดินทางใบย่อมๆ  คนละ 1 ใบ  ขึ้นแท็กซี่ไปลงสถานีรถไฟบางซื่อ

   

เหลือเวลาอีกตั้ง 1 ชั่วโมง  พ่อบ้านจึงชวนกินข้าวเช้าก่อนคนละ 1 จาน หน้าสถานนีนั่นล่ะง่ายดี  ยังร้อนๆด้วย

แล้วก็นั่งคุยกันในระหว่างรอรถไฟ  คุยเรื่องโน้นนี้  จนเกือบจะหมดเรื่องคุยแล้วรถไฟก็มา

ครูอ้อยเริ่มรู้สึกว่า......ดีจังเลย  การเดินทางทางรถไฟนี่  ทำให้ครูอ้อยได้คุยกับพ่อบ้านอย่างมากมาย  โดยไม่ต้องกังวลเรื่องการขับรถ

และก็ได้นอนหลับพักผ่อนไประหว่างรถไฟวิ่งด้วย..ไม่ต้องนั่งมองทางระหว่างการขับรถ

รถยนต์ก็ไม่เก่า ค่ารถไฟก็ไม่แพง  ไม่ต้องเติมน้ำมันคราวละ พันกว่าบาทด้วย

   

เมื่อถึงจังหวัดนครราชสีมา  พี่เขยกับน้องสาวคนเล็กของพ่อบ้านมารับที่สถานีรถไฟนครราชสีมา  เวลาเที่ยงวันกว่าๆ แล้ว  ครูอ้อยกับลูกสาวคนเล็กหิวข้าวกลางวัน จึงแวะกินอาหารกลางทางก่อน  พ่อบ้านกับพี่เขยก็กินกันอย่างสนุกสนาน

 กินจนอิ่มแล้ว  พวกเราทุกคนก็ออกเดินทาง

พอมาถึงบ้าน  พ่อบ้านก็โชว์ฝีมือการปรุงอาหาร  ซึ่งพี่สาวกับพี่เขยเตรียมอาหารสดไว้แล้ว  มีอาหารที่ครูอ้อยชอบมากๆ  คือ  ปลาช่อนหม้อปลาร้า  ต้มยำปลา

ตกเย็นเราพากันไปเยี่ยมคุณยายของพ่อบ้าน  และแวะเก็บผักปลอดสารพิษมากินด้วย

 

   

อากาศดีมาก  ครูอ้อยชอบบรรยากาศแบบนี้ ที่ไม่ต้องรีบเร่ง  นั่งแช่คุยกันได้นาน   ความมีน้ำใจของคนในชนบท น่ารัก

พอกลับมาบ้าน  ถึงเวลากินข้าว  ครูอ้อยได้นั่งคุยกับ  พ่อบ้าน  และพี่เขย คุยเรื่องต่างๆมากมาย  ตามแต่เราอยากจะคุย  

ครูอ้อยอยากมีบรรยากาศอย่างนี้อีก บอกกับพ่อบ้านเสมอว่า  อยากกลับไปอยู่ชนบทแบบเดิมของเรา  จะมีโอกาสไหมนี่

แค่นี้....ครูอ้อยก็รู้สึกว่า  มีความสุขกับการที่หมั่นหาเวลาให้กันและกัน.....

หมายเลขบันทึก: 71413เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2007 11:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:58 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)
บ่นเรื่องชนบทอีกแล้ว ย้ายไปอยู่ชนบทเหอะครับ
การเดินทางด้วยรถไฟ ได้บรรยากาศอีกแบบนะครับ รับรองว่า มีเรื่องมาเล่าอีกเพียบ แม้ว่า อาจจะไม่สะดวกเท่ากับเอารถไปเอง

แต่ช่วงเวลาที่ไม่สะดวก จะได้มีเวลาดูแลกันและกันมากขึ้น

...เอ๊ะ เขียนให้ผิดคนรึเปล่า
ครูอ้อยเลยวัยหวานมาแล้วนี่นา

ความสุข ที่สุดบรรยายได้หมดจริงๆเลยครับ ครูอ้อย

ดีแล้วครับ ไปพักผ่อนแถวชนบทบ้างจะได้รู้ว่ามีความแตกต่างกันอย่างไร ผมชอบชนบทมากกว่าครับ อากาศดี ไม่ต้องรีบเร่งเหมือน กทม.ครับ ไปไหนต้องเผื่อเวลาหลายชั่วโมง......ทำให้สภาพจิตใจ..เสียหายหมดครับ เครียดกับการเดินทาง
  • ผมเคยนั่งรถไฟไปภาคใต้ ตีตั๋วนอนและนั่นคือครั้งแรกของการตีตั๋วนอน...ชอบบรรยากาศมากเลยครับ โดยเฉพาะทิวทัศน์ทุ่ง และเขา ตามรายทาง
  • สำคัญดังว่าแหละครับ เรามีเวลาคิดโน่นคิดนี่ (ที่ไม่ซีเรียส)  ได้อย่างรื่นรมย์โดยไม่ต้องพะวงกับการขับรถ เพราะมีคนขับให้แล้ว
  • แต่ครั้งนั้น..ก็หดหู่นะครับ เพราะช่วงนั้นเพิ่งมีข่าวผู้หญิงถูกล่วงเกินในตู้รถไฟ
  • และยังใฝฝันว่าสักวันจะพาครอบครัวไปนั่งรถไฟสักครั้ง

อยากไปจัง

เมื่อไหร่เชียงรายจะมีรถไฟน้อ อิจฉามีคนรถไฟใกล้ตัว

แต่หมอหน่อยมีบรรยากาศชนบทแล้ว 

 ให้ครูอ้อยอิจฉาบ้างนะ

รวิวรรณ

สวัสดีค่ะคุณบอน

  • อยากย้ายไปอยู่ชนบทค่ะ  แต่ภารกิจยังไม่สำเร็จเลยค่ะ
  • เขียนถูกแล้วค่ะ  ครูอ้อยอยู่ในวัยหวานตลอดชีวิตค่ะ  เพราะ  ยังชื่อ  อ้อย  อยู่ค่ะคุณบอน

ขอบคุณค่ะ  ..สำหรับทุกสิ่ง

สวัสดีค่ะ  คุณ ตาหยู

  • ความสุข  อยากเขียนมากๆกว่านี้  เกรงว่าจะมีคนยี้
  • แต่กล้าจะเขียนค่ะ 

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ Mr_Jod

  • ครูอ้อยปล่อยวางจริงๆกับภารกิจที่มีอยู่ 
  • เมื่อไปแล้วคิดว่าจะมีความสุข  ก็มีความสุขจริงๆค่ะ

ขอบคุณค่ะ 

สวัสดีค่ะคุณหมอหน่อย

  • ไม่ต้องมาอิจฉาครูอ้อยหรอกค่ะ
  • ครูอ้อยต้องอิจฉาคุณหมอต่างหาก
  • อากาศก็ดี  น่าสบายออกอยู่ต่างจังหวัด ใช่ไหมคะ

ขอบคุณค่ะ

  • หมั่นหาเวลาให้กัน  มองหน้ากัน  และอย่าสงสัยว่า..ทำไมเรารักเขามากเหลือเกิน
  • เพราะคำตอบอยู่ที่ว่า...เพราะเขารักเรามากเช่นกัน

อย่าปล่อยให้ต้นระแวงมันมาอยู่ระหว่างกลางใจเรา

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท