วันหนึ่ง..ฉันก็นึกสนุกลุกขึ้นมาวาดภาพโดยใช้โปรแกรม
paint
แล้วพอวาดเสร็จก็นึกขำกับฝีมือของตัวเอง
รีบส่งแนบไฟล์ไปอวดพี่สาวคนสวย <คลิก>
รูปฉัน..
นี่ก็ฉัน..
พี่คนสวย
และ ฉันกับเธอ
พอเธอได้เห็นก็ขำใหญ่ บอกว่า
"รู้อะไรไหม?.. นั่นล่ะ
ต้อมเป็นแบบนั้นจริงๆ"
และเธอสัญญาว่าจะลองใช้เจ้าโปรแกรม paint ดูบ้าง
และผ่านไปได้ไม่กี่วัน..เธอก็ส่งภาพของเธอมาให้ฉันดู
เธอบอกว่า
"ภาพที่พี่ส่งมาให้นั้น
ทุกภาพเกิดขึ้นเป็นภาพที่ไม่ได้มีร่างใดๆ ในหัวเลย
มันเกิดขึ้นได้เองจากเส้นแรก
และจากนั้นจินตนาการก็เกิดขึ้น
พี่ไม่เคยได้ฝึกมาจากไหน
ก็เห็นของต้อมเป็นครั้งแรกในวันนั้นก็จึงอยากลองทำดูบ้าง
น้องเลขาของพี่บอกว่ามีโปรแกรมนี้ค่ะ
แค่นั้นเอง..
จากนั้นพี่ก็ลองร่างเส้นแรกขึ้นมา
ตอนนี้พี่ก็พอจะเข้าใจขึ้นมานิดหน่อยว่าโปรแกรมนี้ทำอะไรได้บ้าง"
ภาพที่ฉันโปรดปรานนักหนา
มันดูเหมือนภาพวาดสีน้ำมันบนผืนผ้าใบมากกว่าจะทำได้เองในโปรแกรม
paint นะ ฉันว่า...
เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น....
ฉันงอนพี่สาวคนสวย
ก็ดูสิ..พี่คนสวยเป็นใครกันแน่???????
ก็พอจะรู้ว่าพี่ชอบงานของ Monet, Manet, Vangoh,
Sisley และศิลปินมากมาย แต่พี่คงจะไม่ได้มีฝีมือขนาดนี้
และนี่อะไรกัน???????
ทั้งลายเส้นและความรู้สึก
ทั้งการจัดวางองค์ประกอบ
ฉันไม่คุยกับพี่สาวคนสวยจนกระทั่งเธอสงสัยว่าทำไมฉันถึงดูเงียบๆ
ไป ฉันกลับบอกเธอไปว่า.. "ต้อมไม่รู้จักพี่เลยสักนิด
พี่เป็นใครกันแน่?"
ก็ดูครั้งแรกของฉันกับครั้งแรกของเธอสิ
ทำไมของฉันมันดูเป็นเพียงแค่ลายเส้นธรรมดา
แต่ของเธอกลับเหมือนงานของศิลปินเลย
งอน++ กระทั่งเธอบอกว่า.. "พี่เองก็วาดอย่างที่ต้อมวาดไม่ได้นะคะ
ลายเส้นที่มีความน่ารักแบบนั้น"
ที่ฉันงอนก็เพราะรู้สึกว่าพี่เก่งจัง
และทำไมพี่ไม่เคยบอกฉันว่าพี่วาดรูปได้สวย
มันทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองนั้นแตกต่างไปจากพี่ที่ทั้งสวย
ทั้งเก่ง แต่..ถึงอย่างไร
ฉันก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้พูดคุยกับพี่
ก็พี่เป็นพี่สาวที่อยู่กับฉันมาโดยตลอดระยะเวลาสองปี
ทั้งๆ ที่เราก็คุยกันเพียงตัวอักษร ทั้งๆ
ที่เราก็เคยเจอกันเพียงแค่ครั้งเดียว
หากแต่ในทุกวัน..เรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นก็เสมือนเกิดขึ้นได้จริงๆ
พี่ว่าพี่รู้สึกเหมือนฉันเป็นน้องน้อยตัวอ้วนกลมแสนซนที่ชอบวิ่งเข้ามานอนหนุนตักอุ่นๆ
หรือตอนงอแง-ร้องไห้ ก็ป้ายน้ำตาป้อยๆ
พอหายขุ่นใจก็วิ่งปร๋อออกไปวิ่งเล่น ร่าเริงแจ่มใสขึ้นมาเชียว
หรือเวลาหงุดหงิดกันก็คล้ายเราสะบัดกันไปสะบัดกันมา
พี่ออกจะนิ่งๆ มาและฉันก็นิ่งๆ เย็นๆ
กลับไปเหมือนกัน ยิ่งเมื่อไหร่ที่มีอาการ
"เชอะ" ขึ้นมาล่ะก็ speak English
กันเลย
ค่ะ
พอดีเมื่อวานพี่คนสวยติดประชุม
ฉันก็เลยกลับไปเปิดเมล์เก่าๆ อ่านดู
และพอเห็นภาพของพี่ก็เลยนึกอยากนำมาเล่าและนำมาฝากกัน
เผื่อจะมีพี่ๆ คนไหนสนใจลุกขึ้นมาปล้ำกับเจ้าโปรแกรม paint บ้าง
^^
ป.ล. ใครอยากอ่านหนังสือของเรา
(พี่คนสวยกับน้องกะเหรี่ยง)
ก็ช่วยไปเร่งท่านพี่ขจิตให้ตรวจการบ้านให้เสร็จเร็วๆ หน่อย
อิอิ
คาดว่าไม่เกินเดือนหน้านี้แน่นอนค่ะ ที่จะได้อ่าน
love letter ฉบับพี่กับน้อง ^^
*************************************************************
พี่สาวคนสวยฝากบอก
>>
เขียนถึงต้อมเสร็จก็วิ่งเข้าประชุม
เรื่องการประชุมใหญ่พร่งนี้ล่ะค่ะ
เสร็จก็เกือบบ่ายโมงออกไปทานอาหารกัน กลับมาถึงก็ งก
งก เรื่องงานค่ะไม่ใช่เรื่องเงิน
พี่ก็ชอบมากๆ ที่ต้อมมีรายการพี่น้องชวนวาดรูปน่ะ เพื่อนๆ
พี่ๆ ต้อมก็เพลินกันเลย
รูปที่พี่จ๊ะทำมาให้นั้นน่ะ น่ารักดี
น่ารักมากเชียว ต้อมลองกลับไปดูสิคะ
เป็นรูปที่มีอารมณ์
แสดงอารมณ์ออกมาได้..แม้เพียงไม่กี่เส้น
และเธอสลับที่ให้หน่อยก็ได้อีกอารมณ์ที่สมบูรณ์จริงๆ นะคะ
อารมณ์ที่พี่โอ๋ๆๆๆ น้องน่ะ
พี่ฝากชื่นชมเธอด้วยนะคะ และที่สำคัญฝากขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจชมรูปที่พี่วาดด้วย
เพราะต้อมแท้ๆ พี่เลยหน้าบานไปด้วยเลย ขอบคุณ
ค่ะ
รูปนี้ "โอ๋ๆๆ น้อง"
..ฝีมือพี่คนนี้ ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี