การเดินทางอันแสนยาวไกล
สาเหตุที่ทำให้แป้นรู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้แสนยาวนานนั้น ก็เนื่องมาจากเดือนนี้ แป้นได้หนีเที่ยวตั้งแต่ปลายเดือนที่แล้ว จนล่วงเลยมาถึงกลางเดือนต่อมา นั่นก็คือเริ่มจากวันที่ 25 พฤศจิกายน จนถึงวันที่ 11 ธันวาคม รวมแล้วก็ 17 วัน โอ้โห นับแล้วเกือบครึ่งเดือนแน่ะ ที่มีโอกาสได้อู้งานไปเที่ยวในที่ต่างๆ การเริ่มต้นท่องเที่ยวครั้งนี้เริ่มต้นได้สวยงาม แต่ตอนจบไม่ค่อยงดงามอย่างที่ใจต้องการ โดยเริ่มจาก วันที่ 25-27 พฤศจิกายน แป้นได้มีโอกาสไปทัศนศึกษากับเพื่อนๆที่เรียน ป.โทด้วยกัน ณ ประเทศมาเลเซีย เหตุผลที่บอกว่าเริ่มต้นได้สวย เพราะ การไปเที่ยวครั้งนี้สนุกสุดๆ อาจจะมีสาเหตุมาจากที่เราได้ไปกับเพื่อนๆ ทำให้เรารู้สึกสนุกกันตั้งแต่ยังไม่เริ่มเดินทาง เพราะวันก่อนเดินทางเรายังนัดสังสรรค์กันอยู่เลย ดังนั้นในวันแรกที่เริ่มเดินทางทุกคนจึงตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวและใช้ชีวิตด้วยกันถึง 3 วัน ทั้งๆที่ก็เคยไปเที่ยวแบบนี้กันมาบ้างแล้วก็ตามแต่ก็เป็นแค่การเที่ยวในประเทศเท่านั้น ดังนั้นเมื่อมีโอกาสได้ไปเที่ยวต่างประเทศกัน ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ประเทศเพื่อนบ้าน และต้องสื่อสารโดยใช้ภาษาอังกฤษตลอดเวลา ก็ตาม เราทุกคนก็ยังมุ่งมั่นในการเดินทางครั้งนี้มาก โดยยึดคติในการเอาตัวรอดในต่างแดนด้วย concept รวมกันเราอยู่ ทิ้งชั้นแกตาย
การเดินทางครั้งนี้เราติดต่อบริษัททัวร์ในการนำเที่ยว โดยนัดเจอกันตอนหกโมงเช้าที่ หน้าสถานีรถไฟหาดใหญ่ แต่เนื่องจาก เรามีกัน 50 กว่าชีวิต จึงแบ่งการเดินทางออกเป็นรถบัส 2 คัน โดยคันแรกจอดรับที่หาดใหญ่ อีกคันจอดรับที่สงขลา แก๊งค์แป้นก็เลยรวมตัวกันที่หาดใหญ่ และเนื่องจากเรามีความมุ่งมั่นกันมากทุกคนจึงตรงต่อเวลาโดยพร้อมเพรียงกันที่จุดนัดหมายตอน 6 โมงตรง ซึ่งก็มีเพื่อนๆหลายคนมาตรงเวลาเช่นกัน แต่ก็มีบ้างที่มาสาย แต่ก็ไม่เกิน 6.30 น. ทุกคนจึงคิดว่าการเดินทางครั้งนี้คงตรงตามหมายกำหนดการแน่นอน แต่แล้วความล่าช้าก็มักจะเกิดขึ้นกับนิสัยคนไทยเสมอ เพราะมีเพื่อนคนนึงมาสาย แต่ก็ยืนยันว่าจะมา พวกเราจึงต้องรอคุณเธอกันอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง ดังนั้นเมื่อผู้มาสายเดินทางมาถึงจึงโดนประนามจากเพื่อนๆกันถ้วนหน้า และแล้วเราก็สามารถเดินทางออกจากหาดใหญ่ได้ ตอน 7.00 น. และกว่ารถจะเดินทางไปถึงด่านชายแดนสะเดา ก็เวลาเกือบ 8 โมง เราจึงต้องรีบทำเวลาเพื่อไปให้ถึงปีนังก่อนเที่ยงเพื่อไปดูงานที่บริษัทผลิตเกี่ยวกับเหล็กที่ใหญ่ที่สุดในมาเลเซีย ซึ่งพวกเราได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีรวมทั้งอาหารเที่ยงที่แสนอร่อยและที่นั่นเอง กลุ่มพวกแป้นซึ่งนิยมการสร้างมิตรภาพใหม่ ก็ได้รู้จักเพื่อนต่างแดนคนใหม่เพิ่มขึ้นอีกคน สำหรับการสร้างมิตรภาพใหม่ เราสามารถพูดคุยกันได้เหมือนคนรู้จักกันมานาน เอ๊ะเหมือน Gotoknowเลยเนอะ ขนาดไม่เคยเจอหน้ากันเราก็สามารถคุยกันได้เหมือนเป็นเพื่อนกันมานานวันนี้ขี้เกียจพิมพ์แล้ว เอาไว้พรุ่งนี้ถ้าว่างค่อยมาเล่าต่อดีกว่า
อิอิ รู้นะมีคนคงแอบบ่นถ้าอ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ ยังไม่มีสาระอะไรเลย แถมยังเล่าอะไรครึ่งๆกลางๆอีก แต่หน่านะ อย่าเพิ่งงอนกันเลย ก็คนมันขี้เกียจนี่นา ก็ต้องทำใจนะคร้าบบบพี่น้องคร้าบบบบ
ก็บอกแล้วว่าเรื่องการเดินทางที่แสนยาวไกล ถ้าเล่าวันเดียวจบก็ไม่ยาวอะดิ นี่แค่วันเดียวนะเนี่ย เหลืออีกตั้ง 16 วัน จะมีคนกล้าเข้ามาอ่านมั้ยเนี่ย....
โปรดติดตามตอนต่อไป.........
ความเห็น (4)
ไม่ได้ยอ และไม่ได้ชม รวมทั้งไม่ใช่หน้าม้านะคะ แต่เห็นว่าคุณ PAN เขียนได้ดี มีสาระแทรกอยู่ในความ"ไม่มีสาระ"ที่ตัวเองชอบพูดถึง จะรออ่านนะคะ...16 ตอนนี่เรื่องจ้อยเลย ตามได้อยู่แล้ว สนุกๆแบบนี้
อ้อ...ถ้าพยายามเว้นช่วงบ้าง และเปลี่ยนสีฟอนท์เป็นช่วงๆ ก็จะช่วยให้อ่านง่าย สบายตา น่าสนุกขึ้นด้วยนะคะ
ขอบคุณที่นำเรื่องสนุกๆมาเล่าต่อ นะคร้าบ....(ชักติด)
แอบเขียนก็แบบนี้แหละค่ะพี่โอ๋ เพราะถ้าม่รีบเดี๋ยวโดนหัวหน้าดุเอา ข้อหาอู้งาน เลยเขียนแบบไม่ได้ตรวจสอบ อิอิ
รูปประกอบสไลด์ สวยมากค่ะ ทุกรูปเลย
งานนี้ น้องสาวพี่ ไม่มีข่าวดี ไม่ได้แล้ว