พอดีช่วงนี้  หากผ่านหน้าบันทึกรวม GotoKnow  ก็จะเห็นรายงานของนักศึกษา  นักเรียนเยอะหนาตาพอสมควร

เลยสะดุดความคิด    ว่าตอนที่เรายังเรียนหนังสืออยู่ก็เหมือนกัน  ต้องทำรายงานส่งอาจารย์     ผมมารู้จักการทำรายงานส่งอาจารย์เป็นครั้งแรกในชีวิต   เมื่อตอนเข้าเรียน  ม.1    ที่โรงเรียนเขาจะมีสมุดเขียนรายงาน   และปกรายงานขาย    เลยทำให้ผมเข้าใจในตอนนั้นว่า   มันต้องมีอุปกรณ์อย่างที่กล่าวมาจึงจะทำเป็นรายงานได้    พอพูดถึงรายงานก็จะนึกภาพของสิ่งนั้นขึ้นมาที่เดียว

ต่อมาๆ   โลกของผมค่อยๆเปิดออก   กว้างขึ้น  กว้างขึ้น    รายงานในความเข้าใจของผม      หน้าตามันก็ค่อยๆเปลี่ยนไป

ตอนที่เรียนระดับอาชีวะ  และถัดมาอุดมศึกษา   ก็เคยนึกเหมือนกันว่า   เอ๊ะ!    รายงานที่ส่งกันเยอะๆ เนี่ยะ    อาจารย์เขาจะอ่านบ้างหรือเปล่าหน้อ?    เพราะต้องอ่านรายงานของนักเรียนทุกคน    หน้าตารายงานก็คล้ายๆกัน   เนื้อหาก็ลอกกันไป  ลอกกันมาคล้ายๆกันอีก    อาจารย์จะเบื่อหรือเปล่า?     แล้วนักเรียนเคยแลกเปลี่ยนกันอ่านกันเองบ้างหรือเปล่า?   ทำไมรายงานของนักเรียนจึงไม่ถูกจัดอยู่ในห้องสมุดบ้าง?   หรือว่าต้องตีพิมพ์เท่านั้นจึงจะมีสิทธิ์เข้าไปวางบนหิ้งหนังสือได้?

และถึงปัจจุบันก็ยังมีคำถามเกี่ยวกับการทำรายงาน   อาทิ     เป้าหมายของการให้นักเรียนทำรายงานเพื่ออะไร? (ที่มากกว่าการให้คะแนน)       ทำไมรูปแบบการเขียนรายงานส่งครูยุคปัจจุบัน  ดูยังงัยก็ไม่ค่อยต่างจากเมื่อ 10 ปีที่แล้วซักเท่าไร?     กุศโลบายที่ต้องการให้นักเรียนได้เรียนรู้จากการทำรายงานนั้น  ทำได้อย่างไรบ้าง?     รายงานที่เต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียนเอง  มีอยู่ที่ไหนบ้าง?  เป็นอย่างไร?  มีเก็บรวบรวมไว้บ้างหรือไม่?  และอื่นๆอีกมากมาย

กะไว้ว่าพอลูกสาวผมโตเข้าโรงเรียนเมื่อไหร่   ผมคงต้องเล่นบท "คุณอำนวย"  พาลูกสาวเรียนรู้เรื่องการทำรายงานเองด้วย     เลยอยากจะขอความรู้จากผู้มีประสบการณ์ท่านอื่นๆด้วยนะครับ    หากท่านใดมีเรื่องเล่าความประทับใจเกี่ยวกับการทำรายงาน  การเขียนรายงาน   การเรียนรู้จากรายงาน  หรืออะไรต่อมิอะไรจากรายงาน   หากท่านเล่าให้ฟังบ้างก็จะเป็นประโยชน์มากเลยครับ