เช้านี้แม้จะเป็นวันพ่อ แต่พวกเรา(ผู้เขียน + นายดำ) มาอยู่เวรตามปรกติ วัดหยุดชดเชยของทั้งเดือนนี้ต้องมาอยู่เวร (อยู่บุญ) ชดกับช่วงที่ตัวเองไปงานมหกรรม KM และหนีเวรไป 1 เสาร์ 

ไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็เห็นแต่เสื้อเหลืองพร้อมใจกันทำกิจกรรม Big Cleaning Day ย่อ ๆ ว่า BCD เป็นสากลรึเปล่าไม่แน่ใจ?  ผู้เขียนชักจะติดคำย่อซะแล้วหมู่นี้ 

               คุ้นหน้าคุ้นตากันดีใช่มั๊ยค๊ะ ว่าใครเป็นใคร

                 มีความพยายามมาก ๆ ค่ะ

                 ผู้เขียนถ่ายจากหน้าห้องเคมีคลินิกนี่เอง

ผู้เขียนชื่นชมในความเสียสละของหลายๆ คนมากค่ะ ทำให้นึกไปถึงวันที่ได้ฟังศาสตราจารย์ภิชาน ไกรฤทธิ์ บุญยเกียรติ ปาฐกถาพิเศษ "การขับเคลื่อนเครือข่าย KM ในประเทศไทย" เล่าความแตกต่างของนิสัยคนญี่ปุ่นกับคนไทย กับการทำความสะอาดกระจก

ศ.ภิชาน เล่าว่าเคยไปญี่ปุ่นมาและเห็น...

คนทำความสะอาดกระจกของญี่ปุ่น--เริ่มเช็ดกระจกบานแรกตั้งแต่เช้า ยกและถอดออกมาเช็ดทีละบาน ๆ  จนกระทั่งบานสุดท้ายก็พลบค่ำ อีกทั้งเมื่อเช็ดเสร็จก็ยังยกมือไหว้กล่าวขอบคุณกระจก ที่ทำให้มีงานทำ มีความภูมิใจในอาชีพ

คนทำความสะอาดกระจกของไทย --เช็ดกระจกแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ กลัว ๆ กล้า ๆ คนจะเห็น เพราะเขาไม่ภูมิใจในอาชีพของตนนั่นเอง

ผู้เขียนว่าก็คงไม่ทุกคนหรอกน๊ะ แต่ตามประสาธรรมชาติผู้หญิง รู้อะไรก็เล่าต่อ เลยนำไปเล่าให้นายดำฟัง นายดำบอกว่า คนไทยส่วนใหญ่สอนให้นับถือคนที่มีการศึกษาสูง ๆ อาชีพดี ๆ ก็น่าจะไปปลูกฝังเด็กๆ ซะใหม่ ให้นับถือคนที่ความดี คนที่ทำงาน มีความซื่อสัตย์ สุจริตสิ..

อะโหย๋ว โหย๋ว อึ๋ยส์!!! ดีค่ะดี.....เห็นด้วย เห็นด้วย แต่ไม่รู้ทำไง?? เริ่มจากตัวเราเองก่อนก็แล้วกัน