คำแนะนำนี่ เป็นประโยชน์สำหรับหลาย ๆ ท่านที่อยากเป็นนักเขียน จะได้นำไปใช้ในการนำเสนอผลงานได้นะค่ะ

ขอบคุณพี่จูนมากค่ะ 

สวัสดีค่ะน้องมะปราง

ขอบคุณมากค่ะ ^__^

สวัสดีครับ คุณ k-jira

         ข้อมูลและคำแนะนำยอดเยี่ยมมากครับ ชื่นชมสุดๆ สมกับเป็นคนรักการเขียนครับ :-)

         ผมคิดว่ามีเนื้อหาใน GotoKnow หลายเรื่องที่น่าจะ "ขายได้" เพราะเป็นประโยชน์ น่าสนใจ

         ที่สำคัญก็คือ ผมเชื่อมั่นลึกๆ ว่า เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ใน GotoKnow นี่มีทั้งคุณภาพและประสบการณ์ชีวิตอันควรค่าแก่การเผยแพร่อย่างยิ่ง  

         ดังนั้น การเผยแพร่จึงไม่น่าจะจำกัดอยู่แค่การเขียนผ่าน Net เท่านั้น แต่ถ้าเป็นรูปแบบอื่นๆ ได้ด้วยก็จะดีมาก และหนังสือก็คือ สื่อคลาสสิค สื่อหนึ่งในบรรดาสื่อทั้งมวล...ใช่ไหมครับ?

         ในส่วนของนิยาย เรื่องสั้น หรือวรรณกรรมประเภทอื่นๆ (เช่น ร้อยกรอง) หากมีเพื่อนชาว GotoKnow คนไหนเกิดแรงบันดาลใจ นำไปตีพิมพ์สำเร็จ ก็ต้องนับว่าเป็นกุศลที่เกิดจากบทความของคุณ k-jira...มารอลุ้นกันดีกว่าครับ

         ขอขอบคุณอีกครั้งครับ สำหรับสาระอันเป็นประโยชน์นี้  :-)

ขอบคุณค่ะอาจารย์

ก็หวังว่าบทความนี้ จะพอมีประโยชน์บ้าง ไม่มากก็น้อยแก่ผู้สนใจนะคะ

จะว่าไปก็พอรู้จักกับ บ.ก. อยู่บ้าง หากท่านใดเขียนจบไว้ แต่ยังเขินๆไม่กล้าส่ง ก็บอกได้นะคะ เผื่อจะได้แนะนำให้ (แต่จะได้ตีพิมพ์หรือไม่ นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่งนะ ^^ )

แต่ถ้าหายังไม่มั่นใจ อยากจะลองตลาดผู้อ่านอ่อน แนะนำให้นำเรื่องของท่าน ไปโพสต์ให้ผู้อ่าน ลองอ่านกันพลางๆ ในเวบนิยายออนไลน์ ถ้าเรื่องของท่าน ได้รับความนิยมตรงนั้น ไม่เพียงจะมีฐานผู้อ่านอยู่ระดับหนึ่งขึ้นมาแล้ว ก็จะมีโอกาสสู่ สนพ. ได้เร็วขึ้นด้วย

^_________^

(เพิ่มเติม)  เกี่ยวกับการส่งเรื่องย่อให้ สนพ.

มีน้องคนหนึ่งเคยถามไว้ว่า "หากจะเขียนเรื่องย่อแนบไปกับต้นฉบับนิยายเพื่อให้สนพ.พิจารณานี่ต้องเขียนประมาณไหนคะ..."

คุณปิ่นลดา นักเขียนนิยายและสารคดีผู้เคยมีผลงานลงใน "สกุลไทย" และเจ้าของผลงาน "อรุณรุ่งที่มัสยิปานา" ได้เคยแนะนำไว้ว่า

เรื่องๆหนึ่งนี่ ถ้าเป็นไปได้ ควรย่อให้เหลือแค่ ๑ หน้าเท่านั้น เพราะถ้ามันยาวกว่านี้ อ่านแล้วน่าเบื่อจริงมั้ยคะ

สิ่งที่ตนเองมักทำเวลาย่อเรื่อง

1. ธีมของเรื่อง แก่นของเรื่อง เป็นไปได้ใส่ไว้ในย่อหน้าแรกเพื่อเรียกความสนใจเป็นวิธีการที่ดีอย่างหนึ่ง
2. เล่าเรื่องด้วยสายตาของบุคคลที่สาม อันนี้คือเล่าเรื่องเหมือนเราเป็นคนอ่านเรื่องนี้ ให้คิดไว้ว่า เมื่อ บก.อ่านจะได้เข้าใจได้ง่ายๆ
3. พยายามจำกัดไว้ที่หนึ่งหน้า ถ้าไม่ได้ไม่ต้องซีเรียส แต่อย่าให้ยาวมากนัก

คุณการบูร สุขวิไล ของสนพ.พิมพ์คำ-สถาพร ปริ้นเซส ก็เคยแนะนำไว้ว่า

สำหรับผมคิดว่า แค่ 1 หน้ากระดาษ ก็เพียงพอแล้วครับ และชอบเรื่องย่อ ที่นักเขียน เขียนขึ้นสดๆ โดยไม่มีการเปิดต้นฉบับดูด้วย เพราะเราจะจับอารมณ์งานและสิ่งต่างๆ ได้มาก 

แต่ตอนเป็นบ.ก.นิตยสารกุลสตรี ประทับใจเรื่องย่อของนักเขียนท่านหนึ่งที่ส่งมา ก็คือ ทำมา 2 ชุด...ชุดแรก 1 หน้าสรุปภาพรวมของเรืองมาให้ และอีกชุดทำมาให้ 7 หน้าโดยดึงสถานการณ์ของแต่ละฉากมาไล่เรียงกันเลย

และผมก็เลือกนวนิยายเรื่องนั้นมาตีพิมพ์ในนิตยสาร........ครับ

(ปล.ของบ.ก.ท่านอื่นๆ ผมไม่รู้นะครับ คิดว่าแต่ละคนน่าจะมีทริคที่แตกต่างกัน)

 

ขอขอบคุณ k-jira ...

• ขอขอบคุณสำหรับบันทึกทรงคุณค่า... สาธุ สาธุ สาธุ

คุณ k-jira ค่ะ ขออนุญาตแนะนำบันทึกนี้ให้แก่สมาชิก GotoKnow นะค่ะ

Blog to Book: แนวทางการพิมพ์หนังสือกับสำนักพิมพ์

ขอบคุณมากค่ะ :)

สวัสดีค่ะ คุณหมอ วัลลภ พรเรืองวงศ์ และคุณ คนชอบวิ่ง     ขอบคุณที่แวะมาค่ะ ^_^

สวัสดีค่ะ อาจารย์  จันทวรรณ ปิยะวัฒน์ ด้วยความยินดีค่ะ  ขอบคุณที่แนะนำบันทึกนี้ให้ค่ะ

^__^

สวัสดีค่ะ ปัทเข้ามาตามบันทึกที่อาจารย์จันทวรรณแนะนำไว้ค่ะ ^_^
โดยส่วนตัวแล้ว ไม่เคยลองเขียนค่ะ แต่ชอบอ่านมากกว่าค่ะ แต่ก็ได้รับความรู้มากทีเดียวค่ะสำหรับบันทึกนี้ เผื่อวันนึงจะเบื่อที่จะอ่านของคนอื่นแล้ว แล้วกลับมาเขียนของตัวเองจะได้นำเอาบทความนี้มาใช้น่ะ ขอบคุณมากค่ะ

เข้ามาขอบคุณอีกทีด้วยค่ะ    แอบแวะมาอ่านสองสามหนแล้ว   ชอบ....   มีคำถามด้วย  แต่จดใส่กระดาษแล้ววาง  หันมาอีกทีหายไปแว้ว..ว.. 

คุณ k-jira เขียนขั้นตอนได้ละเอียดดีมากๆเลยค่ะ ชอบการบอกธีมของเรื่องในย่อหน้าแรกจังเลย  (เพื่อนที่เป็น บก. บอกว่าชอบมากๆ)  

แปลกใจอยู่บ้างที่ว่า บางที่อาจไม่ได้ช่วยดูภาษาให้เราอย่างละเอียดปราณีต  และเห็นจริงตามนั้นด้วยค่ะ  รู้สึกเสียใจเพราะเป็นการลดทอนคุณค่างานเขียนที่ผู้เขียนบรรจงสร้าง   

ที่จริงงานพิสูจน์อักษรเป็นงานที่แสดงถึงความรับผิดชอบสูงสุดของผู้ผลิต  แต่ขณะเดียวกันก็เป็นงานปิดทองหลังพระด้วย  ถ้าไม่มีอะไรผิดเลย ก็อาจไม่มีใครนึกถึง  แต่ถ้าผิดเข้าตัวนึง...เพื่อนก็ถามหา..  

ถามว่าปล่อยให้ผิดมาได้ยังไฮ....   :)

สวัสดีค่ะน้อง k-jira

• เป็นบันทึกที่ดีมากๆ..
• ครูอ้อยจะศึกษา..และจะพยายาม...

ขอบคุณค่ะ

อยากรู้ว่าการส่งต้นฉบับไปทาง e-mail อ่ะค่ะ แค่ส่งๆเฉยๆ หรือต้องมีการพบปะนอกสถานที่ด้วยคะ

ขอบคุณนะคะ สำหรับคำแนะนำดีๆข้างต้น

ค่ะเป็นนักเรียน+นักเขียนมือใหม่อยากถามว่า

การเขียนนิยายนี้มันมักจะมีคำนำเราต้องเขียนตรงไหนอ่ะค่ะ

1. คำนำ(มะรุพิมตรงไหน)

2. เนื้อย่อ

3. เนื้อหา

ไม่ได้เข้ามาตอบนานนนนน..เลย

สวัสดีค่ะ คุณ minisock  คุณ ดอกไม้ทะเล  และพี่ สิริพร กุ่ยกระโทก

ตอบ คุณ ชินกาล

• การส่งต้นฉบับ ให้ส่งทาง e-mail ได้ค่ะ หรือถ้าให้แน่นอน ก็ให้เข้าไปในเวบของ สนพ. นั้นๆ (ส่วนใหญ่จะมีกัน) แล้วอ่านดูรายละเอียด กฏกติกาในการส่ง ซึ่งแต่ละ สนพ. ก็อาจจะมีรายละเอียดที่แตกต่างกันไป เนื่องจากในช่วงหลัง มีกรณีละเมิดลิขสิทธิ์กันมาก ทาง สนพ. เลยเข้มงวดตรงนี้ขึ้น จึงอาจจะมีข้อตกลงที่ว่า หากนิยายที่ส่งมามีการละเมิดลิขสิทธิ์ ผู้เขียน (ที่ส่งนิยายเรื่องนั้นมา) ต้องรับผิดชอบค่าเสียหายทั้งหมดที่เกิดขึ้นด้วยน่ะค่ะ

ตอบ คุณ นักเขียนมือใหม่

• ในการส่งต้นฉบับไปครั้งแรก ก็เขียนแนะนำตัวนักเขียน กับสรุปเรื่องย่อ ส่งแนบไปกับต้นฉบับเท่านั้นพอค่ะ
• ส่วนพวกคำนำ ถ้าหากว่าทาง สนพ. ตกลงรับพิมพ์เรื่องนั้นๆ จะแจ้งมาที่นักเขียน บาง สนพ. อาจจะให้นักเขียน เขียนคำนำส่งไปให้ (ส่วนใหญ่ประมาณไม่เกิน 1 หน้ากระดาษ A4) ค่ะ
• แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น บาง สนพ. ก็ไม่ต้องเขียนส่งคำนำอะไรค่ะ 

ตอบ อาจารย์   MOO  

• ด้วยความยินดีค่ะอาจารย์
• ขอบคุณมาก

^__^

เป็นความรู้ที่นำไปปฏิบัติได้โดยตรงแลยครับ

เอ!!!!! แต่ทำอย่างไรดี ถึงจะได้ที่อยู่และเบอร์อีเมล์ของสำนักพิมพ์

อิอิอิอิอิ

ดีคะหัดเขียนมือใหม่คะ

พอดีอยากเขียนเกี่ยวกับชีวิตจริงนะคะ

จะรับใหมคะ

เป็นเกี่ยวกับเพื่อนนะคะ

ช่วยสอนการเขียนให้หน่อยได้ไหมคะ

ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร

นะคะ

จับจัยความการเริ่มไม่ถูกนะ

คะ

อยากเป็นนักเขียนนิยายอยากส่งต้นฉบับผิดไหมถ้าอายุยังน้อย

เขียนนิยายด้วยใจรักจะฝึกฝนฝีมือไปเรื่อย....

อยากถามว่าการเป็นนักเขียนควรมีอายุตั้งแต่เท่าไหร่ค่ะ

แล้วถ้ากุ้งยังไม่ถึง18จะมีโอกาสมั๊ยค่ะ

กุ้งไม่มีการศึกษามากมายเรียนจบแค่ม.3ฐานะทางบ้านไม่ดีจึงได้แค่นี้

แต่ชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก....

แต่ก่อนกุ้งมีความสามารถในการวาดรูปเคยไปแข่งอยู่หลายครั้ง

แต่กุ้งคิดว่าการวาดรูปทำให้กุ้งได้ระบายอารมณ์เป็นบางครั้งเท่านั้น

กุ้งคิดว่ากุ้งไม่มีความสุขเลย....

ตลอดจนกุ้งพึ่งค้นพบตัวเองว่ากุ้งรักการเขียนนิยายมาก

กุ้งต้องมาทำงานเป็นเพียงพนักงานตัดขี้ด้ายทั้งที่กุ้งอยากเรียนหนังสือมากกว่า

แต่ก็ต้องทำเพื่อนความฝันของตัวเอง....

สวัสดีคะ ชื่อติ๊กนะคะ

ตอนนี้ได้ฝึกเขียนนิยายเรื่องหนึ่งอยากจะให้เพื่อนๆช่วยอ่านช่วยวิจารณ์น่ะคะ

จะโพสตรงไหนได้บ้างคะ ช่วยอ่านแล้ววิจารณ์ให้หน่อยนะคะ

ขอบคุณคะ ^________________^

บทนำ

อุ่นไอรัก มุทิตาหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่เคยสมหวังกับความรัก จนทำให้เธอกลายเป็นคนที่ไม่เคยคิดจะรักใคร ไม่เคยคิดที่จะเปิดใจและเลือกที่จะเดินทางมาเป็นครูอาสาที่นี่จงประสงค์ก็คือเพื่อหลบหนี้ภาพในอตีดที่แสนจะเจ็บปวดนั้น กับ เขาพาณิชย์ ครูหนุ่มที่เห็นมองเห็นความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม ชายหนุ่มจะทำให้หัวใจของหญิงสาวกลับมาเบิกบาน และเปิดรับความรักที่สวยงามนั้นได้หรือไม่

บทที่ 1

...... ครูดอย.....

พาณิชย์ กิจจารักษ์ ชายหนุ่มไฟแรงพึ่งจบครูมาหมาดๆ วันนี้เขาเลือกที่จะมาเป็นครูอาสาที่นี้ จริงๆแล้วมีหลายต่อหลายที่ ที่มาติดต่อเขาแต่เขากลับไม่สนใจก็ส่วนใหญ่จะอยู่ในกรุงเทพเสียมากกว่า เขาไม่ต้องการอยู่ที่นั่น เขาต้องการหนีออกมาจากเมืองที่มีแต่ความวุ่นวาย หนีเสียงจอแจของรถยนต์เสียงเครื่องจักรกลที่ดังอื้ออึงอยู่ทุกวี่วัน แม่เขาเองก็ไม่อยากให้เขามาสักเท่าไหร่หรอก คงเป็นห่วงเขานั้นล่ะ แต่ก็ไม่สามารกรั้งเขาไว้ได้ก้ได้แต่ทำใจยอมให้มาอย่าเลี่ยงไม่ได้ เสียงรถจอดพร้อมกับฝุ่นที่ลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณแสดงให้เห็นว่าที่นี่ความเจริญยังคงเข้ามาไม่ถึงแต่ก็ยังดีที่ยังคงมีเสาไฟให้เห็นอยู่บ้างถึงมันจะแลห่างๆกันก็เถอะต้องขอบคุณการไฟฟ้าที่ยังอุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงที่นี้ได้ พานิชย์ชายหนุ่มวัย 25 ปี ร่างสูงโปร่ง ใบหน้าได้รูป คิ้วดก ตาค่อนข้างตี่แสดงถึงความขี้เล่นขณะเดียวกันในตาคู่นั้นก็แฝงไปด้วยความอ่อนโยนและอบอุ่นจมูก ปาก เข้ารูปรับกับใบหน้า ผิวพรรณดูสะอาดตาบ่งบอกให้รู้ว่าเป็นคนกรุงเทพได้อย่างชัดเจนก้าวลงมาจากรถพร้อมกระเป๋าใบเขื่อง จัดการปัดผมตัวเองที่ตอนนี้กลายเป็นสีฝุ่นไปซะแล้ว ชายหนุ่มยืนรอพร้อมกับยกแขนดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือ”ใกล้จะบ่ายสามโมงแล้วสินะ”ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเขาได้รับเอกสารจากทางผู้ใหญ่บ้านว่าบ่ายสามโมงเย็นจะมารับเขาที่นี้ ยืนรอได้สักพักผู้ใหญ่ก็เดินทางมาถึงเป็นชายวัยกลางคนรูปร่างออกจะท้วมนิดๆผิวพรรณบงบอกว่าเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ดูภูมิฐาน“สวัสดีครับคุณครูพานิยช์ใช่มั้ยครับ””ครับใช่ครับ ลุงผู้ใหญ่ใช่มั้ยครับ”ชายหนุ่มตอบพร้อมกับยกมือไหว้ นั้นก็ทำให้ผู้ใหญ่รีบรับไหว้เขาทันทีเช่นกัน “รอนานมั้ยครู พอดีผมมัวแต่ดูเด็กๆอยุ่น่ะกำลังจัดห้องพักให้ครูอยู่” ผู้ใหญ่บ้านพูดพร้อมยิ้มใจดี “ไม่นานเท่าไหร่หรอกครับ”ชายหนุ่มยิ้มตอบ ยืนสนทนากันได้สักพักหนึ่งผู้ใหญ่บ้านก็ตบไหล่ชายหนุ่มเบาๆสื่อให้รู้ตัวว่าเราคงต้องเดินทางกันต่อเส้นทางเบื้องหน้าเป็นเหมือนเนินเขาชายหนุ่มมองเห็นเสาธงชาติไทยปลิวไหวตามสายลมที่พัดลิบๆ นั้นสินะโรงเรียนที่เขากำลังจะเดินทางไป ชายหนุ่มคิดพร้อมกับพยักหน้ารับผู้ใหญ่บ้านเป็นเชิงรับรู้ แล้ว 2 หนุ่มต่างวัยก็พากันเดินออกไปจากตรงนั้น ตลอดการเดินทางชายหนุ่มได้สัมผัสถึงอากาศที่แสนจะบริสุทธิ์ เสียงนกพากันร้องก้องป่าคล้ายว่าร้องต้อนรับเขาอย่างไรอย่างนั้นกระแตตัวน้อยวิ่งไล่กันสนุกสนานโดยไม่กลัวการมาเยือนของคนแปลกหน้า ดอกหญ้าข้างทางดอกเล็กพากันออกดอกอวดสีสันอันสวยงาม ต้นไม้หลากชนิดพลิ้วไหวไปตามลมด้วยในช่วงเวลานี่เริ่มเข้าฤดูหนาวแล้ว“เราคงต้องรีบไปนะครับครูเพราะเด็กๆกำลังรอครูอยู่เห็นว่าตื่นเต้นกันใหญ่ที่รู้ว่าจะมีครูคนใหม่มาคงเตรียมอะไรไว้ให้หลายๆอย่าง”ผู้ใหญ่เริ่มบทสนทนาหลังจากเงียบไปนานเพียงแค่ได้ยินคำว่าเด็กๆเท่านั้นมันก็ทำให้ชายหนุ่มหัวใจพองโตขึ้นมาทันที ^_______________^ ช่วยวิจารณ์หน่อยนะคะตอนนี้เขียนใกล้จะจบแล้วคะ

ขอโทดนะคะ ตรงบทนำติ๊กลืมเปลี่ยนพอดีพิมผิดอ่าคะ จงประสงค์คือ จุดประสงค์ เพื่อหลบหนี้ เป็นหลบหนีนะคะ ต้องขออภัยไว้น่ะที่ที่ด้วยคะ

หวัดดึครับทุกท่าน ผมก็เป็นอีกคนที่มีความฝันอยู่บนตัวอักษร แต่ภาระหน้าที่และโอกาสน้อยจนทำให้ผมจบแค่ ป.6

แต่ผมก็แสวงหาความรู้สะสมมาตลอดจนกล้าคิดกล้าเขียน ขาดเพียงความมั่นใจเท่านั้นเอง

วันนี้ได้เข้าชมบทความของคุณ k jira ช่วยให้ผมได้รับรู้กลเม็ดเพิ่มเติมอีกเป็นโข

ผมคิดถ้อยคำขึ้นมาเพื่ออาจจะเป็นแรงขับดันให้บรรดาผู้มีฝันทั้งหลายได้กล้าที่จะสานฝันนั้นครับ

"หากเราไม่กล้าที่จะก้าว เราก็ไม่มีวันถึงเส้นชัยที่หมายตา"

"แม้ฝันนั้นมันจะยากลำบากเต็มไปด้วยขวากหนาม แม้วันนี้จะยังไม่ถึงฝั่งฝันแต่ผมก็ภูมิที่ได้เริ่มต้นก้าวแรก"

"ความฝันจะกลายเป็นความหวัง หากมีพลังใจและความพยายาม"

ผมเองก็เขียนจบไปหลายเรื่อง ส่งเข้าโรงพิมพ์ไปแล้วกว่าสามเดือน จนป่านนี้คือความเงียบที่ผมได้คำตอบ

เข้าใจว่าอาจจะขาดประสบการณ์ และความเข้าใจในวิธีส่งมากกว่าเลยมีความเงียบมาแทน

ถ้ามีเว็บไหนบ้างรับโพสนิยายช่วยบอกทีนะครับจะเป็นพระคุณอย่างสูง

ขอบคุณมาล่วงหน้าครับ

หนูชอบมากมากคี