หลังงานมหกรรม KM-3 ผมได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนความรู้ ความคิดเห็นกับหลายท่านมากขึ้น ผ่าน B2B รู้สึกว่าอาการเกร็งๆ หายไปมาก เช่นการไปอ่านและต่อยอดใน Blog ของ อ. ดร. แสวง รวยสูงเนิน แรกๆก็กล้าๆกลัวๆ แต่พอท่านเริ่ม เล่น กับเรา ผมก็รู้สึกเป็นเกียรติ ผ่อนคลาย และแลกเปลี่ยนสิ่งที่คิดออกไปได้มากขึ้น ลื่นไหล ไม่เกร็งอย่างตอนแรกๆ
ผมรู้สึกว่าบันทึกของ ดร. แสวง รวยสูงเนิน น่าอ่าน น่าคิด น่าติดตามครับ ตัวอย่างเช่น บันทึกเรื่อง ..
จากบันทึกเรื่อง งาน คืออะไร ของท่าน ผมไปร่วมแจมไว้ว่า ..
สำหรับผม นิยามของ งาน คือ หน้าที่ ซึ่งแยกได้เป็น 2 ส่วน คือ
1. หน้าที่เพื่อ ตัวเอง ขั้นพื้นฐาน ได้แก่การกิน นอน ขับถ่าย ทำกิจกรรมที่ผ่อนคลาย ฯลฯ ทั้งหมดก็เพื่อให้ กาย และ จิต เป็นปกติ ไม่เสียสมดุล
2. หน้าที่เพื่อตัวเอง ขั้นสูง ได้แก่ การแสวงหา ความสุข ความพอใจ ให้กับตัวเอง ด้วยการทำทุกสิ่งที่ทำได้ ให้เป็นประโยชน์ เกื้อกูล ผู้อื่น
อย่างไรก็ตาม เมื่อบอกใคร หรือบอกตัวเองว่า กำลังทำงาน ผมจะหมายถึงแต่ข้อ 2.
ดร. แสวง รวยสูงเนิน มาถามต่อว่า :
งานกับหน้าที่ อาจารย์ถือเป็นเรื่องเดียวกันหรือครับ แล้วงานนอกหน้าที่จะมีไหมครับ หรือาจารย์ว่าอยู่ในข้อที่ ๒ หมดเลยครับ โดยการหาความสุขทางใจ ผมยังย่อยความคิดอาจารย์ไม่ค่อยออกครับ
ผมไปตอบอีกรอบว่า :
สำหรับผม ทุกสิ่งที่ทำได้ ให้เป็นประโยชน์ เกื้อกูล ผู้อื่น ผมเรียกเหมารวมว่า หน้าที่การงาน กินความตั้งแต่หน้าที่ที่มีอยู่ใน สมมติ ที่เขาเรียก อาจารย์ ครอบคลุมหมดแม้กระทั่ง การเขียนบันทึกอย่างที่อาจารย์ทำอยู่อย่างต่อเนื่องและเปี่ยมพลัง ก็เป็น งาน ครับ ส่วนใครจะนับหน่วย นับภาระงานให้หรือไม่ ผมไม่สนใจ มันเป็นความสุข ความอิ่มใจในโลกส่วนตัวที่ มาตรฐาน ตัวชี้วัดกระจอกงอกง่อย ยังเข้าไม่ถึงเท่านั้นเอง อย่าว่าผมดูถูกดูแคลนใครเลย มันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
คุณ น้องชาย นาย ขจิต ฝอยทอง
ขอบคุณครับ .. มาเร็วดีจัง
เห็นด้วยครับ ของ ครูบาสุทธินันท์ ผมก็ตามอ่านอยู่ แต่ไม่ค่อยได้ทิ้งร่องรอยไว้ .. ยังเกร็งๆ อยู่ครับ
เรียนท่านพี่ Handy ร่วมพลีสร้างชาติ
ท่านอาจารย์ ดร.แสวง เป็นคนจริงใจ ร่วมใจพัฒนา ครับ
การงาน คือ หน้าที่
การงาน คือ ชีวิต
ร่วมลิขิต สร้างชาติ ครับ
สวัสดีครับอาจารย์ handy ในงานมหกรรม km ใน F2F กับอาจารย์ และแถมยังได้ต่อกลอนกันด้วย
ฝากความคิดถึง ถึง อาจารย์ไพบูลย์ เปานิลด้วยครับ
เห็นเหมือนกับคุณ Handy ค่ะว่า สิ่งที่ทำแล้วมีประโยชน์ต่อผู้อื่น (มากน้อยก็แล้วแต่) แม้ไม่ใช่งานภาระกิจหลัก ก็คือ หน้าที่ เป็นหน้าที่ของมนุษย์ร่วมโลก ร่วมประเทศ ทำดีเล็กๆที่ทำได้ด้วยตัวเราเอง ไม่ต้องไปแย่งทำดีใหญ่ๆที่ใครๆก็คงอยากทำ ก็จะทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้นนะคะ เริ่มจากโลกรอบๆตัวเรานี่แหละ ทำแคบๆ ไปเรื่อยๆ หากมีโอกาสทำกว้างๆก็ทำ ชีวิตนี้ไม่นานเลย ทำทุกวันให้มีประโยชน์ก็น่าจะเป็นการทำงาน "เป็นมนุษย์" ที่ดีที่สุดแล้วล่ะนะคะ
นี่เห็นว่าเป็นบันทึกคุณ Handy นะคะ เลยเขียนสิ่งที่คิดจริงๆ ฝากไว้ เพราะรู้ว่า"พี่ชาย"เข้าใจดี
ท่าน JJ ครับ ..
ขอบพระคุณมากครับ .. ชัด ตรง และ ใช่เลย ครับ
การงาน คือ ชีวิต ร่วมลิขิต สร้างชาติ .. วรรคแรก เราต่างก็กำลัง "ปฏิบัติธรรม" กันอยู่ในบริบทของแต่ละคน ส่วนวรรคหลัง .. นอกจากในที่ต่างๆแล้ว ในสนามใหญ่ GotoKnow นี่แหละ ที่เรากำลังทำ และจะทำให้ยิ่งๆขึ้นไปได้อีกมาก ในการ ร่วมลิขิต สร้างชาติ ครับ.
** หมายเหตุ
ในงานมหกรรม KM-3 ท่าน JJ คือ ท่านแรก ในหมู่ Bloggers ที่ผมได้ มีโอกาส F2 F พร้อมๆกับ คุณ น้องชาย นาย ขจิต ฝอยทอง ... แล้วก็อีกนานในห้อง 222 ทำให้ผมค้นพบ ระดับความ "หลุดพ้น" ในตัว ท่าน JJ รายละเอียดมีมาก และเก็บไว้อย่างดี ในใจ ครับ
คุณ น้องชาย นาย ขจิต ฝอยทอง (อีกรอบ)
ขอบคุณครับ
ทุกสิ่งที่ทำได้ ให้เป็นประโยชน์ เกื้อกูล ผู้อื่น ผมเรียกเหมารวมว่า หน้าที่การงาน
สวัสดีค่ะ อาจารย์
อ่านที่ทุกท่านเขียนมา ตรงใจทุกคน
เลยแปลกใจว่า พวกที่ร่อนไปๆมาๆ ไม่ค่อยอยากจะทำอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราว ไม่รำคาญตัวเองบ้างหรือไงค่ะ เห็นเยอะ
และที่น่าห่วง คือเยาวชน บางคนระดับมหาวิทยาลัย ก็เที่ยวเดินไปๆมๆเหมือนกัน ไม่ค่อยไปเรียน ถามเขาๆบอกว่า ก็อาจารย์ไม่มาสอน เลยไม่รู้จะทำอะไร
ถามว่า ทำไมอาจารย์ไม่มา เขาว่า อาจารย์บอกว่า ติดธุระ เอาไว้เรียนรวมกัน คราวหน้าเลย!!!!!!