ผักแปดล้อสร้างรายได้...ขายหอมหาทุน (งานนี้ลูกค้ามีบ่นค่ะ)
ในชั่วโมงเรียน...นักเรียนได้ศึกษาหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง...ครูได้พูดคุยกับนักเรียนว่าในสภาวะเศรษฐกิจในปัจจุบัน...คนในสังคมของเรามีหลักในการดำเนินชีวิตเปลี่ยนไปจากวิถีชีวิตแบบเดิมอย่างไรบ้าง...
คำตอบที่ได้คือ........
จากการที่เราเคยพึ่งพาตนเองและพึ่งพาธรรมชาติ ......
กลับมาเป็นระบบการพึ่งพาตลาดและทำลายธรรมชาติ....
ซึ่งสิ่งเหล่านี้ได้ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อมอย่างมหันต์....
....สังคมการพึ่งพาตนเองและธรรมชาติกำลังจะเลือนหายจากสังคมไทย....ตะไคร้บ้านน้อง...ฟักทองบ้านพี่...ปลาจากสระลุงมี...นำมาต้มแกง แบ่งปันกัน....ปัจจุบันในชนบทของเราแม้แต่ต้นตะไคร้ยังต้องซื้อ....
...เพราะอะไร.....
...หรือเป็นเพราะติดกับดักความสะดวกสบาย....
แล้วทำอย่างไรเราจึงจะลดรายจ่ายปลีกย่อยเหล่านี้ได้...
นักเรียนเสนอความคิดว่า
“คุณครูขา...ปลูกผักกินเองค่ะ”.....
“ใช่แล้วค่ะ...แต่การปลูกผักกินเอง...ฟังดูเป็นเรื่องใหญ่มาก...ทั้งยุ่งยากในการดูแล...แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว (ทั้งที่จริงแล้วไม่ยากเลย)”...
”ถ้าบ้านเราไม่มีพื้นที่ปลูกผักทำอย่างไรดี”...
“ปลูกลงกระถางซิค่ะ”....
“กระถางก็ต้องซื้อ...แพงอีกต่างหาก”....
“ครูคะ...ครุ...ถัง...กาละมัง...หม้อเก่าๆ...ที่เราไม่ใช้มาใช้แทนกระถางได้”.....
ถ้าอย่างนั้นวันนี้นักเรียนไปสำรวจบริเวณโรงเรียนว่ามีภาชนะอะไรบ้างที่จะนำมาปลูกผักได้.....
นักเรียนหายไปพักใหญ่ๆ ค่ะแล้วกลับมาพร้อมกับกระถางล้อรถมาแปดล้อ(ซึ่งเลิกใช้นานแล้ว...ก้นกระถางทะลุหายหมดค่ะ ต้องหาพลาสติกเก่าๆ มารองก้นกันดินไหล)....
นำมาเรียงหน้าห้องเรียน....เตรียมดินคลุกกับปุ๋ยหมักชีวภาพ...ปลูกหอมแบ่ง(๑๓ กันยายน)...
ลงทุนเป็นเม็ดเงินไปตั้ง ๒๐ บาท...
นักเรียนผลัดกันดู (เฉยๆ) แล...แทบไม่ต้องรดน้ำเพราะเป็นหอมพันธุ์...เทวดาเลี้ยง...ไม่ต้องเติมปุ๋ย... เดือนตุลาคมปิดเทอม.... ๑ พฤศจิกายน เปิดเทอม นักเรียนได้ฤกษ์ถอนต้นหอมแปดล้อขายแล้วค่ะ...
“มัดละ ๑๐ บาทของครูใหญ่กว่าที่ตลาดตั้งเยอะ”... มีคำบ่นจากนักเรียนเล็กน้อยค่ะ
“ผมซื้อ ๒๐บาท” ครูเหนกสั่งซื้อค่ะ
“ไม่ขายค่ะ....ซื้ออะไรเยอะจัง..เดี๋ยวได้ไม่ครบกัน เอาคนละ ๑๐ บาทก็พอนะคะ..แบ่งๆ กัน”
“พี่เอาด้วย....ไม่ต้องล้างนะ”
...แน๊....กลัวไม่ได้ค่ะ....เอาไปล้างเองก็มี
.......
........
“เราขายในราคามิตรภาพค่ะ...ถือว่าเป็นการแบ่งปันไปในตัว”...
วันนี้เด็กขายหอมแบ่งได้ ๒๐๐ บาท...
แต่ลูกค้า กับลูกศิษย์สิคะ...บ่นตามๆ กัน...แม่ค้าอาไร๊...ให้ลูกค้าซื้อผักได้ไม่เกิน ๑๐ บาท...แถมให้เยอะกว่าตลาดอีกต่างหาก
และแล้วผักแปดล้อ....ก็อันตรธานหายไปภายในพริบตา....
นักเรียนก็ได้ทำบัญชีรายรับ-รายจ่าย เข้าโครงการน้ำหมักชีวภาพเพื่อชีวิตและสิ่งแวดล้อมอีก ๒๐๐ บาท
และนักเรียนก็พรวนดินปลูกใหม่ทันที...(ลูกค้าเข้าคิวรอซื้อเยอะค่ะ....อิอิ)
สิ่งเหล่านี้ในสายตาของคนบางคน ...อาจจะดูน้อยนิด...แต่ถ้าเราปลูกฝังได้...จะช่วยสร้างนิสัยที่ดี...บ่มเพาะวัฒนธรรมของการเรียนรู้....เราก็จะได้สังคมแห่งการเรียนรู้ขึ้นมา..(ไม่ใช่ได้เพียงคำพูดลอยๆ) .....แล้วเด็กนักเรียนเองก็จะซึมซับและเห็นคุณค่าสิ่งที่อยู่รอบตัว.....เห็นใจคนรอบข้าง.....
และที่สำคัญเด็กได้เรียนรู้...วิถีชีวิตการพึ่งตนเอง.....ซึ่งเป็นปลายทางของหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงอย่างแท้จริง
การขายหอมหาทุนในครั้งนี้.....ใครจะว่าเรากำลังขี่ตั๊กแตนไล่จับช้างก็ช่างเถอะค่ะ...ฮิฮิ....
ผมมองว่านี่คือวิถีชีวิตแห่งการแบ่งปันบนพื้นฐานความเรียบงามอันสมถะของชีวิต
การปลุกฝังให้นักเรียนได้ซึมซับกับเรื่องเหล่านี้ ยังคงต้องใช้เวลาอีกยาวนาน และจะเป็นประโยชน์ต่อการศึกษาในระดับอุดมศึกษาที่จะรับช่วงต่อมา ...
......
ตะไคร้บ้านน้อง...ฟักทองบ้านพี่...ปลาจากสระลุงมี...นำมาต้มแกง แบ่งปันกัน.
บรรยากาศเช่นนี้ผมจำติดตาและฝังลึกในหัวใจอย่างไม่เลือนลางเลยครับ เพราะพ่อ หรือแม่มักใช้ให้ขอผักจากเพื่อนบ้านมาประกอบอาหาร บ้างเป็นมะนาว, บ้างเป็นตะไคร้.. ฯลฯ เสร็จแล้วก็ตักอาหารให้เราถือไปให้เพื่อนบ้าน ....
งดงาม...
ยังงดงามเสมอ ...
.....
และขอให้นักเรียนได้เรียนรู้ความเป็นปัจจุบันของสังคม เพื่อให้สามารถมีความสุขกับการมีชีวิตอย่างไม่เห็นแก่ตัว
ขอบคุณครับ
อ่านแล้วมีความสุขจังคะ วันก่อน เจอ คุณครูที่ดูแล มาส่งเด็ก รร.จันรม มาเรียนคอมฯ ที่เด็กรักป่า
เลยถามหา ครูกั๊ต อาจารย์เล่าเรื่อง เกษตรอินทรีย์
เรื่อง ปลูกผัก เรื่องทำน้ำหมัก ทำแชมพู น้ำมันไพร
น่าสนใจมากเลยคะ กิจกรรมเยอะมาก ได้ความรู้ ฝึกการพึ่งตนเอง
สวัสดีค่ะอาจารย์ แผ่นดิน
สวัสดีค่ะครูหน่อย ดอกแก้ว
สวัสดีค่ะ
"เกษตรอินทรีย์" หรือ "ปลอดสารพิษ" กำลังเป็นที่นิยมมากขึ้นเรื่อยๆ นะคะ ตามอ่านอยู่ มาใก้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ sasinanda
ครูกั๊ตจังที่คิดถึง
ครูพี่กั๊ตขา
คุณครูหญ้าบัวขา หญ้าบัว
สวัสดีน้องอ๊อดค่ะ naree suwan
สวัสดีค่ะน้องหมีเชอรี่ ทะเลดาว
สวัสดีค่ะสาวแดนใต้ อ้อยควั้น
ครูพี่กั๊ตขา
สวัสดีครับ
ดีจังเลยครับ นักเรียนจะได้ลงมือทำจริงๆ
ได้ประโยชน์เยอะแยะ มีตัวอย่างแบบนี้เอามาเล่ากันมากๆ ครับ
งานนี้ไม่มีช้างเหรอครับ ;)
สวัสดีรอบดึกค่ะน้องหมีเชอรี่ ทะเลดาว
สวัสดีค่ะ ธ วั ช ชั ย
สวัสดีค่ะอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง
ครูกั๊ตครับ
ชื่นชมครับ ครูเป็นครูที่เด็กจะต้องรักมากๆ การสอนให้เขารู้จักช่วยเหลือตนเอง ให้รู้จักทำเองไม่ต้องซื้อกินตลอดชีวิต และใช้เวลาไม่มาก เป็นสิ่งที่สังคมต้องกระตุ้นให้ชาวบ้านกลับมาสู่วิถีชีวิตที่ควรจะเป็น การปลูกฝังเด็กเป็นเรื่องสำคัญครับ
ผมกับภรรยาสอนลูกโดยวิธีปฏิบัติ เราปลูกขมิ้นขาว,พริกขี้หนูสวน,พริกชี้ฟ้า,ตะไคร้,มะเขือพวง,ข่า,ชะอม,ตำลึง,มะระขี้นก,มะนาว,กล้วยหอม,กล้วยน้ำว้า ทั้งๆที่เรามีรายได้ไปกินข้าวนอกบ้านได้ทุกมื้อ แต่เราก็หุงข้าวกินเองเป็นส่วนใหญ่ กินน้ำพริก ชะอมทอดไข่,ขมิ้นขาว,ผักแป๊ะตำปึง แค่นี้ก็มีความสุขแล้วครับ
ขอหอมค่ะ ขอหอม ^_^ อิอิ
สวัสดีครับคุณครูGutjang
สวัสดีครับพี่กั๊ต
สิ่งเหล่านี้ในสายตาของคนบางคน ...อาจจะดูน้อยนิด...แต่ถ้าเราปลูกฝังได้...จะช่วยสร้างนิสัยที่ดี...บ่มเพาะวัฒนธรรมของการเรียนรู้....เราก็จะได้สังคมแห่งการเรียนรู้ขึ้นมา..(ไม่ใช่ได้เพียงคำพูดลอยๆ) .....แล้วเด็กนักเรียนเองก็จะซึมซับและเห็นคุณค่าสิ่งที่อยู่รอบตัว.....เห็นใจคนรอบข้าง.....
ครูกั๊ตขา
สวัสดีค่ะครูพี่กั๊ตขา
สวัสดีค่ะครูรักษ์ RAK-NA
สวัสดีค่ะ อัยการชาวเกาะ
น้องต้อมขา เนปาลี
สวัสดีค่ะ ข้ามสีทันดร
สวัสดีค่ะน้องอ๊อด naree suwan
สวัสดีค่ะ เม้ง สมพร
สวัสดีค่ะคุณครู dd_L
น้องอ๊อดขา naree suwan
สวัสดีน้องหมีเชอรี่ค่ะ ทะเลดาว
ดีจริงๆครับแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง
ดร.มาร์ติน วีลเลอร์ทิ้งถิ่นเมืองผู้ดีมาอยู่เมืองไทยเพราะสิ่งนี้ บอกว่าเมืองไทยนี้ดีมีแดดตลอดปี บ้านเขาไม่ค่อยมี ดีซ้ำสองคือเมืองไทยปลูดต้นไม้ยี่สิบปีใช้ได้แล้ว ส่วนของเขาต้องเป็นร้อยปีถึงจะใช้ได้
เมืองไทยจึงสบายที่สุด
สวัสดีค่ะ ลุงเอก
สวัสดีค่ะ RAK-NA
<<<<<<และ>>>>>>>
สวัสดีค่ะ อ้อยควั้น
สวัสดีค่ะอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง
สวัสดีค่ะครูพี่อึ่ง dd_L