สวัสดีครับพี่บางทราย

ถ้าคนเราเห็นภาพกว้างๆของธรรมชาติได้ก็จะลดเรื่องของเงินทองของนอกกายได้...จริงๆแล้วโลกใบนี้มันล่องลอยอยู่ในจักรวาลอย่างโดดเดี่ยวนะครับ....Lonely Planet..คิดได้แล้วน่าจะทำให้โลกใบนี้น่าอยู่ขึ้น.....

โอชกร

“ก็ต่างคนต่างหนีทุกข์มากันทั้งนั้น ทุกข์ร่วมกันแล้วหากไม่เกาะกลุ่มกันไว้แล้วจะอพยพไปกันที่ไหนอีก ไม่มีที่ ไม่มีทาง จะให้ไปบุกเบิกใหม่อีกแล้ว...” 

หรือว่าสังคมเราจะต้องทุกข์สาหัสเสียก่อนจึงหันหน้าเข้ามาเกาะเกี่ยวกันมากขึ้น..

สวัสดีค่ะคุณบางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)  

อ่านเรื่องในอดีตแล้วก็รู้สึกชื่นใจค่ะ คนมีความสัมพันธ์และมีความเชื่อถือ พึ่งพาซึ่งกันและกันมากกว่าตอนนี้เยอะ.. คงเป็นเพราะที่ผ่านมาเราเลือกเดินทางสู่ความเจริญทางวัตถุ ให้คุณค่าวัตถุมากกว่าคน จนวัตถุกลายเป็นเครื่องกั้นความสัมพันธ์ที่เคยมีอยู่เดิมไป....จนกว่าจะรู้พิษของวัตถุ หนีทุกข์มา ไม่มีที่ไปกันอีกแล้ว ถึงจะรวมกันอยู่ได้อีกครั้ง... แปลก(แต่จริง)ดีนะคะ

เมื่อครู่เพิ่งฟังข่าวเขาสรุปว่าเดิมประเทศไทยมีคนอยู่ในภาคเกษตรร้อยละ ๘๐ ปัจจุบันเหลือร้อยละ ๒๐...ความเจริญทางวัตถุมาเร็วจนคนตามไม่ทันเลยนะคะ..

บางทีเงื่อนไขการเกาะเกี่ยวกันก็มีหลากหลาย เครือข่ายทางสังคมที่เป็นธรรมชาติ ยั่งยืน และเป็นเรื่องราวของคนที่มาสานสัมพันธ์กันจริงๆ

ในมุมของนักพัฒนา ผมมองว่าหากเราจะทำเครือข่าย หรือสร้างกลุ่ม ขึ้นมา กลุ่มเครือข่ายทางสังคมเดิมนี่น่าสนใจมาก เป็นเป้าหมายที่ไม่ยาก เพียงแต่นักพัฒนาเข้าใจ อธิบายและทำกระบวนการต่อเนื่อง

ปรากฏากรฃาร์ที่พี่เล่ามาน่าสนใจ สำหรับคนทำงานชุมชน เชื่อว่านักวิชาการที่ไม่เคยทำงานชุมชน หรือสัมผัสชุมชนผิวเผินจะไม่เข้าใจและอธิบายค่อนข้างยาก

สวัสดีค่ะพี่บางทราย

มากราบขอบคุณของขวัญ " ตลาดชุมชน "..ที่พี่ชายคนนี้ส่งมาให้ ได้รับแล้วค่ะเมื่อวานและนอนอ่านจนจบด้วยความสนุกสนานเป็นอย่างยิ่ง..มีประโยชน์มากๆค่ะ..แล้วจะหาทางประยุกต์ใช้นะคะ  ส่วนชาผักหวานป่าที่พี่บางทรายส่งมาให้ปาป๊าชอบมากเลยค่ะ บอกว่าไม่ขมเหมือนชาจีน...ตอนนี้ดื่มทุกวันเลย อิ อิ

แรงเกาะเกี่ยวในแนวราบที่พี่บางทรายพูดถึง เป็นสิ่งที่ทั้งหายไปและเกิดขึ้นใหม่ได้โดยขึ้นกับบริบทที่แตกต่างกัน วนเวียนเหมือนวัฏฏะเลยนะคะ เกิดขึ้น  ตั้งอยู่ และดับไป...และความทุกข์ทำให้เกิดการรวมกลุ่มเพราะเกิดความรู้สึกร่วมกันเป็น universal ...เหมือนทำกลุ่มบำบัดทางจิตวิทยาเลยค่ะ ตามกฎของ yalom เปี๊ยบเลย...ได้แนวไปทำอีกแล้ว อิ อิ

ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับความน่ารักสุดๆของพี่ชายคนนี้ ขอบคุณมากเลยค่ะ

สวัสดีคะคุณบางทราย

       แรงเกาะเกี่ยวจากหน่วยเล็กๆ จะเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ของชุมชน ขอเพียงแค่ได้เริ่มต้น ก็จะมีโอกาสก้าวไปถึงจุดหมายปลายทางที่หวังไว้ ถ้าคนเราร่วมแบ่งปันน้ำใจไม่นึกถึงอำนาจเงินตรา น่าจะเป็นสิ่งที่ดีคะ

โอชกร - ภาคสุวรรณ

มุมมองเรื่อง Lonely Planet เป็นที่สนใจของพี่อยู่พอดี เพราะติดตามเรื่องดาราศาสตร์อยู่ประจำ แม้มิใช่ถึงขนาดแฟนคลับ  แต่ก็ทำให้เราได้ความรู้สึกใหม่ๆเกี่ยวกับ จักวาล ดวงดาวดต่างๆ โลก สิ่งมีชีวิตบนโลก มนุษย์ สังคมมนุษย์ การอยู่ร่วมกัน จิตใจและอื่นๆ และเป็นความรู้สึกที่ดีต่อชีวิต และสังคมด้วย ยังนึกเสมอว่า หากใครเข้ารมาอยู่ในสำนึกแบบนี้แล้วเขาจะคิดอย่างไรหนา เขาจะดำลงชีวิตในโลกนี้ต่อไปอย่างไรหนา...สักวันจะลองสะท้อนมุมมองนี้ดูบ้างครับ

ขอบคุณที่สกิดประเด็นที่สนใจนี้มาให้ฟูเฟื่องอีกครับ

สวัสดีครับอาจารย์

กมลวัลย์

• ใช่แล้วครับเรื่อง  ประเทศไทยมีคนอยู่ในภาคเกษตรร้อยละ ๘๐ ปัจจุบันเหลือร้อยละ ๒๐... 
• อะไรจะตามมาบ้างหนอเมื่อสังคมเปลี่ยนไปเช่นนั้น..
• ที่คลุกคลีอยู่ก็เห็นหลายอย่าง..หากประเทศคือร่างกายหนึ่ง ชนบทซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย ซึ่งชนบทกำลังเพาะเชื้อโรคบางอย่างอยู่และจะแสดงอาการเป็นโรคขึ้นในวันใดวันหนึ่งข้างหน้า
• เรา ผู้เป็นคนทำงานชนบท กำลังสร้างภูมิคุ้มกันให้กับร่างกาย แต่ก็ช้าและ จิ๊บจ๊อยเกินไปในสายตาหลายๆคน
• ตราบใดที่ทุกวงการไม่สนใจและวิเคราะห์ถึงสถานการณ์ในอนาคตแล้วละก้อ ท่านที่เสวยสุขอยู่ด้วยเครื่องอุปโภค บริโภคที่สุขสบายรอบตัวนั้น อาจจะไม่สุขอย่างที่ฝันไว้ก็ได้
• หากประเทศคือร่างกายดังกล่าว เทรนด์ของความสนใจประเทศไปอยู่ที่การส่งออก การเอาเงินเข้าประเทศมากเกินไป ไม่สมดุลกับการหันกลับมามองภายใน คือชาวบ้าน ชนบท ตรงข้างปล่อยปละละเลย และยังเทน้ำหวานลงสู่ชนบทเพียงเขาชื่นชอบความอร่อย (กองทุนเงิน..) แต่ความหวานนั้นคือตัวก่อเกิดโรคเบาหวานที่จะเกาะกินร่างกายไปนานเท่านาน ต้องตามแก้ปัญหากันอีกนานเท่าไหร่
• ผมไม่รังเกียจการส่งออก การเอาเงินเข้าประเทศ แต่รัฐควรที่จะให้ความสมดุลในการยกระดับชนบทด้วย เพราะการเมืองคืออำนาจ และอำนาจคือทุกอย่าง แต่การเมืองที่ action นั้นเป็นของคนกลุ่มหนึ่งที่มักเป็นผู้มีเงินตรา หรือเป็นผู้ที่สนิทสนมกับเงินตรา ตรงข้ามกลับห่างเหินชนบท  แต่ปัญหาประเทศไม่ใช่อยู่ที่การส่งออกเพียงอย่างเดียว อยู่ที่ภาคชนบทด้วย และมากด้วย
• อาจารย์ยกประเด็นนี้มาเลยร่ายยาวเลย..อิ อิ
• ผมเคยกล่าวไว้ครั้งหนึ่งแล้วครับ และกำลังรอว่านักวิชาการด้านสังคม เศรษฐศาสตร์ รัฐศาสตร์ ฯ จะหยิบประเด็นนี้มาวิเคราะห์อนาคตบ้านเมืองเราอย่างไรบ้าง  หากอาจารย์ได้ยินได้ฟังที่ไหน เผื่อผมพลาดก็เอามาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

แนวมุมมองที่เรียกว่า "คนใน" นั้นยังเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดของนักพัฒนาและนักวิชาการ นักบริหารประเทศ ก้อย่างที่เราพูดกันบ่อยๆว่า "สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่อย่างที่เราคิด"  สิ่งที่เราได้ยิน อาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราสรุปก็ได้"  การมีมุมมองอย่างคนใน จึงเป็นสิ่งจำเป็น  แม้เราเองหลายครั้งเราก็สรุปผิด หรือถูกไม่หมด ประสาอะไรกับคนนอก นักบริหาร หัวหน้างาน ที่เห็นชุมชนเพียงรายงานที่เจ้าหน้าที่รายงานส่งไปให้เท่านั้น

เราจึงมีหน้าที่สะท้อนข้อเท็จจริงมุมนี้ออกไปบ้างเท่าที่มีโอกาสครับ

เบิร์ด

• จากการทำตลาดชุมชนมาในพื้นีท่มีเรื่องน่าสนใจมากมายที่เกี่ยวข้องกับหลายๆอย่างเช่น การจัดการ นิสัยคน การคิดการอ่านของคน อานาจ ความขัดแย้ง การประสานงาน การเกิดขึ้นของหน่ออ่อนที่น่ารัก อย่างน้องทิว..ฯลฯ และที่สำคัญ หลักการมันดีต่อแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง และการพึ่งตนเอง เพียงแต่ว่าเราจะปรึกษาหารือกับชาวบ้านว่าความเหมาะสมของเราอยู่ที่ตรงไหน.. 
• การทำงานชุมชนต้องการวิชาการมากพอสมควร แบบเปรียบเทียบกันว่าทางวาการว่าอย่างไร สิ่งที่เราพบ เห็นเป็นอย่างไรและจะเป็นอย่างไรต่อไป ตรงนี้เองมีส่วนสำคัญที่ท้าทายเราและกระตุ้นให้เราไม่เบื่อหน่ายต่อปัญหาที่เราฟังจากปากชาวบ้านจนหูเกือบพิการไปหมดแล้ว
• จิตวิทยากับชุมชนก็น่าสนใจเพราะความคิดความอ่านของคนมิได้เกิดขึ้นมาลอยๆ มีที่มาที่ไป หากให้หลักจิตวิทยาเข้ามาปรับใช้ก็น่าที่จะเสริมสร้างกระบวนการต่างๆได้ดี มีคุณภาพ ประสิทธิภาพมากขึ้นทั๊ง  แหมอยากให้น้องเบิร์ดมาบรรยายให้นักพัฒนาฟังบ้างจริงๆเลย  แบบเดี่ยวไมโครโฟนแบบมีสาระน่ะครับ

กมลนารี

• ใช่แล้วครับน้อง..นารี
• ของเดิมเดิมของเรามีดีอยู่แล้ว แต่มาวันหนึ่งเราไปหลงไหลของใหม่ ทิ้งของเก่า แล้วจะมานั่งน้ำตาตก
• เราไม่ปฏิเสธของใหม่ก็มีดีดีมากมาย แต่น่าที่จะมีเครื่องกรอง เอาสิ่งไม่ดีออกไปด้วย คัดเอาเฉพาะของดีนะ ที่เราเรียกว่าภูมิคุ้มกัน
• เรามุ่งสร้างสิ่งเหล่านี้เหมือนเด็กก่อกองทราย กำลังสร้างประสาททรายสวยๆ จู่ๆนำทะเลก็ซัดมาโดยกองทราย พังพาบหมดเลย กระแสฮิบฮอบ กระแสเรนน์ กระแสNokia มันแรงมากจริงๆ กระชากใจเยาวชนออกไปจากร่างหมดแล้ว ที่เหลืออยู่คือร่างกายเดินได้เท่านั้น จิตใจไปอยู่กับเขาหมด

ได้อ่านบันทึกนี้ของพี่บางทรายแล้วได้ใจมากครับ

สิ่งต่าง ๆ ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงไปตามยุคตามสมัย บางครั้งถ้าติดยึดมากเกินไปใจเราก็จะเป็นทุกข์เสียเอง

สวัสดีครับ

ครับผม  คุณภูคา

เรายอมรับการเปลี่ยนแปลง แต่ควรจะเปลี่นแปลงอย่างเหมาะสม มีคุณค่าในตัวมันเองมากกว่าไหลไปอย่างไม่มีสติ เราก็บ่นไป และช่วยกันน่ะครับ

ขอบคุณครับ

แวะมาทักทายด้วยความคิดถึงค่ะ

น้องสาว

(ลูกช้าง มช.)

สวัสดีค่ะพี่ไพศาล ระยะนี้คนทำงานรู้สึกจะยุ่งมากๆกันทุกคน คงเกี่ยวกับการวางแผนงานและงบประมาณที่จะสิ้นสุดปีงบประมาณในอีกไม่กี่เดือนนี้ คนไม่ได้ทำงานประจำเลยรู้สึกเงียบๆไปด้วย ไม่ค่อยได้พบเพื่อนฝูง พี่น้องที่ทำงาน

เรื่องที่พี่เล่าทำให้นึกถึงคำสอนของพระพุทธองค์ คือ อริยสัจ ๔ คนเราต้องเห็นทุกข์ว่าเป็นทุกข์จึงจะหาทางพ้นทุกข์ได้ โชคร้ายที่หลายคนเรียนรู้ด้วยการผ่านทุกข์ลำเค็ญจนเอาชีวิตแทบไม่รอดกว่าจะพบทาง

เมื่อวานชงชาผักหวานป่าที่ได้รับ ยังระลึกถึงทั้งผู้ทำและผู้ให้ด้วยความขอบคุณยิ่งค่ะ

สวัสดีครับน้อง