สวัสดีครับ คุณสายลม ขออนุญาตแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยครับ
เป็นบทความที่แปลกใหม่และน่าสนใจมากครับ เพราะเห็นมีแต่ ภาวะผู้นำ ไม่เคยมีภาวะผู้ตาม
ผมชอบหมดเลยครับ แต่ที่ชอบมากๆ ตรงนี้ครับ
ภาวะผู้ตาม จะต้องมีวิสัยทัศน์และมุมมองให้คล้ายกับผู้นำ อย่าเหมือนกันมากจนเกินไปเพราะจะทำให้ไม่สามารถมองเห็นจุดต่าง ๆ ที่อาจทำให้เกิดปัญหาในอนาคต ( อันนี้คือ อย่าเออออคลอเคลียกันซะจนเกินงามครับ )
ภาวะผู้ตาม จะต้องกล้าที่จะแสดงความคิดเห็น กล้าที่จะนำเสนอสิ่งที่ดีดีที่จะทำให้งานหรือองค์กรพัฒนาไปในทิศทางที่ดีและทำให้ไปสู่เป้าหมายได้ ( แม้บางครั้งผู้นำจะทำเป็นแกล้งฟังและแกล้งเห็นด้วยก็ตาม อย่าท้อนะครับ สู้สู้ )
ผู้นำและผู้ตาม จะต้องมีความใจกว้าง พร้อมที่จะรับฟังเหตุและผลของกันและกัน
ผู้นำและผู้ตาม จะต้องให้เกียรติซึ่งกันและกันอย่างเต็มใจ
และผมมีความคิดเห็นว่าสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่ว่าจะเป็นผู้นำหรือผู้ตาม คือ "การให้เกียรติ" กันครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับน้องสายลม
จะเป็นผู้นำที่ดีต้องเป็นผู้ตามที่ดีก่อน
ผมพูดกับเพื่อนๆสมัยเข้าโรงเรียนนักบริหารงานยุติธรรม เพราะต่างคนต่างใหญ่มาจากแต่ละจังหวัด ไอ้โน่นก็ไม่ดี ไอ้นี่ก็ไม่เอา ไม่ยอมจบสักที ผมจึงบอกเพื่อนๆว่า พวกคุณเข้าโรงเรียนเพื่อเป็นนาย เมื่อคุณไม่รู้บทบาทหน้าที่ของคุณในขณะนี้ แล้วคุณจะไปเป็นผู้นำเขาได้อย่างไร คุณมอบหมายให้ผมเป็นประธานแล้วคุณไม่เชื่อในสิ่งที่ผมบอก คุณลองคิดดูแล้วกันพอคุณไปเป็นผู้บริหารแล้วลูกน้องไม่เชื่อ คุณจะบริหารยังไง แฮ่ะๆ เล่นแบบนี้เพื่อนๆก็เลยเงียบ แต่มันก็แอบนินทาผมลับหลังอยู่ดี..อิอิ
ผู้ตามที่ดี....
คือไม่ตามผู้นำที่เดินทางในแบบไม่ชอบธรรม
นั่นคือ ภาวะผู้ตามของนายแผ่นดิน ครับ...
ฮะเดี่ยว...ขออนุญาตสรุปบทความคุณว่า
"ภาวะผู้ตาม ที่ต้องมีภาวะผู้นำในตนเอง (self-leadership)" ส่วนมีอะไรบ้างไว้งวดหน้าจะมาบอก