อาทิตย์นี้ คณะพรรคของพวกเราอันประกอบด้วยพี่ญา-บุญเลิศ พี่ผอบและน้องอ๋งซังสุดหล่อไปเที่ยวต่างประเทศเพื่อนบ้านกัน ทำให้พวกเราที่เหลือต้องสวมวิญญาณ มนุษย์หลายหน้ากันค่ะ สนุกสนานกันสุดๆจริงๆ ขาเป็นล้อเลื่อน มือเป็นระวิงกันทุกคน แถมเป็นสัปดาห์ที่เรามีการทดสอบใหม่ๆเปิดทำการอีกด้วย

สัปดาห์นี้คุณศิริเป็นหัวเรือใหญ่ขับเครื่องวิเคราะห์อัตโนมัติหลักของห้อง ตัวเองเป็นคู่หูที่ตำแหน่งตรวจสอบและออกผล เราทั้ง 2 คนต้องรับเวรเช้าจากสามสหายมาด้วย จึงทำให้ต้องเริ่มงานกันตั้งแต่ 7 โมงครึ่งเช้า วันจันทร์คุณศิริเธอตั้งท่าจะเขียนบันทึกเอาไว้ที่คอมฯหลังเครื่อง รู้สึกจะเขียนไปได้สักประมาณ 10 กว่าบรรทัดแล้ว แต่จนบัดนี้ก็ยังคงดองอยู่ตรงนั้นค่ะ เพราะเธอเหนื่อยอ่อนกับงานอันหนักหนาสาหัส สิ้นสัปดาห์คงจะได้อ่านกัน

ตัวเองเหนื่อยน้อยกว่า และค่อนข้างจะสบายกว่า ยกเว้นตอนเช้าๆ ในช่วงบ่ายๆที่พอมีเวลาไปช่วยตรงจุดรับ sample บ้าง ได้มีเรื่องขำขันอันเกิดจากคุณกิจติดจรวดอย่างคุณศิริ เพราะนอกจากเธอจะคุมเครื่องแล้ว บางครั้งเธอก็วิ่งออกมาทำงานอื่นๆด้วยเพื่อให้เธอได้รับ sample เร็วขึ้น

เรื่องแรกเป็นระหว่างที่นั่งออกผลอยู่อย่างขะมักเขม้น คุณศิริก็ส่งเสียงมาอย่างประหลาดใจ (ช่วยทำเสียงสูงๆหน่อยนะคะ)
               "พี่โอ๋ นี่เค้าสั่ง test ซ้ำกันมาได้ไงเนี่ย ดูสิ PT กับ PT"
               พี่โอ๋ก็คิดในใจว่า...มันจะเป็นไปได้ยังงั๊ย....มันพิมพ์ออกมาจากคอมฯนะ...แต่ก็หันมาตื่นเต้นกับเค้าหน่อย เผื่อจะเป็น bug อะไรของโปรแกรมอีก
               คุณศิริเอ๊ย.....ตาลายค่ะ เห็น SGOT กับ SGPT เหมือนกันไปได้ไงไม่รู้ พอรู้ตัวเธอก็ออกตัวซะยกใหญ่ว่า ดูดีๆแล้วนะก่อนที่เรียกเรา....เป็นไปด๊าย....

เรื่องที่สอง คุณศิริเธอวิ่งออกไปช่วยเขียนเบอร์แล็บบน cup ใส่ sample สำหรับตรวจอิเล็คโตรไลท์ด้วย ตัวเองก็ไปช่วยดูด sample ใส่ cup จึงได้ขำขันค่ะ ปกติเราจะเขียนเบอร์แล็บที่เรียงกันมา อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์สุดท้าย ก็เลยเลขเป็น 5 หลักคือ ประมาณว่า 15678 มีอยู่ 1 cup ที่พบเลขตั้ง 6 หลักแถมไม่เรียงอะไรกับอันไหนเลย พิจารณาดูกับใบ request ถึงรู้ว่า....ตายแล้ว..คุณศิริเธอเมาค่ะ...เอาเลขประจำตัวคนไข้มาเขียนแทนซะงั้นแหละ...(กลัวเลขมันน้อยไป!!)

นี่แหละค่ะ งานหนัก แต่พวกเราก็หาเรื่องสนุกกันได้ หายเหนื่อยกันก็ตอนที่ได้"ขาย"กันนี่แหละค่ะ สำหรับตัวเองก็มีเรื่องตาลายให้คุณศิริได้ขำกลับเหมือนกันค่ะ ...แต่...ไม่ควรเล่าค่ะ เพราะเป็นเรื่องชื่อของคนไข้...(ข้อแก้ตัวที่เยี่ยมจริงๆ ใช่ไหมคะ...คุณศิริ) 

เขียนมาเล่าสู่กันฟัง ขำๆ โดยขอคุณศิริไว้เรียบร้อยแล้ว ให้เหตุผลว่าถ้าไม่เขียนไว้เราก็คงจะลืม แต่นี่เมื่อไหร่เรากลับมาอ่าน เราก็จะยังจำความรู้สึกดีๆท่ามกลางงานหนักๆของเราได้เสมอ 

ขอบคุณ GotoKnow และคนอ่านค่ะ สำหรับเวทีแห่งนี้