หมู่นี้ ชาว Smart Path ของเราคึกคักเขียนบล็อกกัน (ความจริงก็เป็นแบบนี้มาสักพักแล้ว คือสลับกันไปมา....ไม่งั้นเราคงไม่ได้รางวัล KM BIO award ปีนี้มาแน่นะคะ) เข้ามาอ่านแล้ว....อิ่ม...อิ่มอกอิ่มใจค่ะ อ่านเสร็จก็นั่งยิ้ม ไม่ว่าจะเป็นบันทึกของคุณศิริ  คุณ nidnoi  คุณไมโตฯ อ.ปลื้มจิต คุณวาวา คุณ ringo ฯลฯ นี่ขนาดพี่เม่ย และอ.ปารมีว่างเว้นไป 2 หน้าแล้วนะคะ (นี่ขนาดไม่นับอ.ประพนธ์ - แขกพิเศษท่านเดียวของชุมชนเรา)

อ่านแล้วคิดถึงว่า บล็อกนี่ก็แสดงบุคลิกของเจ้าของได้ชัดเจนเหมือนกันนะคะ (หลายๆคน) ทำให้เรารู้ว่า ทำไมเวลาเราอ่านบล็อกของใครไปนานๆ เราถึงเรียนรู้และเดาได้ว่าบุคลิกของเจ้าของจริงๆจะเป็นยังไง แม้จะไม่เคยพบตัวจริงกันมาก่อน (แต่ขอให้มีรูปให้เห็นสักนิด แบบที่เป็นอยู่นี่แหละนะคะ)

อย่างเช่นอ.ปลื้มจิต เจ้าของบล็อก"ร่วมแรง ร่วมใจ ISO" ที่เข้าเป็นสมาชิก Smart Path ล่าสุดนี่แหละ ท่านเป็นคนสวยที่พูดคุยได้ลูกเล่น สนุกสนาน แทรกสาระได้ตลอด อ่านบันทึกเรื่องที่น่าจะดูหนักหนา น่าเบื่อที่ท่านเขียนแล้ว โอ๊ย...สนุกค่ะ ตัวจริงท่านก็เหมือนเปี๊ยบเลย แบบนี้แหละ ส่วนคุณ ringo หลังจากที่ตัวเองไปพูดกับคนอื่นๆว่า เขียนไม่เห็นเหมือนตัวจริงเลย มีแต่คนแย้งว่า นี่แหละเขาหละ ทำไมเราไม่รู้เหรอ....เล่นเอา...งง....จริงเหรอ...แสดงว่านี่ขนาดคนที่เราคิดว่ารู้จักนะ เรายังมองไม่ตรงเลย

ว่าแล้วก็คิดถึงบล็อกเกอร์ขาประจำที่เราอ่านๆ เขียนๆ คุยๆกันอยู่ คิดไปคิดมา มีหลายๆคนที่เราได้พบตัวแล้ว ตรงกับที่คิด แต่ก็มีบ้างที่ได้พบแล้ว....ไม่เหมือน ไว้มีเวลาจะมาขยายต่อค่ะ นึกได้ว่าตัวเราเองนี่แหละ มีคนคิดว่าเราน่าจะสงบเรียบร้อย รักษากฎ (อะไรประมาณนั้น) แต่ตัวจริง....ไม่ใช่เลยค่ะ บุคลิกไม่ให้ในการเป็นคนคงแก่เรียนอะไรเลย...จริงไหมคะ (ถามใครดีเนี่ย...) แล้วก็ทำให้คิดด้วยว่า เวลาเราเขียน เราคิดถึงใครไหมนะ เราคิดจะบอกอะไรใครเป็นพิเศษหรือเปล่า อยากรู้ความคิดท่านอื่นๆเช่นกันนะคะ ว่าคิดเห็นยังไงกับการอ่าน....เขียน....ใน GotoKnow แต่เชื่อว่า ที่เราคงเห็นเหมือนกันแน่ๆคือ...อิ่มค่ะ แล้วแต่ใครจะอิ่มอะไร...เท่านั้นแหละ