ได้รับข่าวสารเรื่องนี้มาตั้งแต่หลายเดือนก่อน ครั้งแรกจำได้ว่าเข้าไปลองเปิดๆดูใน version ทดลอง แต่พอมี version ล่าสุดในชื่อว่า Share Knowledge Volution ก็รีบเข้าไปทันที แต่ปรากฎว่าไปติดเอาตรงไม่มีรหัสผ่านที่เขาระบุว่าใช้อันเดียวกับที่ใช้เข้าดู email ของมหาวิทยาลัย (แหม เราก็ไม่ได้ใช้เสียด้วย เพราะอันที่ใช้อยู่ก็สะดวกดีแล้ว) กว่าจะติดตามถามไถ่เรื่องนี้ก็ผ่านไปอีกหลายเพลาเลยค่ะ รู้สึกมีอุปสรรคทุกครั้งที่ตั้งท่าจะเข้าไปทดลอง

แต่วันนี้ได้เข้าไปเปิดบล็อกเขียนบันทึกแรกแล้วค่ะ ทำให้คิดถึงบันทึกของตัวเองใน GotoKnow ที่เขียนแล้วนานมากแล้ว แต่ไม่ได้แสดงบันทึกหนึ่ง พูดถึงความรู้สึกว่า เราอยู่ในองค์กรใหญ่ที่ทำงานร่วมกันในหลายๆส่วน แต่เราไม่ยักกะรู้จักคนในองค์กรเดียวกับเราเลย งานที่เขาทำๆเราก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ทุกงานโยงไปโยงมาแล้วก็อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกันได้ ถ้ามีเวทีอะไรที่เรามาแชร์กันได้ เล่าเรื่องของพวกเราแต่ละงาน ให้มาเปิดดูกันเมื่อไหร่ก็ได้ ให้เรารู้จักตัวตนของกันและกัน แล้วพอเจอหน้ากัน ซึ่งน่าจะเป็นไปได้ไม่ยากเพราะอยู่ในที่ไม่ห่างไกลกันนัก คงจะเป็นความรู้สึกที่ดี เพราะขนาดอยู่กันคนละทิศละทางอย่างเพื่อนๆใน GotoKnow เรายังได้ซาบซึ้งกับมิตรภาพที่มีต่อกันได้เลย

แล้วจากจุดเริ่มต้นนี้ ถ้าพวกเราแต่ละคนต่างก็เล่าเรื่องของเราเอง ทีละเล็กละน้อย สิ่งที่เรารู้ก็คงค่อยๆหลุดออกมา เพื่อนๆร่วมองค์กรอยากเข้ามาอ่านของใครเมื่อไหร่ก็ทำได้ คนมีหน้าที่ก็มาตามอ่าน ตามเก็บความรู้สะสมได้

พอเวทีมาแล้ว เราเข้าไม่ถึงสักทีก็เลยรู้สึกเหมือนทำอะไรค้างอยู่เลยค่ะ วันนี้ได้เข้าไปเขียนแนะนำตัว แนะนำหน่วยงานแล้ว รู้สึกดีใจจังค่ะ เวลาเขียน ก็คิดถึงคนที่คอยลุ้น Share.psu....อย่างคุณเมตตา คุณอำนวยคนเก่งของม.อ.เราไปด้วยตลอดเวลา อยากให้ฝันเป็นจริงเหมือนกันค่ะ