ขอแสดงตน สำหรับความลำดับที่ 8 และ 9 ข้าพเจ้าเองค่ะ บังเอิญว่าไม่ได้เข้าตามตรอก แต่ออกตามประตู
แวะเข้ามากล่าวถ้อย ร้อยเรียง
ดังหนึ่งยินสำเนียง อยู่ใกล้
สรรคำกล่าวเสนาะเสียง แสนชื่น
กล่อมจิตคลายใจให้ เหนื่อยล้าพลันหาย
โลกกว้างนั้นแน่แท้ แล้วคุณ
หาหยุดเปลี่ยนเวียนหมุน หยุดให้
ต้องเร่งกอบกิจหนุน สานต่อ
หากปล่อยค้างคาไว้ เสร็จได้ฉันใด