ผมนึกย้อนหลังกลับไป ด้วยความคิดหนึ่งที่แว็ป แว๊บเข้ามาเมื่อ Go To Know GotoKnow กระตุ้นให้ผมเริ่มบันทึกเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาแต่ละวัน และผมรู้ว่า ควรบันทึกทันทีอย่าไว้ใจตัวเองว่าจำได้แน่ไม่ลืม
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานั้นผมได้เรียนรู้และเสริมความสามารถให้ตัวเองบางอย่าง ที่มีหลายคนถามว่าไปเรียนมาจากไหน ผมพบว่าเพราะที่ผมบันทึกไว้นั้นเอง แต่จริง ๆ เมื่อก่อนนั้นคงอาจไม่เรียกว่าบันทึกครับเพราะเป็นเพียงข้อความสั้น ๆ แต่ผมอ่านแล้วผมเข้าใจคนเดียว ซึ่งผมจะเรียกการกระทำของผมนั้น ว่า "จด" ครับ การ "จด" ก็ไม่เป็นจริงจังเลย เพราะสมุดที่จดก็มีหลายเล่ม หรือ จดมากับเศษกระดาษ บางครั้งจดมาแล้วก็หาไม่เจอทำให้เครียดไปเสียอีก
ผมเป็นคนที่ชอบ เรื่องอิเลคทรอนิค ตอนผมเรียนโรงเรียนเกษตรกรรมตรัง เมื่อผมเข้าห้องสมุดผมไม่เคยอ่านหนังสือเกษตรเลย ถ้าอาจารย์ไม่บังคับ ผมจะอ่านหนังสือ อิเลคทรอนิค จริง ๆ อ่านไปก็ใช่ว่าจะรู้เรื่องนะครับ แต่ให้ได้อ่านหรือดูภาพก็สบายใจแล้ว
นาน ๆ เข้าผมก็เริ่มเข้าใจ ว่าที่ผมอ่านอยู่นั้นมันไม่ใช้พื้นฐานหรอก มันระดับช่างแล้ว เมื่อผมเรียนจบมาทำงานแล้วผมก็ไม่ละความพยายามในสิ่งที่ผมชอบและสงสัย ผมพยายามหาวงจรที่เขาวางขายมาประกอบ ซื้อเครื่องมือช่างมาไว้ทำเหมือนช่างจริง เมื่อประกอบเสร็จทดสอบทดลองก็มักจะออกเป็นควันเสียเป็นส่วนใหญ่
ได้ผลเป็นอย่างไร ก็จดไว้กับเศษกระดาษแล้วเสียบตะปูไว้ข้างฝาห้อง จนมาในช่วงหนึ่งเพื่อน(คนคอเดียวกัน)ผมที่เป็นช่างซ่อม วิทยุสื่อสารในเรือประมง บอกผมว่าให้ผมเปลี่ยนไปศึกษาเรื่องคอมพิวเตอร์ดีกว่า เพราะเหมาะกับผมมากกว่าเพราะผมทำงานราชการ และก็หอบหนังสือมาให้ผม 1 ลัง และบอกผมว่า ให้อ่านจากเล่มไหนก่อน
ผมรับหนังสือมาอ่านตามที่เพื่อนแนะนำ และก็ จด ไปเรื่อย ๆ สั้น ๆ แต่เข้าใจคนเดียวนะครับ จนในที่สุดผมก็ซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์ สมัยนั้นแพงมาก ๆ แต่ก็ชอบครับ ซื้อมาแล้วลองผิดลองถูกแต่ผมก็ไม่ลืมที่จะ "จด" ของผมนะครับ ทั้งที่เป็นภาษาไทย ภาษาอังกฤษ
ปี 2539 ช่วงนั้นคอมพิวเตอร์เริ่ม ปูม มาก แต่หาช่างได้ยากมีญาติห่าง ๆ เปิดร้านคอมพิวเตอร์เห็นว่าผมชอบ ก็ให้ผมไปช่วยงานที่ร้านหลังเลิกงานของผม ผมไปทำงานร่วมกับนักเรียนช่างอิเลคทรอนิคที่มาฝึกงานที่ร้าน ซึ่งก็อายุน้อยกว่าผม ทุกคนเรียกผมพี่ แต่หลายคนก็เก่ง ครับมาฝึกงานเพื่อให้ผ่านขั้นตอนเท่านั้นเอง
การแลกเปลี่ยนเรียนรู้เริ่มเกิดขึ้นที่นี่ครับ ผมมีสมุดเล็ก ๆ เล่มหนึ่งค่อย ๆ จดจำสิ่งที่น้อง ๆ เขาทำเครื่อง ประกอบเครื่องคอมพิวเตอร์ หรือลงโปรแกรม หรือเมื่อเขาตอบคำถามผมเมื่อผมถาม หรือแก้อาการคอมพิวเตอร์ที่ลูกค้านำมาให้แก้ บางเครื่องผมแก้ได้ บางเครื่องเขาแก้ได้เรามาแลกกัน แต่ผมไม่ลืมที่จะจดเพราะผมไม่มีพื้นฐานผมกลัวลืม
ปัจจุบันนี้ ผมสามารถประกอบเครื่องคอมพิวเตอร์ได้ครับ ติดตั้งระบบเครือข่ายได้ ซึ่งตอนแรกผมไม่ได้นึกอะไรมากนะครับแค่เพียงรู้ว่าทำได้ มาถึงวันนี้ Go To Know GotoKnow ทำให้ผมเรียนรู้ว่าสิ่งที่ผมเคยทำมาโดยไม่รู้ตัวนั้นคือ "การแลกเปลี่ยนเรียนรู้" และ "การบันทึก" ที่สำคัญ "ใจ" มาก่อนตรงที่ผมชอบและรักที่จะเรียนรู้มันนั้นแหละครับ
ผมว่า KM คงเนียนอยู่ในใจคุณชาญวิทย์-นครศรีฯแล้วแน่นอน เยี่ยมมาก
เห็นด้วยและคิดเช่นเดียวกันกับทั้งสามท่านครับ
เยี่ยมมากเลยค่ะ :)
ให้ข้อมูลนิดนึงนะค่ะ GotoKnow เขียนติดกันคะ ย่อมาจาก The Gateway of Thailand's Online Knowledge Management ค่ะ
ขอบคุณคะ
ดีจริงๆเลยค่ะ อ่านแล้วนึกถึงตอนที่ตัวเอง "จด" ไว้หลายๆ บันทึก รวมถึงกระดาษ แล้วหาไม่เจอว่ามันอยู่ที่ไหนเหมือนกัน เริ่มๆ จัดระบบความคิดของตัวเอง แล้วจะเริ่มเขียนบันทึกจริงๆ จังๆ ก็ตอนมาเจอ GotoKnow นี่แหละค่ะ
และเพิ่งรู้ว่า GotoKnow มีความหมายมากกว่าที่ "ไปสู่การเรียนรู้" มาเป็น The Gateway of Thailand's Online Knowledge Management นะคะเนี่ย ขอบคุณดร.จันทวรรณ ที่ให้ความกระจ่างด้วยนะคะ