ความรู้สึกตื่นตัวเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อกลับมาถึงลำปาง วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกของผู้วิจัย ก็ทำจริงๆสอนติดกัน 6 ชั่วโมงตั้งแต่เช้ายันเย็น ข้าวกลางวันก็ไม่ได้ทาน เพราะ คณบดีคิดถึง เรียกเข้าไปคุยอยู่นาน คอก็เจ็บเพราะพูดทั้งวัน ผู้วิจัยเคยนึกสงสัยว่าอาจารย์ที่สอนทั้งภาคปกติและภาคพิเศษเอาเสียงและพลังมาจากไหน ทำไมพูดได้ตั้งแต่เช้ายันคำ่ ไม่เหนื่อยกันหรืออย่างไร
หลังจากที่กลับจากสงขลา กลุ่มทางโซนใต้ดูจะคึกคักเป็นพิเศษ คณะกรรมการที่เป็นตัวแทนทั้ง 3 คนของโซนนี้ คือ ผู้ใหญ่เก่ง อ.นวภัทร์ และน้องเอ ได้ไปถ่ายถอดความรู้ ประสบการณ์ที่ได้รับให้คณะกรรมการในกลุ่มฟัง มีคณะกรรมการบางคนโทรศัพท์มาคุยกับผู้วิจัยเพื่อสอบถามข้อสงสัยต่างๆ ผู้วิจัยก็ตอบไปเท่าที่ทราบและเข้าใจ ได้ยินมาว่าก่อนที่จะประชุมกลุ่มทางโซนใต้ในอาทิตย์ที่ 4 ของเดือน แต่ละกลุ่มจะเชิญคณะกรรมการกลุ่มมาประชุมกันก่อน เพื่อให้ผู้ที่เป็นตัวแทนได้มาเล่าให้ฟังว่าไปสงขลามาแล้วได้อะไรบ้าง หลังจากนั้นก็จะนำมาคุยกันในการประชุมประจำเดือนของโซนอีกที ความจริงเรื่องนี้ก็ไม่แปลกอะไร เพราะ ที่ผ่านมาเวลาไปร่วมกิจกรรมกับทีมกลาง กลุ่มทางโซนใต้หากมีโอกาสส่งตัวแทนไป เมื่อกลับมาแล้วตัวแทนก็จะทำหน้าที่เป็นผู้เล่าเรื่องต่างๆให้กับคณะกรรมการที่ไม่ได้ไปฟัง
ตรงกันข้ามกับเครือข่ายจังหวัดฯ ผู้วิจัยไม่ได้มองอย่างอคตินะคะ ผู้วิจัยไม่เคยเห็นว่าจะมีครั้งใดที่เมื่อไปร่วมกิจกรรมกับทีมกลางมาแล้ว ตัวแทนจะนำมาเล่าให้กลุ่มอื่นๆฟัง ทั้งๆที่ตัวแทนเครือข่ายฯมีโอกาสไปร่วมกิจกรรม ร่วมประชุมกับหน่วยงานภายนอกมากกว่ากลุ่มทางโซนใต้เสียอีก
นี่คือ ความแตกต่างอย่างหนึ่งที่ผู้วิจัยสังเกตเห็น ดังนั้น จึงไม่น่าแปลกใจแต่อย่างใดที่กลุ่มทางโซนใต้ดูจะพัฒนาได้รวดเร็วและมีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมากกว่าเครือข่ายฯ