ทำมาเรียงเคียงร้อยค่อยค่อยตอด
เข้ามากอดเข้ามาบ่นปนคำถาม
อยากได้เสื้อกางเกงใหม่ใส่ไปงาม (อีกละ!)
ปล่อยใจตามความอยากมากเกินไป

แม่จอมเค็ม จึงเข้มงวด อวดรายจ่าย
รู้หรือม่าย...ว่าบัญชี ที่แม่ผัน
เดือนหนึ่งๆ พึงบรรจบ ให้ครบครัน
เก็บไว้มั่น เพื่ออนาคต ที่งดงาม

ส่วนที่เหลือ เผื่อไว้ ใช้ฉุกเฉิน
หากบังเอิญ เดินเที่ยวไป หลายๆที่
แล้วเผลอเหยียบ เข้าทาง อ่างกะปิดี
จะได้มี ค่าชดใช้ ไม่อายคน

หากลูกซื้อ ทุกสิ่งไซร้ มากไปหมด
ก็ต้องงด ส่วนอื่นไป ไม่รู้สิ้น
ต้องฝึกห้าม ความอยากจ่าย ที่ไหลริน
ใช้ทรัพย์สิน ให้คุ้มค่า น่าพอดี

อันแม่นี้ พูดกี่ที ก็รักเจ้า
เห็นลูกเรา ทำหน้าจ๋อย ก็พลอยผัน
แต่ต้องหัก ใจห้าม ไม่ตามกัน
ต้องมุ่งมั่น ต้องรักลูก ให้ถูกทาง....

หมายเหตุ : ดูเหมือนว่าเรื่องจะจบแต่โดยดี  แต่แล้ววันอาทิตย์ที่ผ่านมา ก่อนออกเดินทางเพียงไม่กี่ชั่วโมง เจ้าหอยหลอดตัวดี ก็สามารถออดอ้อนแม่จนได้ "เสื้อตัวใหม่" 1 ตัวจนได้ค่ะ ...

เฮ้อ แข็งเท่าแข็ง "ลูกง้าง" อ่อนได้ดังประสงค์...

แต่เพราะไหนๆก็สอนกันยาวแล้ว พี่เม่ยจึงมีข้อต่อรองว่า ลูกต้องงดค่าขนมให้ครบตามราคาเสื้อ  หรือไม่อย่างนั้นลูกกลับจากการไปประกวดวาดรูปได้เงินรางวัลมา...

 "ต้องยกให้แม่หมดเลยนะ!"....