วันเสาร์ที่ 11 มิถุนายน 2554

แม่ครับ ;

เมื่อผมมีความจดจำต่อเรื่องราวอะไรที่ผ่านมาในชีวิตได้..ผมชอบจะเล่าให้แม่ฟังเสมอ

เรื่องราวที่ย่ำแย่ และเลวร้าย แม่รับฟัง...เศร้ากับผม...และร้องไห้ไปกับผม

เรื่องราวที่แสนสุข และสิ่งที่ดี ๆ แม่อมยิ้ม...สนุกสนาน...และหัวเราะไปพร้อมกับผม

และไม่ว่าเรื่องราวใด ๆ ก็ตาม แม่จะลูบหัว และโอบกอด พร้อมที่อยู่เคียงข้างกับผมเสมอมา

แต่วันนี้ ผมมีเรื่องราวดี ๆ ที่เกิดขึ้นกับผม ให้แม่ฟังนะครับ

ตามที่ผมได้เล่าในบันทึก คนสันปก...วารสารหมออนามัย  (http://www.gotoknow.org/blog/adirek12/439762) ว่า จะมีทีมงานวารสารหมออนามัยมาสัมภาษณ์ผม แต่จริง ๆ แล้ว ผมจะได้ลงปกหน้า พร้อมบทสัมภาษณ์ของผม

แม่รู้ไหมครับ ? ว่า ผมตื่นเต้น และวิตกกังวลมากมาย เพราะผมกลัวว่า เรื่องราวของผม จะไม่มีสาระ และทำให้วารสารพลอยตกต่ำไปด้วย ผมเคยบอกแม่นานแล้วนะแล้ว ว่าผมอยากจะลงวารสารหมออนามัยมาก ๆ  แต่ด้วยหมออนามัยแต่ละท่านที่ถูกสัมภาษณ์ล้วนน่ายกย่องในการทำงาน และน่าสนใจมาก ๆ จริงถึงได้ลง 

แม่เคยบอกผมเสมอว่า ถ้าเราคิด เราฝันอะไร ก็จะได้อย่างนั้น ไม่บอกก็รู้ว่า แม่คงดีใจกับผมมากมายแน่นอน

ด้วยปีนี้ วารสารหมออนามัยครบรอบ 20 ปี ทางวารสารจึงเฉลิมฉลองความยินดี ด้วยโครงการ " บันทึกชีวิต...หมออนามัย : 30 เรื่อง 30 เล่า" โดยได้รับการสนับสนุนจาก สสส. มีวัตุประสงค์ ตามเอกสารนี้ครับ http://www.mohanamai.com/UserFiles/File/mnm20-2-53/87.pdf

ผมคิดในใจเสมอนะครับแม่ว่า ผมฝันไปหรือเปล่า แต่แล้ววันนี้ ทีมงานวารสารหมออนามัยก็มาสัมภาษณ์ผมจริง ๆ ตลอดทั้งวันที่แสนร้อนอบอ้าว ที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ รอยยิ้ม และความประทับใจ

ผมพาทีมงานวารสาร มาถึงบ้านโนนเสลา ก่อนจะถึงอนามัย (รพ.สต.) ผมพามาแวะชมผ้าขิดโนนเสลาก่อน เพราะเป็น OTOP ระดับจังหวัดชัยภูมิของเรา และดังระดับประเทศ พร้อมกับบอกเรื่องราว R2R ของผม ...วิถีชีวิต...สุขภาพ...สิทธิแรงงานทอผ้าขิดที่บ้าน http://www.gotoknow.org/blog/adirek1/437973

และพี่...ขอโชว์ลายผ้าขิดโบราณของหมู่บ้าน  รูปแรก คือ ลายยันต์  รูปที่ 2 คือ บายศรีใหญ่ และรูปที่ 3 ลายพญานาค

และมาพบกับ ปู่สอน กล้าศึก ผีบ้าปลูกป่าแห่งบ้านโนนเสลา ซึ่งผมเขียนเรื่องราวของปู่สอน หลายบันทึกแล้วครับ http://www.gotoknow.org/blog/adirek13

และเป็น R2R ที่กำลังดำเนินการ ...ผู้สูงอายุ ...การดูแลสุขภาพวิถีพุทธ...จิตสาธารณะ

ผมพา อาจารย์ วิวัฒน์ วนรังสิกุล จาก ม.มหิดล อาจารย์ผู้สัมภาษณ์ผม พบและเยี่ยมเยียน ปู่สอน ครับ  ส่วนผมยิ้มแฉ่ง ใส่แว่นตา และเสื้อ gotoknow ช่างภาพ บอกว่า  พี่ครับ ภาพหน้าปก เอารูปพี่ใส่เสื้อ gotoknow นะครับ

ผมตอบ โอเคครับ

นี่คือ รูปช่างภาพครับ ชื่อ น้องซ่อง (น้องยืนยันว่าชื่อนี้จริง ๆ ครับ)

และแล้วก็มาสัมภาษณ์ผมที่ รพ.สตโนนเสลา ครับ ถึงประมาณบ่ายโมงกว่า จึงพากันไปทานข้าว และเข้าไปสัมภาษณ์ต่อกันที่บ้านผมครับ

ผมมีแรงบันดาลใจหลาย ๆ อย่าง และสิ่งหนึ่ง คือ หนังสือ ซึ่งผมมีหลายเล่มมากครับ  โดยเฉพาะหนังสือเรื่อง บุญค้ำ ของ อาจารย์ น.พ.อำพล  จินดาวัฒนะ ผู้เขียน ที่บ่งบอกเรื่องราวและตัวตนของหมออนามัยได้ดีและสมบูรณ์มาก ๆ น้อง ๆ หมออนามัยที่จบใหม่ หรือหมออนามัยทุกท่าน ควรจะได้อ่านอย่างยิ่ง ถือเป็นคู่มือชีวิตและการทำงานของหมออนามัยก็ว่าได้ครับ

เรื่องราวการได้รับรางวัลการนำเสนอผลงานต่างๆ เช่น R2R ดีเด่น 2 ปี ซ้อน ของ สวรส. ทุกรางวัลที่ได้ผมมีความสุขมากมาย แต่ที่มีค่าและความหมายอันยิ่งใหญ่ คือ รางวัลที่ได้รับกับ อาจารย์ประเวศ วะสีครับ  พร้อมกับคำกระซิบข้างหูผมเบา ๆ ว่า ขอให้ได้ทำความดีทุกวันนะครับ

แต่วันนี้เวลานี้ รางวัลและความภูมิใจ ไม่สำคัญกับการเป็นผู้ให้ และผมตระหนักนับต่อไปนี้ว่า เมื่อเราคิดว่าจะเป็นผู้ให้ ชีวิตของเราก็เปลี่ยนไปแล้ว

และอาจารย์วิวัฒน์ ได้มอบของที่ระลึกให้ผม  คือ หนังสือ  ถุงผ้า และขนมให้ลูกชายผมครับ และผมขอขอบคุณอาจารย์มากครับ

แม่ครับ ผมมีความสุขมากมายครับวันนี้ ความสุขของผม ไม่ได้อยู่ที่คนจะมาชื่นชมและยกย่องแล้ว แต่เรื่องราวของผม ถ้ามีความดีบ้าง ขอให้เป็นแรงบันดาลใจให้กับพี่ ๆ น้อง หมออนามัยทุกท่านที่ทำงานในประเทศของเรา ...บ้านเกิดของเรา...พี่น้องประชาชนบ้านเราใช่ไหมครับ

วันนี้ผมเหนื่อยและล้ามากครับ ไม่ใช่กับการถูกสัมภาษณ์หรอกครับแม่ แต่เพราะการถ่ายรูปครับแม่ ผมเพิ่งรู้นะครับแม่ว่า ทำไมดาราค่าตัวแพงจัง เพราะผมเป็นห่วงและน่าสงสารช่างภาพมาก เพราะสารรูปของผม คงต้องปรับแต่งแก้มากมายครับ

สำหรับเนื้อหาการสัมภาษณ์มีหลายประเด็นที่น่าสนใจ เอาไว้วารสารออกแล้ว ซึ่งทีมงานบอกว่า ปักษ์หน้า กรกฎาคม - สิงหาคม 2554 ผมจะเล่าให้แม่ฟังอีกทีครับ

แต่ที่แน่ ๆ อยากจะคว้านซื้อวารสารเล่มที่มีหน้าปกของผมจังครับ ผมอายครับแม่

แค่นี้ก่อนนะครับแม่ รักแม่เสมอ ถ้าเตี่ยรู้ (เตี่ยน่าจะรู้ เพราะอยู่บนฟ้า มองเห็นผมแน่) เตี่ยก็คงดีใจกับผมนะครับ

รักแม่อีกครบนะครับ