วันนี้ลูกหลานจะไปอยุธยา ทำบุญครบรอบปีที่5 ให้แม่

                            http://www.gotoknow.org/dashboard/home#/posts/175495">http://www.gotoknow.org/dashboard/home#/posts/175495

                                        อิ่มใจอิ่มบุญกับ แม่นาค,โยมแม่ 9-10 มีนาคม

เริ่มศักราชใหม่ 2013 หลายคนมองว่า เลข 13 เป็นเลขไม่เป็นมงคล

เรายังเชื่อว่า ทำดีย่อมได้ดี ไม่ช้าก็เร็ว

แค่เริ่มต้นปี การทำหน้าที่ของครูก็พบเจอสิ่งที่ทำให้อารมณ์ขุ่นมัว

แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ท้อแท้  จะทำหน้าที่ของเราต่อไป

มุ่งมั่นที่จะให้กล้วยไม้ของเรา ออกดอกอย่างสวยงามให้ได้

อิฐก้อนแรก

   โดยทั่วไปแล้วคนเรามักให้ความชื่นชมก้อนอิฐก้อนหิน
ที่เปล่งประกายที่อยู่ชั้นยอดชั้นบน
แต่ก็ไม่แปลก เพราะมันเป็นธรรมชาติของผู้คน
แต่ความจริงแล้วความสวยงามความมั่นคงที่เราเห็นนั้น เกิดจากอิฐก้อนแรก  ที่ยอมทนเพื่อให้เพื่อนทับถม
และ เรียงเป็นชั้นขึ้นไปอย่างงดงาม
แม้จะหนักหนาสาหัสก็ตามที ต้องทนเพราะใจที่มุ่งมั่น หมายมั่นอยากให้มีสิ่งสวยๆงามๆเหล่านั้นเกิดขึ้น

    ---- เมื่อวันเวลาผ่านเลยไป สิ่งสวยงามเหล่านั้นผังทลายลง อิฐก้อนแรกก็ยังคงตั้งอยู่ได้อย่างสง่างาม

ในที่ทำงานเราไม่ได้มีเพื่อนร่วมงานเต็มไปหมดหรอกนะ

 ตามความเป็นจริงแล้วเรามีศัตรูร่วมงานเต็มไปหมดต่างหาก

คิดอย่างนี้จะสบายใจขึ้นและระวังตัวมากขึ้นจะเสียใจน้อยลง

การทำงานกับคนหมู่มากย่อมมีปัญหา กระทบกระทั่งกันบ้าง

สุดแล้วแต่ว่าเราจะมองข้ามไป เพื่อให้การทำงานดำเนินต่อได้หรือไม่ เพียงใด...

เช้าวานนี้อารมณ์ขุ่นมัว(อารมณ์ร้าย นางมาร)จนถึงขั้นระเบิดออกมาเพราะเก็บมานานแรมปี

พอมันออกมาแล้วรู้สึกโล่ง   เมื่อได้พูดทำให้ต่างคนต่างเข้าใจกัน

                        เราคือผู้ปฏิบัติ ส่วนเขาคือ ผู้บังคับบัญชา

บ่ายๆนั่งสงบสติอารมณ์แล้วก็มานั่งจัดดอกไม้เตรียมพิธีเปิดกีฬาเยาวชน ของอบต. กลับถึงบ้านสองทุ่ม

      แล้วก็โทรศัพท์ปรับความเข้าใจ เคลียร์ให้จบเรื่องเพราะเราไม่ผิดพร้อมกับคำว่า "ขอโทษค่ะ "

     
 งานครูไม่มีคำว่าขาดทุนหรือได้กำไร   มีแต่คำว่าเสียสละและความภาคภูมิใจ  

       "ส่วนของแถม คือ ข้อตำหนิและคำวิจารณ์ "

                                เมืองไทยยังมีสถานที่ท่องเที่ยวอีกมากมาย

     สัมผัสทะเลหมอก   หยอกน้ำค้าง

     หนาวนี้(จริงๆ) ที่ภูชี้ฟ้า...

                                     พ่อแม่สร้าง  ครูดูแล  ช่วยแก้ไข

                                     สอนศิษย์ให้  เดินสู่  ลู่ทางฝัน

                                     บนเส้นทาง  เส้นนั้น  เนินนานวัน

                                     ดั่งตะวัน   ส่องฟ้า   บูชาครู......

           วันครู

 
ขอระลึกถึงพระคุณพ่อแม่ผู้ที่เป็นครูคนแรก เลี้ยงดูฟูมฟักลูกมาจนเติบใหญ่ได้เห็นคุณค่าของตนเอง 

บูชาพระคุณบูรพาจารย์ที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ให้  จนเลี้ยงชีพและสานต่อเจตนารมณ์งานครูได้ 

ทำให้ลูก(ศิษย์)ได้มีวันนี้  "หนึ่งแสนครูดี"

"ครู คือ แสงเทียนส่องใจ ให้เกิดปัญญาแก่ศิษย์"(ท่านพุทธทาสภิขุ)

                 การให้อภัย การขออโหสิกรรม....ทำให้เราสบายใจ

สวัสดีปีมะเส็ง

     ด้วยอานิสงส์แห่งผลบุญและความดีงามในการสวดมนต์ข้ามปี(๒๕๕๖)ในครั้งนี้ของข้าฯ ขอจงดลบันดาลให้ครอบครัวของข้าพเจ้า  ลูกหลานและญาติพี่น้อง พร้อมด้วยมิตรสหาย จงพบแต่ความสุขความเจริญ อยู่เย็นเป็นสุข แคล้วคลาดจากภยันอันตรายทั้งปวงตลอดไปด้วยเทอญ สาธุ.....

วันนี้น้องสาวจากเชียงใหม่โทรศัพท์มาบอกว่า  อ.ทนัน  ภิวงศ์งาม   ได้สูญเสียบุตรชายอันเป็นที่รักอย่างไม่มีวันกลับ       

จากอุบัติเหตุทางรถ     ท่านใดที่รู้จักไปให้กำลังใจท่านได้นะคะ น้องครูเอบอกว่าท่านยังอยู่ในอาการเศร้าโศกเสียใจ

เป็นอย่างมาก ทำใจไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกระทันหันค่ะ

                    ขอแสดงความเสียใจมา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ

คำขวัญวันครู 2556   ของนายสะอาด สีหภาค จังหวัดศรีสะเกษ 

 "แปดสิบพรรษา พระราชินี

 ราษฏร์รัฐภักดี ครูศรีแผ่นดิน "

ประทับใจกับการเดินทางในทริปนี้

- เพื่อนร่วมทาง

- คนบอกทางและเจ้าของถิ่นที่ไปเยือน

- ซึ้งในน้ำใจชาวอีสานใต้ ขอบคุณ ขอบคุณมากๆค่ะ

                                                                                    โขงเจียม

                                                                           ผาแต้ม(หินเฉลียง)

                                                                          ปราสาทเขาพนมรุ้ง

                                                                    ทุ่งทานตะวัน จ.สระบุรี

                                                    รับประกันว่าผลผลิตที่จำหน่ายไม่มีสารเคมี

                                     ถ้าเรามุ่งมั่นอยู่กับสิ่งใด มักจะทำให้ได้กับสิ่งนั้น

                                                     สักวันความฝันจะเป็นจริง

                                  ท่องแดนอีสานใต้ ดูพระอาทิตย์ขึ้นก่อนใครในสยาม

           http://cdn.gotoknow.org/assets/media/files/000/854/598/default_z2_(7).jpg?1354488331" unselectable="on">

                                                     ภาพจากอินเทอร์เน็ต

 ครูเป็นผู้เปิดประตูให้..

 นักเรียนต้องก้าวข้าม เพื่อจะได้ออกไปเรียนรู้ด้วยตนเอง..

                                         ผมเป็นนักฟุตบอลครับ  แต่ฝีมือก็ไม่แพ้เด็กผู้หญิงเลยครับ (^๐^)

                                                             สร้างสรรค์กระทงลอย 

                                                             28 พฤศจิกายน 2555

"อำเภอยิ้ม"

           โรงเรียนของเราตั้งอยู่ในเขตอำเภอ(จ.กำแพงเพชร) ที่เขาติดป้ายไว้ว่า." อำเภอยิ้ม"  ไปครั้งใดก็ได้รับการบริการดีเยี่ยม ไม่ต้องเสียเวลารอคอย พบเจ้าหน้าที่ทุกครั้งที่ไปติดต่อเรื่องงาน แม้จะเป็นเวลาพักหรือนอกเวลาราชการเจ้าหน้าที่มีอยู่ประจำ ตั้งแต่ 8.00 - 17.00 น.โดยเฉพาะแผนกสรรพากร เจ้าหน้าที่รับประทานอาหารกลางวันในห้องพัก  พอเห็นเราก็รีบออกมาต้อนรับด้วยไมตรีจิต(ยังไม่ถึงเวลายื่นแบบเสียภาษีสักหน่อย)

วันนี้อำเภอไม่ยิ้ม

          ได้รับหนังสือแจ้งให้ไปใช้สิทธิ์เลือกตั้ง สมาชิก อบจ. ของจังหวัดบ้านเกิดในวันที่ 9 ธันวาคม แต่ไม่สามารถไปใช้สิทธิ์ได้ จึงต้องไปแจ้งเหตุที่ไม่ไปใช้สิทธิ์ เพราะเราเป็นข้าราชการต้องทำให้เป็นตัวอย่าง  ไปถึงที่่ฝ่ายทะเบียน 8.10 น. พบเจ้าหน้าที่ผู้หญิงคนหนึ่งเลยเดินเข้าไปแจ้งความประสงค์ ได้รับคำตอบว่ายังไม่ถึงเวลาทำงาน ให้รอก่อน (แบบไม่มีหางเสียง) ในใจอยากจะขอร้องให้เขาทำให้หน่อย เพราะว่าเราต้องใช้เวลาเดินทางไปโรงเรียนเกือบชั่วโมง  ได้ยินแบบนี้เลยไม่กล้า

          พอสักพักใกล้ 8.30 น.มีเจ้าหน้าที่ ที่รู้จักเราเดินเข้ามาถามว่ามาทำอะไรคะ(ดีใจมากๆ) บอกความประสงค์  เขาก็บอกว่าใช้สำเนาบัตรประชาชนด้วยค่ะ เป็นการไปติดต่อครั้งแรกเราก็ไม่ทราบรายละเอียด ถ้าเขาบอกตั้งแต่ตอนแรกที่เราเข้าไปหาคงไม่ต้องเสียเวลาและสายแบบนี้  เราก็ไปถ่ายบัตรข้าราชการข้างๆที่ว่าการอำเภอ จากนั้นก็เขียนใบคำร้องประมาณ 3 นาทีให้เจ้าหน้าที่คนแรกนั่นแหละ  พอเสร็จก็รีบออกจากอำเภอ ประมาณ 9.00 น. โอ้!!! วันนี้ไปโรงเรียนสาย อิอิ..

                                             ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น

                                              ระยะเวลาที่ใช้สะสมผลงาน เก็บงาน  3  ปี

                                                                 เล่มที่ 1 ในจำนวน 8  เล่ม

                  ดอกเตอร์หนุ่มทางการศึกษาคนหนึ่งว่าจ้างเรือโดยสารให้ไปส่งข้ามฝาก

                  เมื่อเรือเริ่มเคลื่อนออก จากฝั่ง ลุงแก่ๆซึ่งเป็นคนแจวเรือก็เป็นฝ่ายชวนคุย

"ดูท่าทางของหลานแล้วคงจะเรียนมาสูงสินะ เพราะหอบหนังสือกองโตและใส่แว่นหนาทีเดียว"
" ผมจบปริญญาเอกจากเมืองนอกมาครับ และตอนนี้กำลังทำหน้าที่วางแผนการศึกษาให้กับประเทศไทย ของเรา"
ดอกเตอร์หนุ่มตอบในขณะที่ลุงแสดงสีหน้าชื่นชมและรู้สึกเคารพนับถือ ในวิชาความรู้ของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม
" พวกชาวบ้านอย่างลุงคงโง่มากเมื่อเทียบกับหลาน ว่าแต่พวกคนที่เรียนกันสูงๆและใช้เวลาเรียนตั้งหลายปี อย่างหลานน่ะ เขาเรียนอะไร กันบ้างเหรอ "
"มันตอบยากนะลุง เอาอย่างนี้ละกัน ลุงเคยเรียนวิชาปรัชญาการศึกษาไหม"
"ลุงไม่รู้หรอกว่าวิชาปรัชญาการศึกษาน่ะมันคืออะไร"
"โอ........นี่แสดงว่าชีวิตของลุงได้หมดไปครึ่งหนึ่งแล้ว"
ดอกเตอร์หนุ่มอุทาน เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้
"ลุงเคยเรียนประวัติศาสตร์สากลไหม"
"ไม่เคย ลุงรู้จักแต่ประวัติหมู่บ้านของตนเอง"
"โอ........ชีวิตของลุงเหลือเพียงครึ่งหนึ่งของครึ่งเท่านั้น"
ดอกเตอร์หนุ่มอุทานอีกเป็นคำรบสอง ยังผลให้สีหน้าของลุงเริ่มสลดลง
เพราะรู้ว่าตัวเองช่างด้อยค่าเหลือเกินเมื่อเปรียบเทียบกับดอกเตอร์หนุ่ม
"ถ้าอย่างนั้นลุงเคยเรียนวิชาฟิสิกส์ เคมี ชีวะ ไหม? "
"ลุงก็ไม่รุ้จักเหมือนกันแหละ" ลุงรู้สึกอายที่จะตอบ
" ลุงเคยเรียนแต่วิชาทำไร่ไถนาแจวเรือจ้าง และดูความเปลี่ยนแปลงของลมฟ้าอากาศ"
"โอ.........ชีวิตของลุงเหลืออยู่เพียงเศษเสี้ยวเท่านั้น"
ดอกเตอร์หนุ่มส่ายหัวกับคำตอบที่ได้รับ
ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มในขณะที่เรืออยู่กลางแม่น้ำ เสียงกรีดร้อง ของกระแสลมบอกให้ลุงรู้ว่า
พายุฝนกำลังมา ลำเรือถูกซัดให้โคลงเคลงไปตามกระแสคลื่นเริ่มรุนแรงมากขึ้นๆ
ดอกเตอร์หนุ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาในส่วนลึกของจิตใจ
"หลานเคยเรียนวิชาว่ายน้ำไหม?"
คำถามของลุงบอกให้รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
"ผมไม่เคยเรียนเลยครับ"
ดอกเตอร์หนุ่มตอบด้วยสีหน้าซีดเผือด

                              "หลานเอ๋ย...........ชีวิตของหลานได้หมดลงจนไม่เหลืออะไรเลย "

                                          เรื่องเล่าจากครูกอบวิทย์( -Kobwit Piriyawat_)

----------------------------------------------------------------------------------------------
                          

  เข้าตำรา ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด

  เด็กๆสมัยนี้บางคนเรียนเก่งแต่แก้ปัญญหาไม่เป็น ขาดทักษะการใช้ชีวิต

                                            วันนี้เป็นวันดี มีความบังเอิญได้ทำสิ่งดีๆตั้งแต่เช้าตี5 ^-^

    เริ่มต้นด้วยการนำพวงมาลัยไปไหว้ที่โกฏิ/รูปแม่

   จัดพานดอกไม้ประดับโต๊ะหมู่บูชา

   ไปโรงเรียนเก็บกระทงที่ให้นักเรียนทำมาจากบ้านไปถวายวัดใกล้ๆโรงเรียน

พรุ่งนี้จะมีกฐินสามัคคีทางวัดเลยจัดงานลอยกระทงล่วงหน้า 

    ตอนสายๆกำนันและ ผู้ใหญ่บ้าน นำผ้าป่าการศึกษามาทอดที่โรงเรียน

    ตอนบ่ายสอนนักเรียนชั้นป.6ทำดอกกุหลาบในวิชาการงานฯ

    หลังจากนั้นนำอาหาร;ว่างมาเลี้ยงเด็กๆ(ทรัพย์ส่วนตัว)ทั้งโรงเรียน 

    เลิกเรียน(ออกเร็วกว่าปกติครูเวรเประชุมเด็กสุดสัปดาห์)ได้ทำบุญทอดกฐินส่งท้ายสำหรับฤกษ์งามยามดีในวันนี้     

ก่อนแปลงโฉมลัลล้าชิวๆ

                                                               สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดจริงๆ สาธุ..

                                                                                รวยๆเฮงๆๆๆๆ

                                                                      ทำกิจกรรมดีๆในวันคล้ายวันเกิด

                                                                    swensen's ice cream เซ็นทรัลสองแคว

                                                                                23 พฤศจิกายน 2555

                                                                             ภาพจากอินเทอร์เน็ต

                   ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

เตือนสติกับสังคมปัจจุบัน

     ถ้าว่ากันตามเรื่องราวที่เกิดไม่มีวันจบจากใจเราได้หรอกลูก แต่ถ้าว่ากันตามกรรมของเขาที่ทำกันมาแค่ไหนก็รับแค่นั้น ไม่เกี่ยวกับเรื่องราวหรือกฏหมายใดๆทั้งสิ้น 

     กรรมมุนา วัตตะตีโลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามผลกรรมของตนของตน เราก็มีหน้าที่ระวังการกระทำของเรา(เหตุกรรม)ให้ดีๆ จะได้ไม่ต้องรับผลร้ายของตนเองในภายหน้า เท่านี้ก็พอแล้ว อย่าไปเอาเรื่องที่เราไม่รู้หรือรู้ไม่จริงมาคิดให้ใจเราแตกแยกจากความดีงามเลยนะลูกนะ ทุกข์ฟรีเปล่าๆ

           อาปราโมทย์-อาชะโลมใจ   ไวทยกุล

   22 ปีที่ผ่านมาไม่ได้ทำให้ความทรงจำดีๆลางเลือนไปจากใจได้เลย นับวันยิ่งทำให้  มีข้อเปรียบเทียบเกิดขึ้นมากมาย

" จะทลายกำแพงใจลงได้อย่างไร ในเมื่อเราพยายามสร้างมันขึ้นมาทุกๆวัน ถ้ายอมรับได้ก็จงอยู่ในแบบที่เราเป็น "

พุทธชยันตี 2600 ปี แห่งการตรัสรู้ของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

จงทำความดีให้ถึงพร้อมทั้ง กาย วาจา ใจ 

ทำทุกๆวันให้เหมือนเป็นวันพระ

แสงทอง  ส่องทาง

แสงธรรม  ส่องใจ

เสียงธรรม ส่งให้  จิตใจเบิกบาน

                               เ กิ น คำ บ ร ร ย า ย.......

ที่มา http  ://webboard.news.sanook.com/forum/?topic=3604273