ภาพประทับใจ..นานแค่ไหน ใจ ไม่ลืม...

เรามาจากต่างทิศ ต่างบ้าน ต่างที่ทำงาน เมื่อมาอบรมธรรมด้วยกัน

สายใยแห่งความดี ทำให้เรามีจิตที่สงบ สบาย นอนดึก ตื่นเช้า รู้บทบาท

หน้าที่ แม้อุปสรรคขวางกั้นใดๆ ก็หาได้ทำให้จิตใจย่อท้อได้

เช้านี้ พวกเรา ถ่ายรูปด้วยกัน ท่ามกลางละอองหมอกตอนเช้าๆ

สายลมแผ่วๆ

โดยไม่ได้นัดหมาย ทั้งท่าทาง และ รอยยิ้ม

ความชุลมุนของคนถ่าย และ ตากล้อง ทำให้ภาพออกมามีชีวิต รอยยิ้มที่

มิได้เสแสร้ง ฉายแววความสุขแห่งจิตใจ เป็นภาพมีความรู้สึกอ่อน

โยน..การรวมตัวกัน..แบ่งปันสุข..โดยไม่ได้นัดหมาย..

ดูเมื่อไหร่ ก็ สวยงาม..http://cdn.gotoknow.org/assets/media/files/000/933/407/default_1044844_480066105404577_584911699_n_(1).jpg?1374640028" alt="" />

สวัสดีเช้าวันทำงานวันแรกของสัปดาห์ค่ะทุกท่าน

เมื่อสองปีทีแล้ว หลงรักเสือร้ายตัวหนึ่ง.ชื่อเสือมึด..ในวนาลี

ตอนนี้..หลงรัก..อยากกินข้าวจี่..ปิ้งร้อนๆ ทาไข่..จัง

ยิ่งฝนตกตลอดอย่างนี้..ได้กิน..สักก้อน..คงชื่นใจ..อิอิ

ถึงเธอคนที่รักของฉัน

เธอรู้ไหม จากวันที่เราได้พบเจอกัน ได้คุยกัน แม้ไม่เห็นหน้ากัน

แต่ความรู้สึกผูกพัน และ ความรู้สึกดีๆๆ มันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

แม้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา จะมีคนมากมายเข้ามาสานไม่ตรี

แต่ไม่เคยมีสักครั้ง ที่ฉันจะรู้สึกดีๆ เหมือนเธอเลย

อาจเป็นแค่ความบังเอิญ หรือความต้องการของฟ้า

ที่ทำให้เราได้มา รู้จักกัน ด้วยเหตุการณ์ไม่คาดฝัน

ถึงจะมีบ้างที่ไม่เข้าใจกัน จนต้องห่างหายกันไปหลายวัน

แต่ท้ายทีสุด เราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม

อยากบอกเธอนะ..มีเธอ..มีกำลังใจ..ไกลเพียงไหน..ไม่รู้

สิ่งที่รับรู้ตอนนี้คือ..อยากมีเธอ..แบบนี้..ตลอดไป..

ไม่อยากสัญญา..แต่อยากบอกว่า..

จะเป็นกำลังใจให้เธอนะ..คนดี..และ ตลอดไป...

เลิกกัน..ไม่มีวันเลิกเจ็บ..

ร้างไกลกัน..ไม่มีวันเลิกรัก...

วันนี้สบายใจจัง..เมื่อคืนนี้เต้นแอโรบิคคนเดียวจนเหงื่ออกตอน 3 ทุ่ม

หลังจากนั้นก็ดีท๊อกร่างกาย อาบน้ำสระผม นั่งทำงานต่อแป้บ..

โอ้ววววว...เพิ่งรู้..ว่าชีวิตจะมีอะไรดีมากไปกว่า..การทำให้ร่างกายสดชื่น..หลังจากห่างหายจากการออกกำลังกายมานาน..หาข้ออ้างตลอด..ฝนตกบ้าง ค่ำบ้าง ไม่มีเพื่อนบ้าง..

พอเริ่มปฏิวัิตตัวเอง ทำคนเีดียวที่บ้าน ก็ได้เรื่องเหมือนกัน..เหงื่อออก ขับถ่ายดี หลับสบาย หากไม่ทะเลาะกับใคร..จะดียิ่งๆขึ้น..คริๆ..

ลองทำดูนะคะ..สดชื่นและดีจริงๆค่ะ...

บางทีนั่งหน้าคอมมากๆ..ปวดตานะ..เง้อออ!!!

ทำงานมาก..จนลืมตัวร่างกาย...ใช้เขามากไป..เกิดเขาน๊อคขึ้นมา..ลำบากนะเอ้า...

อรุณสวัสดิ์วันหยุดอีก 1 วันค่ะ.. หยุดเศร้า...เข้าพรรษา...

เช้านี้ ตื่นเช้าตี 5  ทำอาหาร ไปทำบุญวันเข้าพรรษา ยายชีมาจากวัดแต่เช้า ทำอาหารเอง เรามีหน้าที่เตรียมให้ เป็นอาหารมังสวิรัต ผัดมะระหวานใส่หมูเจ ตำน้ำพริกเต้าหู้ปลา ส่วนอาหารคุณยาย ทำต้มยำหัวปลี และ วุ้นกะทิสดๆ หมูหยอง..ไปส่งยายชี ที่วัด..กลับมาทำงานบ้านต่อ..ก่อนเข้าสวน.ดูคนงาน..

วันนี้นัดคนงานมาดายหญ้าในสวน ซื้อต้นน้อยหน่า มา 20 ต้น วันนี้คงได้ฤกษ์งามยามดี เอาต้นไม้ลงปลูกซะที..

รู้สึกสบายใจ..ได้ทำบุญ..ทำงานบ้านกับวันหยุดติดต่อกันหลายวัน..ที่สำคัญได้ปลูกต้นไม้ ดูแลต้นไม้ที่เรารัก...

เคยไหม..เมื่อรู้สีกรักใคร..ก็ผิดหวังทุกที..

เฉกเช่นเมื่อคืนที่ผ่านมา ได้มีโอกาส ไปร่วมงานแต่งของหลานสาว นักการเมืองคนหนึ่ง

ฟังเรื่องรักของเขาทั้งสองแล้วต้องหัวเราะ..กับความน่ารักๆ ของบ่าวสาว..คู่นี้

สาวเจ้าสวยเหมือนนางฟ้านางสวรรค์..ส่วนบ่าวเจ้า ก็น่ารัก เหมือน ชายหนุ่มบ้านๆทั่วไป

แตกต่างกันอย่างลิบลับ..เมื่อพิธีกรถามถึงเรื่องที่ชนะใจเจ้าสาว ..เจ้าบ่าวก็บอกว่า

เคยจีบ..ครั้งแรก โดนปฏิเสธจนหน้าแหกกกก..ฮ่าๆๆ

ครั้งที่สอง..ก็ เหมือนเดิม..แต่ไม่ท้อ..ตามหาช่องโหว่..จนกระทั่งพบว่า..

สาวเจ้าใช้คอมทำงาน ส่วนบ่าวเจ้าก็เป็นช่างคอม..

เมื่อเวลาสาวเจ้ามาตาม..ก็ซ่อมทีละนิดๆ ไม่ซ่อมหมด..

ดังนั้นสาวเจ้าก็จะมาเรียกทุกวัน..

แผนขั้นต่อไปคือ ถ้าซ่อมเยอะ ก็จะขอให้เลี้ยงข้าว หรือขนม เป็นการตอบแทน

สาวเจ้าก็เลย..ต้องยอม..จนท้ายที่สุด 3 ปีผ่านไป..ก็จึงมีวันนี้..5555

เข้าใจเล่นนะ..นายไข่นุ้ย..เอ้ย..สาวเหนือ กับหนุ่มใต้..

สาวเจ้าร้องอ๋อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..ยาวๆๆๆ เพิ่งถึงบางอ้อ..ตอนนี้นี่เอง..5555

คำถามที่ทุกคนในงานต้องหัวเราะกันกลิ้งเลยคือ..เพราะอะไรถึงยอมแต่งงานกับเจ้าบ่าว

สาวเจ้าตอบคำเดียวสั้นๆว่า.."เพราะเขายอม" 

เสียงฮาลั้นห้องจัดเลี้ยง...ยอม หรือ แกล้งยอม เสียง สส. ซี่งเป็นประธานในงานค่ำคืนนั้น..กระเซ้า..เจ้าบ่าวยิ้มอายๆ..

มีความสุข..กับ..การเห็นคนอื่นมีสุขจัง..เห็นคนรักกัน..ก็ชอบ..สงสัยจัง..โรคจิตหรือเปล่านิเรา..สงสัยตัวเองมานานแล้ว 555

เมื่อเช้าตอนไปทำบุญทีวัด

นั่งฟังเรื่องราวของอดีตผู้นำท้องถิ่น เล่าถึงความรักให้ฟัง ระหว่างเธอกับเขา นักการเมืองท้องถิ่นระดับสูงเช่นกัน 

อมยิ้มนิดๆ กับรักของคนสุงวัย 50 ปี กับ 60 ปี 

หวานเเหวว  น่ารัก เเบบผู้สูงวัย เมื่อต่างฝ่ายต่างเอ่ยถึงกัน ดวงตาเป็นประกาย วิ๊บๆวั๊บๆ..คริๆ..

บังเอิญเจอกันทั้งสองฝ่ายแต่คนละงาน เมื่อพูดถึงอีกฝ่าย อีกฝ่ายก้จะอาย..ขวยเขิน

นี่กระมังเขาเรียกความรัก..ไม่เลือกเวลา วัย และ สภานที่..

ความรักเป็นสิ่งสวยงาม หากรักให้ถูกที่ ถูกคน ถูกเวลา..

รักคือความทุกข์ หากรักผิดที่ ผิดคน ผิดเวลา..

...วรรณกรรมรัก ...

เเสงจันทร์กระจ่าง เดินออกมาลานหน้าบ้าน สูดอากาศบริสุทธิ์ เสียงจิ้งหรีดร้องระงม กลิ่นอายฝนยังสดชื่นปกคลุมยอดหญ้า

ถอนหายใจคนเดียวเบาๆ  พรุ่งนี้จะทำอะไรไปวัด ร้านค้าปิดช่วงเทศกาลทำบุญวันพระใหญ่ ได้แค่นมเปรี้ยวไปถวายน้ำปานะ เมื่อเย็นนี้..

เสียงเพลงดังเบาๆมาจากบ้านใกล้ๆ..เพลงโปรดเสียด้วยสิ..

แอบเก็บเอาไว้ บอกใครไม่ได้ทั้งนั้น ทั้งๆที่ฉันรักเธอรักเธอกว่าใคร..

ใจเอย..ยิ่งห้ามเท่าไหร่..ยิ่งฝันไปไกล ไม่ยอมเชื่อใจสักที..

เธอมีเจ้าของ ก็มองเห็นอยู่เสมอ แล้วใยจึงเผลอ คิดถึงเธอมากอย่างนี้..

บทเพลงหวานซึ้งปนเศร้า..ตรงกับชีวิตของคน..ช่างดูน่าสงสารเหลือเกิน

เฮ้อ..หากใครตกอยู่ในภาวะเช่นนั้น..คง...เจ็บ..มากมาย..

ภาวนาให้ตัวเอง..อย่าได้ตก..อยู่ในสภาวะนั้นเลย..สาธุ๊..

เชื่อไหมว่า..คนเรา..กว่าจะรักและเข้าใจกันได้..ต้องใช้เวลาเพื่อเรียนรู้ซึ่งกันและกัน..

หากเมื่อเวลาผ่านไป..ความเข้าใจ..กลับกลายเป็นความเบื่อหน่าย..และชินชา..

ความเจ็บปวด..จึงตามมา...อนิจจา..ชีวิต..

เมื่อเช้าไปวัด...... 

วันพระใหญ่ คนเยอะมาก ศาลาวัดคนแน่นจนขยับไม่ได้ ขณะที่กำลังนั่งฟังผู้ใหญ่บ้านประกาศแจ้งเรื่องราวต่างๆ มีเด็กน้อยตัวเล็กๆผู้หญิงคนหนึ่ง น่าจะ ไม่น่าเกิน 2 ขวบ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ผมหยิก รวบไว้บนหัว เสื้อแขนตุ๊กตา ลายดอกไม้สดใส กางเกงรัดรูป เห็นก้นเล้กๆ เดินมาที่ตู้รับบริจาค ซึ่งมี 4 ตู้วางเรียงกันตรงหน้า ที่พวกเราอยู่พอดี ทุกคนจับตามองเด็กน้อยไม่วางตา เขามาถึงก็ปัดสมุดที่วางบนหีบเล็กๆลงทั้ง 4  หีบ ทุกคนกว่า 200 คนมองมาที่จุดเดียว นึกว่าเด็กคนนี้คงซนมาก ตามประสาเด็ก แต่ไม่มีใครพูดว่าอะไร สิ่งที่ทุกคนเห็นหลังจากสมุดปากกาทุกปัดทิ้งจากหีบรับบริจาคคือ เด็กน้อยค่อยๆ เอากระเป๋าสะพายเล็กๆ ที่ห้อยคอ แล้วล้วงเงินเหรียญ มาหยอดทีละตู้ๆ ตอนนี้ทุกคนยิ้มมมม ...กับความน่ารักของหนูน้อยน่ารักคนนี้.. 

ตกใจ เข้ามาเจอ gtn  บ้านใหม่ สดใส แต่งง่าย..อิอิ..

ทำอะไรไม่ถูก..อยากบอกคนทำ..เก่งจัง...

ปรบมือดังๆให้เลยค่ะ..

ยายชีแก้ว เป็นแม่ชีคนเดียว..ที่มานอนค้างที่บ้านเราบ่อยๆ ด้วยความคุ้นเคยกับคุณยายเรา..

ด้วยความที่ชอบเข้าวัด นอนวัดเหมือนกัน ทำให้คนสองคนเข้ามาเจอกัน..และ ..คุยกัน

อีกคนคุยเหนือ อีกคนคุยอิสาน ..ใช้ภาษากลางสือ..โดยอาศัยลูกหลานในบางครั้ง..

อีกคนเป็นแม่ของเถ้าแก่ร้านขายรถ และโรงน้ำแข็งผู้ร่ำรวย

อีกคนเป็นแค่ชาวสวนจนๆคนหนึ่ง..

บุญ..ทำให้แม่ผู้มีอันจะกิน..วนเวียนมาหาชาวสวน..เป็นระยะๆ..

ความเหงา ที่ปราศจากลูกหลาน หรือเงียบเหงาจากวัด..ที่อยู่

ทำให้ท่านวนเวียนมานอนค้างที่บ้านบ่อยๆ..

ทำอาหารมังสวิรัต ให้พวกเราทานก็บ่อย..ต่างพากันเข้าสวน

เก็บผักผลไม้มาทำทานกัน..อร่อยดี..

..วรรณกรรมชีวิต..

ไม่ต้องรักฉันจนล้นฟ้า...ไม่ต้องหาถ้อยคำหวานๆ..

ไม่ต้องรักเท่าฟ้า..แต่ขอให้รักเท่าเดิม..

บทเพลงเศร้าๆ ซึ้งๆ บันเลงแว่วหวาน..

หวนคำนึงถึงวันเก่าๆ..ที่เราเคย..คุยกัน..

จากวันนี้ไป..คงไม่มี..เขา..และ..เรา..

มีแต่ความทรงจำ..ที่เขาไม่เคยแคร์..

ทำได้แค่แลมอง..อนิจจา..

..วรรณกรรมรัก...

นั่งเขียนบันทึก วรรณกรรมรัก

คิดถึงเขา เสือมึด ผู้ชายอบอุ่น..คนนั้น..

ห่างหายไปนาน..ไม่รู้เป็นเช่นไร..

วันเวลาผ่านไป..จนกระทั่งวันนี้..ยังลืมเขาไม่ได้สักที

นี่กระมัง..ความรัก..ความผูกพัน

กำลังจะให้เวลาลบเลือนความรู้สึกให้จางไปจากใจ

เขาผู้เข้ามาใหม่..ผู้มาทำให้พิไลอำพัน..มีทั้งสุขและทุกข์..

ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง..

แต่เขา..ก็ช่างมีอิทธิพล..กับหัวใจสาวน้อย..เหลือเกิน..

ลืมเขาซะ..เธอบอกตัวเองคนเดียว..เขาคงไม่จริงใจ..กับใครหรอก..

เหนื่อย..นะ..กับการเฝ้ารอ..สิ่งที่ไร้ตัวตน..และไม่มีวันเป็นจริง..

นอนเหอะ..สาวน้อยบอกตัวเอง..

....วรรณกรรมรัก....

ความสุขเล็กๆวันนี้คือการทำงานบ้าน และนอนอ่่านหนังสือเล่มโปรด ท่ามกลางสายฝนพร่างพราว..

ความเย็นสบายของสายฝน ทำให้จิตใจชุ่มฉ่ำ เย็นกายเย็นใจ..จนเผลอหลับ หนังสือแนบตัว..

สะดุ้งตื่น..เตรียมตัว เตรียมของไปวัดพรุ่งนี้..

อนุโมทนาบุญ...ทุกท่านค่ะ..

วันเวลาที่ผ่านไป..ยิ่งรู้จัก..ยิ่งห่างไกล

รอวันว่าเมื่อไหร่..เรา..จะจากกัน..

ทั้งๆที่ก็ไม่เคยเจอกัน..แม้แต่เสียง..

สัมผัสใจ..

มีกำลังใจจากคนๆหนึ่ง..ซึ่งเราไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร..สิ่งที่รับรู้ได้คือ..

เขาเป็นคนไกล..ที่มีความห่วงใยอยู่ใกล้ๆ..

ไม่ว่าจะทำอะไรจะมีความรู้สึกว่า..เงาของเขา..มองเราอยู่เสมอ..

อยากบอกว่า..ขอบคุณ..มากมาย..ด้วยหัวใจ..รู้สึกปลอดภัยเมื่อทำอะไรๆตามลำพัง..

หรือเขาคือ..ตัวแทน..รัก ห่วงใย..แม้อยู่แสนไกล..พ่อผู้จากไป..นานแสนนาน..

นั่งสะสางงานที่คั่งค้าง จากภารกิจที่จำต้องไปตามคำสั่งผู้บังคับบัญชา..ได้หลายงาน..

สมาธิกับการทำงาน..มีอิทธิพลมาก..บางครั้งอยากทำงานให้ออกมาดี..แต่ติดที่คนหมู่มากก็ทำงานไม่ได้..งานบางงานต้องการคนหมู่มาก งานบางงานต้องการคนหมุ่น้อย งานบางงานคนมากเกินความจำเป็น สิ้นเปลืองทรัพยากรโดยไม่จำเป็น..

หลายๆครั้งที่เหลียวมองรอบตัว และถามตัวเองว่า..

วันนี้..เราทำงานคุ้มกับภาษีของประชาชน..หรือยัง ?

หลายๆครั้งที่บอกตัวเองว่า..เราเริ่มทำงานไม่คุ้มกับหยาดเหงื่อแรงงานประชาชนตาดำๆแล้วกระมัง.

.นั่น..ทำให้เราต้องรีบลุกขึ้นสลัดความคิดขี้เกียจออกจากสมองอันน้อยนิด..ทำไปเถิดนะ..มีคนอีกมากมาย..อยากมานั่งทำงานแบบนี้..แต่เขาไม่มีโอกาส..ดังนั้นเมื่อมีโอกาส จงทำงานให้เต็มที่ เต็มความสามารถ เรื่องอื่นๆคือผลพลอยได้จากการทำงาน..อย่าไปคิดอะไรมากเลยนะ..ทำเต็มที่แล้วผลของมันจะเป็นอย่างไรก้ช่างเหอะ..ขอให้ผลประโยชน์นั้นตกแก่เด็ก ชาวบ้านและ สังคมเถิด..

เชื่อเถอะ..ทำดี ได้ดี..ส่วนผลของความดี..อาจตามมาช้ากว่าคนอื่น..นั่นเพราะ..เราสะสมมาน้อยนั่นเอง..ฮ่าๆๆ..

คิดแบบนี้..แล้วสบายใจจัง..นั่งมองคนที่เงินเดือนตั้งมากมาย..ทำงานน้อยกว่า..คนขายแรงซะอีก

.อนิจจา..ประเทศไทย..อ้าว..ไหงไปโน่นนะ..55555+ ...

นั่งสะสางงานที่คั่งค้าง จากภารกิจที่จำต้องไปตามคำสั่งผู้บังคับบัญชา..ได้หลายงาน..

สมาธิกับการทำงาน..มีอิทธิพลมาก..บางครั้งอยากทำงานให้ออกมาดี..แต่ติดที่คนหมู่มากก็ทำงานไม่ได้..งานบางงานต้องการคนหมู่มาก งานบางงานต้องการคนหมุ่น้อย งานบางงานคนมากเกินความจำเป็น สิ้นเปลืองทรัพยากรโดยไม่จำเป็น..

หลายๆครั้งที่เหลียวมองรอบตัว และถามตัวเองว่า..

วันนี้..เราทำงานคุ้มกับภาษีของประชาชน..หรือยัง ?

หลายๆครั้งที่บอกตัวเองว่า..เราเริ่มทำงานไม่คุ้มกับหยาดเหงื่อแรงงานประชาชนตาดำๆแล้วกระมัง.

.นั่น..ทำให้เราต้องรีบลุกขึ้นสลัดความคิดขี้เกียจออกจากสมองอันน้อยนิด..ทำไปเถิดนะ..มีคนอีกมากมาย..อยากมานั่งทำงานแบบนี้..แต่เขาไม่มีโอกาส..ดังนั้นเมื่อมีโอกาส จงทำงานให้เต็มที่ เต็มความสามารถ เรื่องอื่นๆคือผลพลอยได้จากการทำงาน..อย่าไปคิดอะไรมากเลยนะ..ทำเต็มที่แล้วผลของมันจะเป็นอย่างไรก้ช่างเหอะ..ขอให้ผลประโยชน์นั้นตกแก่เด็ก ชาวบ้านและ สังคมเถิด..

เชื่อเถอะ..ทำดี ได้ดี..ส่วนผลของความดี..อาจตามมาช้ากว่าคนอื่น..นั่นเพราะ..เราสะสมมาน้อยนั่นเอง..ฮ่าๆๆ..

คิดแบบนี้..แล้วสบายใจจัง..นั่งมองคนที่เงินเดือนตั้งมากมาย..ทำงานน้อยกว่า..คนขายแรงซะอีก

.อนิจจา..ประเทศไทย..อ้าว..ไหงไปโน่นนะ..55555+ ...

บ่าย 2 โมงแอบไปโรงพยาบาลทำบัตรประกันสุขภาพ เจอผู้ปกครองนักเรียนทำงานที่นั่น.เลยเข้าไปแสดงความยินดีที่ลูกชายสอบติด จ่าอากาศ สมความตั้งใจ ที่ออกไปติวเข้มโดยตรง...ใบหน้าพ่อผู้ที่คาดหวังให้ลูกเรียนนายร้อย แต่ได้จ่าอากาศ ถึงจะผิดหวัง แต่ลึกๆ ก็แอบปลื้มที่ลูกคือ1 ใน 400 จากคนกว่าสี่หมื่นคน..

ก็เลยบอกว่า สุดยอดแล้วค่ะ..ฝ่าด่านอรหันต์มาได้ขนาดนี้..แสดงว่าลูกชายไม่ธรรมดา..

ใบหน้าผู้เป็นพ่อยิ้มในหน้าอย่างภาคภูมิใจ

..เราเลยขอตัวกลับ..

ประทับใจบริการของโรงพยาบาลที่นี่มาก เป็นโรงพยาบาลเล็กๆ..แต่การบริการดีเยี่ยม เราไปถามหาห้องที่ทำบัตร เจ้าหน้าที่พาเราเดินจนถึงที่เลย..กล่าวคำขอบคุณแล้วยิ้มหวานให้ 1 ที..น่ารักจัง...เจ้าหน้าที่จำหน้าได้ ทั้งพ่อและลูกต่างก็เป็นลูกศิษย์เรานี่เอง..ฮ่าๆๆ...

กลับมาแวะทานเย็นตาโฟ แถม นมอีก 1 ขวดที่ร้านที่อร่อยที่สุดของที่นี่..เจอนักการเมืองท้องถิ่น กำลังนั่งทานกัน 2 คนอีกไม่กี่วันก็จะเลือกตั้งเปลี่ยนชุดใหม่กันสำหรับท้องถิ่นที่นี่..ซักถามกันสักพัก..เราก็ทานของเราไป..พออิ่ม..กำลังลุกไปจ่ายเงินแม่ค้าบอก.."รองนายกฯ จ่ายให้ครูแล้ว" เหลี่ยวมองไปนอกรถ..อ้าวกำลังจะเปิดประตูรถเลยตะโกน แบบผู้ดีนิดๆ พร้อมยกมือไหว้.."ขอบคุณนะคะ สำหรับค่าอาหารมื้อนิ" แอบคิดในใจ..ไปแอบจ่ายตอนไหนนิ แล้วอย่างนี้..เราจะผิดกฎหมายไหมน้อ..แต่เราไม่รู้ตัว..หากเราไม่เลือก จะบาปไหม หรือว่า บุญคุณต้องทดแทน..โอ้ยยย...เครียดเลย..ถึงว่าสิ..ก่อนจะลุกไป หันมายิ้มหวานให้เรา ตั้งหลายที พร้อมกับพูดว่า..ฝากด้วยนะครับ!!!! อั๊ยยยะะะ...งานเข้าเลยฉัน...

.

ตะก่อนตอนเป็นเด็กเคยถามตัวเองว่า..ถ้าอายุสัก 28 คงไม่มีความรักละ..

ผ่านมาหลายปี..สงสัยความคิดนี้..คงผิด..เริ่มสับสน

ใครรู้บ้างว่า..อายุเท่าไหร่..คนถึงจะหมดรักกัน..?

ดูข่าวเมื่อเช้าตกใจ..เด็กไทยมีอัตราการคลอดเด็กในวัยเรียนรองจาก..ประเทศเวียดนาม..

555 ไม่เป็นรองใครในโลก..เนื่องจาก..เด็กไม่มีที่ปรึกษา..พ่อแม่..ไม่คุยเรื่องเพศกับลูก และ เด็กอายทีจะใช้ถุงยางอนามัย..

เรื่องนี้..ใครผิด ?

วันว่างๆ..กับการเขียนหนังสือ..และการอ่านหนังสือ...

อยากบอกว่า..ตอนนี้..เวลานี้..มีความสุขเหลือเกิน

อยากสำลักความสุข..กับงาน..สภาพแวดล้อม..เพื่อนร่วมงาน+คนของใจ..และครอบครัว...

อยากหยุดวเวลา..แห่งความสุขนี้ไว้..ไม่อยากให้มีวันต่อไป..

กลัวว่าวันเวลาจะพาเอาความสุข..ของเราจากไป..

เคยไหม..กับความคิด..แบบนี้..."สุขจนอยากสำลัก..ความสุข"..