อนุทิน 126763

เคยไหม..เมื่อรู้สีกรักใคร..ก็ผิดหวังทุกที..

เฉกเช่นเมื่อคืนที่ผ่านมา ได้มีโอกาส ไปร่วมงานแต่งของหลานสาว นักการเมืองคนหนึ่ง

ฟังเรื่องรักของเขาทั้งสองแล้วต้องหัวเราะ..กับความน่ารักๆ ของบ่าวสาว..คู่นี้

สาวเจ้าสวยเหมือนนางฟ้านางสวรรค์..ส่วนบ่าวเจ้า ก็น่ารัก เหมือน ชายหนุ่มบ้านๆทั่วไป

แตกต่างกันอย่างลิบลับ..เมื่อพิธีกรถามถึงเรื่องที่ชนะใจเจ้าสาว ..เจ้าบ่าวก็บอกว่า

เคยจีบ..ครั้งแรก โดนปฏิเสธจนหน้าแหกกกก..ฮ่าๆๆ

ครั้งที่สอง..ก็ เหมือนเดิม..แต่ไม่ท้อ..ตามหาช่องโหว่..จนกระทั่งพบว่า..

สาวเจ้าใช้คอมทำงาน ส่วนบ่าวเจ้าก็เป็นช่างคอม..

เมื่อเวลาสาวเจ้ามาตาม..ก็ซ่อมทีละนิดๆ ไม่ซ่อมหมด..

ดังนั้นสาวเจ้าก็จะมาเรียกทุกวัน..

แผนขั้นต่อไปคือ ถ้าซ่อมเยอะ ก็จะขอให้เลี้ยงข้าว หรือขนม เป็นการตอบแทน

สาวเจ้าก็เลย..ต้องยอม..จนท้ายที่สุด 3 ปีผ่านไป..ก็จึงมีวันนี้..5555

เข้าใจเล่นนะ..นายไข่นุ้ย..เอ้ย..สาวเหนือ กับหนุ่มใต้..

สาวเจ้าร้องอ๋อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..ยาวๆๆๆ เพิ่งถึงบางอ้อ..ตอนนี้นี่เอง..5555

คำถามที่ทุกคนในงานต้องหัวเราะกันกลิ้งเลยคือ..เพราะอะไรถึงยอมแต่งงานกับเจ้าบ่าว

สาวเจ้าตอบคำเดียวสั้นๆว่า.."เพราะเขายอม"

เสียงฮาลั้นห้องจัดเลี้ยง...ยอม หรือ แกล้งยอม เสียง สส. ซี่งเป็นประธานในงานค่ำคืนนั้น..กระเซ้า..เจ้าบ่าวยิ้มอายๆ..

มีความสุข..กับ..การเห็นคนอื่นมีสุขจัง..เห็นคนรักกัน..ก็ชอบ..สงสัยจัง..โรคจิตหรือเปล่านิเรา..สงสัยตัวเองมานานแล้ว 555

ตาร้อน ;)...

ประมาณนั้นค่ะ 5555+