อนุทิน 126740

เมื่อเช้าไปวัด...... 

วันพระใหญ่ คนเยอะมาก ศาลาวัดคนแน่นจนขยับไม่ได้ ขณะที่กำลังนั่งฟังผู้ใหญ่บ้านประกาศแจ้งเรื่องราวต่างๆ มีเด็กน้อยตัวเล็กๆผู้หญิงคนหนึ่ง น่าจะ ไม่น่าเกิน 2 ขวบ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ผมหยิก รวบไว้บนหัว เสื้อแขนตุ๊กตา ลายดอกไม้สดใส กางเกงรัดรูป เห็นก้นเล้กๆ เดินมาที่ตู้รับบริจาค ซึ่งมี 4 ตู้วางเรียงกันตรงหน้า ที่พวกเราอยู่พอดี ทุกคนจับตามองเด็กน้อยไม่วางตา เขามาถึงก็ปัดสมุดที่วางบนหีบเล็กๆลงทั้ง 4  หีบ ทุกคนกว่า 200 คนมองมาที่จุดเดียว นึกว่าเด็กคนนี้คงซนมาก ตามประสาเด็ก แต่ไม่มีใครพูดว่าอะไร สิ่งที่ทุกคนเห็นหลังจากสมุดปากกาทุกปัดทิ้งจากหีบรับบริจาคคือ เด็กน้อยค่อยๆ เอากระเป๋าสะพายเล็กๆ ที่ห้อยคอ แล้วล้วงเงินเหรียญ มาหยอดทีละตู้ๆ ตอนนี้ทุกคนยิ้มมมม ...กับความน่ารักของหนูน้อยน่ารักคนนี้.. 

เท่านั้นไม่พอ สิ่งที่ทำให้ทุกคนตะลึ้งงงง!!!!!!!!

คือ...หลังจากหยอดเหรียญลงตู้บริจาคแล้ว หนูน้อยก็เดินไปหลังหีบ หยิบปากกาและสมุดขึ้นมาวางไว้ที่บนหีบเหมือนเดิมทั้ง 4 หีบ เข้าใจว่าที่ปัดสมุดปากกาลงตอนแรก คงจะเป็นเพราะหารูที่บนหีบไม่เจอ จะหยอดเหรียญก็ไม่ได้...จึงปัดสิ่งกีดขวางลง ฮ่าๆ..ฉลาดจัง...หลังจากนั้นก็ปัดมือ แล้วเดินกลับไปหาผู้ปกครองที่มุมศาลาอีกมุมหนึ่ง ท่ามกลางสายตานับ 200 กว่า มีเสียงพูดดังเซ้งแซ่ "น่ารักจัง แสดงว่าพ่อแม่เขาสอนมาดีนะ" คริๆ..เด็กคือผ้าขาว..น่ารัก.. อดยิ้มและปลื้มแทนพ่อแม่เขาจริงๆ..ค่ะ...

เห็นแล้ว..ปลื้มแทนผู้ปกครองคนนี้จัง...ที่เด็กมั่นใจ กล้าแสดงออก และรับผิดชอบต่อสิ่งที่กระทำตั้งแต่น้อยเลย..หากผู้ใหญ่เรา..เป็นแบบนี้บ้าง..คงดีน้อ..ว่าไหมคะ..