สัปดาห์ที่ 18 วันที่ 9-13 กันยายน 2556

   สัปดาห์นี้เป็นการเริ่มต้นการสอนของหน่วยที่ 3 เรื่อง สารและการเปลี่ยนแปลง เป็นสัปดาห์ที่เด็กๆชั้น ป. 6 รอคอยเนื่องจากหน่วยนี้จะรียนมีการทดลองเยอะ เด็กอยากทดลอง อยากใช้เครื่องมือ อยากเรียนห้องวิทย์ ส่วนหน่วยที่ 2 เรื่อง ชีวิตสัมพันธ์ ทั้งสองหน่วยนักเรียนตั้งใจเรียนมาก หน่วยที่ 2 นักเรียนได้ออกไปเรียนรู้นอกห้องเรียนและได้สำรวจระบบนิเวศบริเวณโรงเรียน เรื่อง สารและการเปลี่ยนแปลง เป็นเรื่องสุดท้ายของการเรียนระยะเวลาในการสอนก็เหลือน้อยขึ้นทุกที แต่ยังไงก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุดและสอนให้ทันในเนื้อหาเพราะ หนว่ยที่ 3 ต้องใช้ในการสอบปลายภาค 

สัปดาห์ที่ 17 วันที่ 2-6 กันยายน 2556

       เริ่มเข้าจะสูู่สัปดาห์ของการสอบการภาคเข้ามาทุกที การจัดการเรียนการสอนก็ต้องเร่ง เพราะเหลืออีกสองสัปดาห์ก็จะมีการสอบปลายภาค การสอนที่เป็นไปอย่างล้าช้าเนื่องจากทางเรียนมีการปิดภายใน จึงทำให้การจัดการสอนของครูเป้นไปอย่างเร่งรีบเพื่อที่จะสอนให้ทันกับเรื่องที่จะสอบในปลายภาค

สัปดาห์ที่ 16 วันที่ 26-30 สิงหาคม 2556

        สัปดาห์การจัดการเรียนการสอนเป็นอุปสรรคสำหรับดิฉันมาก เนื่องจากดิฉันไม่สบาย เสียงในการพูดไม่ค่อยมีจึงมีปัญหามาก เวลาใช้เสียงเยอะก็จะไอไม่หยุด จึงทำให้การสอนในสัปดาห์เป็นสัปดาห์ที่เหนื่อยและเพลียมาก การสอนบางห้องมีไมโครโฟนช่วยการสอนเป้นไปอย่างร่างรื่นเสียงก็ไม่ต้องตะโกนและลดการไอน้อยลง จะมีปัญหามากสำหรับนักเรียนบางห้องที่คุยและไม่ค่อยเห็นใจคุณครูเลย นักเรียนบางห้องน่ารักมากทราบว่าครูไม่สบาย ยังบอกอีกว่าครูไม่ต้องพูดก็ได้ครับวันนี้ขึ้นกระดานอย่างเดียวและนักเรียนก็ไม่คุยกันเลย ปกติจะมีเสียงคุยบ้างแต่การป่วยทำให้นักเรียนเห็นใจคุณครู

สัปดาห์ที่ 15 วันที่ 19 -23 สิงหาคม 2556

          สัปดาห์นี้สอนนักเรียนสามวัน คือ จันทร์ อังคารและพุธ เนื่องจากวัน พฤหัสบดีและวันศุกร์ มีการจัดโครงการค่ายดาาราศาสตร์ให้กับนักเรียนชั้น ป. 5 จึงไม่ได้สอนนักเรียนชั้น ป.6 แต่ก็ได้ฝากครูประจำชั้นดูแลนักเรียนและให้นักเรียนทำแบบฝึกหัดในชั่วโมงเรียน

สัปดาห์ที่ 14 วันที่ 12-16 สิงหาคม 2556

     สัปดาห์นี้การทำงานก็เป็นเหมือนกับทุกสัปดาห์ที่ผ่านมา วันจันทร์ต้องปฎิบัติหน้าที่ในการยืนเวรหน้าประตูโรงเรียน ส่วนการจัดการเรียนการสอนก็เป็นไปตามปกติค่ะ

สัปดาห์ที่ 13 วันที่ 5-9 สิงหาคม 2556

       สัปดาห์ดิฉันได้สอนแค่สองวัน คือวันที่ 5-6 วันที่ 7-8 มีการสอบกลางภาค และวันที่ 9 ดิฉันลากิจเนื่องจากคุณตาเสียจึงต้องกลับพัทลุง

สัปดาห์ที่ 12 วันที่ 29-2 สิงหาคม พ.ศ. 2556

     วันที่ 29 ก.ค. เป็นวันที่รอคอย เนื่องจากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จ ร.ร. เทศบาลปลูกปัญญา ในพระอุปถัมภ์ฯ วันนี้เป็นวันที่ทุกคนต้องตื่นไปทำงานกันตั้งแต่ 04.00 น. เพื่อจัดเตรียมสถานที่และต้อนรับบุคคลที่ต้องการเข้ารับเสด็จสมเด็จพระเทพ

    วันที่ 30 ก.ค.  โรงเรียนปิดหนึ่งวัน

    วันที่ 31-2 สิงหาคม โรงเรียนเปิดเเรียนปกติแต่ช่วงสามวันนี้อยู่ในช่วงของการทบทวนบทเรียนที่สอนมาทั้งหมดเนื่องจากวันที่ 7และ 8 ส.ค. มีการสอบกลางภาคทางครูพี่เลี้ยงจึงต้องการให้ทบทวนบทเรียนให้กับนักเรียนก่อนจึงจะขึ้นหน่วยที่ 2 หลังจากการสอบกลางภาค

สัปดาห์ที่ 11 วันที่ 22-26 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

      สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่ไม่มีการเรียนการสอนเพราะโรงเรียนปิดการภายในเรื่องจากทางโรงเรียนต้องจัดเตรียมสถานที่และงานด้านต่างๆในการเตรียมรับเสด็จสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เพื่อเปิดอนุสาวรีย์พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวในวันที่ 29 ก.ค ทางโรงเรียนปิดแต่คุณครูทุกท่านต้องปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายกันทุกคน ส่วนดิฉันและเพื่อนๆได้รับมอบหมายในการทาสีเวทีนันทนาการ เป็นต้น

สัปดาห์ที่ 10 วันที่ 15 - 19 กรกฎาคม 2556

        สัปดาห์นี้วุ่นๆทั้งการสอนและการฝึกซ้อมนักกีฬา การสอนก็ต้องสอนให้จบหน่วยที่ 1 พเนื่องจาก ร.ร ปิด 10 เปิดเรียนก็มีการสอน ส่วนกีฬาก็ต้องฝึกซ้อมเนื่องจากใกล้วันแข่งขึ้นทุกที การแข่งกีฬา ร.ร ในเครือเทศบาล มีทั้งหมด 6 ร.ร. การแข่งขันกีฬามีสองวัน ซึ่งกีฬากรีฑาที่ดิฉันและเพื่อนเอกพลศึกษาดูแลนั้นเป็นประเภท กีฬากรีฑารุ่นอายุ 8 ปี ชายและหญิง รุ่นนี้คว้าแชมป์เป็นอะไรที่น่าภูมิในมากที่เด็กๆทุกคนตั้งใจในการฝึกซ้อม และวิ่งกันด้วยหัวใจเต็มร้อย เด็กบางคนไม่สบายแต่ก็ยังอยากที่จะวิ่ง เมื่อวิ่งเสร็จก็ต้องนำตัวส่งโรงพยาบาลทันที บางคนวิ่งติดหนึ่งในสามคนก้ต้องเสียน้ำตาเนื่องจากอยากได้เหรียญทอง สองวันของการแข่งขันต้องนวดให้นักกีฬาก่อนการแข่งวิ่งและต้องเช็ดน้ำตา พร้อมกับปลอบนักเรียนเพื่อให้นักเรียนหยุดร้อง ชีวิตการเป็นครูมีอะไรที่เราต้องเรียนรู้และต้องฝึกอีกมากมาย การเป็นครูต้องเป็นได้ทุกบทบาท เป็นเพื่อน เป็นพี่ และเป็นพ่อแม่ คนที่สองที่คอยชี้นำลูกศิษย์ไปในทางที่ถูกต้อง

สัปดาห์ที่ 9 วันที่ 8 - 12 ก.ค. 56

      สัปดาห์นี้การจัดการเรียนการสอนไม่เต็มที่นักเนื่องจากการแข่งกีฬาใกล้แข่งขันเข้ามาแล้ว การเรียนในตอนบ่ายจะเร็วกว่าตอนเช้า เนื่องจากนักเรียนต้องว้อมเชียร์ตั้งแต่ตอนบ่ายโมงบ้าง บ่ายสองบ้าง ส่วนนักกีฬาต้องซ้อมกันตั้งแต่เช้า นักเรียนก็ไม่สนใจในบทเรียนเลยในช่วงนี้จะสนใจแต่การซ้อมเชียร์ วันศุกรืเป็นอีกวันที่ทางโรงเรียนปิดการภายใน ระดับสายชั้น ป.5และป.6 เนื่องจากนักเรียนที่เป็นกองเชียร์ต้องไปทำพิธีเปิดการแข่งขันกีฬา ในช่วงเช้าดิฉันไปซ้อมนักกีฬากรีฑารุ่น 8 ปี ตอนช่วงบ่ายมายังสะพานหินเพื่อมาดูนักเรียนเชียร์และทำการแข่งขันกีฬา สัปดาห์นี้ชีวิตการทำงานเลยวุ่นๆไปนิดแต่ก้มีความสุขดี

สัปดาห์ที่ 8 วันที่ 1-5 ก.ค. 2556

      สัปดาห์นี้การจัดการเรียนการสอนในช่วงบ่ายไม่ค่อยเต็มที่สักเท่าไรนักเนื่องจากเวลา 14.30 น. นักเรียนสายชั้นป.5และป.6 ต้องลงไปซ้อมเชียร์ ส่วนนักกีฬาก็ต้องซ้อมตั้งแต่บ่ายโมง จึงทำให้นักเรียนมีน้อยมากการจัดการเรียนการสอนก็ไม่เต็มที่เพราะเด็กจะจดจ่อกับสิ่งอื่นมากกว่าการเรียน ช่วงนี้ในแต่ละคาบในช่วงเช้าจะเรียน 50 นาที ส่วนช่วงบ่ายก็จะเรียนคาบละ 45 นาที การสอนเป็นไปได้ยากมากเพราะบางวิชาคุณครูสอนเกินเวลาทำให้การสอนสอนได้ไม่เต็มที่ แต่ก็ต้องรีบสอนเนื่องจากไม่กี่วันเด็กก็ต้องสอบกลางภาคแล้ว ช่วงนี้การทำงานเริ่มสับสนถ้าแยกร่างออกเป็นสองร่างได้ก้คงดีทำไมถึงคิดแบบนี้เพราะการทำงานไม่ทราบเหมือนกันว่าต้องรับผิดไหนก่อนกัน งานที่ต้องรับผิดชอบหลักก็คือการสอนวิทยาศาสตรื ป. 6 ตั้งแต่ ห้อง 6/3 - 6/6 ส่วนอีกงานที่ต้องรับผิดชอบคือการเป็นเป็นผู้ช่วยคุณครูอีกท่านในการฝึกซ้อมนักกีฬากรีฑารุ่น 8 ปี หญิง คุณครูที่ดูแลการฝึกซ้อมจะให้ไปช่วยฝึกซ้อมกีฬาทุกวันในตอนเช้าจนถึงเที่ยงแต่ก็ไม่สามารถไปได้เนื่องจากมีสอนทุกเช้า ไปขอคำปรึกษาจากครูพี่เลี้ยงท่านก็บอกมาว่าน้องต้องสอนก่อนถึงจะไปได้เพราะถ้าเด็กเกิดการทะเลาะหรือเด็กเกิดปัญหาในคาบที่น้องสอนน้องต้องรับผิดชอบ เมื่อได้ฟังคำนี้จากครูพี่เลี้ยง ต้องตกอยู่ในสภาวะที่เครียดจัดเพราะเราเป็นแค่นักศึกษาฝึกสอนใครให้รับผิดชอบในหน้าที่ไหนก็ต้องทำ พอไม่ได้ไปช่วยฝึกซ้อมนักกีฬาในช่วงเช้าก็ต้องลงไปช่วยซ้อมนักกีฬาในช่วงบ่ายแต่การซ้อมในช่วงบ่ายจะไม่เต็มที่เท่าช่วงเช้า พอลงไปช่วยฝึกซ้อมเป็นอะไรที่กดดันและเครียดมากเมื่อคุณครูท่านนั้นทำหน้าไม่พอใจเท่าไหร่นักกับการที่ดิฉันไม่ได้ไปช่วยฝึกซ้อมนักกีฬา ในช่วงนี้ก็เลยเครียดมากหน้าที่ต้องรับผิดชอบมีสองอย่างทั้งสองอย่างก็สำคัญ แต่พอทิ้งอย่างใดอย่างหนึ่งอีกอย่างก็ไม่เป็นผล การทำงานหลายๆอย่างในเวลาเดียวกันผลงานที่ออกมาจะไม่ดี

                                                            กลอนสอนใจ

                            ไม่สูงต้องเขย่ง                                     ไม่เก่งต้องขยัน
                    เจอปัญหาต้องฝ่าฟัน                                      เจอความกดดันต้องกล้าชน

สัปดาห์ที่ 7 วันที่ 24 - 28 มิถุนายน พ.ศ. 2556

        สัปดาห์นี้ทำงานกันตั้งวันจันทร์ถึงวันอาทิตย์กันเลยทีเดียว งานวันแรกของสัปดาห์คือการเป็นคุณครูเวรยืนหน้าประตูโรงเรียนซึ่งหน้าที่นี้ต้องรับผิดชอบเป็นประจำอยู่แล้ว แต่ช่วงนี้รับผิดชอบอีกอย่างในตอนเย็นก็คือ การเป็นโค้ชนักกีฬากรีฑาให้กับนักเรียนช่วงอายุ 8 ปี หญิง การเป็นโค้ชนักกีฬาคิดสมัยตอนเป็นเด็กเพราะตัวเองก็เป็นนักกีฬากรีฑาของโรงเรียนตั้งแต่ตอนอยู่อนุบาลจนจบป.6 นักเรียนจะมีความสุขและมีความขยันกับการซ้อมมากไม่ขี้เกียจแตกต่างกับนักเรียนชั้นม.ต้นและม.ปลายที่มาสาย ขี้เกียจซ้อม วันคารมีการเรียนการสอนตามปกติแต่วันพุธทางดรงเรียนปิดการภายในเนื่องจากมีการประชุมครู เรื่องการวัดและการประเมินผล ส่วนวันเสาร์และอาทิตย์ ต้องไปคุมนักเรียนชั้นม.5และม.6 ไปทำ lap ที่ มอ. ภูเก็ต ชีวิตการเป็นครูยังมีอะไรที่ต้องเจอและรับผิดชอบอีกเยอะ นี่แค่การเริ่มต้นชีวิตการเป็นครูในเมื่อรักที่จะเป็นครูไม่ว่าจะเจออุปสรรคใดๆเราต้องผ่านไปได้ เพราะมันเป็นบททดสอบทีให้เราเข้มแข็งขึ้น

สัปดาห์ที่ 6 วันที่ 17 - 21 มิถุนายน 2556

          สัปดาห์การทำงานในเช้าวันจันทร์ก็ต้องปฎิบัติหน้าที่ในการยืนเวรหน้าประตูโรงเรียนเหมือนเดิม สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่คุณครูจะติดภาระกิจในการพานักเรียนไปแข่งขันวิชาการที่จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นการแข่งขันวิชาการโรงเรียนในเครือเทศบาลระดับภาคใต้ คุณครูในสายชั้นป.6 จะมีน้อยและค่อนข้างวุ่นวายนิดหน่อย การสอนในสัปดาห์นี้ต้องสอนแทนครูพี่เลี้ยง 3 วัน และทุกเช้า เที่ยง เย็น ต้องไปดูแลนักเรียนชั้นป.6/1 ตอนเช้าต้องดูแลหรือควบคุมนักเรียนทำความสะอาดในห้องเรียน ควบคุมการเข้าแถว การนั่งสมาธิก่อนเรียนและการดื่มนมของนักเรียน ในตอนเที่ยงต้องดูแลหรือควบคุมการกินข้าวของนักเรียนในการตักข้าวให้นักเรียนกิน และตอนเย็นควบคุมนักเรียนทำความสะอาดห้องเรียน สวดมนต์ก่อนกลับบ้าน สัปดาห์นี้ทางฝ่ายมัธยมโรงเรียนปิดหยุดสี่วัน มีเฉพาะนักเรียนและคุณครูฝ่ายประถมอย่างเดียวนักเรียนมีปริมาณที่ไม่วุ่นวายมากนัก งานที่รับผิดชอบก่อนกลับบ้านคือการพัฒนาห้องวิทย์หรือการปรับปรุงห้องวิทย์ให้มีบรรยากาศที่สวยงามและน่าเรียนมากขึ้นเนื่องจากห้องวิทย์ทางโรงเรียนปิดตายไปนานมากแล้วจึงต้องมีการปรับปรุงห้องให้สวยงาม สัปดาห์จึงเป็นสัปดาห์ที่เหนื่อยล้าในการทำงานมาก แต่ใจยังสู้ไหว

สัปดาห์ที่ 5 วันที่ 10-14 มิถุนายน พ.ศ. 2556

        สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่เช้าวันจันทร์ก็ต้องปฏิบัติหน้าในการยืนเวรหน้าประตูโรงเรียนเหมือนกับสัปดาห์ที่ผ่านมา แต่ไปยืนเวรหน้าประตูได้ไม่นานฝนก็ตกเพราะในช่วงนี้จ.ภูเก็ต เข้าสู่ฤดูฝนตั้งแต่ เดือน พฤษภาคม ถึง เดือนตุลาคม การเดินทางไปโรงเรียนในแต่ละวันก็ต้องฝ่าสายฝนไปเพราะมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ คือการสอนนักเรียน ทุกวัน ถึงแม้ฝนจะตกหนักทุกวันแต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรคในการทำงาน สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่มีความรู้สึกภาคภูมิใจในความเป็นครูมากเพราะเป็นสัปดาห์ของการไหว้ครู สัปดาห์นี้วันพฤหัสบดีเป็นวันที่น่าภูมิใจและแอบดีใจ ภาคภูมิใจในการที่เลือกเรียนครู มีความรู้สึกตื่นตันใจมากเมื่อทางโรงเรียนได้ให้เกียรตินักศึกษาฝึกสอนขึ้นไปนั่งทำพิธีการไหว้ครูเหมือนกับคุณครูในโรงเรียน เมื่อตัวแทนนักเรียนสายชั้น ป.6 นำพานดอกไม้มอบให้และก้มลงกราบคุณครูความรู้สึกตอนนั้นไม่สามารถที่จะบรรยายออกมาได้ ครั้งหนึ่งเราเคยทำแบบนี้ให้กับคุณครูที่ท่านสอนเราแต่วันนี้เรากลับมีลูกศิษย์นำพานดอกไม้มาไหว้เมื่อนักเรียนก้มลงกราบคุณครูมีแอบน้ำตาคลอนิดๆ ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงน้ำตาไหล เมื่อเสร็จพิธีการไหว้ครู ก็ปฏิบัติหน้าที่ในการสอนตามปกติวันนี้เป็นวันที่นักเรียนมาตามไปสอนอีกตามเคยแต่ตอนนั้นยังไม่ถึงเวลาสอน นักเรียนมาหาที่ห้องวิทย์ซึ่งเป็นห้องที่ทางโรงเรียนจัดให้นักศึกษาฝึกสอนนั่ง คำพูดที่นักเรียนพูดคือ ครูหนูมาตามครูไปสอนแล้วดิฉันได้ตอบไปว่ามีอีกตั้ง 20 นาที ยังไม่ถึงเวลาสอนเลย นักเรียนเลยตอบไปว่าหนูคิดถึงครูเลยมาหาครูก่อน เมื่อสอนนักเรียนห้อง ป.6/4 เสร็จมีนักเรียนผู้หญิงคนนึงชื่อเล่นว่า จิ๊บ ตะโดนเรียนว่า ครูสุหยุดก่อนแล้วจิ๊บก็มองหน้าแล้วยิ้มแบบเขินๆ แล้วบอกว่าครูหนูมีอะไรจะให้แล้วยื่นดอกกุหลาบมาให้ดิฉัน แล้วบอกกับดิฉันว่าหนูตั้งใจซื้อมาให้ครูสุนะ ดิฉันพูดไรไม่ออกอึ้งอยู่พักนึงแล้วก็ได้อวยพรกับจิ๊บไป ก่อนดิฉันไปกินข้าวในตอนเที่ยงมีเด็กผู้หญิงสองคนห้องป.6/3 ชื่อ มะเหนี่ยวและบีบี เดินเอาการบ้านมาส่ง พร้อมกับถือดอกกุหลาบมาคนละดอกและมอบให้กับดิฉัน พอเข้าสอนในคาบห้าขณะเดินไปสอนนักเรียนป.6/5 สองคนเรียกแล้วนำดอกไม้และมาลัยมาไหว้ ดิฉันก็ให้คำอวยพรกับเด็กๆ ในชีวิตของการเริ่มต้นการเป็นครูเมื่อมีลูกศิษย์นำดอกไม้มามอบให้ก็ดีใจมาก แต่จะดีใจและภาคภูมิใจที่ความเป็นครูที่สุดเมื่อลูกศิษย์สอบเข้าในโรงเรียนที่ดีๆและได้ดี

สัปดาห์ที่ 4 วันที่ 3-7 มิถุนายน 2556

        สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์การทำงานหรือชีวิตของการเป็นครูเริ่มลงตัว การทำงานของวันจันทร์ก็คือการยืนเวรหน้าประตูหลังจากการปฏิบัติหน้าที่การยืนเวรหน้าประตูก็ได้เวลาในการปฏิบัติหน้าที่ในการจัดการเรียนการสอนในสัปดาห์นี้ให้นักเรียนทำการทดลอง เรื่องการบดเคี้ยวอาหาร ซึ่งของที่ใช้ในการทดลองมี ข้าวสุก ขนมปัง เส้นขนมจีนและเผือกหรือมันต้ม สั่งให้นักเรียนนำมาในจำนวนจำกัด แต่นักเรียนแต่ละกลุ่มจัดกันมาอย่างเต็มที เช่น ขนมปังสั่งให้นักเรียนนำมาทดลองกลุ่มละ 2 แผ่น แต่นักเรียนนำมากลุ่มละ 1 ปอด์น มีทั้งนมและแยม  มันและเผือกนักเรียนก็นำมะพร้าวและน้ำตาลมาด้วย การทดลองในสัปดาห์นี้ของนักเรียนตั้งแต่ 6/3 - 6/6  ได้ทั้งความรู้และอิ่มกันทุกห้อง บ้างห้องเมื่อทดลองเสร็จกินของที่เตรียมมาเพื่อรอเพื่อนกลุ่มอื่นที่ยังไม่เสร็จบางคนถึงกับต้องขอนุญาตไปห้องน้ำกันเลยที่เดียว การทดลองในครั้งนี้นักเรียนบางห้องสรุปผลการทดลองได้ถูกต้อง แต่บางห้องก็ไม่ตรงประเด็นนัก เมื่อทดลองคุณครูให้นักเรียนนำเสนอผลการทดลองและคุณครูสรุปผลการทดลองให้อีกครั้ง สัปดาห์ที่4 เป็นสัปดาห์ที่มีความสุขและสนิทกับนักเรียนมากขึ้น ในสัปดาห์นี้นักเรียนจะเดินมาตามไปสอนก่อนเวลา ยังไม่ถึงเวลาสอนแต่นักเรียนมาตามคุณครูให้ไปสอนและบอกว่า"ครูไปสอนได้แล้วหนูคิดถึงครู" เมื่อได้ยินคำพูดนี้ก็แอบดีใจเมื่อนักเรียนพูดคำนี้ออกมา มันเป้นเหมือนพลังหรือกำลังใจที่ทำให้เรามีแรงในการสอนต่อไป ในความสนิทก้มีปัญหาเมื่อนักเรียนไม่กลัวครูและเจอปัญหา คือ นักเรียนแต่ละห้องจะคุย บางห้องคุยเยอะมากแต่งานหรือแบบฝึกหัดให้ทำส่งในคาบเสร็จทันเวลา บางห้องคุย งานไม่ทำส่งช้า เดินตามเก็บงานนักเรียนนักเรียนก้ไม่ส่ง เป็นปัญหาที่คุณครูเครียดมาก วันศุกร์ของสัปดาห์เป็นวันสิ้นสุดของการทำงานในสัปดาห์ที่ 4 เจออะไรหลายๆอย่างที่ไม่คาดคิดเมื่อคุณครูเดินกลับมาจากสอนและเป็นช่วงที่นักเรียนชั้นป.4 พัก 15 นาที มีนักเรียนผู้หญิง 3 คนเดินมุ่งหน้ามาหาคุณครูแล้วล้อมคุณครูไว้เป้นอะไรที่ตกใจมาก เมื่อนักเรียนผู้หญิงเดินเข้ามากอดอย่างจังๆ แล้วยิ้ม ส่วนคนที่สองจับมือแล้วนำไปจูบแล้วยิ้ม ส่วนคนที่สามไม่ทำอะไรได้แต่ยืนมองและยิ้ม ซึ่งนักเรียนชั้นป.4 ทั้งสามคนนี้คุณครูไม่รุ้จักชื่อและไม่เคยคุยเลย แต่อยู่ดีนักเรียนเดินมากอดและจูบมือเฉย เป้นอะไรที่ตกใจและดีใจว่านักเรียนมอบความรักให้กับคุณครู ส่วนช่วงตอนบ่ายนักเรียนชั้น ป.6 ต้องลงเข้าไปซ้อมทำพิธีในการไหว้ใครในวันพฤหัสบดี ได้เข้าไปช่วยคุมนักเรียนแทนครูพี่เลี้ยงเนื่องจากครูพี่เลี้ยงติดประชุม ความรู้สึกขนลุกและเหมือนน้ำตาจะไหล และนักเรียนบางห้องหันมามองหน้า ความรู้สึกตอนนั้นไม่ทราบเหมือนกันว่าเป็นอะไร ขนาดแค่ซ้อมการทำพิธี สัปดาห์นี้เป็นความรู้สึกที่มีความสุขและภูมิใจในอาชีพครูมาก

สัปดาห์ที่ 3 วันที่ 27- 31 พฤษภาคม 2556

           สัปดาห์ที่ 3 เป็นสัปดาห์ของเดือน พฤษภาคม เป็นสัปดาห์ของการทำงานที่เริ่มลงตัวขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการตื่นไปทำงาน การจัดการเรียนการสอน การเรียนรู้หรือการทำความรู้จักนิสัยของนักเรียนแต่ละคน เป็นต้น สัปดาห์นี้เป้นสัปดาห์นอกจากจะมีการสอนของตัวเอง 12 คาบแล้ว ได้ช่วยสอนวิชา สังคมและวิชาท้องถิ่น แทนคุณครูเจียมใจ เนื่องจากคุณครูติดประชุม งานที่คุณครูมอบหมายให้นักเรียนแต่ละห้องทำคือการทำข้อสอบ 20 ข้อ/ชั่วโมง แต่ละห้องจะต้องลอกโจทย์และคำตอบทุกข้อเพื่อให้นักเรียนฝึกการเขียน เนื่องจากเด็กบางคนอ่านหนังสือและเขียนไม่ถูก สำหรับการจัดการเรียนการสอนวิชาวิทย์ในสัปดาห์นี้สอน เรื่อง ระบบย่อยอาหาร นำแบบจำลองอวัยวะในร่างกายให้นักเรียนแต่ละห้องดู นักเรียนแต่ละคนตื่นเต้นและสนใจในบทเรียนมาก ปัญหาที่พบเจอในสัปดาห์นี้คือสั่งการบ้านให้นักเรียนทำในสัปดาห์ที่แล้ว เกี่ยวกับการวิเคราะห์พลังงานสารอาหารที่ได้รับใน 1 วัน มีทั้งนักเรียนที่มีความรับผิดชอบและขาดความรับผิดชอบ ซึ่งแต่ละห้องให้โอกาสส่งจนถึงวันศุกร์ ไปตามการบ้านถึงห้องเรียนแล้วบางคนก็ยังไม่ส่ง อาจเป้นเพราะนักเรียนบางคนคิดว่าเป็นแค่ครูฝึกสอนนักเรียนเลยไม่กลัว ปัญหานี้คือเป็นปัญหาที่ใหญ่ในสัปดาห์นี้มาก การตรวจงานของนักเรียนที่ส่งมาคิดถึงคำพูดของอาจารย์ที่สอนในมหาวิทยาลัยมาก ที่อ.เคยพูดว่า การทำงานหรือการทำข้อสอบส่งอ.แต่ละครั้งกรุณาเขียนให้อ่านออกด้วย เพิ่งเข้าใจอย่างสุดซึ้งในวันที่ตรวจงานนักเรียนนี่แหละค่ะ ตาลายสุดๆ บางคนทำงานเป็นระเบียบเรียบร้อย ซึ่งง่ายต่ออการตรวจมาก ส่วนพวกที่ลายมืออ่านไม่ค่อยออกและเอาคุณครูตาลายมาก สัปดาห์เป็นสัปดาห์ที่มีนักเรียนอาสาช่วยถือของให้ทุกห้อง บางห้องขึ้นมาตามให้ไปสอนแทนคุณครูที่ไม่อยู่ บางห้องมาขอช่วยให้ไปคุ้มชั้นเรียนในตอนคาบกิจกรรมซึ่งเป้นคาบที่ให้นักเรียนเคลียร์งานหรือการบ้าน  สัปดาห์นี้ทั้งเหนื่อยและสนุกกับการรู้ทำความรุ้จักชื่อของนักเรียน เวลานักเรียนเจอคุรครูที่ไหนนักเรียนก็จะถามว่า ครูหนูชื่ออะไรพอคนไหนที่ตอบถูกนักเรียนก็จะดีใจ ส่วนคนไหนที่จำไม่ได้ก้จะทำหน้าแบบเศร้าๆ แต่ก้ได้บอกนักเรียนไปว่าครูจะพยายามจำชื่อนักเรียนให้ได้ทุกคน 

สัปดาห์ที่ 2 วันที่ 20 - 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

                ดิฉัน น.ส. สุนิสา  ทองชุม สัปดาห์ที่ 2 ของการเป็นครูการปรับตัวในด้านการทำงานเริ่มลงตัวขึ้น การใช้เสียงในการสอนเริ่มดีขึ้นไม่มีอาการเจ็บคอ ซึ่งแตกต่างจากสัปดาห์ที่ 1มาก การเข้าสอนนักเรียนนักเรียนชั้น ป. 6/3 - 6/6 เริ่มที่จะเข้าใจสภาพการเรียนรู้ของนักเรียนแต่ละห้องมากขึ้น การจัดการเรียนการสอนของนักเรียนแต่ละห้องก็ต้องแตกต่างกัน เพราะเด็กแต่ละคนเกิดการเรียนรู้ที่ไม่เท่ากัน นักเรียนห้อง 6/3 และ 6/4 เป็นห้องที่คุยเก่งมาก แต่ข้อดีของนักเรียนสองห้องนี้คือ การเรียนรู้ของเด็ก การตอบคำถามหรือการทำแบบฝึกหัดสามารถเรียนรู้ได้รวดเร็ว ส่วนนักเรียนห้อง 6/5และ6/6 คุยเก่ง การเข้าใจในเนื้อหาไปอย่างช้าๆ แบบฝึกหัดหรือการบ้านที่ให้ทำจะไม่ทำ ไม่จดบันทึก แต่จะมีนักเรียนส่วนน้อยที่สนใจเรียนและตั้งใจเรียน เมื่อสอนนักเรียน 6/5และ 6/6 เสร็จเกิดอาการเครียดมาก ว่าจะหาวิธีการสอนแบบไหนนักเรียนถึงจะสนใจเรียน  สัปดาห์นี้นอกจากสอนนักเรียนแล้วได้ช่วยงานครูพี่เลี้ยงในการหาข้อมูลการจัดเรียงข้อมูลในการจัดทำโครงงาน เรื่องไอศกรีมแป้งข้าวหมาก ของนักเรียนป.6/1 ซึ่งมีการจัดการแข่งขันภายในเครือโรงเรียนเทศบาลจังหวัดภูเก็ต โรงเรียนที่เป็นตัวแทนจังหวัดไปแข่งโครงงานระดับภาค คือ โรงเรียนเทศบาลบ้านสามกอง สัปดาห์ที่ 2 เป็นสัปดาห์ที่นักเรียนเริ่มทำความเคารพมากขึ้นไม่ว่าจะเป็นนักเรียนระดับประถมศึกษาหรือระดับมัธยมศึกษา ในทุกๆเช้าของการคุมนักเรียนระดับชั้นป.6 เข้าแถวหน้าเสาธง จะมีนักเรียนบางคนที่ให้ความเคารพและนักเรียนผู้หญิงบางจะเดินเข้ามากอดก่อนเดินเข้าแถวในห้องของตัวเอง 

สัปดาห์ที่ 1 

        ดิฉัน นางสาวสุนิสา  ทองชุม เป็นนักศึกษาฝึกสอน โรงเรียนเทศบาลปลูกปัญญา ในพระอุปถัมภ์ฯ 

         วันแรกแรกของการเปิดภาคเรียนและเป็นก้าวแรกของการเริ่มเข้าสู่บทบาทการเป็น"ครู"  การไปฝึกประสบการณ์วิชาครูครั้งนี้มีด้วยกันทั้งหมด 8 คน สาขาวิทยาศาสตร์ทั่วไป 3 คน สาขาคอมพิวเตอร์ศึกษา 2 คน และสาขาพละศึกษา 2 คน เข้ารายงานตัวกับหัวหน้าฝ่ายวิชาการ แต่ละคนก็ได้รับหน้าที่ในการสอนแต่ละสายชั้นที่แตกต่างกัน ดิฉันได้รับหน้าที่ในการสอนนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ตั้งแต่ป. 6/3 - 6/6 ได้รับชอบผิดชอบ 12 คาบ/สัปดาห์ มีครูพี่เลี้ยงชื่อ ครูศรีคราม จันแดง  เมื่อหัวหน้าฝ่ายได้มอบหมายหน้าที่ในการสอนเสร็จ งานแรกที่ดิฉันและเพื่อนๆได้รับรับผิดชอบ คือ การเข้าคุมสอบนักเรียนชั้น ป. 4 และ ป.5 เป็นนักเรียนที่ย้ายเข้ามาใหม่จึงจำเป็นต้องมีการสอบแยกห้อง ตอนบ่ายหัวหน้าฝ่ายวิชาการได้พาดิฉันและเพื่อนเข้าพบครูพี่เลี้ยงของตนเอง ซึ่งครูพี่เลี้ยงของดิฉันเป็นคนที่ใจดี แนะนำเกี่ยวกับการทำงานและหน้าที่นอกเหนือจากการสอนหนังสือนักเรียนให้ดิฉันฟัง

        วันที่สอง  เป็นวันแรกของการเข้าสอนนักเรียนชั้นป.6/6 และ ป. 6/3 วันนี้เป็นวันที่ดิฉันตื่นเต้นมากเพราะได้เจอนักเรียนครั้งแรก พอเข้าไปถึงนักเรียนทำความความเคารพ พลังของการเป็นครูเริ่มขึ้น ดิฉันก็รายงานตัวให้นักเรียนฟังว่าชื่อสุนิสา ทองชุม หรือจะเรียกว่าครูสุก็ได้ แต่คำพูดแรกของนักเรียนคือไม่เรียกครูได้หรือเปล่าขอเรียกพี่สุเพราะเรียกครูดูแก่ไป เป็นคำพูดของนักเรียนชั้น ป.6/3 จากนั้นดิฉันก็ให้นักเรียนได้ทำประวัติส่วนตัว เมื่อนักเรียนเขียนประวัติส่วนตัวเสร็จก็ได้พูดคุยเกี่ยวกับรายละเอียดในเนื้อหาที่จะเรียนว่ามีอะไรบ้างจากนั้นก็ให้นักเรียนทำแบบทดสอบก่อนเรียนและเริ่มเข้าสู่บทเรียน เรื่อง การเจริญเติบของร่างกาย

       วันที่สามเข้าสอนนักเรียนชั้นป.6/4  2 คาบแต่คาบเรียนไม่ติดกันสอนคาบแรกเสร็จพักกลางวัน เวลา12.35  เข้าสอนคาบที่สองจากนั้นเวลา 13.25 เข้าสอนวันนี้ป.6/3 ต่อ  วันนี้เป็นวันที่ดีใจมากเนื่องจากดิฉันทำการสอนชั้นป.6/4 เกินไป 5 นาที แล้วมีนักเรียน ป.6/3 มาบอกหน้าห้องว่าครูสุหมดเวลาแล้วมาสอนห้องหนูได้แล้วพวกหนูรอเรียนวิชาวิทย์ของครูสุอยู่ 

       วันที่สี่เข้าสอนนักเรียนชั้นป.6/6 นักเรียนในห้องนี้แต่ละคนมีการเรียนรู้ที่แตกต่างกัน เมื่อเริ่มเข้าสู่บทเรียนบางคนสนใจและตั้งใจฟังในรายละเอียดของเนื้อหา แต่บางคนไม่สนใจอะไรเลยนั่งเหม่อลอย เมื่อสอนนักเรียนห้องนี้เสร็จความรู้สึกแรกคือเข้าใจอ.ที่มหาวิทยาลัยเลยว่าเวลาเราเรียนไปแล้วบางรายวิชาหรือบางเรื่องเราไม่เข้าใจ อ.อธิบายเท่าไรก็ไม่เข้าใจ ว่าความรู้สึกนี้เป็นอย่างไรพอมาเจอกับตัวเองก้รู้สึกเครียดว่าจะทำอย่างไร สอนแบบไหนถึงจะให้นักเรียนห้องนี้เข้าใจและรับรู้ได้เหมือนนักเรียนห้องอื่นๆ