เขียน … ที่บ้าน

“…

ฝนฤดูร้อน เริ่มตกตอนหัวค่ำ ณ เชียงใหม่ หลังจากรอคอยมานาน เพราะอากาศร้อนจัดในทุก ๆ วัน ระหว่างกำลังบันทึกอยู่นี้ ซึ่งเลยเที่ยงคืนมาแล้ว ฝนก็ยังคงทำหน้าที่ของมัน

…”

๑๙ เมษายน ๒๕๖๕

ยามสอง

-28/04/65-บันทึกเรื่องราวของการปฏิบัติภารกิจ-ไปๆ ไป ๆไปชมพร้อมๆกันได้เลยคร้าบบบhttps://www.gotoknow.org/posts/702449

อนุทินที่ ๕๙๑๓

มนุษย์เกิดมามีทั้งทุกข์ สุข เราเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ บนโลกใบนี้ ด้วยการเรียนรู้จากทุกข์ และสุข เรื่องบางเรื่องว่ามันคือ ความสุข แต่ความจริงอาจจะไม่ใช่ ความสุขที่แท้จริง ขึ้นอยู่กับใจของเราเอง ใจที่สงบ นิ่ง อุเบกขาต่างหากที่คือ ความสุขที่แท้จริง มิใช่ทรัพย์สิน เงินทอง หรือว่า ฉันมีความพอเพียงกับเรื่องทรัพย์สิน เงินทอง จึงไม่ได้คิดถึงความสุขในด้านนี้ แต่หันกลับมาที่เรื่องของ “จิตใจของฉันเองมากกว่าสิ่งอื่นใด”

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๑๔

จะเกษียณอีก ๕ เดือนข้างหน้านี้แล้ว…ก็ยังต้องไปอบรม EdPEx รุ่นที่ ๑ แนวทางการเขียน Organizational Profile : OP และการจัดทำแผนพัฒนาคุณภาพการศึกษา สู่เกณฑ์คุณภาพการศึกษาเพื่อการดำเนินการที่เป็นเลิศ…ในวันที่ ๑๖-๑๘ พฤษภาคม ๒๕๖๕ นี่คือ การเรียนรู้ตลอดชีวิตที่ฉันรับราชการมา…เริ่มเดินทางเข้า กทม. อีกครั้งนับจากโควิดเข้ามาเกี่ยวข้องกับชีวิตผ่านไปแล้ว ๒ ปีกว่า ๆ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๑๕

๒๗ เมษายน ๒๕๖๕…เข้าร่วมประชุมคณะกรรมการบริหารงานบุคคล ช่วงเช้า เวลา ๐๙.๐๐ น. เป็นต้นไปสำหรับวันที่ ๒๘ เมษายน ๒๕๖๕ เข้าร่วมประชุมสภามหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๑๖

เมื่อวันที่ ๒๓ เมษายน ๒๕๖๕ ที่ผ่านมา เพื่อน ๆ ที่เรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย มศ.๔-๕/๑ ซึ่งพวกเราเรียนโปรแกรมวิทย์-คณิต กันมา…สำหรับเพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ทำงานทางด้านสายวิทยาศาสตร์ มีอาชีพเป็นแพทย์ พยาบาล วิศวกรรม ไฟฟ้า ประปาภูมิภาค สาธารณสุข ฯ คหกรรม ฯ ทำธุรกิจส่วนตัว…ส่วนฉันฉีกแนวทางมาทำงานด้าน HR เพราะทราบว่า เรียนทางด้านวิทยาศาสตร์ คงไม่รุ่ง เพราะไม่ถนัด มาเอาดีทางด้านสังคม กฎหมาย งานบุคคล…การบริหารธุรกิจ การบริหารการศึกษา การบริหารงานตามภาครัฐแนวใหม่…ทำให้ทราบว่าตนเองรักและถนัดทางด้านนี้มากกว่า…พวกเรารวมรุ่นกัน แต่ฉันไม่ได้ไป ทุกคนเสียดาย เพราะติดประชุมกฎหมายกลั่นกรองลำดับรอง ขอผลัดว่า ปีนี้หากเกษียณพวกเราคงได้เจอกัน…พวกเรายังคงรวมกลุ่ม รักกันเสมอ ติดต่อกันทั้งทาง Line FB ก็ยังเพลา ๆ การคิดถึง พูดคุย กันไปได้บ้าง ดีที่มีเทคโนโลยีเข้ามาทำให้พวกเราคลายเหงา และทราบข่าวคราวกันได้บ้าง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

เมื่อวาน 27-04-2565ฝนตกแรงมากช่วงบ่าย แต่อากาศยังร้อนอบอ้าว ต้นไม้ล้ม 1 ต้น ไม้ขี้เหล้ก

อนุทินที่ ๕๙๑๗

การเป็นผู้บริหารที่ดีนั้น…ในบางครั้งก็ต้องกล้าที่จะขัดใจบุคคลที่ทำงานตามแต่ใจตัวเอง…กล้าที่จะไม่ทำอะไรตามใจคนอื่น โดยที่ไม่ยึดหลักการของการทำงาน ไม่ฟังเหตุผล ไม่ปฏิบัติตามระเบียบของส่วนราชการ ปัจจุบันมีมากเหลือเกิน…สุดท้ายว่า ๆ ไม่ยืดหยุ่นในการทำงาน…แต่หารู้ไม่ว่า มันคือ ความคิดเอาแต่ใจของตัวคุณเองมากกว่า หานำไปอธิบายไม่

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

ปลูกต้นไม้ ไว้หน้าบ้านวันละต้นสองต้นไปเรื่อยๆ เพื่อให้บ้านมีความร่มรื่น หวังว่าจะลดความร้อนจากพระอาทิตย์ลงได้บ้าง

ต้นไม้ที่ปลูกหน้าบ้านพอนับดูแล้ว จะมีทั้งไม้ดอก และไม้ประดับหลายประเภทเหมือนกัน ตระกูลไม้ดอกปลูกไว้หลายต้น ได้แก่ กุหลาบ 4 ต้น ตายไป 1 ต้น (เสียดายมาก) ยี่โถแคระสีชมพู ต้นม่วงมงคล ต้นผกากรอง พุดศุภโชค ทองอุไร ช้างแดง กล้วยไม้ คุณนายตื่นสาย

ต้นต้นหมากแดง ฤษีผสมสายพันธ์ต่าง ๆ เศรษฐีเรือนใน กุหลาบหิน สัปปะรดสี ต้นรวยล้นฟ้า เศรษฐีวิลสัน ต้นคริสติน่า ต้นรักแรกพบ ต้นเดฟ และปลูกต้นชาเป็นรั้วหน้าบ้าน

พูดถึงแดดหน้าร้อน มันร้อนตับแตกจริง ๆ

สงสารต้นไม้เหมือนกันนะ ต้องรดน้ำให้ทุกวัน

เขียน … ที่บ้าน

“…

Summer อยู่บ้านมากกว่าอยู่มอ

วันนี้ไปตรวจสภาพและต่อภาษีทะเบียนรถมอเตอร์ไซต์คันเดียวที่มีอยู่ ๕๓๐ บาท อีก ๕ วัน ไปรับสมุดทะเบียนรถได้

แวะไปดูรถยนต์เก่า ๆ คันเดียวที่มี ยกระบบแอร์ใหม่ อายุมากแล้ว ซ่อมชิ้นเดียว ก็จะไม่คุ้มค่า เสียแล้วเสียอีก รอบนี้พอมมีค่าสอนพิเศษมาถัวเฉลี่ยอยู่บ้าน กว่าจะเสร็จก็อาทิตย์หน้า เพราะมีอะไหล่บางชิ้นต้องสั่งจากกรุงเทพฯ

ระยะนี้มีร้านซ่อมเสื้อผ้าเล็ก ๆ เปิดเหมือนเพิงหมาแหงน เอาเสื้อผ้าไปซ่อมตลอด เช่น เอาขากางเกงขึ้น ย้ำกระดุม หากระดุมใหม่ อะไรพวกนี้ ราคาย่อมเยา พอสู้ได้ กระจายรายได้ช่วยกันในยามนี้

อากาศ … ร้อน แต่ใจร้อนกว่า อากาศไม่ค่อยสนใจมากกว่าไปกว่าภาระหน้าที่ต่าง ๆ

๒๙ เมษายน ๒๕๖๕

ยามค่ำนี้

อนุทินที่ ๕๙๑๘

ตลอดชีวิตของการรับราชการมา…ทำให้ทราบว่า ฝึกทำให้เป็นระบบ สร้างระบบในการทำงานที่ดี…คิดสร้างสรรค์…มีวิสัยทัศน์ที่มองกาลไกล…จะทำเราเกิดความสบายใจ ตอบโจทย์ของสังคมได้ โดยไม่ต้องเกิดความลำบากใจในภายหลัง…ขอบคุณครู อาจารย์ พี่ ๆ ร่วมงาน ที่อบรม สั่งสอนมา ซึ่งได้นำมาปฏิบัติโดยเป็นระบบที่ดีต่อการทำงาน สุดท้าย คือ ความสุข สบายใจในการทำงานที่ฉันได้รับ…เพราะการทำแบบนี้ ทำให้สามารถแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ได้อย่างมีหลังพิงในการกระทำ เรียกว่า มีเกราะความดีในการป้องกันการทำงาน

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๑๙

วันนี้ ๓๐ เมษายน ๒๕๖๕…มีวาระที่เกี่ยวกับการบริหารงานบุคคลเข้าสภามหาวิทยาลัย ๕ เรื่อง…ก่อนเข้ามีความรู้สึกอึดอัด เกรงว่าไม่ผ่าน…จากการอธิบายเหตุผล สุดท้ายก็ผ่านไปด้วยดี…การสื่อสารเป็นทักษะหนึ่งที่สำคัญมากต่อการประชุม ฯ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๒๐

ประสบการณ์ในการทำงาน…ในแต่ละสายงาน…ลักษณะงาน…ต่างหน่วยงาน…ต่างพื้นที่ มีส่วนสำคัญมากในการนำประสบการณ์ที่หลากหลายมาใช้ต่อการทำงานในหน้าที่ เพื่อแก้ปัญหาในงาน และการมองเห็นถึงกาลไกลของงานที่จะมีผลเกิดขึ้น เพื่อป้องกัน เตรียมแก้ไขปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๒๑

ฝึกให้ได้ และให้เป็นเสมอ…อะไรที่คนอื่นทำไม่ดี เมื่อเราเห็นไม่ดี ไม่สมควร…ฉันจะไม่ขอทำ ตั้งจิตอธิษฐาน คริ ๆ ๆ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

โชกุปังโฮลวีท ทำเอง อร่อยมากเลย

เขียน … ที่บ้าน

“…

การได้เขียนอะไรบ้าง ดีกว่า การไม่เขียนอะไรเลย

ไม่งั้นสมองไม่ทำงานตามหน้าที่ของสมอง

พยายาม พยายาม และพยายาม

…”

๒ พฤษภาคม ๒๕๖๕

หลังสองยาม

เขียน … ที่บ้าน

“…

ความพยายามจัดบ้าน ยังคงอยู่ในความพยายาม

เสื้อผ้า (เก็บ, แยกแยะ, บริจาค)

กระเป๋า (เก็บ, แยกแยะ, เลือกใช้)

เครื่องเกษตร (จัด, เก็บ, แยกแยะ)

หนังสือ (จัด, แยกแยะ)

ลดพลาสติกเข้าบ้าน

ของใช้เน้นไม้จริงมากขึ้น

ตัดแต่งกิ่งต้นไม้

ทำความสะอาดไปเรื่อย ๆ

นั่นแหละความหวังในช่วงฤดูร้อนปีนี้

…”

๒ พฤษภาคม ๒๕๖๕

หลังสองยาม

อนุทินที่ ๕๙๒๓

ดีที่เป็นเด็กที่เรียนสายวิทย์ ฯ มาเป็นพื้นฐาน…ต่อมาเรียนต่อทางด้านสังคม เอกบริหารธุรกิจ ด้านการจัดการทั่วไป ต่อด้วยปริญญาโท เอกบริหารการศึกษา…ทำให้ตนเองเป็นคนมีเหตุผลในการใช้ชีวิตและการทำงาน คนอื่นมองดู บอกว่ามันหนักมาก แต่สำหรับฉัน มันคือ พื้นฐานของการสร้างมนุษย์ที่มีคุณภาพ และทำให้มนุษย์มีประโยชน์บนโลกใบนี้…และคิดต่อว่า ไม่ว่าการเรียนรู้ทางด้านวิทยาศาสตร์ หรือสังคม ทุกสายมีความสำคัญด้วยกันทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับมนุษย์มีความต้องการใช้ในชีวิตทั้งสองด้าน…ทำให้เห็นว่า “ความเหลื่อมล้ำ ยังมีอยู่ในสังคมไทยอยู่อีกหลายเรื่อง”…อายขึ้นอยู่กับกระบวนการความคิดของคนที่มีอำนาจในเรื่องของการบริหาร และมีโอกาสในการแสดงทางความคิดเห็น

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๒๕

อีก ๔ เดือนกว่า ก็จะครบวาระของการรับราชการของผู้เขียนแล้ว…อาจารย์ภัคร ได้ทำอัตชีวประวัติ บุษยมาศอนุสรณ์ ให้กับแม่บุษ ด้วยการตรวจ บรู๊ฟงานเขียน ก่อนนำไปเข้าเล่มพิมพ์ให้กับแม่…เพราะเป็นอาจารย์สอนภาษาไทย หนังสือนี้ ร่วม ๒๐๐ กว่าหน้า…ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน ที่แสดงออกโดยงานเขียน

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๒๔

มนุษย์บางคน…ก็ยังไม่รู้จักตัวเองดีพอ…คอยคิดอยู่เสมอว่า “ตนเองดีพอแล้ว…ไม่ต้องเรียนรู้…ไม่ต้องพัฒนา ฯลฯ” ยังมีอยู่อีกมากมายบนโลกใบนี้…คอยคิดแต่เข้าข้างตนเอง…ยึดมั่น ถือมั่น แต่กลับมองว่าคนอื่นควรที่จะปรับปรุงตนเอง…บนโลกใบนี้ ยังมีอะไรให้เราเรียนรู้อยู่อีกมากมาย ขอบอก โดยเฉพาะทางธรรม

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๘๙๘

เมื่อวานตอนเย็น…เจ้าลูกชายสองคนมานั่งคุยกับแม่ที่บ้านสวน พูดกันถึงเรื่องทำบ้านว่า ไม่ต้องการให้แม่เปลืองตังค์มากนักบอกว่า หากทำบ้านสวน แม่ซื้อบ้านน็อกดาวน์มาลง…มาเพื่อนอนเล่นเย็น ๆ ไม่ต้องติดแอร์เลยตอนกลางคืน เพราะอากาศตอนนี้ขนาดตอนเย็น บ้านอยู่ใกล้สวนป่าสักทอง มันเย็นมาก ๆ ทั้งคืนเลยนะแม่…ประหยัดตังค์อย่างมากมาย…แม่บุษ เริ่มเปลี่ยนใจ อยู่แค่พอเพียงก็พอ เก็บเงินไว้ใช้ประโยชน์อย่างอื่นได้อีกมากมาย…ขนาดเวลาประมาณ ๒ ทุ่ม ใบไผ่คายน้ำออกมาทางใบทำให้อากาศเย็น สดชื่นมาก ๆ ขอบอก ได้สัมผัสธรรมชาติ จึงทราบว่า “สิ่งแวดล้อมนั้น มันทำให้มนุษย์ได้รับอะไรได้บ้าง?”

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๘๙๙

เหลือเวลาอีกประมาณ ๖ เดือน…เตรียมเก็บของกลับบ้านในแต่ละวัน ๆ ละนิด ละน้อย ค่อย ๆ ทะยอยกลับบ้านแล้วค่ะ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๐๐

ช่วงสงกรานต์ ปิดยาว…เตรียมเก็บงานที่เป็นของส่วนตัว กลับไปเก็บไว้ใส่กล่องที่บ้านไว้ก่อน เผื่อมีปัญหาจะได้ไม่เดือดร้อนที่ต้องค้นหา…ฉันทำงานเพื่อเตรียมพร้อมและวางแผนว่าหากเกิดอะไรขึ้นกับตนเองเสมอ แม้นว่าเป็นงานราชการ เพื่อตอบให้กับสังคมได้รับทราบ มิใช่แบบพอหมดเวลาแล้วสะบัดก้นหนี มิเคยทำ…คงใช้เวลาเก็บประมาณ ๒ เดือน ก็คงเอี่ยมตา คนใหม่จะได้มารับมอบหมายงานแบบสบายใจ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๐๑

เหลือเวลาอีก ๕ เดือนกว่า ใช้เวลาว่าง ๆ งานเบา ๆ เตรียมเก็บเอกสารในห้อง เพื่อเตรียมมอบหมายงานในหน้าที่ให้กับผู้อำนวยการกองบริหารงานบุคคล คนต่อไป…ช่วงเวลาก่อนเกษียณ เตรียมเคลียร์งาน สะสางงานเก่า มีงานใหม่อะไรที่ต้องทำอีกบ้าง เพื่อส่งมอบงานในหน้าที่ให้กับผู้บริหารคนต่อไป…ค่อย ๆ เก็บ สะสางงานไปเรื่อย ๆ เพราะเป็นคนที่วางแผนชีวิตเสมอ ๆ นิสัยแบบนี้ติดมาจากปู่จเร…และสุดท้ายเราก็จะทราบว่า “ชีวิตจริงนั้นคืออะไร?”…มนุษย์มิได้ต้องเรียนรู้จากโรงเรียนเพียงอย่างเดียว แต่ต้องได้การเรียนรู้จากการใช้ชีวิตจริงด้วย

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง