วิวทิวทัศน์บริเวณสระน้ำของโรงเรียน ที่มีโครงสร้างของโคกหนองนาโมเดล เพราะมีทั้งโคก หนอง และผืนนา ตลอดจนแปลงเกษตรอินทรีย์วิถีพอเพียง ที่ช่วยสร้างความสุขและความเพลิดเพลินในการบริหารจัดการ..โรงเรียนขนาดเล็ก

สวนครัว..ที่โคกหนองนา…พอได้ถางหญ้าออกหมดแล้ว…ฝนไม่ตกลงมา พื้นดินแห้ง กลัวว่าความร้อนระอุของผิวดินจะทำให้ต้นไม้เหี่ยวเฉา จึงต้องนำฟางมาคลุมดินไว้ สร้างความชุ่มชื้น หากฝนตกลงมา ก็จะได้เก็บความความชื้นไว้ได้นาน นี่คือประโยชน์ของฟางกับงานเกษตรอินทรีย์ เป็นพื้นฐานความรู้ง่ายๆที่น่าสนใจ และควรปรับใช้ให้เหมาะสม

โรงเรียนได้รับบริจาคของเล่นมากมาย ตั้งใจจะแจกนักเรียนชั้นอนุบาล และ ป.๑ - ป.๒ ต้องขออนุญาตผู้ปกครองเสียก่อน เพราะนักเรียนบางคนมีของเล่นที่บ้านบ้างแล้ว การได้รับไปอีก อาจสร้างภาระแก่ผู้ปกครองได้ ของเล่น..มีทั้งคุณและโทษ..ถ้าเด็กเล่นแล้วไม่รักษา ไม่มีวินัย อาจสร้างปัญหาแก่ผู้ปกครองได้

27/05/65-บันทึกเรื่องราวตามระบบส่งเสริมการเกษตร-ติดตามได้จากที่นี่นะคร้าบบบhttps://www.gotoknow.org/posts/702819

ไม่ได้เป็นครูกลองยาวมานาน อันเนื่องมาจากโควิด วันนี้ปัดฝุ่นเสียหน่อย ซักซ้อมและเปิดตัวสมาชิกใหม่…ฝึกหัดเป็นวันแรกของปีการศึกษา ๒๕๖๕ สังเกตุพบว่า ไปได้ดีเลย เพราะนักเรียนเขามีดนตรี มีจังหวะกลองอยู่ในอารมณ์และความรู้สึก..จึงสอนได้ไม่ยากเลย

ตอนนี้มีทักษะการต่อสู้ เอาไว้ใช้สอนครู นักเรียน นิสิต เพื่อการป้องกันตัวด้วย 555 ครูมวยไทยพเนจร

โรงเรียนยังคงเป็นโรงเรียนขนาดเล็กเหมือนเดิม แต่เท่าที่สังเกตพบว่า จำนวนผู้ปกครองมารับลูกหลานในช่วงเย็น มีมากขึ้น และรถจักรยานยนต์ก็มากขึ้นเป็นลำดับ ส่วนด้านหน้าโรงเรียนที่ติดถนนใหญ่ รถยนต์คันงามก็มี มาจอดรอรับนักเรียนกลับบ้าน บางวันจราจรติดขัด ยังดีที่ผู้ปกครองให้ความร่วมมือ จอดรถอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยมากกว่าทุกปีที่ผ่านมา

รับการประเมินจาก สมศ.รอบที่ ๔ ระยะที่ ๒ เหนื่อยมากมาย เพราะ..ไม่ได้จัดเตรียมเอกสารให้เป็นระบบ เนื่องจากประเมินแบบ ออนไลน์และสมศ.บอกไม่เน้นเอกสาร แต่จริงๆแล้วมันต้องมีบ้าง โดยเฉพาะแบบสรุปข้อมูล..ที่เป็นแบบเชิงประจักษ์ สุดท้ายมารอดตัวได้ จากการนำชมสถานที่และแหล่งเรียนรู้ มีมากกว่าและมีประสิทธิภาพมากกว่าที่เขียนไว้ในรายงานเสียอีก

สระน้ำใช้และสระบัวของโรงเรียนที่กว้างใหญ่ มีคันสระกั้นกลาง น้ำฝนที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องทุกวัน ทำให้น้ำจากสระบัวที่สูงกว่า ไหลลอดท่อเข้ามาในสระโรงเรียนที่เล็กกว่า มองดูเป็นพื้นเดียวกัน ช่วงเดือนพฤษภาคมยังเป็นเช่นนี้ ขณะที่พายุฝนยังไม่เต็มที่นัก น้ำยังมากมาย แล้วเมื่อถึงเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม ๒๕๖๕ จะเป็นเช่นไร? ไม่อยากนึกถึงเลย

เร่งสอนอ่านกันตั้งแต่ต้นปี เพื่อให้ป.๖ รักการอ่าน สนใจการอ่าน อ่านได้คล่อง เพื่อรองรับการสอบวัดและประเมินผลปลายปี หากอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ก็อย่าได้คาดหวังถึงซึ่งคุณภาพใดๆ การอ่าน..จะเป็นรากฐานสำคัญ..ของอนาคตเด็ก อนาคตชาติ…หากครูทุกคนคิดได้…จะไม่มีคำว่าสายเกินแก้…ในสังคมไทย

เตรียมเปิดเรียนมาหลายวัน ทำความสอาดรอบอาคารเรียนและพัฒนาสิ่งแวดล้อมให้สะอาด ร่มรื่น สวยงาม แต่แล้ว..บ่ายวันนี้..ฝนกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ลมแรงมาก พัดพาใบไม้กิ่งไม้มากองเต็มถนนหน้าอาคารเรียน ต้อนรับการเปิดภาคเรียนในวันพรุ่งนี้…นี่แหละ..ธรรมชาติอย่างแท้จริง…ต้องทำใจ

เปิดวันแรก..เริ่มสอนภาษาไทยชั้น ป.๓ โดยใช้หนังสือเรียน “มานะมานี” เป็นหนังสืออ่านเพิ่มเติม เหมือนใช้วรรณกรรมเป็นเครื่องมือในการสอน เนื้อเรื่องน่าสนใจ ภาษาไม่ยากจนเกินไป ชวนให้ติดตาม เมื่อครูและเด็กเรียนรู้จากการอ่านไปด้วยกัน กิจกรรมสุดท้ายครูตั้งคำถามให้เด็กตอบ…การสอนแบบนี้ เชื่อว่าจะทำให้เด็กสนใจการอ่านและอ่านคล่องยิ่งขึ้น

วันแรก…กับ ป.๑ ปีการศึกษา ๒๕๖๕ ทำความรู้จักกันก่อน สร้างปฏิสัมพันธ์ พูดคุยกันว่าจะเรียนกันอย่างไร ถามชื่อ..แนะนำตัว แนะนำหนังสือ วิธีเรียนวิธีสอนและสร้างบรรยากาศแห่งการเรียนรู้..สุดท้ายครูก็บอกว่า…เรื่องการอ่าน..ครูเอาจริงนะ จะบอกให้…

อนุทินที่ ๕๙๔๑

เป็นคนฉลาด…แต่จงอย่าขาดความเฉลียว

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

ลงมือปลูกต้นชมจันทร์กับถั่วพู หลังจากเตรียมดินแล้ว จากนั้นก็หยอดเมล็ดลงไป แล้วกลบด้วยดินปุ๋ยหมักใบไม้ ตามด้วยฟาง รดน้ำให้ชุ่มชื้นเต็มที่ นับเป็นแปลงผัก ๒ แปลงแรกที่ได้ปฏิบัติการ ปลูกผักปลอดสารพิษอย่างจริงจัง เป็นครั้งแรกที่โคกหนองนา

ฝนฟ้าเป็นใจให้อยากปลูกผัก เตรียมแปลงเสร็จเรียบร้อย ผสมดินปุ๋ยลงไป คิดว่่าอีก ๕ - ๗ วันคงได้ลงมือปลูก “ชมจันทร์” เอาไว้กินดอก เขาว่าผัดน้ำมันหอยอร่อยมาก เป็นพืชสมุนไพรที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกาย

ชื่นชอบและติดตามมาตั้งแต่เด็กกับฟุตบอลทีมนี้ ที่ชื่อลิเวอร์พูล เมื่อคืนแข่งขันรอบชิงฯเอฟเอคัพกับเชลซี..รูปเกมเมื่อเริ่มการแข่งขันดูจะเป็นต่อ แต่พอซาล่าห์เจ็บ..ทุกอย่างดูมืดมน แต่สุดท้าย…ลิเวอร์พูลก็ชนะ..คว้าถ้วยสำคัญนี้มาครองได้

อนุทินที่ ๕๙๓๘

เข้าร่วมอบรม EdPEx ในวันที่ ๑๖-๑๘ พฤษภาคม ๒๕๖๕…เหตุเพราะมหาวิทยาลัย ได้เข้าสู่กลุ่ม ๒ ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยเดียวของมหาวิทยาลัยราชภัฏ ในปี ๒๕๖๕ นี้…ในความจริง ฉันเคยบอกมหาวิทยาลัยมาเมื่อ ๑๐ ปีที่ผ่านมาแล้วว่าให้นำ EdPEx เข้ามาใช้ในการประกันคุณภาพเลย…แต่มีคนบอกว่า ไม่ทราบ ไม่รู้…มันแสดงถึงการมีวิสัยทัศน์ทางระบบการศึกษาเช่นกันว่า ใครมีวิสัยทัศน์ที่มองได้ไกลกว่ากัน…การมีวิสัยทัศน์สำคัญมากสำหรับการบริหารมหาวิทยาลัย เพราะมันบ่งบอกถึงการจะได้ไม่เสียเวลา ก้าวไปก่อน คิดก่อน ทำก่อน จะทำให้มหาวิทยาลัยล้ำหน้า และตอบโจทย์สังคมได้ก่อน…แต่แล้ว ณ ปีนี้ มหาวิทยาลัยเพิ่งจะนำมาใช้ คริ ๆ ๆ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๓๙

เมื่อวานวันหยุด…มีน้องเจ้าหน้าที่มานั่งคุยด้วยเกี่ยวกับการทำประเมินค่างานระดับชำนาญการพิเศษ…และเธอก็บอกมาว่า สิ่งสำคัญที่หนูไม่เข้าใจพี่บุษ ก็เพราะว่า เราไม่ได้คุยกัน…ถูกต้อง การสื่อสาร สำคัญมาก และพี่บุษก็ไม่ทราบว่าจะคุยเรื่องอะไรให้คุณฟัง เพราะเหตุการณ์ สถานการณ์ต่าง ๆ ที่พี่ผ่านมา มันมากมาย ก็เลยไม่ทราบว่าคุณต้องการทราบเรื่องอะไร…เธอบอกว่า นับจากฟังพี่บุษบรรยาย อธิบาย อบรม หนูเริ่มเรียนรู้ เปิดใจฟังพี่มากขึ้น ทำให้หนูทราบว่า พี่บุษกำลังสร้างระบบในมหาวิทยาลัยนั่นเอง…ฉันได้แต่นั่งยิ้ม “ค่ะ ใช่” พี่ทำหน้าที่แค่สร้างพื้นฐานให้คนรุ่นใหม่เท่านั้นเอง…ก็ไม่จำเป็นต้องไปนั่งอธิบายมากมายให้พวกคุณฟัง…สิ่งที่พวกคุณต้องทำ นั่นคือ การเปิดใจ รับฟังว่าคนรุ่นเก่า เขาทำอะไรอยู่ แล้วคุณจะทราบเองว่า ทุกรายทาง ทุกย่างก้าว คือ การพัฒนาระบบ การพัฒนางาน การพัฒนาคนของส่วนราชการและประเทศชาติ…และคุณก็มีหน้าที่สานต่อค่ะ…โดยเฉพาะยุคนี้ เป็นยุคของการเปลี่ยนแปลง ๆ คือ การทำให้ดีขึ้น ตามนโยบายของภาครัฐค่ะ…สิ่งสำคัญ คือ ต้องมีความรู้ ความเข้าใจในการกระทำของคนรุ่นเดิม มิใช่ให้เขาต้องมาทำตามใจของคนรุ่นใหม่

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๔๐

บางครั้ง…ก็นึกขำกับอาการที่คนรุ่นใหม่คิด ในเรื่องของการจัดทำกรอบอัตรากำลังสำหรับผู้มีความรู้ ความเชี่ยวชาญในงานที่จะมาช่วยเป็นกำลังหนุนในการทำงานระหว่างคน Gen เก่ากับ Gen ใหม่…บางทีความคิดที่พูดออกมาเสมือนว่าไม่อยากให้คนรุ่นเก่ายังอยู่ในวงจรการทำงานราชการ…มีความเข้าใจ นั่น สำหรับคนที่ไม่สามารถทำงานได้แล้ว (ขอบอกว่า อย่าคิดอคติ เพราะบางคนเขาก็มีความสามารถอยู่) สิ่งสำคัญในการจ้างงานต่อ นั่นคือ การสร้าง Job ในการทำงานให้ชัดเจนว่าจะให้เขาทำอะไรบ้าง จ้างด้วยเงินที่คุ้มค่าหรือไม่ นี่คือ ประเด็นสำคัญ มิใช่กล่าวหาเขาว่าไม่ช่วย ไม่ทำตามที่คุณคิด…มีอะไรมากมายในโลกของการทำงานที่ทำให้เห็นถึงความอคติ การนึกคิดที่ไม่ครอบคลุม…อย่าลืมว่า คนที่ทำงานมานาน มีประสบการณ์มากกว่าคนรุ่นใหม่ ที่อาจยังไม่รู้จริงในบางเรื่อง…คนรุ่นใหม่อาจนึกไม่ถึง เพราะคำนึงถึงแต่เรื่องความรู้ ฯ มากกว่า

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

เขียน … ที่บ้าน

“…

เมื่อโลกเปลี่ยนไป วิธีการผลิตครูก็ต้องเปลี่ยนตาม

โลกที่เปลี่ยนไป ทำให้เด็กมีพฤติกรรม ความรู้สึกนึกคิดที่เปลี่ยนตามไป

การมีเทคโนโลยีชั้นสูงมาช่วยในการเรียนสอน อาจจะมีความคาดหวังว่า จะสามารถทำให้ความแตกต่างของเด็กลดลง หรืออาจจะเท่าเทียมกันมากขึ้น ซึ่งนั่นก็เป็นแค่ความคาดหวังเท่านั้น มันยังคงมีปัจจัยอื่น ๆ อีกที่ทำให้เด็กยังคงห่างไกลกับคำว่าไม่แตกต่างมากมาย

ความยากจน การไม่เข้าไม่ถึงระบบการศึกษา บ้านอยู่ห่างไกลเทคโนโลยี หรือแม้จะพยายามเอาเด็กมาอยู่ใกล้เทคโนโลยี แต่เทคโนโลยี รัฐไม่ได้จัดการทำให้มันได้รับความเท่าเทียมกัน มันเป็นภาระของเด็กที่ต้องหาเทคโนโลยีเอง

อย่าเที่ยวไปคาดหวังจะเอาเทคโนโลยีมาทำให้เกิดความเท่าเทียมกัน ทำให้ช่องว่างมันห่างน้อยกว่าไม่มีเทคโนโลยีพอพูดได้

ครูต่างหากที่คือทุกอย่าง ไม่ว่าจะมีเทคโนโลยีหรือไม่มีก็ตาม ขอเพียงแค่มีครูที่ทำเพื่อเด็กสักคน ช่องว่างที่เกิดขึ้นจะใกล้เข้าไปถึงจุดเท่าเทียมกันมากกว่าอีก

…”

๑๓ พ.ค.๖๕

หลังสองยาม

อนุทินที่ ๕๙๒๗

อีก ๔ เดือนกว่า จะเกษียณ ก็ยังคงต้องทำงาน…งานหลัก คือ การประชุม ๆ เพื่อกำหนดนโยบายให้ฝ่ายปฏิบัติได้นำไปปฏิบัติ เพื่อให้บรรลุผลตามยุทธศาสตร์ของชาติ และมหาวิทยาลัย

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๒๘

มีบางท่าน ถามว่า…พี่บุษ วางตัวใครมาเป็น ผอ.กองบริหารงานบุคคล แทนหรือยัง…ก็อยากจะบอกว่า…การวางตัวใครมาแทน มิใช่ตอนนี้ มันคงสั่งสมความรู้ ความสามารถมายาวนาน พอ ๆ กับที่พี่บุษ ได้ทำงาน…เพราะงานบุคคลที่ทำ มิใช่สามารถเป็นกันได้ทุกคน เพราะในเนื้อในของแต่ละคนนั้น มิใช่มี หรือสามารถเหมือนกันได้ บางคนดี บางคนอาจไม่ดี มองผิวเผิน อาจมีความสามารถ แต่พอเป็น ผอ. เข้าจริง ๆ แล้วจะทราบว่า ใช่หรือมิใช่…ความรู้ ความสามารถ ทักษะต่าง ๆ นั้น เขามิได้ฝึกกันวันเดียว…ต้องดูกันให้จริงจังตลอดรายทางที่ได้เข้ามาปฏิบัติงานในมหาวิทยาลัย…ส่วนการตัดสินใจนั้น ต้องมาจากผู้บริหารที่มีความเป็นธรรมที่แท้จริงด้วย จึงจะได้มาซึ่งคนที่มีความรู้ ความสามารถอย่างแท้จริง มิใช่มาเพื่อคุณเป็นคนของใคร…มิใช่แน่นอน การเป็นผู้บริหารที่ดีนั้น ต้องมีคุณธรรมด้วย มิใช่ใครก็ได้ที่ถูกแต่งตั้งให้ขึ้นมาเป็น…สำหรับตัวฉันเอง ได้วางมาตรฐานการกระทำไว้ให้รุ่นหลังได้ดูแล้ว เพียงแต่ทำให้เท่า หรือทำให้ดีกว่า…เพราะไม่เช่นนั้น คุณจะมีตัวเปรียบเทียบในการกระทำของการปฏิบัติงาน และการใช้ชีวิตส่วนตัวในทุก ๆ ด้าน…ฉันผ่านมาเพียงเพื่อให้คนใน มรภ. ได้รู้จัก และเรียนรู้ค่ะ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๒๙

การเป็นผู้บริหาร อย่ากลัวเรื่อง หลักธรรมาภิบาล…โดยเฉพาะการเป็นนักกฎหมาย ขออย่าได้กลัวในการวัดแบบของธรรมาภิบาล…ในความเป็นจริงหากเราทำตามแบบธรรมาภิบาลให้เข้ากับชีวิตประจำวันเราได้แล้ว…ขอจงอย่ากลัวในเรื่อง การนำหลักธรรมาภิบาลมาใช้กับชีวิตประจำวัน และการทำงานในปัจจุบัน เพราะมันเป็นเรื่องที่มนุษย์ทุกคนต้องปฏิบัติในทางชอบธรรม…มหาวิทยาลัยทุกมหาวิทยาลัยควรวัดธรรมาภิบาลกับบุคลากรทุกคน เพราะแสดงถึงการรู้กฎหมายที่แท้จริง แล้วได้นำไปประพฤติ ปฏิบัติกันได้จริงหรือไม่…คนรุ่นใหม่อย่าได้กลัว หากว่าได้นำไปปฏิบัติได้จริง คนจริงต้องไม่กลัว…คนกลัว คือ คนที่ไม่ได้ปฏิบัติได้จริง…หากถูกวัดด้วยแบบประเมิน ก็จะสามารถตอบสังคมได้ และแสดงถึงการเป็นคนที่อยู่ในองค์กรนั้นมีคุณภาพตามหลักธรรมาภิบาลค่ะ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง