๙๖๐. ทักษะของมนุษย์ทำงานในยุคศตวรรษที่ ๒๑
ทักษะของมนุษย์ทำงานในยุคศตวรรษที่ ๒๑ ประกอบด้วย ๓ ทักษะ ได้แก่
๑. ทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรม ได้แก่ ทักษะที่มนุษย์ควรมีในการทำงาน คือ การมีความคิดสร้างสรรค์ โดยเริ่มจากการมีกระบวนการทางความคิดที่มีเหตุผล มีระบบในการคิดด้วยการสร้างระบบในการแสดงออกทางความคิด สามารถตอบโต้ผู้อื่นด้วยการมีเหตุผลทางกระบวนการทางความคิด คิดในเชิงบวกมากกว่าการคิดในเชิงลบ…มีความใส่ใจในนวัตกรรมในการทำงาน สร้างสรรค์ผลงานใหม่ ๆ ให้เกิดขึ้นเสมอ รู้จัก Create งานให้มีการคิดแบบใหม่ออกมาเสมอ และรู้จักการทำให้งานนั้นมีคุณภาพ และมีประสิทธิภาพในผลงานนั้น ๆ…มีวิจารณญาณในการวางแผน คิด วิเคราะห์ ไตร่ตรองด้วยเหตุผลให้รอบคอบ และรอบด้าน ไม่ตัดสินใจอย่างรีบด่วน จนทำให้การตัดสินใจนั้นอาจเกิดการผิดพลาดขึ้นได้ ควรพินิจพิเคราะห์ในกระบวนการวิเคราะห์นั้นให้ถ้วนถี่ดี ๆ…มีการรู้จักการแก้ไขปัญหาเป็น ด้วยการใช้ความรู้ สติปัญญา ความสามารถของตนเองมาช่วยในการแก้ไขปัญหาให้บรรลุผลสำเร็จได้ อาจได้มาจากการคิด ค้นคว้าจากแหล่งข้อมูลต่าง ๆ และนำมาคิด วินิจฉัยให้เกิดความรอบคอบมากยิ่งขึ้น…ตลอดจนมีการสื่อสารที่ดีต่อผู้อื่น ด้วยการสื่อสารด้วยเหตุด้วยผลเพื่อสร้างความเข้าใจให้กับผู้อื่นได้อย่างเกิดความเข้าใจดีต่อกัน…จนมีความเต็มใจที่จะเกิดความร่วมมือต่อกัน อาจเรียกว่าเพื่อให้เกิดความสามัคคีต่อกันในการทำงาน เพื่อให้งานบรรลุสำเร็จขึ้นได้
๒. ทักษะสารสนเทศ สื่อ และเทคโนโลยี ได้แก่ทักษะทางด้านการใช้เป็นสื่อ หรือเครื่องมือในการสื่อสาร เช่น มีการอัพเดทข้อมูลข่าวสารอย่างสม่ำเสมอให้เป็นปัจจุบัน เพื่อทำให้ได้ข่าวสารที่ชัดเจนร่วมกัน ข้อมูลเป็นปัจจุบัน ทันเหตุการณ์ที่เป็นจริง…สมาชิกในองค์กรต้องมีความรอบรู้เท่าทันสื่อนั้น มีความเข้าใจตรงกันในองค์กร จะทำให้คนในองค์กรเกิดความรู้เท่ากันกันภายในองค์กร เพราะการไม่รู้เท่าทันกัน ทำให้เป็นปัญหาในการสื่อสารข้อมูล ข่าวสาร ซึ่งทำให้เกิดการเข้าใจผิดต่อกัน และสื่อสารออกไปทำให้ข้อมูลไม่ตรงกัน…ทุกคนในองค์กรต้องรอบรู้เท่าทันเทคโนโลยี สารสนเทศอยู่เสมอ…เพราะคนในยุคศตวรรณที่ ๒๑ ต้องเรียนรู้ทุกคน เพราะในยุคนี้ทุกคนต้องเกิดการเรียนรู้ตลอดชีวิต เพื่อทำให้องค์กรมีบุคลากรที่สามารถเรียนรู้ข่าวสารต่าง ๆ ได้เท่าทันกัน เพื่อนำข้อมูลนั้นมาขับเคลื่อน และพัฒนาองค์กรให้เกิดการมีส่วนร่วมในการพัฒนาองค์กรเกิดขึ้น และทำให้เกิดศักยภาพในการพัฒนาองค์กรมากยิ่งขึ้น…และต้องฉลาดในการสื่อสาร บุคลากรในองค์กรต้องมีความฉลาดที่จะเลือกว่าข้อมูลข่าวสารใดควรที่จะเสพ ข้อมูลข่าวสารใดไม่ควรเสพ เพราะข่าวสารทุกข่าวสารมีทั้งดี และไม่ดีต่อตนเอง บุคลากรต้องมีการพิจารณาวิเคราะห์ และแยกแยกให้ได้ และให้เป็นสำหรับการเลือกเสพข้อมูลข่าวสาร
๓. ทักษะชีวิตและอาชีพ ได้แก่ ทักษะทางด้านการนำมาใช้กับชีวิตประจำวัน และกับอาชีพของตนเองที่ได้ปฏิบัติอยู่ เช่น มีความยืดหยุ่นต่อสิ่งนั้น ๆ เพราะในเรื่องราวแต่ละเรื่อง มิใช่เป็นเรื่องที่ต้องตึงเป๊ะ จริง ๆ แล้ว ทุกเรื่องสามารถที่จะยืดหยุ่นได้ ขึ้นอยู่กับคน ๆ นั้น จะวิเคราะห์ สังเคราะห์ให้ยืดหยุ่นขึ้นได้หรือไม่ และมีเหตุผลใดที่เมื่อยืดหยุ่นแล้ว เรื่องนั้นมิได้เกิดความเสียหายเกิดขึ้น…แม้แต่กฎหมายบางครั้งในการทำกฎ เกณฑ์ กติกา ยังทำให้เปิดช่องว่างไว้ เพื่อให้คนปฏิบัติเกิดช่องที่สามารถกระทำได้ แต่ก็ไม่ถึงกับการทำผิดกฎหมาย…มนุษย์ในยุคนี้ต้องรู้จักการปรับตัวเองให้เท่าทันเหตุการณ์ เท่าทันโลกซึ่งเกิดการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น โดยที่มิได้คิดมาก่อนว่าจะมีการเกิดเรื่องขึ้นได้ ซึ่งมนุษย์ยุคนี้ต้องสามารถปรับตัวเองให้อยู่กับสังคมได้ด้วยความสุข และใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้ด้วยการไม่รู้สึกอึดอัด…ต้องรู้จักการคิด ริเริ่มสิ่งใหม่ ๆ สำหรับสิ่งที่ไม่เคยทำ ก็ควรหัดคิด สร้างสรรค์งาน เพื่อให้เกิดงานใหม่ ๆ เกิดขึ้น ด้วยความคิดของตัวเองให้ได้ ซึ่งจะถือว่าเป็นเรื่องหรือนวัตกรรมใหม่ ๆ เกิดขึ้นได้ เพื่อให้เป็นงานที่แปลก ไม่ซ้ำซ้อนกับงานแบบเดิม ๆ…รู้จักใส่ใจและดูแลตัวเองอยู่ตลอดเวลา เพราะในโลกยุคนี้ ต้องรู้จักการพึ่งพาตนเอง รู้จักเหตุแห่งทุกข์ว่าอะไรคือต้นเหตุของการเป็นทุกข์ หรือการเกิดเรื่องไม่ดี หากทราบก็ควรหาทางดับจากต้นเหตุนั้น ๆ ให้เป็นก่อน…และรู้จักพึ่งพาตนเองให้ได้ และให้เป็นก่อนที่จะรู้จักไปพึ่งพาผู้อื่น…รู้จักการเข้าสังคม เป็นสิ่งสำคัญของมนุษย์ไม่ว่ายุคนี้ หรือยุคใด เพราะการอยู่ร่วมกันในสังคมเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นมนุษย์สังคม เนื่องจากเราเกิดมาเป็นมนุษย์ สิ่งที่เห็น นั่นคือ การอยู่ร่วมกันในสังคมด้วยความผาสุก สงบ ไม่มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นในกลุ่มสังคมที่อยู่อาศัย…มนุษย์ในยุคนี้ต้องเกิดการเรียนรู้ในวัฒนธรรมของสังคมตนเองร่วมกัน…เพราะหากไม่สร้างวัฒนธรรมองค์กรที่ดีแล้ว ก็นับว่าไม่ร่วมกันสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่ดีให้เกิดขึ้นในสังคมที่ตนเองได้อยู่ร่วมกัน…มนุษย์ในยุคนี้ต้องรู้จักการเป็นผู้นำ การเป็นผู้นำ คือ การฝึกให้มนุษย์รู้จักกล้าแสดงความคิดเห็นด้วยเหตุและผล กล้าแสดงออกด้วยการพูดในสังคมหรือการแสดงออกต่อคนหมู่มาก เป็นคนไม่กลัวคน มีความกล้าที่จะเผชิญกับความเป็นจริง…มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายในการปฏิบัติงาน รู้จักหน้าที่ที่ตนเองต้องรับผิดชอบ และปฏิบัติมิให้เกิดการเสียหาย…รู้จักการพัฒนาอาชีพของตนเองให้เกิดการพัฒนา เรียนรู้ให้มากยิ่งขึ้น เพื่อให้เกิดความเชี่ยวชาญในอาชีพของตนเอง และนำความรู้นั้นมาพัฒนาต่อการทำงานในหน้าที่ของตนเอง…และหมั่นหาความรู้รอบด้าน โดยการเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ ให้เกิดความรู้ เพื่อนำความรู้นั้นไปปรับ และประยุกต์ใช้ในการทำงานของตนเองให้เกิดคุณภาพและประสิทธิภาพในการทำงานได้มากยิ่งขึ้น
นี่คือ ทักษะของมนุษย์ทำงานที่หน่วยงานต้องการในยุคศตวรรณที่ ๒๑…ที่บุคลากรที่ทำงานทุกคนต้องเรียนรู้และปรับตัวเองให้เท่าทันต่อการเปลี่ยนแปลงของโลก และเกิดการพัฒนาต่อการทำงานของหน่วยงาน และประเทศชาติ
********************************
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาในบันทึกนี้
บุษยมาศ แสงเงิน
๒ พฤษภาคม ๒๕๖๕
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น