อนุทินที่ ๕๙๐๒

เช้าตรู่ของวันนี้ที่ ๑๖ เมษายน ๒๕๖๕…ซึ่งเป็นวันพระใหญ่ เตรียมข้าวของเพื่อทำบุญ และทำทาน ปล่อยปลาในแม่น้ำน่าน…บุญที่ยิ่งใหญ่กับการเสริมสิริมงคลให้กับชีวิตตนเอง…แค่เพียงรู้ว่า การรู้แจ้งนั้นเป็นเช่นไร จะมีสักกี่คนที่รู้ได้แบบนี้…อำนาจแห่งบุญ กุศล ยิ่งใหญ่สำหรับปัจจัตตังอย่างแท้จริง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๐๓

https://youtu.be/iqmCuCjWkUs…เธอช่างส่งมาให้ฉันหัวเราะ เธอบอกว่าฉันซีเรียสมาก ๆ ในแต่ละวัน

เรียนรู้ ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๐๔

๑๘ เมษายน ๒๕๖๕ ช่วงบ่าย…เข้าร่วมประชุมเชิงปฏิบัติการจัดทำตัวชี้วัดและค่าเป้าหมายที่สะท้อนความสำเร็จของแผนยุทธศาสตร์การพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม พ.ศ.2565-2569 มิติที่ ๔ มิติการพัฒนาที่ ๔ ปัจจัยผลักดันการพลิกโฉมมหาวิทยาลัย ในวันที่ ๑๘ เมษายน ๒๕๖๕ เวลา ๑๓.๓๐ น. เป็นต้นไป…เนื่องจากปี ๒๕๖๕ เป็นปีแรกที่มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม เข้าอยู่ร่วมกับมหาวิทยาลัยในกลุ่ม ๒ คือ กลุ่มพัฒนาเทคโนโลยีและส่งเสริมการสร้างนวัตกรรม…ทางระบบ Zoom ซึ่งเดิมมหาวิทยาราชภัฏพิบูลสงคราม อยู่กลุ่มที่ ๓ กลุ่มพัฒนาชุมชนท้องถิ่นหรือชุมชนอื่น…การพัฒนาให้มากขึ้น เป็นสิ่งที่ประเทศไทยต้องการมาก…แม้เป็นสิ่งยาก แต่ก็ต้องทำ…การพัฒนาจะเกิดขึ้นได้ เกิดจากการร่วมแสดงความคิดเห็น จากประสบการณ์ความรู้ การพัฒนาตนเอง ประสบการณ์ของบุคลากรร่วมกันทำให้เกิดการพัฒนาขึ้น

อนุทินที่ ๕๙๐๕

มนุษย์…จะเก่งจริง ๆ นั้น ต้องมีองค์ประกอบเกี่ยวกับทักษะต่าง ๆ มากมายหลายเรื่อง…ไม่ใช่ทักษะในการทำงานอย่างเดียว ต้องมีทักษะในการดำรงชีวิตประจำวันอยู่ด้วย

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๐๖

การที่องค์กรจะก้าวทันโลก…นั่นแสดงว่า คนในองค์กรต้องมีความรอบรู้ และเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ มองให้เป็นองค์รวมของเหตุการณ์ และสถานการณ์ต่าง ๆ ให้ได้ และให้เป็น จึงจะทำให้องค์กรนั้นเติบโตแบบยั่งยืน และเกิดการพัฒนาที่สามารถแข่งขันกับองค์กรอื่นได้

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๐๗

หากองค์กรต่าง ๆ เกิดการพัฒนาแบบจริงจังแล้ว…สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับมนุษย์ทุกคนนั้น นั่นคือ จะเกิดประสบการณ์ในตัวตนแต่ละคนที่สามารถระบุ บอกได้ว่า คน ๆ นั้น มีความสามารถเกี่ยวกับประสบการณ์ของตนเองในด้านใด

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๐๘

ปัจจุบัน…เริ่มฝึกการไม่ยึดติดทางโลก…ฝึกไม่ห่วงลูก-หลาน ไม่คิดถึง ไม่ยึดติด ให้พวกเขาหัดเลี้ยงตัวเองให้ได้ และให้เป็น ฝึกให้พวกเขาเริ่มใช้ชีวิตด้วยตนเอง เผชิญปัญหา และแก้ไขปัญหาชีวิตด้วยตัวของพวกเขาเอง เสมือนการสอนฝึกหัดให้ว่ายน้ำให้เป็นให้ได้…นี่คือ การให้ตัวเองอยู่คนเดียวในโลกแห่งความเป็นจริงให้ได้ด้วยตัวของเราเอง…แรก ๆ ก็อึดอัด ณ บัดนี้ เริ่มฝึกได้แล้ว สามารถอยู่ด้วยตัวเองได้ ถึงเวลาก็ฝึกสมาธิ รักษาศีล และภาวนาก่อนนอนเสมอ พร้อมแผ่เมตตา กับการบริกรรมให้ตัวเองถึงซึ่งนิพพาน ณ ชาติปัจจุบัน ถึงแม้ยังไม่ได้ ก็ถือว่าอีกไม่กี่ชาติคงถึงซึ่งนิพพาน เพราะเริ่มเรียนรู้โลกมากขึ้น เกิดอาการเบื่อหน่าย ไม่ต้องการอยากมาเกิดอีก…ทรัพย์สมบัติต่าง ๆ ไม่คิดอยากได้ สุดท้ายก็ตกเป็นของโลกอีกเช่นเดิม ใช้ชีวิตเพียงแค่พอประมาณ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๐๙

การใช้ชีวิต…หากเราฝึกให้จิตมีความเข้มแข็งอยู่เสมอ มีความเข้าใจในชีวิตจริงแล้ว การใช้ชีวิตก็จะสามารถผ่านปัญหา อุปสรรคต่าง ๆ ไปได้ด้วยการมีสติ ปัญญา เข้ามาช่วยแก้ไขปัญหานั้น ๆ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๑๐

ในการจัดทำหลักสูตรการศึกษาที่ผ่านมา สิ่งหนึ่งที่ขาด นั่นคือ การจัดทำหลักสูตรที่เกี่ยวกับการได้รับความรู้ที่ศึกษามานั้นแล้ว นำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตของมนุษย์ได้…ที่เป็นปัญหา นั่นคือ คนทำงานไม่สามารถนำความรู้นั้นมาประยุกต์ใช้กับชีวิตประจำวันให้มีความสุขได้ จึงทำให้เกิดปัญหามากมายในทุกวันนี้

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๑๑

การที่เราได้เรียนรู้ต่อการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา…ทำให้ทราบถึงเรื่องบางเรื่องเกี่ยวกับการทำระบบในคอมพิวเตอร์…ทำให้ทราบว่าปัจจุบันแก๊งของ Call Center ออกแพร่ระบาดมากมาย นั่นคือ อาศัยการที่คนมีความจริงใจให้ และใช้ความจริงใจของคนอื่นเพื่อการหากินด้วยการหลอกเหยื่อเพื่อให้ได้มาซึ่งเงินตรา…สำหรับตัวเองก็นั่งอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ใช้คอมพิวเตอร์ โปรแกรมต่าง ๆ เพื่อล่อลวงผู้อื่น หากเหยื่อนั้นตายใจ…ไม่ว่าจะหลอกเอาเงินคนอื่น…การหลอกให้ตายใจให้เหยื่อตกหลุมรัก ฯลฯ สิ่งต่าง ๆ หากคนเราไม่โลภมาก รู้ทันคน ก็จะไม่ต้องตกเป็นเหยื่อคนร้ายได้…ยิ่งคนมีประสบการณ์มาก ๆ บนโลกใบนี้ จะสามารถรู้ทันกลลวงของพวกนี้ได้…แค่เห็นแล้วก็รู้สึกสมเพชที่มีความรู้และนำความรู้ไปใช้ในทางที่ไม่ถูกต้อง…จงรู้ให้ทันกลลวง จากมนุษย์ที่มีพิษภัย ปัจจุบันมากันหลากหลายรูปแบบจริง ๆ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๑๒

ได้ฤกษ์กับการกรอกในระบบบำเหน็จบำนาญยุคใหม่ ใส่ใจ วัยเกษียณ…ด้วยการทำด้วยตนเองมีน้องรินเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบเรื่องนี้คอยมาให้คำชี้แจง แนะนำ เพราะเป็นโปรแกรมสำเร็จรูป เกรงว่าจะกรอกผิด…และก็สำเร็จเรียบร้อยไปด้วยดี กับการเตรียมตัวสู่เส้นทางของข้าราชการบำนาญ รวมเวลา ๓๔ ปี ๘ เดือน ๘ วัน…กับเส้นทางของการรับราชการ…สิ่งที่ติดตัว นั่นคือ คุณงามความดี…ซึ่งมอบไว้เป็นความภาคภูมิใจของตระกูล “แสงเงิน”…กับการเดินตามรอยเท้าพ่อหลวงมาตลอดการรับราชการ…เมื่อเข้าระบบได้เองได้แล้ว ต่อไปก็สามารถตรวจสอบ เข้าระบบได้ด้วยตัวของฉันเอง เพราะนี่คือ ความลับของตัวของฉันเอง…หัดทำเรื่องด้วยตนเองเสมอ ๆ จะทำให้ทำได้ด้วยตัวของเราเอง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๘๘๔

ได้รับคำขอบคุณจากท่านผู้บริหารระดับสูงว่า…ขอขอบคุณพี่บุษ…มากที่ช่วยทำระบบให้กับงานบุคคลในการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้น ครบทั้งสายวิชาการ สายสนับสนุนวิชาการ และสายวิชาการของโรงเรียนสาธิตด้วยครับ…จากการไปประชุมมหาวิทยาลัยราชภัฏ ๘ แห่ง…มรภ.พิบูลสงคราม ทำครบก่อนเพื่อน…ขอบอกเลยว่า นี่คือ การ Create ในการทำงานของฉันเสมอ หากฉันมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ…ฉันจะทำเต็มกำลังความสามารถของฉันทุกเรื่อง แม้ว่ารายทางที่ผ่านนั้น มันจะเต็มไปด้วยอุปสรรค นานัปการก็ตาม สุดท้ายสิ่งที่ได้ นั่นคือ เห็นบุคลากรในมหาวิทยาลัยได้รับการพัฒนาในตำแหน่งทางวิชาการ…เพราะฉันเป็นผู้สร้าง มิใช่ผู้ทำลาย จุดหมายที่มุ่งมั่นตั้งแต่สอบโอนมาอยู่ นั่นคือ การเป็นนักพัฒนามหาวิทยาลัย เพราะฉันเดินตามทางของพ่อหลวง (ร.๙) เสมอมากับการทำงานรับราชการ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๘๘๕

เพื่อน ๆ ที่เรียนร่วมชั้นมัธยมศึกษา ที่เป็นแพทย์ พยาบาล สาธารณสุขจังหวัด และครูทางด้านวิทยาศาสตร์ บอกว่า “ไอ้บุษ…มันไปทำงานในมหาวิทยาลัยได้อย่างไร แถมไปทำงานด้านบุคคล ซึ่งไม่ตรงกับที่พวกเพื่อนเรียนกันมาเลย”…คริ ๆ ๆ เขาเรียกว่า “ทางใครทางมัน…ชอบใคร ชอบมัน…ถนัดใคร ถนัดมัน ไงคะ???” พระเจ้าท่านลิขิตมาแล้วว่าใครได้ทำอะไร ขึ้นอยู่กับตัวเราเลือกทางเดินของตัวเอง เป็นงานที่ทำแล้วมีความสุข รักในสิ่งที่ทำ

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

-28/03/65-บันทึกเรื่องที่ 2-เครื่องเริ่มร้อน ตัวอักษรพรั่งพรู 5555-เรื่องมียาวววว-ที่นี่ https://www.gotoknow.org/dashboard/posts/699920

-29/03/65-วันนี้ออกพื้นที่เยี่ยมเยียนเกษตรกร-ขอเรียกว่า”ฅนต้นแบบ”-พรุ่งนี้จะเขียนบันทึกเรื่องราวเก็บเอาไว้-รอติดตามชมด้วยนะคร้าบบบบบบบบ

-30/03/65-เขียนบันทึกเรื่องนี้…-เขต..เข้าใจไหม?-เกษตรกรรุ่นใหม่ คืออนาคตของชาติ…-เขต คุณากร…https://www.gotoknow.org/posts/700141

วันนี้ปลูกชมพูพันธ์ุทิพย์ 8 ต้น วันเกิดคุณยายอำนวยครบ 94 ปี

แก้ว

26-03-2565

-24/03/65-วันนี้ออกพื้นที่ติดตามเกษตรกรต้นแบบ Smart Farmer-ผู้ใหญ่สุพรรณ เกิดพงษ์ หมู่ 7 ตำบลถ้ำกระต่ายทอง อำเภอพรานกระต่าย จังหวัดกำแพงเพชร-ทำกิจกรรมฟาร์มเลี้ยงหมูแบบมาตรฐาน มีระบบจัดการที่ทันสมัย -เกษตรกรกำลังเก็บเกี่ยวผลผลิต(ข้าวนาปรัง)-ถือโอกาสเก็บภาพและนำมาฝึกทำโปสเตอร์ Canva-ฝึกไปเรื่อยๆ -เพราะชีวิตคือการเรียนรู้…

อนุทินที่ ๕๘๘๒

หน้าที่ของฉันเสร็จสิ้นลงกับการพัฒนามนุษย์…ฉันทำเส้นทางเดินให้กับบุคลากรในมหาวิทยาลัย สายวิชาการ…สายสนับสนุนวิชาการ และสายวิชาการโรงเรียนสาธิต ทุกเส้นทางเรียบร้อยแล้ว ต่อไป คือ การพัฒนาตนเองของแต่ละบุคคล เพื่อเข้าสู่ Carrer Path ของท่านเอง “บุษยมาศ” ทำหน้าที่เป็นเพียงผู้ปิดทองหลังพระเท่านั้น เพราะฉันเดินตามรอยเท้าพ่อหลวง…คือ การพัฒนาคน

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง