อนุทินที่ ๕๙๐๘
ปัจจุบัน…เริ่มฝึกการไม่ยึดติดทางโลก…ฝึกไม่ห่วงลูก-หลาน ไม่คิดถึง ไม่ยึดติด ให้พวกเขาหัดเลี้ยงตัวเองให้ได้ และให้เป็น ฝึกให้พวกเขาเริ่มใช้ชีวิตด้วยตนเอง เผชิญปัญหา และแก้ไขปัญหาชีวิตด้วยตัวของพวกเขาเอง เสมือนการสอนฝึกหัดให้ว่ายน้ำให้เป็นให้ได้…นี่คือ การให้ตัวเองอยู่คนเดียวในโลกแห่งความเป็นจริงให้ได้ด้วยตัวของเราเอง…แรก ๆ ก็อึดอัด ณ บัดนี้ เริ่มฝึกได้แล้ว สามารถอยู่ด้วยตัวเองได้ ถึงเวลาก็ฝึกสมาธิ รักษาศีล และภาวนาก่อนนอนเสมอ พร้อมแผ่เมตตา กับการบริกรรมให้ตัวเองถึงซึ่งนิพพาน ณ ชาติปัจจุบัน ถึงแม้ยังไม่ได้ ก็ถือว่าอีกไม่กี่ชาติคงถึงซึ่งนิพพาน เพราะเริ่มเรียนรู้โลกมากขึ้น เกิดอาการเบื่อหน่าย ไม่ต้องการอยากมาเกิดอีก…ทรัพย์สมบัติต่าง ๆ ไม่คิดอยากได้ สุดท้ายก็ตกเป็นของโลกอีกเช่นเดิม ใช้ชีวิตเพียงแค่พอประมาณ
เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ กว่าจะฝึกได้ ใช้เวลาพอสมควรค่ะ