วันนี้..จัดทำซุ้มประตูทางเข้าออก บริเวณแปลงเกษตรครบวงจร ซึ่งมีไร่นาสวนผสมในโรงเรียน เสร็จแล้วเขียนป้ายติดไว้ด้วย ข้อความว่า..เส่้่้นทางสู่โคกหนองนา..เพราะว่่าบริเวณนี้ มีสระใหญ่และมีโคกที่สามารถทำการเก๋ษตรได้เป็นอย่างดี

เขียน … ที่บ้าน

“…

‘หนังสือเรียนอาจสอนให้คิด แต่ไม่มีใครสอนให้ใช้ชีวิต’

เนื้อเพลงหนึ่งจากเพลงที่ยาวถึง ๑๐.๔๑ นาที

เพลงชื่อ ‘ความเยาว์ (Youth)’ ขับร้องโดย ‘The Darkest Romance’

MV เป็นอะไรที่ต้องดูให้จบ ความเข้าใจชีวิตจะเริ่มเกิดขึ้นกับตัวเอง

https://www.youtube.com/watch?v=Sf5mV6KYSss

…”

๙ สิงหาคม ๒๕๖๕

ตีหนึ่งสามสิบหน้านาที

พื้นที่ทำนาในโรงเรียนมีไม่มาก แต่ต้องการให้นักเรียนมีกิจกรรม และเห็นกระบวนการทำนา กว่าจะมาเป็นต้นข้าว และเมล็ดข้าว มีที่มาที่ไปอย่างไร ถือเป็นแหล่งเรียนรู้ที่มีคุณค่าที่ควรอนุรักษ์ไว้

อนุทินที่ ๑๐๓๐

ยิ่งใกล้เกษียณ…ทำไมงานมันเข้ามามากมายจัง!!!…งานพัฒนา และงานยุทธศาสตร์ รวมถึงงานประจำ หุหุ…

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๑๐๓๑

นับจากทำเรื่องสมรรถนะมานานร่วม ๑๐ กว่าปี…กว่าจะได้สมรรถนะเชิงพฤติกรรมของคนทำงานในสายวิชาการ และสายปฏิบัติ ที่สามารถเป็นตัวอย่างนำมาเขียนเป็นคู่มือในการมองพฤติกรรมของคนทำงานแล้ว นานพอสมควร…แต่ ณ บัดนี้ ผลสำเร็จได้เกิดขึ้นแล้ว มิเสียแรงในการทำงานบุคคลมาตลอด ชื่นชมในการบ่มเพาะคนทำงานค่ะ…สมรรถนะ คือ สิ่งที่เกิดขึ้นจริง มิใช่สักแต่ว่าเขียน ๆ มโนไปตามเรื่องราว แต่ควรมีเอกสารแนบ ประกอบในเชิงประจักษ์ เข้าใจเลยว่ากว่าจะสร้างคน ๆ หนึ่งให้สำเร็จได้นั้น มันค่อนข้างยากมาก ยิ่งเฉพาะคนที่เป็นผู้ใหญ่ มิใช่เด็ก ๆ เพราะจะมีความคิดส่วนตนเข้ามาร่วมด้วย

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

ครบ ๒๔ ชั่วโมง ของสาวสาวสาว…ที่ผ่านการทำหมัน ท่าทางจะฟื้นไข้เป็นที่เรียบร้อย กินข้าวกินน้ำได้ หน้าตาสดใสไม่ซึมเซาเหมือนเมื่อวาน กลับมาสู่สีสันความเบิกบานของบ้านในสวนได้เหมือนเดิม

อนุทินที่ ๕๙๗๑

ตัวเรา คือ เจ้านายของตัวเราเอง อย่าหวังพึ่งโชคชะตาฟ้า หรือ สิ่งอื่น ที่ไม่ใช่ตัวของเราเอง

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๗๒

ช่วงบ่ายของวันนี้ที่ ๒๑ มิถุนายน ๒๕๖๕ เป็นวิทยากรบรรยายการเขียนสมรรถนะของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ และการประเมินค่างานระดับชำนาญการพิเศษ เวลา ๑๓.๐๐ น. - ๑๗.๐๐ น.

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

เตรียมทำนา..ประจำปีการศึกษา ๒๕๖๕ วันนี้ เริ่มลงมือไถรอบแรก…และจะต้องไถอีกครั้งก่อนปักดำ ในเดือนสิงหาคม..ตั้งใจจะดำนาวันแม่..แล้วไปเก็บกี่ยวในวันพ่อ..ปีนี่้..ฝนดี..น้ำในสระก็มากพอ ผลผลิตน่าจะไปได้ดีทีเดียว

อนุทินที่ ๕๙๗๓

ฝึกจิตให้มีลักษณะของอุเบกขา (วิหารธรรม)…จิตที่ตั้งมั่น วางเฉย มากกว่า จิตที่สุข เบาสบาย…ฝึกเสมอ ๆ บ่อยครั้ง จะเห็นถึงสิ่งนี้

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๕๔

นั่งเขียนหนังสือที่จะทำในวันที่ระลึกการเกษียณอายุราชการของฉันเอง ใกล้เสร็จ รวบรวมเป็นรูปเล่ม…เพื่อบันทึกไว้เป็นผลงานที่ได้รับราชการมานานร่วม ๓๔ ปีกว่า…

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๕๕

เช้านี้ กับการเตรียมตัวมาเจาะเลือดไว้ก่อนที่โรงพยาบาลพุทธชินราช ซึ่งแพทย์นัดในวันที่ ๑๕ มิถุนายน ๒๕๖๕…นับแต่เดิมนัด ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๕ แต่ด้วยการเป็นโควิด จึงเลื่อนใหม่

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๕๖

หนังสือสำหรับอนุสรณ์การเกษียณอายุราชการ…เสร็จเรียบร้อย ตามรูปแบบของอาจารย์ภัครที่บอกให้แม่บุษทำตาม เรียบร้อยตั้งแต่แผ่นหน้า - แผ่นสุดท้ายรวม ๑๐๐ ตอน รวม ๓๔๔ หน้า แค่ทำไว้เพื่อเป็นผลงานในการรับราชการที่ผ่านมารวม ๓๔ ปี สำหรับคนทำงานแบบฉัน…ทุกตอนเขียนด้วยตัวของฉันเอง เน้นเรื่องการพัฒนางาน พัฒนาคนให้มีคุณภาพเป็นหลัก สร้างงานให้เป็นระบบ…เหลือแต่จ้างร้านพิมพ์เข้าเล่ม

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

เก็บกวาดแหล่งเรียนรู้ เพื่อสร้างแรงบันดาลใจในการพัฒนาและต่อยอดกิจกรรมเกษตรอินทรีย์ วิถีแห่งความพอเพียง นอกจากจะได้ความสะอาดร่มรื่น ยังได้ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์และออกกำลังกายไปด้วย

เขียน … ที่บ้าน

“…

วันเสาร์ที่ ๔ มิถุนายน ๒๕๖๕

เติมน้ำมันรถเครื่องที่แพงที่สุดเป็นครั้งแรกในชีวิต คือ ๑๘๐ บาท กับ ๓.๓ ลิตร

เกิดมาไม่เคยต้องเสียเงินค่าเติมน้ำมันรถเครื่องมากขนาดนี้

จะถึง ๒๐๐ บาท ไหมเนี่ย

…”

๖ มิ.ย.๖๕

หลังเที่ยงคืน

เขียน … ที่บ้าน

“…

นับตั้งแต่วันจันทร์ที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๖๕ - ๑๑ มิถุนายน ๒๕๖๕ เป็นห้วงเวลาของการทำค่ายเตรียมความพร้อม (Pre-University) ของโครงการครูรัก(ษ์)ถิ่น รุ่น ๓ ที่มหาวิทยาลัยได้รับทุนจากกองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา (กสศ.)

รุ่น ๓ มหาวิทยาลัยได้คัดกรองเด็กที่เข้ามาสู่โครงการฯ จำนวน ๒๘ คน สาขาวิชาการประถมศึกษา จาก ๙ จังหวัดเป้าหมาย ซึ่งคุณสมบัติของเด็กต้องเข้าเกณฑ์ยากจน หรือ ยากจนพิเศษ แต่ส่วนตัวคิดว่า ระบบคัดกรองของมหาวิทยาลัยยังทำได้ไม่ดีนัก คัดกรองได้กลุ่มเป้าหมายแบบไม่จริง เพราะวันที่พ่อแม่มาส่งลูกเข้าหอพักเพื่อมาเข้าค่ายฯ นี้ ส่วนใหญ่ขับรถกระบะมาส่งลูกทั้งนั้น (ไม่น่าจะยากจนจริงเลยนะ)

หลังค่ายคัดกรองฯ ก็เป็นค่ายเตรียมความพร้อม ซึ่งทางคณะผลิตครูได้มอบหมายให้เป็น “ประธานค่าย” เนื่องจากประสบการณ์ส่วนตัวที่มีมาหลายโครงการแล้ว นับสิบปี

ค่ายนี้ถูกกำหนดไว้ ทั้งหมด ๒๑ วัน ๑๘ วันเป็นกิจกรรมทั้งหลายที่ตั้งอยู่บนสมมติฐานว่า เขาต้องใช้สิ่งเหล่านี้ก่อนเข้าสู่การเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ไม่ใช่ “ความรู้” แต่เป็น “ทักษะ” หรือ “เจตคติ” ที่พึงมี ผมเป็นคนออกแบบกระบวนการเรียนรู้ในค่ายนี้ทั้งหมด (ทั้งหมดในช่วงกลางวัน แต่ช่วงกลางคืน มอบให้ทางภาควิชาฯ เขาไปจัดการ)

อุปสรรคในการทำงาน น่าจะมาจาก “คน” คนที่ไม่เข้าใจกระบวนการผลิตครูอย่างแท้จริง บางคนก็มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ บางคนก็อวดเก่ง แบบแก้วน้ำคว่ำในฤดูฝน ทุกคนล้วนแต่ได้ชื่อเป็น “ปัญญาชน” ทั้งนั้น

แต่สิ่งที่ไม่ลืม คือ เพื่อน G2K ที่ผมนับถือในวิธีการคิดถึงรากเหง้า คือ คุณแผ่นดิน แห่งมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ผมเชิญคุณแผ่นดินมาช่วยเสริมแต่งการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยให้มีความสุข การคิดถึงบ้านเกิดของตัวเอง จิตอาสา จิตสาธารณะที่เขาควรมี

พรุ่งนี้เจอกัน คุณแผ่นดิน

…”

๖ มิถุนายน ๒๕๖๕

หลังสองยาม

อนุทินที่ ๕๙๔๗

ช่วงเช้า เข้าร่วมเป็นคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อทำหน้าที่ประเมินผลงานทางวิชาการและจริยธรรมและจรรยาบรรณทางวิชาการ ทางระบบ Zoom รวม ๒ Case พร้อมกับพรุ่งนี้อีก ๑ Case เพื่อนำเข้าที่ประชุม คพว. ในวันพรุ่งนี้ช่วงเช้าเช่นกัน…การทำงานด้านนี้ ทำให้ได้รับความรู้ ความเป็นจริง และประสบการณ์ในการเข้าร่วมประชุมในทุก ๆ ครั้ง มากมายที่นำมาประยุกต์ใช้กับการพัฒนาบุคลากรสายวิชาการ…ส่วนภาคบ่ายพรุ่งนี้ ๗ มิถุนายน ๒๕๖๕ ไปให้คำชี้แนะในการทำงาน และการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นของบุคลากรสายสนับสนุน ฯ ที่ สศว. ใกล้เกษียณ งานก็ยังมิเคยบรรเทา

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๔๘

การทำงานภาครัฐ หากเข้าใจในระบบการทำงานในเรื่องของการบริหารจัดการ ไม่ว่าเรื่องงบประมาณ การเงิน การบริหารบุคคล การบริหารจัดการ และการบริหารงานทั่วไปในด้านต่าง ๆ ในเชิงบริหารแล้ว จะทำการทำงานนั้นราบรื่น คิด วิเคราะห์ สังเคราะห์ งานต่าง ๆ ได้อย่างมีระบบ มีคุณภาพ และประสิทธิภาพ ทำให้ผลออกมานั้นทำให้เป็นมหาวิทยาลัยที่มีคุณภาพยิ่งขึ้น

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

ต้นชมจันทร์…เป็นผักชนิดหนึ่ง ลองปลูก เพื่อหวังจะลิ้มลองรสชาติที่เขาพูดกันว่าอร่อยและมีประโยชน์ต่อร่างกาย รูปทรงของ..ชมจันทร์ ท่าทางไปได้สวย อดทนอีกสักนิด..ก็คงจะได้ลุ้นไปถึง..ดอกชมจันทร์ ที่จะออกในยามค่ำคืน…อดใจรอไปอีก ๑ เดือน

ฝนตกติดต่อกัน ด้านหลังโรงเรียนเขียวครึ้ม เหมือนป่าดงพงไพร…ทำให้ครูและนักเรียนได้รับไออุ่นของออกซิเจน อากาศดีที่ถ่ายเทเช่นนี้ เป็นสีสันของโรงเรียนขนาดเล็ก ที่ไม่เงียบเหงา เพราะเรารายล้อมด้วยต้นไม้อย่างมากมาย

อนุทินที่ ๕๙๕๐

เช้านี้ ๙ มิถุนายน ๒๕๖๕…หนูเดวา ในนามตัวแทนของห้อง เธอถือพานไหว้ครู เธอน่ารักมากลูก

อนุทินที่ ๕๙๕๒

วันที่ ๑๓ มิถุนายน ๒๕๖๕ เวลา ๑๑.๐๐ น. - ๑๒.๐๐ น. เข้าร่วมประชุมคณะกรรมการกำกับทิศมหาวิทยาลัยแห่งความสุขภายใต้โครงการการสนับสนุนระบบปัญญานิเวศเพื่อสร้างเสริมมหาวิทยาลัยแห่งความสุขสู่องค์กรสุขภาวะที่ยั่งยืน ผ่านระบบออนไลน์ (ครั้งที่ ๓) ที่มหาวิทยาลัยร่วมทำ MOU กับมหาวิทยาลัยมหิดล ในนามตัวแทนท่านอธิการบดีมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๔๔

วันนี้ ช่วงเช้า ๑ มิถุนายน ๒๕๖๕ ทำการทบทวนกรอบอัตรากำลังระดับชำนาญการพิเศษ ของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ จำนวน ๔๔ อัตรา ตามภาระงานของรายตำแหน่งตามที่สภามหาวิทยาลัยได้กำหนดกรอบระดับตำแหน่งไว้ให้ สำหรับวันนี้ เชิญคณะ สำนัก สถาบัน เข้ามาร่วมประชุมทางห้องประชุม และทางระบบ Zoom พรุ่งนี้ จะเป็นการประชุมของทางแต่ละกอง ภายในสำนักงานอธิการบดี

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๕๙๔๓

ช่วงระหว่างวันที่ ๒๑-๓๐ พฤษภาคม ๒๕๖๕…นางเป็น Covid สายพันธุ์ โอมิครอน ที่กำลังฮิต ติดอันดับ ณ ยุคนี้ รวม ๑๐ วันที่นางต้องถูกกักตัวอยู่ที่บ้าน…ประสบการณ์ที่ต้องเรียนรู้ด้วยตัวของฉันเอง ฉันทราบตัวคนติด แต่เขาปฏิเสธ เหตุที่ฉันรู้เพราะอาการที่เขาเป็นมันคือ โควิด ชัด ๆ ทั้งไอ อ่อนเพลีย หากตรวจน้ำลาย เขาบอกว่า ไม่เป็นโควิด แต่อาการมันน่าสงสัย แถมติดกันร่วม ๖ คนในคณะที่ไปด้วยกัน…งงไหมละนั่น!!!

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

วงดนตรีไทยของโรงเรียน มีแนวโน้มดีขึ้น นักเรียนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ครูผู้สอนสามารถถ่ายทอดได้อย่างต่อเนื่อง นักเรียนมีทักษะ มองเห็นพัฒนาการอย่างชัดเจน จึงเชื่อว่าปีการศึกษานี้ กิจกรรมการสอนดนตรีไทย จะเป็นอีกกิจกรรมหนึ่งที่ประสบความสำเร็จได้ไม่ยาก