จะตก หรือจะไม่ตก ;)…

ทางเข้าหอพักนักศึกษาใหม่ วัดใจน่าดู ;)…

คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง วิ่งดูพระจันทร์สวยมาก

easy run เมื่อเย็น 4.83 km. ใช้ไป 34 นาที

ทางวิ่งน้ำยังท่วมบางส่วน. ดีกว่าเมื่อวาน. วิ่งย้อนกลับไปมาได้เกือบรอบสระน้ำค่ะ

ยังไม่มืด. เล่นอุปกรณ์ออกกำลังกายได้อีก 30 นาที. เผาผลาญไป 126 kcal. (ไม่ถึงหนึ่งแก้วกาแฟเย็นแบบมีครีมค่ะ) ประมาณอเมริกาโน่เย็น 1 แก้วได้นะคะ

มานอนริมโขง ภาพตะวันตกดิน สวยงามมาก

เช้านี้ฝนตกริมโขง น้ำเยอะและไหลเชี่ยว

ถ้าใครอยากนอนริมโขง โรงแรม ณ ริมโขงเลยค่ะ อยู่ใกล้ตลาด ชอปปิ้ง อยู่ติดแม่น้ำโขง เลยไปกินอาหารในแพ ไม่อร่อยเท่าที่คิด

สวัสดีตอนเช้าริมน้ำโขง

อนุทินที่ ๓๐๒๙

พี่สกาย…เริ่มโตเป็นหนุ่มน้อยแล้วค่ะ จะ ๓ ขวบแล้ว นายเริ่มเรียนรู้ด้วยตัวของนายเองค่ะ เด็ก Gen Z…ช่วงนี้ พี่ Sky ช่างพูด ขี้ฟ้อง เรียบร้อยกว่าพี่ฟ้าคราม…ไม่เหมือนเด็กผู้ชายทั่วไป…ชอบเรียกย่าว่า “ย่าคับ ๆ” คริ ๆ ๆ

จงมา จงมา ;)…

เมื่อเราถอยห่างออกมามุมมองเราก็จะเปลี่ยนไป ในความสว่างมีความมืด ในความมืดมีความสว่าง

อนุทินที่ ๓๐๓๐

ซื้อคอม ฯ ใหม่ นึกว่าจะเข้ามาใน Gotoknow ไม่ได้สะล่ะ!!! นั่งนึก Username และ Password เสียตั้งพักหนึ่ง…ปกติเข้าที่ทำงานจะใช้ให้เครื่องจำไว้ เพราะขี้เกียจจำแล้ว สำหรับสมองคนแก่ เริ่มเลอะเลือน ไม่อยากที่จำอะไรแล้ว…มีเรื่องมากมายที่ต้องจำ แต่ยังดี นั่งนึกพักหนึ่ง ก็ยังใช้ได้…ตั้งแต่รับราชการมา ใช้คอมพิวเตอร์ด้วยการซื้อจากเงินในกระเป๋าตัวเอง เครื่องนี้เป็นเครื่องที่ ๕ กับการลงทุนให้กับการพัฒนาตนเองและการทำงานให้กับราชการ…นางทุ่มเท คริ ๆ ๆ…

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๓๐๓๑

สังเกต…จากการได้ซื้อคอมพิวเตอร์ในแต่ละรุ่น ทำให้ฉันรู้ว่า เมื่อซื้อมาแล้ว คงสักระยะมันก็จะตกรุ่น คริ ๆ ๆ…ลงทุนซื้อตั้งแต่เมื่อปี ๒๕๓๖…เมื่อ Upgrade ไม่ได้ ก็ซื้อใหม่…เครื่องนี้ เครื่องที่ ๕ ราคาก็พอใช้ได้อยู่ ถูกลงกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย ไม่มี CPU…เพราะ CPU อยู่ในด้านหลังจอคอมฯ Mouse และ Keyboard ไร้สาย…ตายแล้ว อีกหน่อยมันจะมีหน้าจอไร้สัมผัสหรือไม่อ่ะ!!!…อาจารย์ภัคร จัดหามาให้ แต่ให้แม่บุษจ่ายเงินเอง นายรู้ว่าแม่เรียนรู้ได้ด้วยตัวเองเป็น…Hi Technology เสียจริง ๆ…พี่ฟ้าครามนั่งอมยิ้ม เธอบอกอยากใช้บ้างจัง!!! คริ ๆ ๆ แม่เด็ก Gen Z…ย่าเตรียมลองรับให้กับเธอค่ะ พี่ฟ้าคราม

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

จาก Kandowriting

อดีตดำรงอยู่ในหัว

แต่อนาคตดำรงอยู่ในมือ!

คนงานมีคุณค่ามากกว่าพวกซีอีโอ ตอนที่1

การระบาดของโคโรนาไวรัสเปิดเผยให้เห็นถึงข้อเท็จจริงง่ายๆข้อหนึ่ง นั่นคือ คนงานที่ได้ค่าแรงน้อยกลับทำให้สังคมดำเนินต่อไปได้ ซึ่งไม่ใช่พวกนายธนาคาร, เจ้าที่ดิน, หรือซีอีโอ

คนงานที่ได้ค่าแรงต่ำจะอยู่ด้านหน้าที่อยู่ในการสู้รบกับโคโรนาไวรัส ในขณะที่พวกคนทำงานอื่นๆเริ่มทำงานที่บ้าน และคนงานหลายคนถูกไล่ออก แต่คนงานค่าแรงน้อยกำลังยุ่งกับการทำความสะอาดถนน, ทำให้มั่นใจว่าเรามีอาหารทาน, และแน่นอนว่าช่วยเหลือพวกเราตอนติดโควิด 19 ถึงแม้ว่าจะเป็นตัวจักรที่สำคัญในการทำหน้าที่ในสังคม แต่คนงานเหล่านี้บ่อยครั้งที่ถูกตราหน้าว่าเป็นคนที่จะต้องทำงานและบางครั้งยังถือว่าไม่มีทักษะอื่นอีก แต่ในช่วงหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา เราเห็นแล้วว่าพวกเขามีคุณค่ามากขนาดไหน

ใน California, New York, Illinois, Pennsylvania, New Jersey และที่อื่นๆ รัฐบาลประจำรัฐได้ออกกฎหมายเพื่อกระตุ้นการถอยห่างจากสังคม และปิดธุรกิจทุกประเภท ยกเว้นธุรกิจที่จำเป็นและธุรกิจที่ทำให้ชีวิตดำรงอยู่ได้ ในขณะที่รายการธุรกิจแตกต่างไปตามรัฐ แต่ที่มีรวมกันก็มีร้านค้าขายของชำ, ร้านซักผ้า, ร้านอาหาร (เน้นการนำกลับไปทานที่บ้านและส่งให้ถึงบ้าน), โรงงานที่ผลิตของทาน และผลผลิตประเภทอื่นๆ, ปั๊ม, ร้านขายยา, และโรงพยาบาล

แปลและเรียบเรียงจาก

Mindy Isser. Workers are more valuable than CEOs

จงนับคำ

-อ่านประโยคให้นักเรียนฟังด้วยการพูดจริงๆ (แตกต่างจากการพูดเพื่อสอน) เช่น Do you come here often? What are you doing? When do you think you would be able to…? ครูสามารถเลือกประโยคที่เหมาะกับชั้นเรียน

-นักเรียนจะต้องนับจำนวนคำที่ได้ยินและเปรียบเทียบกับเพื่อนๆ

-พูดประโยคอีกครั้ง และขอให้นักเรียนจดลงไป

-ตรวจคำตอบ และดูว่านักเรียนได้ยินคำไหน และคำไหนที่นักเรียนไม่ได้ยิน

วันนี้วิ่งคนเดียวไม่มีใครยอมไปวิ่งด้วย เจ้าต้นไม้ไม่วิ่งมา 2-3 วันแล้ว