แก้ผ้าล่อเหยื่อ..?
สวัสดีครับท่านผู้อ่าน...อ๊ะ...อ๊ะ...ถูกต้องแล้วครับคุณเดาไม่ผิดจริง ๆ คือเมื่อคืนนี้ยูมินอนตื่นตี 2 ครึ่งเพราะเจ้าลูกชายคนเล็กเขาเกิดท้องเสียผายลมดังเหมือนผู้ใหญ่เลยครับ...
ทำให้พ่อกับแม่ต้องช่วยกันดูแลความจริงผมเป็นตัวช่วยแม่ของลูกเป็นที่ต้องการของลูก ๆทุกคนบางครั้งเอาไม่ทัน... ผมก็ช่วยเพราะครอบครัวของเราหลังจากเลิกงานแล้วงานของครอบครัวมาเป็นที่หนึ่งเลยครับ...
ทีนี้... พอเจ้าตัวเล็กตื่นแล้วไม่หลับออกจากห้องนอนมาเล่นข้างนอกซึ่งยังมีหน้าต่างมุ้งลวดเลยจัดที่นอนข้างนอกต่อแล้วเขาก็จะเล่นชวนเราเล่นไปเรื่อย ๆ...
จนถึงตี 5 จึงเข้ามาสู่วงแขนของพ่อและหลับต่อที่ข้างนอกนั่นเอง...แต่สังเกตดูมียุงบินไม่กี่ตัวเลยพูดดังว่า... ถ้ายุงตัวไหนอยากกินเลือดกินเนื้อก็เชิญมากัดกินที่ร่างกายของยูมิ
แต่ถ้ายุงตัวไหนถึงคาดก็ไปกัดลูกชายเจ้าตัวเล็ก... แล้วยูมิก็สวมเสื้อแขนสั้นกางเกงก็ขาสั้นแต่คลุมผ้าปิดให้ลูกมากที่สุด...ทำเป็นว่าแก้ผ้าล่อเหยื่อคือยุงนั้นเองครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ
เป็นความรักที่พ่อยูมิมีต่อลูก อ่านแล้วอบอุ่นดี
คุณพ่อผมเสียไปสองปีแล้วครับ
อ่านบันทึกอาจารย์แล้ว ..ก็คิดถึงคุณพ่อครับ
คุณพ่อผมเสียไปสองปีแล้วครับ
สองปีเหมือนสองเดือน...เพราะความทรงจำไม่เคยลืมเลือนนะครับผม...
ขอบคุณครับ
ผายลมบ่อยละสิครับ